Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie przeczytałam tej książki do samego końca, nie dotrwałam.

Nie przeczytałam tej książki do samego końca, nie dotrwałam.

Uwielbiam tą książkę. Jedna z najlepszych książek, jakie kiedykolwiek czytałam. Bez niepotrzebnego ubarwiania. Na początku wydawała mi się prawie ohydna, jednak nadal chciałam ją czytać i stanowczo było warto.

Uwielbiam tą książkę. Jedna z najlepszych książek, jakie kiedykolwiek czytałam. Bez niepotrzebnego ubarwiania. Na początku wydawała mi się prawie ohydna, jednak nadal chciałam ją czytać i stanowczo było warto.

Nie jest to moja ulubiona książka, właściwie to zapamiętałam ją, bo skończyłam czytać wchodząc na Torwar przed koncertem Placebo. No ale w miarę przyjemna lektura, nie mam jej raczej nic do zarzucenia. Fabuła jest okay, chociaż z początku mnie trochę odpychała.

Nie jest to moja ulubiona książka, właściwie to zapamiętałam ją, bo skończyłam czytać wchodząc na Torwar przed koncertem Placebo. No ale w miarę przyjemna lektura, nie mam jej raczej nic do zarzucenia. Fabuła jest okay, chociaż z początku mnie trochę odpychała.

Czytałam tą książkę nie całe dwa dni. Bardzo mi się spodobała, chociaż niektóre fragmenty były dość nudne.

Czytałam tą książkę nie całe dwa dni. Bardzo mi się spodobała, chociaż niektóre fragmenty były dość nudne.

Kiedy przeczytałam kilka pierwszych stron, przerwałam na jakiś czas, bo w sumie nie interesowałam się tym wtedy tak bardzo. Potem jednak wróciłam do czytania i przeczytałam w dwa dni (dość długo, jak na mnie, ale wtedy chodziłam do szkoły i równocześnie czytałam lekturę). Niesamowicie polubiłam Claudię, która mnie wręcz fascynowała. Jej postać została tak barwnie opisana, że wręcz cieszyłam się, kiedy Lestat widywał ją w czwartej części. Louis był troszeczkę zbyt idealny, czym mocno przypominał mi bohaterów "Zmierzchu", ale na szczęście miał na tyle odwagi, żeby w końcu zacząć pić krew ludzi i wtedy właśnie go polubiłam. No i Lestat oczywiście. Ale o nim opowiada następna część, wiec teraz nie chcę się nad nim rozwodzić. Moją ulubioną częścią był spektakl w Théâtre des Vampires.

Kiedy przeczytałam kilka pierwszych stron, przerwałam na jakiś czas, bo w sumie nie interesowałam się tym wtedy tak bardzo. Potem jednak wróciłam do czytania i przeczytałam w dwa dni (dość długo, jak na mnie, ale wtedy chodziłam do szkoły i równocześnie czytałam lekturę). Niesamowicie polubiłam Claudię, która mnie wręcz fascynowała. Jej postać została tak barwnie opisana,...

Całkiem podobała mi się ta książka. Nie nudziła, była w miarę ciekawa. Bardzo lubiłam Halta.

Całkiem podobała mi się ta książka. Nie nudziła, była w miarę ciekawa. Bardzo lubiłam Halta.

Najlepsze w tej książce było to, że miała zaledwie kilka stron. Gdyby ciągnęła się dłużej, zapewne bym jej nie skończyła. Nie lubię takiego rodzaju literatury, przeczytałam tylko dlatego, że musiałam to zrobić, aby zdać test z polskiego.

Najlepsze w tej książce było to, że miała zaledwie kilka stron. Gdyby ciągnęła się dłużej, zapewne bym jej nie skończyła. Nie lubię takiego rodzaju literatury, przeczytałam tylko dlatego, że musiałam to zrobić, aby zdać test z polskiego.

Bardzo podobała mi się ta książka. Nie rozumiem, dlaczego większość moich rówieśników uznała ją za nudną. Szczególnie lubiłam Papkina.

Bardzo podobała mi się ta książka. Nie rozumiem, dlaczego większość moich rówieśników uznała ją za nudną. Szczególnie lubiłam Papkina.

W porównaniu z innymi książkami Pilipiuka, można powiedzieć, że średnia. Pierwsza opowieść w miarę mi się spodobała, ale reszta po prostu nudziła. Nie mogłam tego skończyć.

W porównaniu z innymi książkami Pilipiuka, można powiedzieć, że średnia. Pierwsza opowieść w miarę mi się spodobała, ale reszta po prostu nudziła. Nie mogłam tego skończyć.