,,Zemsta” autorstwa Aleksandra Fredro to pełna humoru opowieść która rozbawi nie jednego ponuraka. Lektura szkolna jakich nie wiele.
Bohaterowie książki to dwie rodziny zamieszkujące jeden zamek przedzielony na pół. Sąsiedzie nieporozumienia przybierają na sile gdy młode pokolenie ma się ku sobie . Jednak młoda para szczęśliwie wychodzi z opresji i godzi sąsiadów. Szybko się ją czyta. Polecam .

,,Zemsta” autorstwa Aleksandra Fredro to pełna humoru opowieść która rozbawi nie jednego ponuraka. Lektura szkolna jakich nie wiele.
Bohaterowie książki to dwie rodziny zamieszkujące jeden zamek przedzielony na pół. Sąsiedzie nieporozumienia przybierają na sile gdy młode pokolenie ma się ku sobie . Jednak młoda para szczęśliwie wychodzi z opresji i godzi sąsiadów....

Kompetnie nie mój humor.

Dla wielu jest to jedna z najzabawniejszych lektur szkolnych, a dla mnie wręcz przeciwnie. Ani trochę się nie śmiałam. Zamiast tego męczyłam się podczas czytania. Jest to jedna z nielicznych książek ze spisu lektur, która mi się NIE podobała.

Kompetnie nie mój humor.

Dla wielu jest to jedna z najzabawniejszych lektur szkolnych, a dla mnie wręcz przeciwnie. Ani trochę się nie śmiałam. Zamiast tego męczyłam się podczas czytania. Jest to jedna z nielicznych książek ze spisu lektur, która mi się NIE podobała.

Czytałam tę książkę w szkole i nadal jak o niej pomyślę "mam zaciesz". Fredro wykazał się dużym poczuciem humoru tworząc tę komedię.
"Mocium panie [...]" znają chyba wszyscy, tak samo jak "[...] krokodyla daj mi luby".

Czytałam tę książkę w szkole i nadal jak o niej pomyślę "mam zaciesz". Fredro wykazał się dużym poczuciem humoru tworząc tę komedię.
"Mocium panie [...]" znają chyba wszyscy, tak samo jak "[...] krokodyla daj mi luby".

Uznałam, że warto sobie odświeżyć tę lekturę. I miałam rację. Po jakiś siedmiu latach od pierwszego przeczytania mogę powiedzieć, że ją doceniłam. Czytało mi się ją bardzo przyjemnie, kilka razy się zaśmiałam. Język już też nie był dla mnie aż taki ciężki jak wcześniej.

Uznałam, że warto sobie odświeżyć tę lekturę. I miałam rację. Po jakiś siedmiu latach od pierwszego przeczytania mogę powiedzieć, że ją doceniłam. Czytało mi się ją bardzo przyjemnie, kilka razy się zaśmiałam. Język już też nie był dla mnie aż taki ciężki jak wcześniej.

Nie rozumiałam kompletnie tej książki.

Nie rozumiałam kompletnie tej książki.

Jak nasze sarmackie praszczury z igły potrafiły zrobić widły w wersji wierszowanej skłaniającej do nieopanowanych wybuchów śmiechu.

Jak nasze sarmackie praszczury z igły potrafiły zrobić widły w wersji wierszowanej skłaniającej do nieopanowanych wybuchów śmiechu.

Krokodyla daj mi lubi. Fredro śmieszny, miły i przyjemny.

Krokodyla daj mi lubi. Fredro śmieszny, miły i przyjemny.

Książka nudna i napisana niezrozumiałym językiem.

Książka nudna i napisana niezrozumiałym językiem.

Śmieszne. Ale jeszcze śmieszniejszy film 😂

Śmieszne. Ale jeszcze śmieszniejszy film 😂

Meh, takie sobie!

Meh, takie sobie!