Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"BOB. Przyjaźń to magia, która nie przemija" - urocza bajka, dzięki której poznajemy siłę przyjaźni i wspomnień. Razem z Livy i Bobem, zombie nie-zombie, odkrywamy kim jest i skąd pochodzi ten zielony stworek, czekający przez 5 lat w szafie na powrót swojej przyjaciółki i odkrywamy dlaczego przez tak dłuuugi czas panowała susza w Australii. Piękna, ciepła i spójna opowieść o poszukiwaniu własnego 'ja', o początkach dojrzewania i żegnania się z dzieciństwem, ale nie zapominania o nim... a wszystko to okraszone cudnymi i klimatycznymi ilustracjami Nicholasa Gannona 😍 więc jeżeli jeszcze nie macie pomysłu na prezent to ja polecam z czystym sumieniem tę magiczną historię ❤

Cytaty:
✒"[...] jedna rzecz może być wieloma rzeczami. Potrzeba tylko odrobiny wyobraźni."
✒"Wszystkie rzeczy, które świadomie wkładam sobie do głowy stanowią mnie - mnie. Zamierzam uważać, co wkładam."

Postaci:
-Bob - stworek ze studni uwielbiający lukrecję
-Livy (Olivia) - dziewczynka, która po kilku latach wraca, by odwiedzić babcię w Australii i odkrywa przyjaciela z dzieciństwa w szafie
-mama Livy
-babcia Livy
-Beth Ann - młodsza siostra Livy
-Danny - syn sąsiadów babci
-Sara - przyjaciółka Livy z dzieciństwa

"BOB. Przyjaźń to magia, która nie przemija" - urocza bajka, dzięki której poznajemy siłę przyjaźni i wspomnień. Razem z Livy i Bobem, zombie nie-zombie, odkrywamy kim jest i skąd pochodzi ten zielony stworek, czekający przez 5 lat w szafie na powrót swojej przyjaciółki i odkrywamy dlaczego przez tak dłuuugi czas panowała susza w Australii. Piękna, ciepła i spójna opowieść...

Explorer Academy to świetna seria dla nieco starszych dzieci. Dzięki Cruzowi i jego paczce możemy zobaczyć, że nauka wcale nie musi być nudna. Co prawda naszym szkołom daleko do takiej, ale kto wie jak będą wyglądać szkoły w przyszłości.
Tutaj każdy uczeń ma tablet, a także specjalną opaskę, która nadzoruje funkcje życiowe i informuje, gdy coś zaczyna się dziać niedobrego. Zamiast nudnych zadań z przepisywania lub uzupełniania ćwiczeń, trzeba wykonywać holoprezentacje, które na pewno są bardziej angażujące uczniów i ich umysły w zagadnienie, którego zadanie dotyczy. Do tego prawda przeplata się z fikcją. Okazuje się, że Mell, mechaniczna pszczoła, którą ma Cruz, już istnieje, ale zanim powstanie wynalazek Emmetta, czyli emocjokulary, które zmieniają swój kolor i kształt w zależności od nastroju osoby je noszącej, jeszcze minie sporo lat. Dodatkowo mamy specjalne zadanie, które powierzyła Cruzowi mama i ten dreszczyk emocji, czy mu się to uda.


Postaci:
-Cruz Sebastian Coronado - główny bohater, Ekipa Cousteau
-Mell - pszczoła mikrodron
-Lani - serdeczna przyjaciółka Cruza, której nie udało się dostać do Explorer Academy
-tata Cruza - pan Coronado
-mama Cruza - była neurobiologiem pracującym w Explorer Academy, zginęła w trakcie badań
-profesor Marisol Coronado - ciocia Cruza, jedna z w Explorer Academy
-profesor Hightower
-profesor Gabriel
-Emmett Lu- kolega z drużyny Cruza, który wymyślił okulary, które zmieniają kształt i kolor w zależności od nastroju właściciela
-Sailor York - koleżanka Cruza z drużyny
-Renshaw McKittrick - drużyna Cruza
-Dugan Marsh - drużyna Cruza
-Taryn Secliff - opiekunka, która kieruje internatem oraz recepcją
-pan Rook - bibliotekarz
-Bryndis Jónsdóttir - drużyna Cruza
-Hubbar - piesek
-Ekipa Magellana: Ali Soliman, Ekaterina Pajarin, Zane Patrick, Matteo Montefiore, Yulia Navarro, Tao Sun
-profesor Miles Jericho

Explorer Academy to świetna seria dla nieco starszych dzieci. Dzięki Cruzowi i jego paczce możemy zobaczyć, że nauka wcale nie musi być nudna. Co prawda naszym szkołom daleko do takiej, ale kto wie jak będą wyglądać szkoły w przyszłości.
Tutaj każdy uczeń ma tablet, a także specjalną opaskę, która nadzoruje funkcje życiowe i informuje, gdy coś zaczyna się dziać niedobrego....

Książka o bardzo zdroworozsądkowym podejściu do rodzicielstwa i myślę, jak tak patrzę czasem na otaczający mnie świat, że przydałaby się jej lektura niektórym osobom. Prawdą znaną nie od dziś, jest fakt, że my nie wychowujemy dzieci jedynie dla siebie, ale również dla świata i dlatego też dzieci nie powinny być traktowane jak maskotki, które mają pięknie pachnieć i wyglądać... zadaniem rodziców jest być pomocą i wsparciem dla swoich pociech, a nie kimś, kto wszystko daje, wszystko kupuje, usuwa wszelkie przeszkody, bo niestety takie dziecko wchodząc w dorosłe życie nie będzie miało podstaw panujących w naszym świecie, a co za tym idzie, będzie nieszczęśliwym dorosłym... jeżeli przyrównać dzieci do jajka, to powinniśmy raczej jak najczęściej wzmacniać skorupkę, by stawała się twardsza poprzez budowanie ich pewności siebie i zaradności, a nie nosić i dmuchać, żeby tylko nie upadło i się nie rozbiło...
Jak budować tę pewność, jakim być wsparciem, co robić, by pociecha była szczęśliwym dorosłym, który poradzi sobie w każdej sytuacji - to znajdziecie właśnie w książce "13 rzeczy, których nie robią silni psychicznie rodzice". Są tu również przykłady różnych problemów z jakimi przyszło zmierzyć się autorce w swojej pracy z dziećmi i ich rodzicami oraz co zostało im zaproponowane, by wszystkim żyło się lepiej.

Cytat:
✒"Silni psychicznie ludzie nie starają się wszystkim dogodzić. Są raczej w stanie podejmować słuszne decyzje mimo niezadowolenia innych."

1. Nie aprobuj mentalności ofiary.
2. Nie kieruj się w rodzicielstwie poczuciem winy.
3. Nie traktuj dziecka, jakby było pępkiem świata.
4. Nie pozwalaj, by strach kierował Twoimi decyzjami.
5. Nie pozwalaj, by dzieci Tobą rządziły.
6. Nie oczekuj doskonałości.
7. Nie pozwalaj dzieciom unikać odpowiedzialności.
8. Nie chroń dziecka przed każdym bólem.
9. Nie czuj się odpowiedzialny za emocje dziecka.
10. Nie chroń dziecka przed popełnianiem błędów.
11. Nie myl dyscypliny z karą.
12. Nie chodź na łatwiznę, aby uniknąć dyskomfortu.
13. Nie trać z oczu swoich wartości.

Książka o bardzo zdroworozsądkowym podejściu do rodzicielstwa i myślę, jak tak patrzę czasem na otaczający mnie świat, że przydałaby się jej lektura niektórym osobom. Prawdą znaną nie od dziś, jest fakt, że my nie wychowujemy dzieci jedynie dla siebie, ale również dla świata i dlatego też dzieci nie powinny być traktowane jak maskotki, które mają pięknie pachnieć i...

"Tajemnica pod jemiołą" to moja pierwsza styczność z książkami Evansa. Udało mi się przeczytać ją w ciągu jednego popołudnia, bo trzeba przyznać, że czyta się szybko. Sama historia nie była jakoś mocno świąteczna, a bardziej zimowa i aż szkoda, że u nas od kilku lat w grudniu śniegu ani widu ani słychu 😔 jakoś atmosfera zrobiłaby się bardziej nastrojowa
🌟🎄🌟
Książka dużo mówi o samotności i to często tej nawet wśród ludzi... a takich osób w naszych czasach idzie spotkać coraz więcej. Zresztą cóż się dziwić, nasze relacje międzyludzkie coraz częściej zamiast twarzą w twarz, odbywają się drogą cyfrową. Sam wątek miłosny podobał mi się, choć nie był jakoś oryginalny. Lektura akurat na grudniowe popołudniowe odprężenie 😊 tego od niej oczekiwałam i to dostałam.

Cytaty:
"Jeśli się nad tym zastanowić, ślub jest jak skok do długiej rzeki w nadziei, że nurt poniesie nas do miejsca, gdzie zaznamy szczęścia."

"Czasami najdonioślejsze wydarzenia w naszym życiu zaczynają się od błahego czynu, nad którym się nie zastanawiamy [...]"

Postaci:
Alex Barlett - rozwodnik, który pojechał szukać autorki bloga
Nate i Dale - kumple Alexa
Michelle - żona Dale'a
Jill - była żona Alexa
Aria (inicjały LBH) - autorka bloga, kelnerka

"Tajemnica pod jemiołą" to moja pierwsza styczność z książkami Evansa. Udało mi się przeczytać ją w ciągu jednego popołudnia, bo trzeba przyznać, że czyta się szybko. Sama historia nie była jakoś mocno świąteczna, a bardziej zimowa i aż szkoda, że u nas od kilku lat w grudniu śniegu ani widu ani słychu 😔 jakoś atmosfera zrobiłaby się bardziej nastrojowa
🌟🎄🌟
Książka dużo...

Zbliża się koniec roku, a wraz z nim postanowienia snute, przez większość z nas, na kolejny rok... i jak powszechnie wiadomo, to różnie z tymi noworocznymi postanowieniami bywa. Jednak jeżeli szukacie metody, która pomoże Wam w wytrwaniu w dążeniu do wyznaczonych sobie celów, to ta, opisana w tej książce, jest zdecydowanie najlepsza... oczywiście jeżeli wprowadzicie ją w życie... ja już trochę spraw dzięki niej załatwiłam... a odkąd stosuję ją świadomie - jeszcze więcej.
Podoba mi się też to, że sama autorka, tak jak i ja, uważa 'motywację' za przereklamowaną sprawę... współczesne pokolenie, mam wrażenie, wręcz wpadło w motywacyjną pułapkę, która nie przekłada się na działanie, a Mel Robbins proponuje coś wręcz odwrotnego, choć nie wykluczającego się... a na potwierdzenie, że ta proponowana przez nią metoda działa, zamieszcza w książce wklejki z różnych portali społecznościowych i maili, które zostały wysłane do niej od osób stosujących się do 'reguły 5 sekund' 😊
Jeżeli chcesz zmienić swoje życie i przestać odkładać swoje sprawy i pomysły na wieczne 'kiedyś' - to zrób to... wystarczy tylko 5 sekund... miej odwagę stać się najlepszą wersją siebie... 🤗

Cytaty:
"Życie wymaga odwagi. I właśnie to pozwoli ci odkryć moja reguła - odwagę do bycia jak najlepszym sobą."

"To ja byłam problemem, ale w ciągu pięciu sekund mogłam się przełamać i stać się rozwiązaniem. Sekret zmiany miałam cały czas przed oczami - pięciosekundowe decyzje."

"[...] Ale świadomość tego, co należy zrobić, nie wystarcza, by dokonać zmiany."

"Nie wychodziłam z łóżka z bananie prostego powodu: zwyczajnie mi się nie chciało. Potem dowiedziałam się, że utknęłam w czymś, co naukowcy nazywają pętlą nawyku. Naciskałam przycisk drzemki tyle poranków z rzędu, że to zachowanie przemieniło się w zamkniętą, utrwaloną w moim mózgu pętlą.

"Reguła 5 sekund.
Kiedy poczujesz impuls do realizacji celu, musisz policzyć
5...4...3...2...1...
i fizycznie się ruszyć, bo w przeciwnym razie mózg Cię powstrzyma."

"Odkryłam bardzo ważną rzecz: przełamywanie się do podejmowania prostych działań inicjuje reakcję łańcuchową umacniającą pewność siebie i zwiększającą produktywność."

"Nie wiem, kiedy sobie wmówić, że aby się zmieni, że aby się zmienić, musimy czuć zapał albo motywację do działania. To kompletna bzdura. Gdy przyjdzie czas na wzięcie sprawy w swoje ręce, nie poczujesz zmotywowania. Przeciwnie - nie będziesz miał ochoty cokolwiek robić."

"A co, jeśli mi się nie uda, mamo? Co, jeśli nie jestem tak dobra, jak mi się zdaje? Jeżeli nie pójdę na przesłuchanie, to przynajmniej będę sobie mogła powtarzać, że jestem świetna, tylko zbyt leniwa, żeby osiągnąć to, czego chcę."

"I właśnie dlatego reguła 5 sekund jest twoim sprzymierzeńcem. [...] Nie jest to narzędzie do przemyśleń, ostatecznie bowiem, jeśli chcesz coś zmienić w życiu, będziesz musiał więcej działać, niż myśleć."

"Albo Ty pokierujesz dniem, albo dzień pokieruje Tobą.

"Trening to w stu procentach kwestia psychiki. Ciało się nie nagnie, jeśli umysł go nie przymusi."

Zbliża się koniec roku, a wraz z nim postanowienia snute, przez większość z nas, na kolejny rok... i jak powszechnie wiadomo, to różnie z tymi noworocznymi postanowieniami bywa. Jednak jeżeli szukacie metody, która pomoże Wam w wytrwaniu w dążeniu do wyznaczonych sobie celów, to ta, opisana w tej książce, jest zdecydowanie najlepsza... oczywiście jeżeli wprowadzicie ją w...

Książka "Chłopiec z burzy" to 6 różnych opowiadań, które dzieją się w Australii. Każde z tych opowiadań przekazuje nam prawdę o naturze i prawdę o człowieku. O uporze i dumie człowieka, które mogą pomagać, ale i zaprowadzić do zatracenia, nawet, gdy cel jest szczytny, bo w życiu trzeba wiedzieć, kiedy odpuścić ("Dwie beczki"). O tym, że natura daje nam potrzebne, jak również piękne rzeczy, jednak potrafi być też okrutna i zabrać nam coś/kogoś cennego ("Muszelka"). O przyjaźni i więzi między zwierzętami i ludźmi, o wzajemnej pomocy i wsparciu w wymiarze praktycznym, ale i emocjonalnym oraz niewymownej głupocie, szczególnie ze strony kłusowników ("Chłopiec z burzy"). O tym, że natura potrafi walczyć o życie i przetrwanie, a duma i pycha ludzka niejednokrotnie może doprowadzić do zguby. Czasem warto schować dumę do kieszeni i poprosić o pomoc.
"Pycha zawsze poprzedza upadek!" ("Złowiony"). O tym, że nie wystarczy tylko chcieć zarobić na naturze i to po najmniejszej linii oporu, ale z szacunku do niej powinno się też chcieć dowiedzieć jak działa i funkcjonuje, co jej pomaga, a co szkodzi ("O tym, jak tata hodował drób"). Jest też historia o nastolatku i jego perypetiach, gdy zostaje sam w domu i to 13. w piątek 🙈 ("Wolna chata")

Książka "Chłopiec z burzy" to 6 różnych opowiadań, które dzieją się w Australii. Każde z tych opowiadań przekazuje nam prawdę o naturze i prawdę o człowieku. O uporze i dumie człowieka, które mogą pomagać, ale i zaprowadzić do zatracenia, nawet, gdy cel jest szczytny, bo w życiu trzeba wiedzieć, kiedy odpuścić ("Dwie beczki"). O tym, że natura daje nam potrzebne, jak...

Chyba każdy z nas, chociaż raz w życiu, spotkał osobę toksyczną, która jak wampir wysysała radość i wiarę w ludzi. Znacie kogoś takiego? Macie kogoś takiego wśród najbliższych? W przestrzeni internetowej są to hejterzy, którzy często, w ramach wolności słowa i pod przykrywką dobrej rady, potrafią wbijać szpilki. Trochę szkoda, że ten problem został pominięty w tej pozycji, szczególnie że jest on dość powszechny. Natomiast w książce pani Kasia wraz ze współautorką rozpracowują ten temat w odpowiedziach na 31 pytań. Pokazują sposoby reagowania na taki typ człowieka w dość racjonalny sposób i mowa tu jest nie tylko o relacjach rodzinnych takich jak z teściami, współmałżonkami czy wujostwem, ale również o toksycznym szefie, wścibskich sąsiadach czy koleżeństwie. Jednak żeby postąpić tak jak się powinno, niejednokrotnie trzeba też znaleźć w sobie odwagę, by w końcu taką relację przerwać, bo najczęściej dotyczy ona właśnie naszych najbliższych.
Książkę czyta się szybko i można spokojnie przeskakiwać między rozdziałami, które tylko nas dotyczą w jakiś sposób.
Jednak trzeba też zadać sobie pytanie:
Czy aby my czasem nie okazujemy się dla kogoś toksyczni? Czy zawsze jesteśmy 'fer' nie tylko wobec siebie, ale i innych... i przede wszystkim czy jesteśmy w stanie przyjąć inny punkt widzenia na sporną sprawę niż tylko ten nasz własny?

Chyba każdy z nas, chociaż raz w życiu, spotkał osobę toksyczną, która jak wampir wysysała radość i wiarę w ludzi. Znacie kogoś takiego? Macie kogoś takiego wśród najbliższych? W przestrzeni internetowej są to hejterzy, którzy często, w ramach wolności słowa i pod przykrywką dobrej rady, potrafią wbijać szpilki. Trochę szkoda, że ten problem został pominięty w tej pozycji,...

"Nocny pociąg do Lizbony" to książka, która wywarła na mnie ogromne wrażenie i prawdopodobnie będzie moją najlepszą przeczytaną książką tego roku... 😍 i choć nie należy ona do łatwych, bo jest mocno nostalgiczna i filozoficzna to jednak myślę, że tego właśnie powinniśmy oczekiwać od dobrej literatury, tego, że zmusi nas do przemyśleń na temat naszego życia. Uważam, że warto czasem sięgnąć po coś niełatwego w odbiorze, ale za to dającego nam coś więcej, niż tylko chwilę oderwania się od rzeczywistości.
Książka traktuje o Gregoriusie, który porzucił swoje dotychczas spokojne i przewidywalne życie, by znaleźć autora książki "Złotnik słów", która wywarła na nim takie wrażenie, że postanawia odnaleźć jej autora i poznać go osobiście. Żeby się dowiedzieć czy to mu się uda i co odkryje w trakcie podróży, to musicie sięgnąć po książkę sami i liczę na to, że spędzicie z nią same dobre chwile... tak jak i ja 🤗
Ps. Na podstawie tej powieści powstał film, który już zobaczyłam i absolutnie odradzam jego oglądanie przed przeczytaniem książki.

Cytaty:
✒"Każda chwila może być ostatnią. Bez najmniejszej zapowiedzi, w całkowitej niewiedzy [...]"
✒"Czyż w rzeczywistości nie jest tak, że spotykają się nie ludzie, lecz cienie, które rzucają ich wyobrażenia?"

"Nocny pociąg do Lizbony" to książka, która wywarła na mnie ogromne wrażenie i prawdopodobnie będzie moją najlepszą przeczytaną książką tego roku... 😍 i choć nie należy ona do łatwych, bo jest mocno nostalgiczna i filozoficzna to jednak myślę, że tego właśnie powinniśmy oczekiwać od dobrej literatury, tego, że zmusi nas do przemyśleń na temat naszego życia. Uważam, że warto...

Dziś mam dla Was recenzję tej oto cudownej książki. Dzięki niej poczułam się znów jak dziesięciolatka, która nie potrafi oderwać się od książki, dopóki jej nie skończy. Ciekawa historia, którą tak pięknie skonstruował Nicholas Grannon pochłania i włącza w przygodę, a nawet rozśmiesza. Historia opowiada nam o chłopcu - Archerze, który chciał tak jak dziadkowie zostać podróżnikiem i doświadczać przygód, czemu ewidentnie sprzeciwiała się mama. Jednak, jak już powszechnie wiadomo, z genami nie wygramy i Archer postanawia wymknąć się z domowego aresztu. Do swojego pomysłu wciąga dwójkę przyjaciół - Oliwera i Adelajdę, ale co z tego wynikło, musicie się już przekonać sami... 🤗 co mi się tu bardzo podobało, to to, że przełamany został tutaj schemat i pokazane jest, że chłopcy też mogą się czasem bać, a dziewczyny potrafią być sprytne i odważne w swoich działaniach... książka jest też o akceptacji siebie i innych, o współpracy, przyjaźni i niezbyt fajnej nauczycielce, z którą Adelajda, dzięki swojej elokwencji, potrafiła sobie poradzić 😊 i te ilustracje, w których jestem wręcz zakochana 😍 są tak piękne i klimatyczne, a ich twórcą jest sam autor książki (możecie je zobaczyć w moich wyróżnionych stories) ❤ no i cieszę się, bo w przygotowaniu jest już druga część "Podróży na koniec świata" , na którą będę czekać z niecierpliwością, bo taką literaturę warto wspierać 😍
Przyznam, że debiut autora bardzo udany, a że Mikołaj tuż, tuż to może warto pomyśleć o książkowym prezencie dla swoich pociech... 📚🎅📚

Cytaty:
✒"We Francji [...] przestrzega się nas przed ludźmi, którzy mówią nam co robić z głową. Bo któregoś dnia mogą nam kazać wsadzić ją pod gilotynę."
✒"Czasem jest tak, że lata płyną jedne po drugich, zlewając się w trudną do rozróżnienia masę. Ale zdarza się rok, który utkwi nam w pamięci. Może przez to, że przytrafiła nam się coś dobrego, a może złego."
✒"Nieszczęścia po prostu się zdarzają i najlepiej schodzić im z drogi.
- Nie zawsze da się zejść im z drogi [...]
- Musisz mieć przyjaciół, żeby w razie czego ci pomogli [...]"
✒"- Coś, co wydaje się oczywiste, nie zawsze musi być prawdziwe [...]"
✒"- Czasami człowiek robi to co musi, choćby inni mieli go uznać za wariata.
[...]
- Czasem człowiek robi coś, co uważa za wariactwo, bo inni tego od niego oczekują [...].

Postaci:
Archer Helmsley - chłopak, który chce uciec spod domowego aresztu i przeżyć przygodę ratując babcię i dziadka, którzy zaginęli podczas jednej ze swych wypraw
Rachela i Ralf Helmsleyowie - podróżnicy i dziadkowie Archera
Oliwer Glub - przyjaciel Archera i Adelajdy, często spotykają się na dachu
Adelajda Belmont - koleżanka Archera i Oliwera, przeprowadziła się z ojcem z Francji, miała wypadek przez który straciła nogę, ale nie odwagę

Dziś mam dla Was recenzję tej oto cudownej książki. Dzięki niej poczułam się znów jak dziesięciolatka, która nie potrafi oderwać się od książki, dopóki jej nie skończy. Ciekawa historia, którą tak pięknie skonstruował Nicholas Grannon pochłania i włącza w przygodę, a nawet rozśmiesza. Historia opowiada nam o chłopcu - Archerze, który chciał tak jak dziadkowie zostać...

Na swoim koncie mam ponad 10 książek tego autora. Przyznam, że był moim pocieszycielem w trudnym dla mnie czasie, gdy z dnia na dzień trafiłam na 3 miesiące do szpitala w obcym kraju, z brakiem możliwości wychodzenia z łóżka i ze słabą znajomością języka medycznego... ale jego powieści dały mi wówczas chwilowe oderwanie od mojej rzeczywistości do świata, który koił... i tak właśnie traktuję jego książki...
Co do "Z każdym oddechem" to kolejna piękna historia, która przenosi nas do świata Hope i Tru. Do rodzącego się między nimi uczucia. Do trudnych decyzji i wyborów między miłością, a marzeniem o własnych dzieciach - dla niej oraz między byciem ze swoją bratnią duszą, a byciem blisko syna - dla niego. I jak to bywa u Sparksa, nie zawsze jest 'happy end', ale jak było tym razem musicie przekonać się sami... 😉
Jedynie w drugiej części książki, wątek wypadku wydał mi się zbędny dla całej historii, jakby wątek ten był pisany bardziej już pod film niż dla samej książki, ale to tylko takie moje skromne zdanie... mimo wszystko na te jesienne, długie wieczory warto przenieść się do historii pełnej miłosnego ciepła... 🤗
...i ta cudna okładka, która jest bardzo fotogeniczna 😍
•
Cytaty:
✒[...] człowiek mocno kochany ma siłę człowiek mocno kochający jest odważny."
✒"Liść ma w sobie coś wspaniałego- powiedział. - Mówi człowiekowi, żeby żył jak najlepiej i jak najdłużej, do czasu, gdy trzeba będzie odpuścić i pozwolić sobie na to, by odfrunąć z gracją."
✒"Niektórzy może by kwestionowali fakty, ale we wspomnieniach nie one są najważniejsze."

Postaci:
Tru Walls - główny bohater, zakochany w Hope, pracownik rezerwatu przyrody w Afryce
Hope Abderson - dziewczyna z plaży, pielęgniarka, dziewczyna Josha, zakochana w Tru
Josh - ukochany Hope, lekarz ortopeda
Andrew - syn Tru
Kim - była żona Tru i matka Andrew
Rodney - ojczym Tru
Allan i Alex - bracia Tru
Evelyn - matka Tru, zginęła w pożarze
Robin i Joanna - siostry Hope

Na swoim koncie mam ponad 10 książek tego autora. Przyznam, że był moim pocieszycielem w trudnym dla mnie czasie, gdy z dnia na dzień trafiłam na 3 miesiące do szpitala w obcym kraju, z brakiem możliwości wychodzenia z łóżka i ze słabą znajomością języka medycznego... ale jego powieści dały mi wówczas chwilowe oderwanie od mojej rzeczywistości do świata, który koił... i tak...

" Pan Odutek i inne opowiadania" to 12 krótkich historii... historii, które są nostalgiczne i raczej smutne, ale jednocześnie dające do myślenia czytelnikowi i zostawiające w nim pewne uczucie niedosytu 'co było dalej?'
Ale bądźmy szczerzy, nasze życie to nie zawsze tęcza z pięknie wyeksponowanymi odrębnie kolorami, ale bywa i nieraz, że te kolory są tak wymieszane, że stają się czarną dziurą. Dużo tu o samotności i to samotności wśród ludzi, o śmierci i to zarówno tej na początku życia jak i na końcu i tej, którą sami sobie zadajemy, o niezrozumieniu innych, ale czasem i siebie samych, naszej ignorancji a nawet głupocie.
Uważam, że literatura powinna być czasem właśnie taka - jak dobry peeling, który zmywa z nas kolejne warstwy ciągle nakładanego balsamu... oczyszczająca i skłaniająca nas do większej uważności w naszym życiu.
Oczywiście nie będzie to lektura dla wszystkich, bo nie jest łatwa w odbiorze, ale samo życie do łatwych też nie należy.

" Pan Odutek i inne opowiadania" to 12 krótkich historii... historii, które są nostalgiczne i raczej smutne, ale jednocześnie dające do myślenia czytelnikowi i zostawiające w nim pewne uczucie niedosytu 'co było dalej?'
Ale bądźmy szczerzy, nasze życie to nie zawsze tęcza z pięknie wyeksponowanymi odrębnie kolorami, ale bywa i nieraz, że te kolory są tak wymieszane, że...

Głód... ale ten taki prawdziwy i niedający spokoju to uczucie dla większości z nas raczej nieznane, tak jak dla bohaterów książki o tym samym tytule, jednak do czasu... do czasu, w którym zostali wystawieni na wielką próbę człowieczeństwa, gdy po wielu miesiącach podróży, trudów życia na walizkach, wycieńczeni, podłamani psychicznie z pustym brzuchem i brakiem możliwości pozyskania jakiegokolwiek jedzenia, posuwają się do ostateczności, czyli kanibalizmu... bo prawdą jest powiedzenie, że człowiek zna siebie na tyle, na ile go sprawdzono, a zło podobno tkwi w każdym z nas...
Dodatkowo warto nadmienić, że cała historia opisana w książce zdarzyła się na prawdę i taka wyprawa - Wyprawa Donnera - miała swoje miejsce w roku 1846, a większość bohaterów, to osoby, które faktycznie wyruszyły w tę trudną i długą podróż.
Co do lektury to ta prawdziwa historia bardzo dobrze się tutaj łączy z fikcją literacką, która dodaje do całości pewnego dreszczyku, choć ja byłabym skłonna stwierdzić, że traktując ten dreszczyk jako swego rodzaju alegorię, wybrzmiewa równie dobrze.
Czytając tę książkę, w pewnym momencie miałam takie skojarzenie filmowe, jakby było to połączenie "Alive, dramat w Andach" z "Wzgórza mają oczy". Natomiast sama książka "Głód" ma podobno być również zekranizowana.

Cytaty:
✒"Zło jest niewidzialne i jest wszędzie."

✒"Tak wiele kobiet obracało słowa w ustach niczym kostki cukru, aż nie dało się odgadnąć kształtu pierwotnej myśli."

✒"Niewielu ludzi ceni życie obcych wyżej odzysku."

✒"Nie wierzę w potwory. Tylko w ludzi, którzy zachowują się jak potwory."

✒"Życie to księgowość, a na końcu wystawia wszystkim ten sam rachunek."

✒"Grupowa lojalność, jak się przekonał, ma niewiele wspólnego z faktami, a więcej z uczuciami."

✒"Prawda czasami taka jest. Nie wyzwalająca, [...] ale wręcz przeciwnie: zimna straszna i paraliżująca."

Głód... ale ten taki prawdziwy i niedający spokoju to uczucie dla większości z nas raczej nieznane, tak jak dla bohaterów książki o tym samym tytule, jednak do czasu... do czasu, w którym zostali wystawieni na wielką próbę człowieczeństwa, gdy po wielu miesiącach podróży, trudów życia na walizkach, wycieńczeni, podłamani psychicznie z pustym brzuchem i brakiem możliwości...

"Dzieła (prawie) wszystkie" Andrzeja Bursy to książka, którą sobie dawkowałam po trochę, bo jednak jego poezja nie jest ani łatwa, ani radosna. Jego wiersze to tak na prawdę kwintesencja czasów, w których żył - pełne buntu i niezgody na otaczającą rzeczywistość. Nie przebiera również w słowach. Czuć w nich strach, grozę, ale i humor, który dodaje swoistego smaczku, a który to wystawia naszą wrażliwość na swego rodzaju próbę. Jego twórczość musi się uleżeć, by ją zrozumieć, szczególnie u młodszych pokoleń, dla których tamte czasy są niemal jak fikcja. Znajdziemy tu też jego prozę i próby dramatyczne, a nawet szkice rysunków, co wskazywało na jego wszechstronność. Ciekawe jak wyglądała by jego twórczość w wieku dojrzałym, gdyby było mu dane jej dożyć.
Moje ulubione jego wiersze to m.in.: "Casanova", "Miłość" czy "Nauka chodzenia".

"Dzieła (prawie) wszystkie" Andrzeja Bursy to książka, którą sobie dawkowałam po trochę, bo jednak jego poezja nie jest ani łatwa, ani radosna. Jego wiersze to tak na prawdę kwintesencja czasów, w których żył - pełne buntu i niezgody na otaczającą rzeczywistość. Nie przebiera również w słowach. Czuć w nich strach, grozę, ale i humor, który dodaje swoistego smaczku, a który...

Powiem Wam, że ta książka była dla mnie swoistą czytelniczą ucztą. Intryga w niej przedstawiona, mimo że dość mocno niegodziwa, to przemyślana i dobrze poprowadzona do samego końca. Rysy psychologiczne bohaterów nieźle odzwierciedlające naturę człowieka, a także zależności międzyludzkie w rodzinie oraz na poziomie polityczno-biznesowym.
Znajdziemy tu chęć szybkiego wzbogacenia się, zdradę, próżność, odmienność ludzkich charakterów, ale i bezgraniczne oddanie przyjacielowi za ocalenie życia, pomimo znaczących różnic osobowościowych pomiędzy nimi. Problemy powojennej Francji z ekshumacją poległych żołnierzy i ich godnym pochówkiem.
Książka porusza również problem natury egzystencjalnej - jak żyć w świecie z piętnem zniszczeń fizycznych, ale przede wszystkim psychicznych, po walkach na froncie, przy znikomym wsparciu, a właściwie jego braku, ze strony państwa dla ludzi, którzy o nie walczyli. Natomiast osoby uczciwie pracujące dla dobra publicznego i stawiające moralność ponad chciwość sprowadzane są przez państwo do roli miernot.

Cytaty:
✒"Nawet momenty wielkiego szczęścia pozostawiają w nas odrobinę żalu, a w tym wszystkim, co przeżywamy, w tle zawsze pozostaje jakiś brak."
✒"To, co widzicie nie jest dokładnie rzeczywistością, wasze myśli są ulotne, plany przypominają miraże, mieszkacie wewnątrz snu, w historii, która niezupełnie do was należy."
✒"Nie można wygrać z czymś, czego się nie rozumie. To, czego się nie rozumie, trzeba po prostu zaakceptować."

Postaci:
Albert Maillard - zakopany żywcem podczas walk i uratowany przez Édouarda
Édouard Péricourt - stracił pół twarzy na wojnie przez co zmienił tożsamość na -> Eugéne Laviviére
Marcele Péricourt - ojciec Édouarda i Madeleine
Madeleine Péricourt - córka Marcele, siostra Édouarda i żona d'Aulnay-Pradella
porucznik/kapitan Henri d'Aulnay-Pradelle - mąż Madeleine
Louse - młoda sąsiadka, która stała się przyjaciółką Édouarda i Alberta

Powiem Wam, że ta książka była dla mnie swoistą czytelniczą ucztą. Intryga w niej przedstawiona, mimo że dość mocno niegodziwa, to przemyślana i dobrze poprowadzona do samego końca. Rysy psychologiczne bohaterów nieźle odzwierciedlające naturę człowieka, a także zależności międzyludzkie w rodzinie oraz na poziomie polityczno-biznesowym.
Znajdziemy tu chęć szybkiego...

Iście jesienna książka, do której koniecznie musicie zasiąść z filiżanką gorącej czekolady ☕
Kolejny raz p.Dorota czaruje opisowym językiem, który sprawia, że cała historia staje pięknie 'wymalowana' przed naszymi oczami. Jest cierpienie, jest miłość, jest przyjaźń, jest tajemnica i duuużo czekolady, a kto nie lubi czekolady?! Jeżeli chodzi o mnie, to jedyne do czego bym miała małe 'ale' to chyba wyrzuciłabym historię o Witku, jakoś mnie ten wątek irytował.
Jednak jeżeli chcecie się zatopić w powieści o jesiennym klimacie przez kilka wieczorów to ta lektura będzie odpowiednia 😊

Cytaty:
✒"To tylko jesień z całą paletą zalet i wad."
✒"Pamiętaj kochanie każdy nowy dzień daje szansę na zmiany."
✒"Niestety, rzadko kiedy życie jest piękną niespodzianką zapakowano w kolorowy papier. Dużo częściej przypomina stary znoszony pulower, który jesteś zmuszona ubierać każdego dnia, bo zwyczajnie nie stać cię na inny."

Iście jesienna książka, do której koniecznie musicie zasiąść z filiżanką gorącej czekolady ☕
Kolejny raz p.Dorota czaruje opisowym językiem, który sprawia, że cała historia staje pięknie 'wymalowana' przed naszymi oczami. Jest cierpienie, jest miłość, jest przyjaźń, jest tajemnica i duuużo czekolady, a kto nie lubi czekolady?! Jeżeli chodzi o mnie, to jedyne do czego bym...

Powieść "Hipis" nie jest typową książką Paulo jakie znamy, to jego autobiografia, a właściwie jej część, bo skupia się głównie na jego młodości i przygodzie, jaką była podróż do Nepalu z nieznajomą dziewczyną oraz na przemyśleniach jakie towarzyszyły mu w tym okresie. Powieść ta nie jest tak naszpikowana aforyzmami i moralizacją do jakiej przyzwyczaił nas Coelho, ale czuć w niej charakterystyczne dla niego pióro. Szkoda, że zawiera tylko ten krótki wycinek z jego życia, ale kto wie, może kiedyś zostanie napisany ciąg dalszy... Co ciekawe ta autobiografia nie jest pisana w pierwszej osobie a w trzeciej.
Choć nie przebiła ona mojej ulubionej książki tego autora "Alchemika", i choć też inaczej teraz po 30stce patrzę na jego książki jak 10 lat temu, to myślę, że fanom Coelho powinna przypaść do gustu, choćby właśnie ze względu na fakt, że można bliżej poznać samego autora oraz dowiedzieć się co go tak ukształtowało.

Cytaty:
✒"Nie zawsze mamy wpływ na to, co nam się przydarza, ale zawsze mamy wybór co z tym zrobimy."
✒"Powinniśmy za wszelką cenę starać się pozbyć egoistycznej chęci, żeby samemu dotrzeć do celu podróży, bo może się zdarzyć, że odkryjemy raj pusty, nieciekawy, gdzie szybko można skonać z nudów."
✒"Ludzie, którzy wierzą w siebie, ufają innym. Ponieważ w głębi ducha wiedzą, że kiedy zostaną zdradzeni - a zostaną zdradzeni, bo takie jest życie - potrafią dogodnie znieść. Bo w podejmowaniu ryzyka tkwi urok życia."
✒"[...] zrozumiałam, że to ja jestem strasznie nudna. Nie doceniam już uroku wolności, bo przyzwyczaiłam się do niej."
✒"Sam fakt dopuszczania do siebie krytyki daje przewagę tym, co krytykują."
✒"Upadek to także część podróży i każdy musi się nauczyć podnosić sam."

Postaci:
Paulo - sam autor
Karla - partnerka w podróży, która go do niej namówiła
Michael - kierowca autobusu
Ryan, Mirthe, Rahul, Jacques, Marie - współpodróżnicy

Powieść "Hipis" nie jest typową książką Paulo jakie znamy, to jego autobiografia, a właściwie jej część, bo skupia się głównie na jego młodości i przygodzie, jaką była podróż do Nepalu z nieznajomą dziewczyną oraz na przemyśleniach jakie towarzyszyły mu w tym okresie. Powieść ta nie jest tak naszpikowana aforyzmami i moralizacją do jakiej przyzwyczaił nas Coelho, ale czuć...

Cudna książka prowadząca nas przez alfabet wartości, którymi powinniśmy kierować się w życiu...
W tę podróż zabiera nas ośmioletnia Hania i jej nauczyciel Albert, jednak odniosłam wrażenie, że tak na prawdę to podróż nas - rodziców i naszych dzieci poprzez rozmowy na tematy, które powinniśmy z naszymi pociechami podjąć, gdy chcemy, by wyrosły na mądrych, kochających i rozumiejących świat, innych ludzi, a przede wszystkim siebie samych - dorosłych. Pięknie tłumaczy, że w życiu najpierw trzeba pokochać i zaakceptować siebie, by potem móc prawdziwie i szczerze kochać drugiego człowieka, że sami jesteśmy piękną całością, i że warto być uważnym na otaczający nas wokół świat i wdzięcznym za dobra, które nas spotykają.
Dla mnie to było swego rodzaju połączenie "Małego Księcia" i filozofii "Alchemika" Paulo Coelho, czyli wszystko co lubię 😍 książka dla dużych i dla małych, każdy znajdzie w niej coś dla siebie, tak jak i w życiu my uczymy nasze dzieci, ale i one są w stanie wiele nas nauczyć 💙 córka stwierdziła tylko, że szkoda, że nie ma w tej książeczce obrazków... a gdzieś wśród komentarzy u innych przewinął mi się fakt, że będzie dalsza część... 🤔 czy to prawda @wolska.lena ?

Cytaty:
✒"Niemożliwe jest tylko to, co myślisz, że jest niemożliwe."

✒"Dobroć i współczucie nie mają wiele wspólnego z litością. Bliżej im raczej do miłości. Musisz sobie uświadomić,że wszyscy pochodzimy z tego samego źródła. Jesteśmy jak krople tego oceanu, na który patrzysz. Każda kropla może wyglądać inaczej, ale tak naprawdę jest taka sama."

✒"Bo widzisz, Haniu, każda istota jest już od urodzenia pełna. Nie istnieje coś takiego, jak druga połowa, którą trzeba znaleźć, aby wypełniła luki. Bo nie ma w nas żadnych druk do wypełnienia"

Cudna książka prowadząca nas przez alfabet wartości, którymi powinniśmy kierować się w życiu...
W tę podróż zabiera nas ośmioletnia Hania i jej nauczyciel Albert, jednak odniosłam wrażenie, że tak na prawdę to podróż nas - rodziców i naszych dzieci poprzez rozmowy na tematy, które powinniśmy z naszymi pociechami podjąć, gdy chcemy, by wyrosły na mądrych, kochających i...