Czas pogardy

Było ok. Niektóre wątki bardzo fajne, inne jak dla mnie totalnie zbędne. No zobaczymy co będzie dalej.

Było ok. Niektóre wątki bardzo fajne, inne jak dla mnie totalnie zbędne. No zobaczymy co będzie dalej.

W porównaniu z pierwszą częścią sagi, książka ma naprawdę wiele dobrych momentów. Niektóre są rewelacyjnie napisane - obrazowe, wzbudzające skrajne emocje. Słuchowisko na Storytel to absolutne arcydzieło. Jednak, jak na mój gust, Geralt zbyt często "uśmiecha się paskudnie", ruchy Ciri zbyt często "wykonują się same", a kobiety w większości są zbyt takie same i płytkie. I tu jest największy problem tej książki i mój największy zarzut wobec Sapkowskiego: autor, jeśli nie wie co dzieje się w głowach kobiet, nie powinien w ogóle o tym pisać, a zwłaszcza tak szczegółowo. Chciałam dać 7/10 przez lepszą płynność historii, ale przez ten szowinizm po prostu nie mogę.

W porównaniu z pierwszą częścią sagi, książka ma naprawdę wiele dobrych momentów. Niektóre są rewelacyjnie napisane - obrazowe, wzbudzające skrajne emocje. Słuchowisko na Storytel to absolutne arcydzieło. Jednak, jak na mój gust, Geralt zbyt często "uśmiecha się paskudnie", ruchy Ciri zbyt często "wykonują się same", a kobiety w większości są zbyt takie same i płytkie. I...

"Żałuje się wyłącznie bezczynności, niezdecydowania, wahania. Czynów i decyzji, choć niekiedy przynoszą smutek i żal, nie żałuje się".

"Żałuje się wyłącznie bezczynności, niezdecydowania, wahania. Czynów i decyzji, choć niekiedy przynoszą smutek i żal, nie żałuje się".

Jedna z najlepszych książek wiedźmińskich. Po bardzo dobrej pierwszej części sagi przyszedł czas na trzęsienie ziemi. Akcja zaczyna nabierać tempa. Wiemy kto jest tym złym. Nasi bohaterowie muszą zaczynać wszystko od nowa. Geralta jest rewelacyjnie skonstruowana postacią. Tak samo postać Ciri zaczyna nabierać "rumieńców". Nie mogę się doczekać aż przeczytam całą sagę. Uwielbiam ten świat pomimo tego, że tak naprawdę dopiero gry stworzyły "mapę". Każda, a przynajmniej przytłaczająca większość postaci ma swój charakter, cele i znaki rozpoznawcze. Mimo tego, że jest to trochę kontynuacja "początku" sagi, a dopiero następna książka rozwija całą fabułę (właściwą wyprawa) to jednak uważam Czas pogardy za majstersztyk jeśli chodzi o zagęszczenie akcji w sadze wiedzminskiej. Bardzo polecam.

Jedna z najlepszych książek wiedźmińskich. Po bardzo dobrej pierwszej części sagi przyszedł czas na trzęsienie ziemi. Akcja zaczyna nabierać tempa. Wiemy kto jest tym złym. Nasi bohaterowie muszą zaczynać wszystko od nowa. Geralta jest rewelacyjnie skonstruowana postacią. Tak samo postać Ciri zaczyna nabierać "rumieńców". Nie mogę się doczekać aż przeczytam całą sagę....

Saga o Wiedźminie z tomu na tom coraz lepsza.

Saga o Wiedźminie z tomu na tom coraz lepsza.

Kolejna pasjonująca podróż przez świat Sapkowskiego.

Kolejna pasjonująca podróż przez świat Sapkowskiego.

Reread

Reread

Ta opinia dotyczy słuchowiska zrealizowanego przez Fonopolis.

Uwaga, niepopularna opinia: uważam, że Sapkowski jest mistrzem krótkiej formy, ale kiedy zabiera się za powieści... No cóż: ma tę irytującą manierę, która drażniła mnie u Tolkiena we „Władcy pierścieni” czy u Homera – rozwleczone na wiele stron opisy. Jestem istotą prostą i śmiertelną, po odjęciu snu, pracy, dojazdu i powrotu do/z niej, codziennych czynności itd., dobowo zostają mi cztery godziny dla siebie. I nie uśmiecha mi się poświęcanie ich na kilkudziesięciostronicowe opisy, które można streścić w dwóch albo trzech zdaniach.

Chwała więc niebiosom za słuchowiska Fonopolis, dzięki którym powieści z sagi o Geralcie stały się bardziej znośne. Ogromna w tym zasługa fenomenalnego Krzysztofa Gosztyły, który nawet najnudniejsze opisy potrafi przedstawić w sposób tak interesujący, że podczas gdy czytając chce się je opuścić, to w jego interpretacji słucha się ich z zaciekawieniem. Ale chociaż Gosztyła jest – przynajmniej w mojej opinii – bezsprzecznie najjaśniejszym punktem słuchowiska, to nie można nie wspomnieć o znakomitej reszcie obsady, mistrzowskim udźwiękowieniu tła czy o znakomitej muzyce dopełniającej całość.

Słuchowisko oceniam więc bardzo wysoko. Nie podejmuję się wystawienia oceny powieści, bo chociaż pełna jest ona świetnych wątków i ważkich tematów, to niekoniecznie odpowiada mi nierzadko do granic rozwleczona forma Sapkowskiego.

Ta opinia dotyczy słuchowiska zrealizowanego przez Fonopolis.

Uwaga, niepopularna opinia: uważam, że Sapkowski jest mistrzem krótkiej formy, ale kiedy zabiera się za powieści... No cóż: ma tę irytującą manierę, która drażniła mnie u Tolkiena we „Władcy pierścieni” czy u Homera – rozwleczone na wiele stron opisy. Jestem istotą prostą i śmiertelną, po odjęciu snu, pracy,...

Jako że ani nie grałam w grę, ani nie oglądałam serialu to średnio byłam w stanie ogarnąć i zapamiętać wszystkie imiona, nazwy krain czy królestw, a trochę ich było, więc to na minus, ale oprócz tego bardzo mi sie podobało. Chyba zaczynam sie coraz bardziej przekonywać do wiedźmina i coraz mocniej chcę czytać dalej i dalej...Polecam!

Jako że ani nie grałam w grę, ani nie oglądałam serialu to średnio byłam w stanie ogarnąć i zapamiętać wszystkie imiona, nazwy krain czy królestw, a trochę ich było, więc to na minus, ale oprócz tego bardzo mi sie podobało. Chyba zaczynam sie coraz bardziej przekonywać do wiedźmina i coraz mocniej chcę czytać dalej i dalej...Polecam!

Nic dodać nic ująć. Uwielbiam.

Nic dodać nic ująć. Uwielbiam.