Taniec ze smokami. Część 1

Kolosalna, wielowatkowa opowiesc. Tak jak świat powieści i jej bohaterowie, różnorodna, oszałamiajaca tak bardzo, że chce sie wiecej.

Kolosalna, wielowatkowa opowiesc. Tak jak świat powieści i jej bohaterowie, różnorodna, oszałamiajaca tak bardzo, że chce sie wiecej.

Pokaż mimo to

Jakoś nie mogłam się wciągnąć w akcję tak, jak przy pierwszych trzech częściach. Prosty i niewyszukany styl trochę mnie zmęczył.

Jakoś nie mogłam się wciągnąć w akcję tak, jak przy pierwszych trzech częściach. Prosty i niewyszukany styl trochę mnie zmęczył.

Pokaż mimo to

Dopóki serial był na podstawie książek to był świetny. Równie świetny jak książka.

Dopóki serial był na podstawie książek to był świetny. Równie świetny jak książka.

Pokaż mimo to

Tak bardzo ubolewam nad tym, że pani kamienne serce nie pojawiła się w serialu.

Tak bardzo ubolewam nad tym, że pani kamienne serce nie pojawiła się w serialu.

Pokaż mimo to

Polecam

Polecam

Pokaż mimo to

Akcja zwolniła. Niemniej czytało się świetnie, sięgam po koleją część i już czekam na kolejne tomy.

Akcja zwolniła. Niemniej czytało się świetnie, sięgam po koleją część i już czekam na kolejne tomy.

Pokaż mimo to

https://www.facebook.com/KsiazkiIlubCzasopisma

Byłem, w sumie nadal jestem, rozczarowany "Ucztą dla wron", przede wszystkim z powodu braku moich ulubionych bohaterów Tyriona i Deanerys oraz przedstawionych przez autora wydarzeń, które nawet nie umywały się do tego o czym mogliśmy przeczytać w chociażby świetnej "Nawałnicy mieczy". Akcja "Tańca ze smokami" rozgrywa się mniej więcej w tym samym czasie co wspomnianej "Uczy dla wron" z taką zasadniczą różnicą, że opowiada losy innych bohaterów. To co było dużą słabością poprzedniej książki tutaj miało być atutem i czymś wyczekiwanym. I od razu z przykrością napiszę, że albo ze mnie uszła już para i uodporniłem się na styl prowadzenia fabuły przez Martina albo zwyczajnie sens całej opowieści zaczął się zatracać w tym ogromie wątków, zdarzeń mniej lub bardziej istotnych, ale mimo wszystko rozwadniających clue utworu.

Deanerys przebywa w Meereen otoczona przez pochlebców i wrogów, na jej życie czyhają Synowie Harpii chcący przywrócić status quo. Dziewczyna nadal roi sny o świecie bez niewolnictwa i powrocie do Westeros, aby objąć władzę w Królewskiej Przystani, jako prawowita dziedziczka Żelaznego Tronu z rodu Targaryenów. To co zbudowała dotychczas wali się jak domek z kart niosąc śmierć i cierpienie. Smocza Królowa ma tylu samo wrogów co sprzymierzeńców ściągających do Meereen z różnych stron świata - jednym z nich jest Tyrion Lanister. Różne aspekty podróży Tyriona oraz jeszcze jednego ważnego gracza, o którym tu wspominał nie będę, Martin opisuje w sposób niestety mało zaskakujący. Wszyscy gdzieś zmierzają napotykając trudności będące tylko drobnymi przeszkodami. Podobnie losy Jona Snow przebywającego na Murze ze Stannisem i lady Melisandre czy okrutnego sadysty Ramsay'a Boltona mało zmieniają na mapie potyczek możnych rodów w walce o panowanie nad Siedmioma Królestwami. Natomiast historia bohatera, którego już spisałem na straty czyli Davosa, pełniącego funkcję Królewskiego Namiestnika Stannisa, dają nadzieję, że na tej mapie, na której zapanowała stagnacja, nastąpi mocne uderzenie.

Oczywiście przy takiej mnogości postaci serwowanej przez Martina na lewo i prawo nie sposób poruszyć wszystkich wątków. Przykre jest jednak to co zasygnalizowałem wcześniej - coraz więcej w tej potrawie jest wody, mnie już czuć te przyprawy, dzięki którym "Pieśń lodu i ognia" zdobyła tylu fanów. Brakuje tych zwrotów akcji, momentów trzymających w napięciu do końca i przynoszących nieoczywiste i często gorzkie rozwiązania. Jest sprawnie napisana opowieść o bohaterach, których przygody rozeszły się w przybijającej swoją długością historii powoli tracącej sens. Aż boje się co to będzie jak Martin skończy pisać, objętościowo ma być to wprost monumentalne zwieńczenie całości, ale jeśli to rozwadnianie będzie postępowało to może okazać się ono jeszcze bardziej rozczarowujące od tego znanego z serialu HBO.

https://ksiazkiilubczasopisma.blogspot.com/2020/03/w-drodze-do-smoczej-krlowej.html

https://www.facebook.com/KsiazkiIlubCzasopisma

Byłem, w sumie nadal jestem, rozczarowany "Ucztą dla wron", przede wszystkim z powodu braku moich ulubionych bohaterów Tyriona i Deanerys oraz przedstawionych przez autora wydarzeń, które nawet nie umywały się do tego o czym mogliśmy przeczytać w chociażby świetnej "Nawałnicy mieczy". Akcja "Tańca ze smokami" rozgrywa się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobrze się czyta (poza ostatnim niezwykle nudnym rozdziale o Branie) - coraz więcej wątków rozegranych inaczej niż w serialu, no i postacie których nie było w serialu! Jestem niezwykle ciekawa ostatniej na razie wydanej części!

Bardzo dobrze się czyta (poza ostatnim niezwykle nudnym rozdziale o Branie) - coraz więcej wątków rozegranych inaczej niż w serialu, no i postacie których nie było w serialu! Jestem niezwykle ciekawa ostatniej na razie wydanej części!

Pokaż mimo to

W "Tańcu Ze Smokami" saga coraz bardziej rozjeżdża się ze serialem. Pojawiają się rozliczne watki poboczne, dziesiątki nowych, nieznanych postaci a niektóre rozwiązania zmierzają w innych niż serialowe kierunkach. Mimo ogromnej rozpiętości czyta się to wybornie, z niesłabnącym zainteresowaniem, lepiej nawet niż poprzedni tom - Uczta Dla Wron.
+
Przede wszystkim do Gry wracają bohaterowie sagi, porzuceni przez Martina w poprzednim tomie :

- Jon Snow jako Lord Dowódca stara się zreorganizować i wzmocnić Nocną Straż, rekrutując do niej Wolnych Ludzi (co nie wzbudza entuzjazmu u dużej grupy jego towarzyszy),
- Tyrion przedostawszy się do Essos zmierza, razem z ciekawą grupą nowych, nieznanych w serialu, bohaterów na dwór Daenerys - w trakcie podróży zostaje porwany przez Joraha Mormonta,
- Daenerys usiłuje jakoś zapanować nad zdobytymi przez siebie terytoriami, mierząc się z krachem ekonomicznym jaki spowodowało zniesienie niewolnictwa. Przeciwko sobie ma połączone siły Wielkich Panów, w samym Meereen zaś miejską partyzantkę Synów Harpii,
- Bran dociera do Trójokiej Wrony, gdzie, w jaskini Dzieci Lasu pobiera swe nauki.

Ponadto :

- Theon Greyjoy jako Fetor służy Ramsayowi Boltonowi pomagając mu zdobyć Fosę Cailin,
- Davos Seaworth poszukuje stronników gotowych poprzeć Stannisa
- Asha Greyjoy, usiłuje bronić się w Deepwood Motte przed wojskami Stannisa,
- Quentyn Martell usiłuje przedostać się na dwór Daenerys, w nadziei poślubienia dziedziczki Żelaznego Tronu.

+
Wbrew obiegowej opinii, zgodnie z którą każdy kolejny tom pieśni Lodu i Ognia jest gorszy od poprzedniego, Taniec Ze Smokami czytało mi się lepiej niż Ucztę Dla Wron. Ciekawe przygody głównych, najbardziej przyciągających uwagę bohaterów, nowe wątki efektowne, zajmujące, pogłębiające (a często zmieniające) znaną na pamięć z telewizji historię. Napisane tak, że oderwać oczu podczas lektury nie można. Nadal i wciąż - jedna z najlepszych sag fantasy napisanych ever. Już się cieszę na drugi tom i trzymam kciuki, by jeszcze w tym roku Martin opublikował "Wichry Zimy".

W "Tańcu Ze Smokami" saga coraz bardziej rozjeżdża się ze serialem. Pojawiają się rozliczne watki poboczne, dziesiątki nowych, nieznanych postaci a niektóre rozwiązania zmierzają w innych niż serialowe kierunkach. Mimo ogromnej rozpiętości czyta się to wybornie, z niesłabnącym zainteresowaniem, lepiej nawet niż poprzedni tom - Uczta Dla Wron.
+
Przede wszystkim do Gry...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

I znowu losy bohaterów tak się poplątały, że nie wiadomo, co z tego wyjdzie. Jak już pisałem w poprzednich recenzjach, to zarówno wada tej książki i zaleta. Faktem jednak jest, że tego typu literatura po dłuższym czasie staje się "dość ciężka", dlatego cieszę się, że przede mną już ostatni tom i znajdę potem odskocznię w czymś lżejszym.

I znowu losy bohaterów tak się poplątały, że nie wiadomo, co z tego wyjdzie. Jak już pisałem w poprzednich recenzjach, to zarówno wada tej książki i zaleta. Faktem jednak jest, że tego typu literatura po dłuższym czasie staje się "dość ciężka", dlatego cieszę się, że przede mną już ostatni tom i znajdę potem odskocznię w czymś lżejszym.

Pokaż mimo to