Smętarz dla zwierzaków

Na wstępie zaznaczę tylko, że to pierwsza książka Kinga, którą dokończyłam, dlatego nie mogę spojrzeć na Smętarz przez pryzmat reszty jego twórczości.

Bardzo dobra jeśli chodzi o sam zarys bohaterów. Każdy ma swoją historię, swoje spojrzenie na świat i cechy, które czynią ich realistycznymi. Świetnie nakreślono też relacje między nimi. To wszystko sprawia, że na Creedów można patrzeć jak na rodzinę, która mogłaby mieszkać w naszym sąsiedztwie, a nie jak na bohaterów wykreowanych pod horror. Ciekawe pogłębienie psychologiczne głównego małżeństwa, prawdziwą bolesną przyjemnością było czytanie dobrze opisanej i tym samym naprawdę poruszającej historii Rachel jak i szaleństwa, przez które później przechodził Louis.

Powieść w większej mierze składa się z opisów codziennego życia, ale dały tak dobry obraz relacji między członkami rodziny i ich sąsiadami, że w ogóle mnie nie nudziły i można było wyciągnąć z nich naprawdę wiele ciekawych myśli m.in. na temat śmierci, który jest poruszany dość często.

Właściwe to jedyne co mi nie pasowało w tej książce to to, jak łatwo było mi przewidzieć wszystkie wydarzenia. Wystarczyło mi same przedstawienie głównych bohaterów i tytuł aby nakreślić prawie w 100% poprawny obraz tego, co ich czeka, pomyliłam się tylko w samiutkim zakończeniu, które swoją drogą jest chyba najbardziej przerażającym fragmentem. Na domiar tego, King czasami sam daje nam spoilery - kilka stron przed daną sytuacją on zapowiada, że coś takiego będzie miało miejsce. Dlatego właśnie książkę traktowałam bardziej jak genialnie napisaną historię o istocie śmierci i tym, jak ciężko się z nią pogodzić, a znacznie mniej jak horror, bo w czasie tej lektury czułam wszystko, ale strach bardzo drugoplanowo, jeśli w ogóle.

Tak czy inaczej, Smętarz to wciąż warta przeczytania pozycja, choć raczej dla dojrzałego i przede wszystkim odpornego psychicznie czytelnika. Kto przewidzi, ten przewidzi a kto ma się bać, ten będzie się bać, ale sam styl Kinga i głębia psychologiczna, którą nadaje bohaterom i wydarzeniom jest zdecydowanie warta poświęcenia uwagi.

Na wstępie zaznaczę tylko, że to pierwsza książka Kinga, którą dokończyłam, dlatego nie mogę spojrzeć na Smętarz przez pryzmat reszty jego twórczości.

Bardzo dobra jeśli chodzi o sam zarys bohaterów. Każdy ma swoją historię, swoje spojrzenie na świat i cechy, które czynią ich realistycznymi. Świetnie nakreślono też relacje między nimi. To wszystko sprawia, że na Creedów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niesamowita powieść. Nie sądziłem, że książka może wywołać tak silne poczucie strachu w czytelniku. Nie oglądałem filmu, tak więc wszedłem do tego uniwersum całkowicie nieobeznany z tym, co mnie może czekać.

Pomimo że fabuła dość powoli się rozkręca, to nie ma ani jednego momentu nudy. Poznajemy niesamowicie ciekawych i rozbudowanych bohaterów (w tym kota!), rozglądamy się po okolicy, przeżywamy pierwsze problemy wraz z mieszkańcami Ludlow, poznajemy historię tego miejsca... żeby w drugiej połowie powieści przeżyć szok niczym po uderzeniu meteorytu. Natychmiast zostajemy rzuceni w wir wydarzeń i nim się czytelnik obejrzy, zerka już na ostatnie kartki książki.

Zakończenie po prostu świetne - pozostawia pewne niedomówienia i materiał do głębokich przemyśleń. Pozycja obowiązkowa dla fanów mocnego horroru.

Proza Kinga charakteryzuje się niesamowitą przystępnością. Nieważne czy to scena akcji, rodzinne spotkanie, scena erotyczna czy istna makabra - podczas czytania zostajemy wręcz zalani niezwykłym kunsztem autora potrafiącego każdą najnudniejszą sytuację przekuć w coś wciągającego bez reszty. Tutaj mamy tego doskonały przykład.

Na plus należy wspomnieć, że to chyba jedna z chudszych powieści tego autora, którego wolumeny potrafią osiągać po 1000 stron.

Niesamowita powieść. Nie sądziłem, że książka może wywołać tak silne poczucie strachu w czytelniku. Nie oglądałem filmu, tak więc wszedłem do tego uniwersum całkowicie nieobeznany z tym, co mnie może czekać.

Pomimo że fabuła dość powoli się rozkręca, to nie ma ani jednego momentu nudy. Poznajemy niesamowicie ciekawych i rozbudowanych bohaterów (w tym kota!), rozglądamy się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

mimo iż książkę pochłonęłam w 2 dni to uważam że zaczyna się robić ciekawiej dopiero od drugiej połowy :) Polecam w audiobooku!

mimo iż książkę pochłonęłam w 2 dni to uważam że zaczyna się robić ciekawiej dopiero od drugiej połowy :) Polecam w audiobooku!

Pokaż mimo to

Jedna z moich ulubionych pozycji. Ma w sobie wszystko to, czego szukam w książkach - długość, wystarczający (taki w sam raz - nie za długi, nie za krótki) opis życia bohaterów, dramaturgię, intrygę, nawiązanie do dawnych historii i wiele innych.
Pozytywy, które udało mi się uchwycić podczas czytania książki:
- różne metody wychowawcze obojga rodziców i zupełnie inne (różne) podejście do przekazywania informacji o śmierci małemu dziecku - informacja o kocie i Normie. Warto również zwrócić uwagę na wydarzenia które miały miejsce podczas Halloween;
- opis dawnych wydarzeń i przekazanie opowieści związanych ze smętarzyskiem (różnego rodzaju obrzędy, wierzenia) - zwierzenia Juda;
- niesamowity opis śmierci Victora Pascova (charakterystyczny, wypływający mózg);
- opowieść Rachel o siostrze Zeldzie (stosunek Rachel do choroby siostry, towarzyszące temu uczucia, emocje, opieka nad nią);
- opis sąsiedzkich więzi (bezinteresowna pomoc, wsparcie) - niestety niecodzienność w ówczesnych czasach;
- opis relacji Louisa z ojcem Rachel (mimo tego iż była negatywna, została pokazana w interesujący sposób);
- wejście i powrót ze smętarzyska - straszne stwory (czyżby omamy wzrokowe, które mogłyby dopaść każdego w stanie depresyjnym, zwłaszcza po śmierci dziecka? wyimaginowany świat? Louis je dostrzegał bo chciał poczuć strach, a może po prostu chciał je dostrzec, żeby w jakiś sposób połączyć się ze zmarłym synkiem?);
- akcja, styl pisania, lekkość, dramaturgia, trzymanie napięcia, bohaterowie, opisy ... elementy charakterystyczne dla Kinga, ale jednak warto o nich wspomnieć.
Co do minusów, nie podobała mi się tylko jedna rzecz, a mianowicie brak dosłownego opisu śmierci Gage'a - opis śmierci został ukazany czytelnikowi jako wspomnienie Luisa, jego przeszłość, a nie "tu i teraz".
Książkę polecam każdemu. Ma w sobie to coś, co sprawia, że chciałoby się czytać więcej i więcej, a towarzyszące podczas jej czytania emocje dodają dreszczyku, który pozostaje w pamięci na długo.

Jedna z moich ulubionych pozycji. Ma w sobie wszystko to, czego szukam w książkach - długość, wystarczający (taki w sam raz - nie za długi, nie za krótki) opis życia bohaterów, dramaturgię, intrygę, nawiązanie do dawnych historii i wiele innych.
Pozytywy, które udało mi się uchwycić podczas czytania książki:
- różne metody wychowawcze obojga rodziców i zupełnie inne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po Kinga sięgam podczas długich wieczorów zimowych. Moim osobistym zdaniem jedna z jego najlepszych pozycji, dość mocno wchodzi w pamięć, nawet po przeczytaniu człowiek łapie się na wielokrotnym rozmyślaniu o książce.
Zwykle do horrorów podchodzę z dużym dystansem, jednak przy tej pozycji nie jeden raz włos mi się najeżył na skórze :)
Cała sceneria jaka dzieje się wokół głównego bohatera jest magiczna, a świat, który autor kreuje za "smętarzyskiem" wzbudza w czytelniku mieszane uczucia. Każdy wyobrazi sobie to miejsce na swój własny sposób i to jest najpiękniejsze w tej powieści. Tutaj na powierzchnię wyjdą najgłębsze moczary wyobraźni czytelnika :)

Polecam, polecam, polecam :) Nie nudziłam się przy tej książce ani chwili.

Po Kinga sięgam podczas długich wieczorów zimowych. Moim osobistym zdaniem jedna z jego najlepszych pozycji, dość mocno wchodzi w pamięć, nawet po przeczytaniu człowiek łapie się na wielokrotnym rozmyślaniu o książce.
Zwykle do horrorów podchodzę z dużym dystansem, jednak przy tej pozycji nie jeden raz włos mi się najeżył na skórze :)
Cała sceneria jaka dzieje się wokół...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka bardzo fajna, ale jestem fanem Kinga - mogę nie być obiektywny :). Przeczytałem zanim obejrzałem filmową adaptację. Jak zwykle - film nie umywa się do książki.

Książka bardzo fajna, ale jestem fanem Kinga - mogę nie być obiektywny :). Przeczytałem zanim obejrzałem filmową adaptację. Jak zwykle - film nie umywa się do książki.

Pokaż mimo to

Nie pamiętam kiedy ostatnio tak szybko wchłonęłam jakąś książkę. To w jaki sposób King skupił się na opisywaniu stanu psychicznego bohaterów, było dla mnie najlepszą rzeczą w tej książce. Nie spodziewałam się w sumie innego zakończenia niż tego, które miało miejsce. Obłęd Luisa, który go ogarnął, nie mógł się zakończyć w inny sposób. Chociaż w głębi duszy liczyłam, że spali się razem z domem Jud'a. Jedyne co mi chodzi po głowie, to z małą Ellie?

Nie pamiętam kiedy ostatnio tak szybko wchłonęłam jakąś książkę. To w jaki sposób King skupił się na opisywaniu stanu psychicznego bohaterów, było dla mnie najlepszą rzeczą w tej książce. Nie spodziewałam się w sumie innego zakończenia niż tego, które miało miejsce. Obłęd Luisa, który go ogarnął, nie mógł się zakończyć w inny sposób. Chociaż w głębi duszy liczyłam, że spali...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To jedna z tych książek, które po przeczytaniu na długi czas zostają w pamięci.

To jedna z tych książek, które po przeczytaniu na długi czas zostają w pamięci.

Pokaż mimo to

Oczekiwałam więcej strachu, ale najbardziej się działo w ostatniej części książki. Myśliałam, że się skończy trochę inaczej. Ale i tak jest bardzo dobra i też smutna.

Oczekiwałam więcej strachu, ale najbardziej się działo w ostatniej części książki. Myśliałam, że się skończy trochę inaczej. Ale i tak jest bardzo dobra i też smutna.

Pokaż mimo to

Świetna powieść. Mimo iż nie jestem fanem Kinga, a na wielu jego książkach się zwyczajnie nudzę to Cmętarz zwieżąt jest powieścią znakomitą.

Całość opowiada o rodzinie która wprowadza się nowego domu. Nieopodal znajduje się cmentarz dla zwierząt którym opiekują się lokalne dzieciaki. Z czasem w życiu rodziny przytrafia się seria nieszczęść. Cała opowieść kręci się wokół tematów związanych z życiem i śmiercią. Autor rzuca serią przemyśleń nie tylko na same zagadnienia, ale na to jak rozmawiać o takich rzeczach z dziećmi jest naprawdę ciekawie. Książka mimo iż nie obfituje w seks i przemoc, a straszniejsze rzeczy dzieją się w niej pod koniec, ma kapitalną przerażającą atmosferę. Tempo akcji jest równe. Fajnie też są nakreślone postacie, jak i wątek obyczajowy. Szczególnie podobały mi się relacje między dziećmi głównych bohaterów. Te są zabawne, zwłaszcza gdy Ellie uczy Gage'a mówić "kupa" i "siki". Serio mnie ten moment rozbawił.

Cmetarz Zwieżąt to znakomita powieść. Jedna z lepszych w dorobku Kinga. To mówię ja osoba która zazwyczaj sięga z hoororów, po twórczość Koontza, Mastertona, czy Lee, albo po pisarzy gore klasy b. Bawiłem się przy niej rewelacyjnie. Polecam.

Świetna powieść. Mimo iż nie jestem fanem Kinga, a na wielu jego książkach się zwyczajnie nudzę to Cmętarz zwieżąt jest powieścią znakomitą.

Całość opowiada o rodzinie która wprowadza się nowego domu. Nieopodal znajduje się cmentarz dla zwierząt którym opiekują się lokalne dzieciaki. Z czasem w życiu rodziny przytrafia się seria nieszczęść. Cała opowieść kręci się wokół...

więcej

mniej

Pokaż mimo to