Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przeczytałam około 45% książki. Przyznam, że zachęciły mnie wysokie oceny oraz wikipedyjne porównanie do "Harry’ego Pottera dla dorosłych".

Po 200 stronach zorientowałam się, że czytam, ponieważ ta książka niesamowicie przypomina mi historię, którą pisałam, gdy byłam w gimnazjum. Po kolejnych 200 stronach czytałam już tylko po to, by wypominać autorowi właśnie to niedojrzałe, naiwne podejście do budowania świata, historii i bohaterów.

1. Główny bohater nie istnieje. To postać-widmo, której cechy charakteru zmieniają się w zależności od sytuacji, w której się znajduje.
2. Pół tomiszcza za mną, a nadal nie wiem, na czym polega ta tajemnicza magia/hermetyzm. Autor chyba tez nie do końca wie, bo co jakiś czas wstawia jedynie komentarze, czym magia nie jest.
3. Rozwleczone i niepotrzebne opisy mało istotnych wydarzeń w życiu bohatera nie sprawią, że odbiorca nagle zacznie o niego dbać.

Najbardziej boli mnie w tym wszystkim nawet nie brak interesującej historii czy przekonującego świata, ale niedojrzałość bijąca po oczach na każdej stronie. Niedojrzałość zachowań i reakcji bohaterów, języka autora, naiwność wydarzeń i podejmowanych decyzji.

Przeczytałam około 45% książki. Przyznam, że zachęciły mnie wysokie oceny oraz wikipedyjne porównanie do "Harry’ego Pottera dla dorosłych".

Po 200 stronach zorientowałam się, że czytam, ponieważ ta książka niesamowicie przypomina mi historię, którą pisałam, gdy byłam w gimnazjum. Po kolejnych 200 stronach czytałam już tylko po to, by wypominać autorowi właśnie to...