Narrenturm

Ale jaja! Serio. Świetny humor, mnóstwo akcji, historyczne nawiązania. "Czytałem" w formie genialnego audiobooka co dodatkowo potęgowało wrażenia. Stanowczo polecam każdemu. Nie wiem dlaczego ta Trylogia przeszła niemal bez echa. Jak dla mnie - klasę wyżej niż wiedźmin.

Ale jaja! Serio. Świetny humor, mnóstwo akcji, historyczne nawiązania. "Czytałem" w formie genialnego audiobooka co dodatkowo potęgowało wrażenia. Stanowczo polecam każdemu. Nie wiem dlaczego ta Trylogia przeszła niemal bez echa. Jak dla mnie - klasę wyżej niż wiedźmin.

Pokaż mimo to

Świetna historia Sapkowskiego licze ze przeczytam kolejne

Świetna historia Sapkowskiego licze ze przeczytam kolejne

Pokaż mimo to

Sapkowskiego nie trzeba nikomu przedstawiać. Zdecydowanie saga o wiedźminie jest lepsza, ale nie powiedziałabym, że Narrenturm bardzo odstaje. Trochę dużo historii, polityki, ale i tak dobrze się czyta. Bardzo dużo łacińskich i wymyślonych wtrąceń trochę mi "szarpie" płynność czytania, ale z czasem człowiek się przyzwyczaja.

Sapkowskiego nie trzeba nikomu przedstawiać. Zdecydowanie saga o wiedźminie jest lepsza, ale nie powiedziałabym, że Narrenturm bardzo odstaje. Trochę dużo historii, polityki, ale i tak dobrze się czyta. Bardzo dużo łacińskich i wymyślonych wtrąceń trochę mi "szarpie" płynność czytania, ale z czasem człowiek się przyzwyczaja.

Pokaż mimo to

Najlepsza fantastyka historyczna jaką napotkałem. Skrajnie odmienne osobowości trójki głównych bohaterów sprawiają, że z pozoru prosta sytuacja staje się skomplikowanym problemem i początkiem nowej przygody. Ważniejsi bohaterowie są scharakteryzowani bardzo szczegółowo. Tło historyczne/geograficzne/społeczne również jest opracowane drobiazgowo i wplątane w ciekawą fabułę.

Najlepsza fantastyka historyczna jaką napotkałem. Skrajnie odmienne osobowości trójki głównych bohaterów sprawiają, że z pozoru prosta sytuacja staje się skomplikowanym problemem i początkiem nowej przygody. Ważniejsi bohaterowie są scharakteryzowani bardzo szczegółowo. Tło historyczne/geograficzne/społeczne również jest opracowane drobiazgowo i wplątane w ciekawą fabułę.

Pokaż mimo to

Inna niż ,,Wiedźmin'' (nie ma tyle wyrazistego humoru i szybkiej akcji), ale bardzo dobra.
Dużym plusem dla mnie jest akcja w Dolinie Kłodzkiej i wkomponowanie historii w czas wojen Husyckich.
Główni bohaterowie bardzo dobrze zbudowani.

Inna niż ,,Wiedźmin'' (nie ma tyle wyrazistego humoru i szybkiej akcji), ale bardzo dobra.
Dużym plusem dla mnie jest akcja w Dolinie Kłodzkiej i wkomponowanie historii w czas wojen Husyckich.
Główni bohaterowie bardzo dobrze zbudowani.

Pokaż mimo to

To już moje trzecie podejście do "Trylogii husyckiej", tym razem jako audiobook. Dobrze się tego słucha, ale to głównie zasługa samego słuchowiska. Sama książka specjalnie wciągająca nie jest. Widać, że Sapek robi solidną robotę i odrobił lekcje, ale "Narrenturm" trapią problemy typowe dla nowoczesnej literatury.

Po pierwsze nie traktuje siebie i czytelnika poważnie. Główny bohater cudownym zrządzeniem losu wpada na wielkie postaci historyczne, które albo koniecznie trzeba odbrązowić i pokazać jako zwyczajnych ludzi z krwi i kości albo napchać usta anachronicznymi opiniami. Jedyny efekt jaki modernistyczny pisarz w ten sposób uzyskuje to typowe dla holywoodzkich blockbusterów mruganie zza czwartej ściany i burzenie u czytelnika tego pisarskiego Graala czyli "suspension of disbelief". Rzecz niewybaczalna u tych, co tworzą fikcję, dla tych, co mają ochotę się w niej zanurzyć.

Po drugie Sapkowski słabo, jeśli w ogóle, kryje swój ateizm, materializm i antyreligijne zacietrzewienie. Jest taka kwestia, którą wypowiada postać trzecioplanowa podczas sabatu czarownic i mam wrażenie, że przemawia wtedy głosem autora. Wg mnie takie instrumentalne posługiwanie się elementami świata przedstawionego po to tylko, by dać upust swoim osobistym złym emocjom, książce nie pomaga - z powodów, pomijając wszystko inne, przedstawionych wyżej.

Po trzecie fabuła "Narrenturm" niby obfituje w wydarzenia, ale tak naprawdę, jeśli się przyjrzeć, to dzieje się niewiele. Ot, gacha gonią. Gonią go, dybią najróżniejsi źli ludzie, ale nic to, bo nasz Reynevan nosi solidną zbroję fabularną i z kolejnych opresji wybawia go za każdym razem równie pewne co coraz to mniej sensowne deus ex machina.

Bohaterowie też, jeśli im się przyjrzeć, nie są specjalnie wielowymiarowi. Tybald Rabe przypomina Urbana Horna, a ten z kolei Szarleja. Zdaje się to zauważać sam autor, bo nawet wsadza w fabułę moment, gdy dwaj ostatni spotykają się i scena ta żywcem przypomina tę z lustrem z "Misia". I oto znowu mamy mniej lub bardziej zamierzone burzenie czwartej ściany. Z postaci ciekawszy wydaje się być jedynie Samson Miodek, ale i to tylko do momentu, gdy czytelnik nie uświadomi sobie, że ów tajemniczy wędrowiec światów (względem dopracowany w każdym szczególe oszust) to przecież tylko zwyczajne alter ego autora.

No i tak to jest z tym naszym nowoczesnym Sapkiem. Zamiast robić solidne fantasy, wziął się za rzeczy bardziej głównonurtowe i "ambitne", a zwyczajną, rzetelną rozrywkę musieli z jego odrzuconego w kąt tworzywa dopiero ulepić inni.

To już moje trzecie podejście do "Trylogii husyckiej", tym razem jako audiobook. Dobrze się tego słucha, ale to głównie zasługa samego słuchowiska. Sama książka specjalnie wciągająca nie jest. Widać, że Sapek robi solidną robotę i odrobił lekcje, ale "Narrenturm" trapią problemy typowe dla nowoczesnej literatury.

Po pierwsze nie traktuje siebie i czytelnika poważnie....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wszyscy mistrza Sapkowskiego kojarzą bez wyjątku z jednej pozycji, którą jest Wiedźmin. Saga,, trylogia husycka jest dowodem na to, iż twórczośc Pana Sapkowskiego nie kończy się na samym Wiedźminie. Dostaliśmy tutaj świetne zestawienie powieści historycznej z górnolotną fantastyką od pióra mistrza.
Mamy tutaj wszystko, żeby uznać tą książkę za arcydzieło gatunku.Głównego bohatera, niepoprawne rycerza, w dodatku adepta medycyny magicznej, szukającego swojej niewiasty, inkwizycję i intrygi z siłami nieczystymi w roli głównej, mnogość specyficznych i świetnie wykreowanch postaci, niesamowite zwroty akcji i sytuacj, niesamowite pościgi.
Mimo, iż mamy tutaj niesamowity uroczaj osobliwy j postaci, zdecydowanie żałuję, że w gąszczu tych intryg i spisów, gdzieś przepadła Panu jak mandra , postać seniora rodu Sterczów. Byłem przekonany, że ta osobliwość będzej tutaj odkrywała wręcz instrumentalną rolę, ale jego miejsce pojawiło si cała innych ewementów. Wszystko ogrqszone jest charakterystycznych, kąśliwym językiem spod pióra Pana Sapkowskiego.

Wszyscy mistrza Sapkowskiego kojarzą bez wyjątku z jednej pozycji, którą jest Wiedźmin. Saga,, trylogia husycka jest dowodem na to, iż twórczośc Pana Sapkowskiego nie kończy się na samym Wiedźminie. Dostaliśmy tutaj świetne zestawienie powieści historycznej z górnolotną fantastyką od pióra mistrza.
Mamy tutaj wszystko, żeby uznać tą książkę za arcydzieło gatunku.Głównego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę czytałam po raz drugi. Ostatnio miałam tą przyjemność będąc w gimnazjum. Wtedy czułam się taka dorosła mogąc czytać o takich tematach. Lektura dalej bawi, dalej zaskakuje zwrotami akcji i dalej wciąga. Polecam wszystkim osobom z poczuciem humoru.

Książkę czytałam po raz drugi. Ostatnio miałam tą przyjemność będąc w gimnazjum. Wtedy czułam się taka dorosła mogąc czytać o takich tematach. Lektura dalej bawi, dalej zaskakuje zwrotami akcji i dalej wciąga. Polecam wszystkim osobom z poczuciem humoru.

Pokaż mimo to

Całą trylogię czyta się świetnie. Pazur Sapkowskiego jak najbardziej obecny. Niestety po kilkuset stronach robi się z tego straszny tasiemiec. Bohaterowie raz za razem wpadają w jakieś tarapaty, z których, w ostatniej chwili, wyciąga ich odsiecz, nieprzyjemnie zalatująca deus ex machina.

Całą trylogię czyta się świetnie. Pazur Sapkowskiego jak najbardziej obecny. Niestety po kilkuset stronach robi się z tego straszny tasiemiec. Bohaterowie raz za razem wpadają w jakieś tarapaty, z których, w ostatniej chwili, wyciąga ich odsiecz, nieprzyjemnie zalatująca deus ex machina.

Pokaż mimo to

Czyta się przyjemnie, jednak brakowało mi spokojnych momentów, książka trochę napakowana na siłe akcja. A głównemu bohaterowi jednocześnie sprzyja i nie sprzyja los, cały czas pakuje się w kłopoty by za chwile wyjść z nich cało, trąci to groteską. Rzuca się to mocno w oczy i przeszkadza w czytaniu.

Czyta się przyjemnie, jednak brakowało mi spokojnych momentów, książka trochę napakowana na siłe akcja. A głównemu bohaterowi jednocześnie sprzyja i nie sprzyja los, cały czas pakuje się w kłopoty by za chwile wyjść z nich cało, trąci to groteską. Rzuca się to mocno w oczy i przeszkadza w czytaniu.

Pokaż mimo to