Bractwo Pierścienia

Ciekawa.

Ciekawa.

Pokaż mimo to

Doceniam mozolne wykreowanie świata i jego przedstawienie, ale zwyczajnie się nudziłem, a ciągłe (kilkunasto-? kilkudziesięciokrotne?) żarłoczności Hobbitów zwyczajnie irytowało.

Doceniam mozolne wykreowanie świata i jego przedstawienie, ale zwyczajnie się nudziłem, a ciągłe (kilkunasto-? kilkudziesięciokrotne?) żarłoczności Hobbitów zwyczajnie irytowało.

Pokaż mimo to

Ciężko powiedzieć coś o książce, o której tyle już powiedziano. To według mnie lektura obowiązkowa dla każdego. Cały cykl czytam po wielu latach od premiery adaptacji kinowej. Żałuję, że najpierw nie przeczytałem, film popsuł mi odbiór całości. Cieszę się, że poznałem Toma Bombadila i zarazem żałuję, że jego wątek został odpuszczony.

Ciężko powiedzieć coś o książce, o której tyle już powiedziano. To według mnie lektura obowiązkowa dla każdego. Cały cykl czytam po wielu latach od premiery adaptacji kinowej. Żałuję, że najpierw nie przeczytałem, film popsuł mi odbiór całości. Cieszę się, że poznałem Toma Bombadila i zarazem żałuję, że jego wątek został odpuszczony.

Pokaż mimo to

O Tolkienie i jego „Władcy Pierścieni” słyszał każdy, nawet ja, choć przyznam szczerze, że nie rozumiałam, dlaczego ludzie aż tak bardzo zachwycają się tą książką. Jakiś pierścień, hobbici, elfy, orki, krasnoludy i inne tego typu stworzenia nie przemawiały do mnie w ogóle. Dlaczego? Pewnie dlatego, że wszyscy dookoła się nimi zachwycali, a ja chciałam być inna, chciałam być ponad to… Czy mi się udało? Nie!! Bo ja również jestem zachwycona, opowieścią stworzoną przez Tolkiena, jego wiedzą, kunsztem pisarskim, a przede wszystkim wyobraźnią.
Młody hobbit Frodo odnajduje w domu swojego wuja Bilba Pierścień, który jak się okazało miał niebywałą moc. Niestety Bilbo zostawiając krewniakowi Pierścień wyświadczył mu niedźwiedzią przysługę, bowiem ów biżuteria była przedmiotem pożądanym przez złoczyńcę Saurona. Ten przy pomocy Pierścienia chciał zapanować nad światem. Frodo wraz ze swoimi wiernymi kompanami wyrusza w podróż do Mordoru, by pozbyć się niechcianej i niebezpiecznej błyskotki. W drodze do miejsca przeznaczenia spotykają Jeźdźców, którzy czyhają na ich życie, w Bree poznają Obieżyświata, który od tej pory będzie ich Aniołem Stróżem i nie raz uchroni ich od kłopotów. Dotrą do Rivendell, gdzie zobaczą się z Gandalfem oraz z Bilbem. Tam podczas narady zostanie utworzona Drużyna Pierścienia, która będzie towarzyszyć Frodowi w drodze do Mordoru. W swojej podróży zahaczą o Lothlórien, krainę elfów, gdzie spotkają się z życzliwością, później przepłyną Wielką Rzekę, by na koniec się rozstać. Dlaczego? Dlatego, że Frodo podejmuje decyzję, o samodzielnej podróży, gdyż nie chce i nie może narażać na niebezpieczeństwo swoich przyjaciół. Nie spodziewa się jednak, że Sam nie pozwoli mu odejść bez niego. I tak oto dwaj przyjaciele zostawiają resztę towarzyszy i ruszają w dalszą drogę.
To oczywiście tylko bardzo pobieżne streszczenie tego, co można spotkać w pierwszej części „Władcy Pierścieni. Drużyna Pierścienia”. Zaczynając tę książkę nie przypuszczałam, że z chęcią sięgnę po następny tom, ale tak właśnie się stało. Jestem w trakcie czytania drugiej części i mimo tego, że wiem, jak się zakończy dalsza podróż Froda to ciekawi mnie, jak tę historię za pomocą pióra przedstawił mistrz Tolkien. Jeżeli jesteście sceptycznie nastawieni do tej lektury, to powiem tylko, nie wzbraniajcie się dłużej, bo ominie Was fantastyczna przygoda!!

O Tolkienie i jego „Władcy Pierścieni” słyszał każdy, nawet ja, choć przyznam szczerze, że nie rozumiałam, dlaczego ludzie aż tak bardzo zachwycają się tą książką. Jakiś pierścień, hobbici, elfy, orki, krasnoludy i inne tego typu stworzenia nie przemawiały do mnie w ogóle. Dlaczego? Pewnie dlatego, że wszyscy dookoła się nimi zachwycali, a ja chciałam być inna, chciałam być pon...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Podobno książka zawsze jest lepsza od filmu. Wszystko wskazuje, że właśnie znalazłem wyjątek. Doceniam koloryt świata, który stworzył Tolkien, wymyślną fabułę, intrygę, nieszablonowych bohaterów, jednak całość podano w sposób, który nie przypadł mi do gustu. Nie wątpię, że można się w tej powieści rozsmakować, mnie się niestety nie udało.
Testowałem wydania w tłumaczeniu Skibniewskiej i Łozińskiego. Skrajne oceny pozostawiam koneserom, dla mnie nie było dramatycznych różnic.
Nie chcę, by moja krótka opinia była traktowana jako krytyka. Może bardziej jako informacja i ostrzeżenie, że do Tolkiena trzeba umiejętnie podejść i odpowiednio się nastawić, jeżeli jego książki mają się spodobać. Mnie niestety nikt nie ostrzegł.

Podobno książka zawsze jest lepsza od filmu. Wszystko wskazuje, że właśnie znalazłem wyjątek. Doceniam koloryt świata, który stworzył Tolkien, wymyślną fabułę, intrygę, nieszablonowych bohaterów, jednak całość podano w sposób, który nie przypadł mi do gustu. Nie wątpię, że można się w tej powieści rozsmakować, mnie się niestety nie udało.
Testowałem wydania w tłumaczeniu Sk...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trylogia "Władcy" przeleżała u mnie na półce piętnaście lat. W 2004 brat postanowił ją kupić w klubie Świata Książki, przeczytał, odłożył. Ja się do niej zabierałem raz jeden, nieudanie zresztą. Cóż mam na swoją obronę? Smark byłem niedorosły który wciąż zakochany w przygodach Harry'ego Pottera oczekiwał od pierwszych akapitów akcji niczym z filmów z Seagalem.

Ta książka nie jest dla każdego i nie mówię tu o wieku, mądrości, inteligencji czy liczbie lektur na koncie. Należy podejść do niej jak do dziewczyny którą przed chwilą rzucił jakiś drań: ostrożnie, spokojnie, bez nerwowego przebierania nogami ale z pełnym przekonaniem co do wytrwania do... eee nooo... emocjonującego finału :D

Gdy już się przywyknie do niezwykle plastycznego języka Tolkiena trudno oprzeć się wrażeniu, że ten facet opisuje rzeczy które oglądał będąc na wycieczce w jakiejś odległej ale dostępnej śmiertelnikom krainie. Byłem w szoku - geografia rozwinięta na nieprawdopodobną skalę, genealogia dopracowana z chirurgiczną precyzją, nazwy w językach ludzi, elfów, krasnoludów, orków, cały ten gigantyczny słownik, mnogość określeń, nazwany każdy miecz, każdy koń, każda roślina, to jest wręcz szokujące, rozrośnięte do gargantuicznych rozmiarów.

Wiadomo, że ciężko przebrnąć przez niektóre fragmenty. Nie zliczyłbym ile razy gapiłem się tępo w daną stronę zanim zrozumiałem, że moje myśli odpłynęły gdzieś daleko, a ja wpatruję się w opis kosodrzewiny czy innego parowu. Dlatego właśnie należy do tej książki podejść w osobliwy sposób; nie szukać trzęsień ziemi i akcji z tanich thrillerów. Trzeba wejść w ten świat, iść razem z Orszakiem, oglądać rozpadliny, potoki, trzęsawiska, groty i jaskinie. Drżeć na dźwięk bębnów w głębinach, chrupać lembasy i iść naprzód mimo trudów i niepowodzeń.

Jedyne co mnie irytowało to wiersze i piosenki, naprawdę nużące, przerywające fabułę. Na szczęście to były krótkie chwile.

Żałuję ogromnie, że najpierw obejrzałem film bowiem z całą pewnością inaczej zareagowałbym na przygodę Gandalfa z Balrogiem. Mimo to - trudno nie polecać tej książki bowiem kryje się w niej niezwykła i potężna magia. Głównie ta najistotniejsza, a więc przyjaźń i miłość.

PS
Dodatkowa gwiazdka leci z pewnością za postać Toma Bombadila. Miałem gigantyczną radochę gdy hasał sobie po lesie mając władzę nad wszystkim i podśpiewując skoczne piosenki przy okazji nie opierając się potędze Pierścienia. Najlepszy i tak był jednak fragment z Rady w Rivendell gdy zaproponowano by to u Toma ukryć Pierścień na co Gandalf stwierdził, że on nie zrozumiałby po jaką cholerę ktoś mu go oddaje na przechowanie, a poza tym zaraz by o nim zapomniał albo wypieprzył gdzieś w krzaki :D Niezwykła postać, takie lubię najbardziej.

Chylę czoła, panie Tolkien.

Trylogia "Władcy" przeleżała u mnie na półce piętnaście lat. W 2004 brat postanowił ją kupić w klubie Świata Książki, przeczytał, odłożył. Ja się do niej zabierałem raz jeden, nieudanie zresztą. Cóż mam na swoją obronę? Smark byłem niedorosły który wciąż zakochany w przygodach Harry'ego Pottera oczekiwał od pierwszych akapitów akcji niczym z filmów z Seagalem.
więcej mniej Pokaż mimo to

Wstyd się przyznać, ale nigdy nie czytałem całej sagi "Władcy Pierścienia". Widziałem film, ale zdecydowanie książka bije wszystko na łeb i na szyje. Piękne, wspaniałe, plastyczne opisy, znakomite dialogi. Świat Śródziemia był dla mnie jak drugi dom. Będę musiał w najbliższym czasie dalej zgłębiać tajemnice hobbitów i innych bohaterów.

Wstyd się przyznać, ale nigdy nie czytałem całej sagi "Władcy Pierścienia". Widziałem film, ale zdecydowanie książka bije wszystko na łeb i na szyje. Piękne, wspaniałe, plastyczne opisy, znakomite dialogi. Świat Śródziemia był dla mnie jak drugi dom. Będę musiał w najbliższym czasie dalej zgłębiać tajemnice hobbitów i innych bohaterów.

Pokaż mimo to

Tak niesamowicie i przyjemnie wciągająca, że czytając ją przenosiłam się do świata Sródziemia. Całe szczęście, że historia rozkłada się na trzy tomy, bo byłabym strasznie niepocieszona, że to już koniec.

Tak niesamowicie i przyjemnie wciągająca, że czytając ją przenosiłam się do świata Sródziemia. Całe szczęście, że historia rozkłada się na trzy tomy, bo byłabym strasznie niepocieszona, że to już koniec.

Pokaż mimo to

J.R.R. Tolkien – Władca Pierścieni – Drużyna Pierścienia

Tak w tej bajce były smoki…..były też elfy , były też krasnoludy, nie zabrakło także hobbitów, czarodziei, ludzie też tam byli. Były też i inne stworzenia. Była też wszechobecna magia i odwieczna tajemnica życia i śmierci. Tajemnica stworzenia i zniszczenia. Tajemnica początku i końca.
Nie ma końca wszystkiego. Coś się kończy i coś się zaczyna, nieustanny bieg zdarzeń. Los. Fortuna. Zamknięte koło, ale nie jest to błędne koło. Jest to koło nieskończoności. Jedne potęgi rosną , trwają i w końcu przemijają, zostają po nich legendy, opowiadania, wspomnienia, pieśni. Na ich miejsce przychodzą kolejne pokolenia. Inne. I po nich następne. Niezmierzone królestwa myśli. Działań i potęg. Nieśmiertelna jest tylko ziemia po której chodzą, na której żyją, w której sieją i zbierają, ziemia na której się biją, kłócą i kochają.

Czy aby na pewno Tolkien napisał bajkę ? Czy nie odzwierciedlił w swoim dziele wszystkich cech , które my posiadamy ? Czy nie uzewnętrznił wszystkiego co czujemy, z czym się stykamy na co dzień .Czy nie ukazał piękna , brzydoty , czyż w końcu nie pokazał dobra w najczystszej swej postaci i zła w również plugawej , ale jakże realnej postaci ? Czy w końcu nie pokazał po raz kolejny walki, niekończącej się walki pomiędzy dobrem a złem ? To jak to w końcu z tym Tolkienem jest ? To jest to bajka, czy nie bajka ?

Autor ukazał także o wiele więcej niż napisałem. Jest też tam o przemijaniu. Jest tam o potędze czasu i ulotności pamięci. Przemijanie. Zapominanie. Tradycja i Pamięć. Wspomnienie. Bardzo mnie ujął osobiście fragment w Lórien. I potem grobowiec Balina. To moim zdaniem dwa najpiękniejsze momenty z całej książki. Sentymentalne. Podróże.

Będzie krótko. Na sam koniec. J.R.R. Tolkien. Piękna opowieść o życiu, o przyjaźni. Opowieść o wierze i tajemnicy istnienia wszystkiego . Opowieść o przemijaniu i trwaniu. Tak naprawdę nie sposób opisać odczucia jakie rosną we wnętrzu czytelnika , który zagłębia się w kolejne kartki książki. Początkowo książka dłuży się i wydawać by się mogła infantylna, ale potem to już jest piękna przygoda. Ponadczasowa. Misterium . Żyć możesz tylko dzięki temu, za co jesteś w stanie umrzeć.

Polecam !

J.R.R. Tolkien – Władca Pierścieni – Drużyna Pierścienia

Tak w tej bajce były smoki…..były też elfy , były też krasnoludy, nie zabrakło także hobbitów, czarodziei, ludzie też tam byli. Były też i inne stworzenia. Była też wszechobecna magia i odwieczna tajemnica życia i śmierci. Tajemnica stworzenia i zniszczenia. Tajemnica początku i końca.
Nie ma końca wszyst...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Klasyka, obowiązkowa pozycja dla każdego miłośnika fantastyki

Klasyka, obowiązkowa pozycja dla każdego miłośnika fantastyki

Pokaż mimo to