Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Krótkie, czasami zabawne, czasami wzruszające historie późnych miłości. Nie będzie to mój ulubiony reportaż, ale będę go miło wspominać.

Krótkie, czasami zabawne, czasami wzruszające historie późnych miłości. Nie będzie to mój ulubiony reportaż, ale będę go miło wspominać.

Książki, które przypadkowo wpadają nam w ręce, często bywają strzałami w dziesiątkę. Nigdy nie sięgnęlibyśmy po nie, gdyby ktoś nie podstawił ich nam pod nos. Tak też trafiły do mnie "Niekochane dzieci Boga"- dokument ks. Berko, albo raczej swego rodzaju pamiętnik, w którym autor zawarł wspomnienia z pracy misyjnej w brazylijskich favelach. Książka podzielona jest na kilka rozdziałów, w których misjonarz opisał swoje pierwsze dni, następnie pracę misyjną i ludzi z tamtejszego kraju, a na samym końcu obalił kilka mitów i stereotypów, którym ulega przeciętny człowiek.

Ciężko oceniać dokument tak mocno przesiąknięty emocjami, opowiadający o przerażającym, a zarazem tak pięknym bo prostym życiu ludzi z brazylijskiego getta. Początkowo spodziewałam się bowiem jakiegoś dzieła teologicznego, które zanudzi mnie na śmierć. Nic z tych rzeczy. Ks. Berko pisze do rzeczy, nie boi się mówić o sprawach ponurych, smutnych, okrutnych... Opisuje życie najuboższych mieszkańców bez owijania w bawełnę.

Autor szczególną uwagę poświęca dzieciom, które w pewien sposób wyróżniają się z pośród tamtejszego społeczeństwa. Zazwyczaj są niewinne, nie zabijają - jak to codziennie robią dorośli w favelach, potrafią cieszyć się z najdrobniejszych prezentów, z samego uśmiechu, a szmaciana piłka to dla nich ósmy cud świata i mimo, że ich życie to często istne piekło,
nie tracą nadziei na lepsze jutro. Im starsi się stają, tym więcej przykrości je spotyka - do głodu i ubóstwa dochodzą gwałty i morderstwa... Takie zjawiska stają się nieodłączną częścią każdego dnia. Historie tych młodych ludzi, okrutnie potraktowanych przez los, przytacza ks. Berko dość często, podkreślając, że to tylko wybrane przykłady, których w slumsach jest tak naprawdę tysiące.

8 lat spędzonych w Brazylii sprawia, że człowiek potrafi doskonale skonfrontować realia tamtego świata z wyobrażeniami jakie posiadamy my - ludzie cywilizowani. Gdyby zadać pytanie: "Z czym kojarzy się Brazylia?" większość odpowie: "Z karnawałem". Dla nas to radosne, barwne święto... rzeczywistość wygląda jednak o wiele inaczej. Kolejne skojarzenie - "Z piłką nożną". Wyobraźcie sobie, że gdy podczas mistrzostw świata gra Brazylia, na ulicach miast dochodzi do masowych aktów wandalizmu, a często nawet morderstw. Kibicowanie przeciwnej drużynie kończy się dla każdego śmiercią. Przegrana narodowej reprezentacji - samobójstwem zapalonego kibica.

Te i wiele innych spraw, o których nie zwykło się głośno mówić, autor opisuje wprost bardzo łatwym w odbiorze językiem. Książka ma ponad sto stron, ale zawiera mnóstwo treści, które mogą otworzyć człowiekowi oczy. Żałuję, że jest ona tak krótka, bo wiele mnie nauczyła. Polecam.

Książki, które przypadkowo wpadają nam w ręce, często bywają strzałami w dziesiątkę. Nigdy nie sięgnęlibyśmy po nie, gdyby ktoś nie podstawił ich nam pod nos. Tak też trafiły do mnie "Niekochane dzieci Boga"- dokument ks. Berko, albo raczej swego rodzaju pamiętnik, w którym autor zawarł wspomnienia z pracy misyjnej w brazylijskich favelach. Książka podzielona jest na kilka...