Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka naprawdę dała mi wiele do myślenia. Poruszała tematy, które są mi bliskie. Uwielbiam ją.

Ta książka naprawdę dała mi wiele do myślenia. Poruszała tematy, które są mi bliskie. Uwielbiam ją.

Czytałam ją właściwie z przerwami, ale to nie przeszkodziło mi w zachwyceniu się całokształtem książki. Wydobyła ze mnie wszystkie uczucia, na jakie mnie było stać. Stała się moim najlepszym przyjacielem. Nawet nie wiedziałam, że jedna książka może tak diametralnie wpłynąć na życie człowieka. Styl i sposób napisania bardzo mnie zachwycił. Bez ładu i składu, ale jestem tuż po przeczytaniu i nie mogę na razie poukładać myśli.

Czytałam ją właściwie z przerwami, ale to nie przeszkodziło mi w zachwyceniu się całokształtem książki. Wydobyła ze mnie wszystkie uczucia, na jakie mnie było stać. Stała się moim najlepszym przyjacielem. Nawet nie wiedziałam, że jedna książka może tak diametralnie wpłynąć na życie człowieka. Styl i sposób napisania bardzo mnie zachwycił. Bez ładu i składu, ale jestem tuż...

Gdyby nie konkurs, wątpię, bym spotkała się z tą książką, jako że była bardzo trudna do zdobycia. W końcu udało się. Miałam ją w ręku i byłam gotowa na przygodę z Dziewczyną z Pomarańczami.

Pierwsze wrażenie nie wypadło najgorzej. Całkiem duże literki, cienka, z ładną okładką. Mimo wszystko wiedziałam, że nie wszystko zależy od wyglądu książki i byłam świadoma, że mogę się rozczarować. Ale nie rozczarowałam się.

Ta opowieść poruszyła mną do głębi, przy okazji zmuszając do refleksji i zastanowienia się nad pytaniem, które ojciec George'a zadał jemu. Pokrzepiła mnie, wskazała całkiem inną stronę patrzenia na świat i wlała we mnie drugą tonę optymizmu. Jak na ten czas to dla mnie książka o bardzo dużym znaczeniu. Kto wie, może kiedyś natrafię na nią w jakiejś księgarni? Z chęcią przeczytałabym ją jeszcze wiele razy!

Gdyby nie konkurs, wątpię, bym spotkała się z tą książką, jako że była bardzo trudna do zdobycia. W końcu udało się. Miałam ją w ręku i byłam gotowa na przygodę z Dziewczyną z Pomarańczami.

Pierwsze wrażenie nie wypadło najgorzej. Całkiem duże literki, cienka, z ładną okładką. Mimo wszystko wiedziałam, że nie wszystko zależy od wyglądu książki i byłam świadoma, że mogę się...

Jest to książka, która mnie zachwyciła i kiedy sobie o niej przypominam, mam chęć do niej wrócić. Fabuła utrzymana jest w tak fantastycznym klimacie, że aż zapiera dech w piersiach. Kocham ją.

Jest to książka, która mnie zachwyciła i kiedy sobie o niej przypominam, mam chęć do niej wrócić. Fabuła utrzymana jest w tak fantastycznym klimacie, że aż zapiera dech w piersiach. Kocham ją.

Tak właściwie to od tej książki zaczęła się moja przygoda z fantasy i Andrzejem Sapkowskim. Przez przypadek znalazłam ją, gdy leżała sobie luźno i samotnie na półce, przed innymi książkami. Zmierzałam już w stronę pani bibliotekarki z kompletem książek do wypożyczenia, ale zrezygnowałam z innej na rzecz tej, która mi się spodobała tak bardzo od pierwszego wejrzenia. Do teraz pamiętam zdanie "Ale i tak było wesoło.", które mnie urzekło i sprawiło, że postanowiłam jak najszybciej przeczytać to dzieło sztuki. Było warto! Po jakimś czasie dowiedziałam się, że są kolejne części, więc pochłonęłam je tak samo jak część pierwszą i nie żałuję.

Tak właściwie to od tej książki zaczęła się moja przygoda z fantasy i Andrzejem Sapkowskim. Przez przypadek znalazłam ją, gdy leżała sobie luźno i samotnie na półce, przed innymi książkami. Zmierzałam już w stronę pani bibliotekarki z kompletem książek do wypożyczenia, ale zrezygnowałam z innej na rzecz tej, która mi się spodobała tak bardzo od pierwszego wejrzenia. Do...

Uroniłam pod koniec łezkę, jak zawsze, kiedy coś się kończy. A ta książka naprawdę smutno się zakończyła. Myślę, że nawet gdyby tak nie było, to i tak bym płakała - żal było mi rozstawać się z bohaterami, których tak polubiłam przez trzy wspaniałe tomy. Fantastyka przeplata się tutaj z historią (za którą nie przepadam), ale w tym przypadku nawet nie zwracałam na nią tak dużej uwagi. Humor Sapkowskiego, dynamizm w zdarzeniach i prawdziwość postaci i dialogów... To wszystko było niezwykle urzekające. Jestem pewna, że kiedyś jeszcze przeczytam Trylogię Husycką!

Uroniłam pod koniec łezkę, jak zawsze, kiedy coś się kończy. A ta książka naprawdę smutno się zakończyła. Myślę, że nawet gdyby tak nie było, to i tak bym płakała - żal było mi rozstawać się z bohaterami, których tak polubiłam przez trzy wspaniałe tomy. Fantastyka przeplata się tutaj z historią (za którą nie przepadam), ale w tym przypadku nawet nie zwracałam na nią tak...

Już dawno żadna książka nie zdołała mnie wzruszyć.

Dopóki nie przeczytałam do końca Pani Jeziora. Zupełnie nie spodziewałam się tego, że początek może być zarazem końcem. Zasmucił mnie, ale jednocześnie pozostawił na twarzy lekki uśmiech.

Przez wszystkie pięć części bardzo przywiązałam się do Geralta, Yennefer i przede wszystkim Ciri. Żal mi było, że muszę się z nimi wszystkimi rozstać, ale pociesza mnie myśl, że przede mną pozostały dwa tomy opowiadań o przygodach wiedźmina.

Już dawno żadna książka nie zdołała mnie wzruszyć.

Dopóki nie przeczytałam do końca Pani Jeziora. Zupełnie nie spodziewałam się tego, że początek może być zarazem końcem. Zasmucił mnie, ale jednocześnie pozostawił na twarzy lekki uśmiech.

Przez wszystkie pięć części bardzo przywiązałam się do Geralta, Yennefer i przede wszystkim Ciri. Żal mi było, że muszę się z nimi...