Przesunąć horyzont

Ciekawie napisana, przystępnym językiem książka. Na szczęście nie mam ględzenia o technikach i sprzęcie. Ładne zdjęcia. Dobra książka na jeden wieczór.

Ciekawie napisana, przystępnym językiem książka. Na szczęście nie mam ględzenia o technikach i sprzęcie. Ładne zdjęcia. Dobra książka na jeden wieczór.

Pokaż mimo to

Bardzo fajna książka o Evereście, ukazująca wspinaczkę amatorską. Fajnie się ją i szybko czyta. Polecam wszystkim mniej zaawansowanym graczom

Bardzo fajna książka o Evereście, ukazująca wspinaczkę amatorską. Fajnie się ją i szybko czyta. Polecam wszystkim mniej zaawansowanym graczom

Pokaż mimo to

Bardzo fajnie napisania książka. Bałem się nieco, że to będzie historia pani z TV, ale książka na prawdę zabiera nas w Himalaje. Zimno, ciągła walka ze swoimi słabościami , a także czysto ludzkie: czy dam radę? Bardzo polecam!
Czytałem w aplikacji Kindle na iPAD co daje dodatkową frajdę z powiększania kolorowych zdjęć

Bardzo fajnie napisania książka. Bałem się nieco, że to będzie historia pani z TV, ale książka na prawdę zabiera nas w Himalaje. Zimno, ciągła walka ze swoimi słabościami , a także czysto ludzkie: czy dam radę? Bardzo polecam!
Czytałem w aplikacji Kindle na iPAD co daje dodatkową frajdę z powiększania kolorowych zdjęć

Pokaż mimo to

Lubię Martynę Wojciechowską za jej empatię i umiejętność rozmowy z praktycznie każdym człowiekiem na bazie szacunku i bez wywyższania się. To widać w jej programach, to widać też w jej książkach. Nie jestem fanem czytania o górach, więc tematyka była dla mnie nowa, jednak ta książka została tak pięknie wydana, że aż się przyjemnie czytało - piękne zdjęcia obrazujące albo kadry z obozów wspinaczy, albo same majestatyczne góry. Jednak najlepszy był punkt widzenia autorki - niesamowicie szczery, wręcz z cytatami z prywatnych listów i SMS-ów oraz bardzo otwarty na nowe doznania i nowych ludzi. Choć i tak po przeczytaniu tej książki nadal nie do końca rozumiem, dlaczego ludzi tak gna w Himalaje...

Lubię Martynę Wojciechowską za jej empatię i umiejętność rozmowy z praktycznie każdym człowiekiem na bazie szacunku i bez wywyższania się. To widać w jej programach, to widać też w jej książkach. Nie jestem fanem czytania o górach, więc tematyka była dla mnie nowa, jednak ta książka została tak pięknie wydana, że aż się przyjemnie czytało - piękne zdjęcia obrazujące albo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kocham góry ale nie wyobrażam sobie takiego poświęcenia i narazania życia jak opisują himalaisci czy w tej książce Martyna. Podziwiam i z przyjemnością przeczytałam

Kocham góry ale nie wyobrażam sobie takiego poświęcenia i narazania życia jak opisują himalaisci czy w tej książce Martyna. Podziwiam i z przyjemnością przeczytałam

Pokaż mimo to

Po pracy, usiadłem, zabrałem książkę, myślę sobie, przeczytam parę stron i zajmę się zaległościami, po kilku godzinach, przewróciłem ostatnią stronę, wróciłem do świata a zaległości jak czekały tak czekają nadal.
Nie przypuszczałem że tak mnie wciągnie, mało tu o szpeju, działalności wspinaczy z punktu widzenia technicznego, za to masa emocji, bardzo przystępnie, prostym językiem podanych dla czytelnika, Everest widziany oczami kobiety. Polecam, a uroku dodają bardzo dobre zdjęcia.

Po pracy, usiadłem, zabrałem książkę, myślę sobie, przeczytam parę stron i zajmę się zaległościami, po kilku godzinach, przewróciłem ostatnią stronę, wróciłem do świata a zaległości jak czekały tak czekają nadal.
Nie przypuszczałem że tak mnie wciągnie, mało tu o szpeju, działalności wspinaczy z punktu widzenia technicznego, za to masa emocji, bardzo przystępnie, prostym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawie napisana relacja z wyprawy na Mount Everest w 2006 roku. Książkę czyta się bardzo dobrze. Dzięki bezpośredniości autorki mamy szansę poznać ludzkie oblicze zdobywania gór najwyższych, bez medialnej otoczki. Relacja jest autentyczna i prawdziwa, bez "gwiazdorzenia", którego obawiałam się biorąc do ręki książkę tak medialnej osoby. Polecam!

Ciekawie napisana relacja z wyprawy na Mount Everest w 2006 roku. Książkę czyta się bardzo dobrze. Dzięki bezpośredniości autorki mamy szansę poznać ludzkie oblicze zdobywania gór najwyższych, bez medialnej otoczki. Relacja jest autentyczna i prawdziwa, bez "gwiazdorzenia", którego obawiałam się biorąc do ręki książkę tak medialnej osoby. Polecam!

Pokaż mimo to

Jestem wielką fanką p. Martyny, jej program oglądam z uwielbieniem i bardzo ją podziwiam. Po książkę sięgnęłam z polecenia osoby, której świat bardzo zmienił się po jej lekturze.

Łatwo jest nam wszystkim oceniać z domu, z przed telewizora co to za filozofia wejść na Everest. Dopiero tak naprawdę ta książka przybliżyła mi po części świat himalaistów. Jest niezwykle motywująca. Po dwukrotnym złamaniu kręgosłupa, pomimo zakazu lekarzy, Martyna zdobyła szczyt. Czy ktoś z nas odważyłby się na to? Czy ja bym się na to odważyła? Z kanapy wydaje mi się, że tak, dajcie mi tylko odpowiednie środki i już mnie tu nie ma. Ale tak naprawdę walka z Everestem, to walka o życie. W jednej chwili jesteśmy, w drugiej może zasypać nas lawina. W porównaniu do wielkości gór jesteśmy malutcy jak ziarenko piasku, a siły natury nie znają litości. Nie wiem, czy mając świadomość, że mogę już z góry nie wrócić, odważyłabym się podjąć próbę zdobywania jej. Czytając o osobach, które na Evereście zostaną już na zawsze jest mi niewyobrażalnie przykro.
Myślę więc, że ta książka jest obowiązkową lekturą. Otwiera oczy. Trzeba iść za marzeniami, walczyć o nie, przesuwać swój horyzont i wciąż się rozwijać.

Jestem wielką fanką p. Martyny, jej program oglądam z uwielbieniem i bardzo ją podziwiam. Po książkę sięgnęłam z polecenia osoby, której świat bardzo zmienił się po jej lekturze.

Łatwo jest nam wszystkim oceniać z domu, z przed telewizora co to za filozofia wejść na Everest. Dopiero tak naprawdę ta książka przybliżyła mi po części świat himalaistów. Jest niezwykle...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po książkę zdecydowałam się sięgnąć po jednym z wyemitowanych odcinków "Kobiety na Krańcu Świata", który był tak strasznie przekoloryzowany i tak cukierkowy, że nie byłam w stanie uwierzyć, że Martyna pozwoliła ukazać siebie samą w tak ogromnym blasku chwały. Wszystko to wyglądało bardzo sztucznie. Pomyślałam sobie - cholera, tyle dobrego zrobiła, zasługuje na miliony pochwał, ale ten materiał...!

Pomyślałam więc inaczej - nigdy nie ufałam telewizji, a co lepiej przybliży mi postać Wojciechowskiej jak nie jej własna książka?
Strzał w dziesiątkę.
Zarzucano jej wiele - że nie wchodzi na Everest o własnych siłach, że robi to, bo po wypadku byłaby skreślona w mediach i telewizji, że to Szerpowie robili wszystko za nią, że do wejścia na Everest potrzeba tylko pieniędzy...

Wojciechowska opisuje pojedynek. Z Górą i ze samą sobą. Przedstawia wszystko bardzo szczerze. Nigdzie nie zaprzecza samej sobie, wyznaje wciąż te same racje, jest uparta i nie ukrywa, że egoistyczna.

Piękna książka. Bardzo wartościowa. Odkrywa dużo, nawet część życia prywatnego, o którym Wojciechowska, zdaje się, wolałaby nie mówić.
A inspirację można czerpać z tych kilkuset stron garściami.

Po książkę zdecydowałam się sięgnąć po jednym z wyemitowanych odcinków "Kobiety na Krańcu Świata", który był tak strasznie przekoloryzowany i tak cukierkowy, że nie byłam w stanie uwierzyć, że Martyna pozwoliła ukazać siebie samą w tak ogromnym blasku chwały. Wszystko to wyglądało bardzo sztucznie. Pomyślałam sobie - cholera, tyle dobrego zrobiła, zasługuje na miliony...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przed przeczytaniem książki „Przesunąć horyzont” nie miałam nawet bladego pojęcia, jak może wyglądać zdobywanie najwyższego szczytu Świata. Tatry, i to latem, to zupełnie inna bajka. Tym bardziej podziwiam ludzi, którzy dla pasji poświęcają tak wiele. Nikt, kto tam nie był, nie ma prawa osądzać ich w żaden sposób.
Jestem pod wrażeniem Martyny Wojciechowskiej, jej książki, osiągnięć, niezłomności. Życie jej podobnych ludzi jest dowodem, że dla człowieka nie ma rzeczy niemożliwych.

Przed przeczytaniem książki „Przesunąć horyzont” nie miałam nawet bladego pojęcia, jak może wyglądać zdobywanie najwyższego szczytu Świata. Tatry, i to latem, to zupełnie inna bajka. Tym bardziej podziwiam ludzi, którzy dla pasji poświęcają tak wiele. Nikt, kto tam nie był, nie ma prawa osądzać ich w żaden sposób.
Jestem pod wrażeniem Martyny Wojciechowskiej, jej książki,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to