Młodzieżówka w starym stylu, wciągająca, przyjemna, jak to u Greena (książek Levithana nie znam, ale chętnie poznam) do bólu amerykańska w przedstawionych realiach i sposobie myślenia, przesadzona i przeintelektualizowana, ale taki jest właśnie styl autora i albo się go kupuje albo nie. Mnie historia Willów w pewien sposób urzekła. Polecam.

Młodzieżówka w starym stylu, wciągająca, przyjemna, jak to u Greena (książek Levithana nie znam, ale chętnie poznam) do bólu amerykańska w przedstawionych realiach i sposobie myślenia, przesadzona i przeintelektualizowana, ale taki jest właśnie styl autora i albo się go kupuje albo nie. Mnie historia Willów w pewien sposób urzekła. Polecam.

Szczerze nie wiem co sądzić o tej książce, niby fajna i śmieszna niby nudna i cringowa, ale i tak przeczytałam w 2 dni. Polecam.


Ps. Pierwszy Will był lepszy.

@noxlla 🟣

Szczerze nie wiem co sądzić o tej książce, niby fajna i śmieszna niby nudna i cringowa, ale i tak przeczytałam w 2 dni. Polecam.


Ps. Pierwszy Will był lepszy.

@noxlla 🟣

Historia się klei, w pewien sposób łapie za serce. Przyjemnie się czyta. Dla nastolatek świetna pozycja.

Historia się klei, w pewien sposób łapie za serce. Przyjemnie się czyta. Dla nastolatek świetna pozycja.

Tak naprawdę to nie mam pojęcia o czym miała być ta książka.

Tak naprawdę to nie mam pojęcia o czym miała być ta książka.

Książkę czytało mi się szybko i przyjemnie, głównie ze względu na relację pomiędzy bohaterami tej powieści. Porusza w ciekawy sposób kwestię budowania pierwszych relacji romantycznych czy też nawiązywania przyjaźni. Moim zdaniem nie jest to jednak książka o konkretnych bohaterach, a właśnie o relacjach, ponieważ główne postacie w tej książce mają w zasadzie po jednej charakterystycznej cesze, wokół której są zbudowani (nie są może całkiem "płaskimi" bohaterami, ale do trójwymiarowości sporo im brakuje).

To co w tej historii spodobało mi się najbardziej to jej zakończenie, w którym pierwszy plan zajmuje przyjaźń (o dziwo nie miłość). Nie brak w tej książce też filozoficznych wstawek, które również są mocną stroną tej powieści.

Książkę czytało mi się szybko i przyjemnie, głównie ze względu na relację pomiędzy bohaterami tej powieści. Porusza w ciekawy sposób kwestię budowania pierwszych relacji romantycznych czy też nawiązywania przyjaźni. Moim zdaniem nie jest to jednak książka o konkretnych bohaterach, a właśnie o relacjach, ponieważ główne postacie w tej książce mają w zasadzie po jednej...

Muszę stwierdzić, że spodziewałam się kompletnie czegoś innego. Jednak mimo tego, nie zawiodłam się. Lekka, zabawna historia którą pochłonęłam w jeden dzień, bo nie mogłam się od niej oderwać. Chociaż na początku denerwował mnie zabieg pisania małą literą, końcowo uważam że był on świetny. Pokazuje jak w miarę zagłębiania się w życie bohatera, przyzwyczajamy się do tego oraz do Willa i zaczynamy akceptować to oraz to jaki Will jest. Ponieważ jak to powiedział DL na końcu, jest to sposób w jaki Will wyraża siebie. Co jest także podstawą tworzenia przyjaźni, w miarę przywiązywania się do kogoś, przestajemy zwracać uwagę na niektóre rzeczy, które mogly nas z początku irytować. Podobało mi się także zakończenie, które moim zdaniem bardzo pasowało do tytułu książki. Podsumowując, jest to lekka i przyjemna książka, przy której można się zaśmiać nie raz.

Muszę stwierdzić, że spodziewałam się kompletnie czegoś innego. Jednak mimo tego, nie zawiodłam się. Lekka, zabawna historia którą pochłonęłam w jeden dzień, bo nie mogłam się od niej oderwać. Chociaż na początku denerwował mnie zabieg pisania małą literą, końcowo uważam że był on świetny. Pokazuje jak w miarę zagłębiania się w życie bohatera, przyzwyczajamy się do tego...

Pierwsza połowa książki była przede wszystkim śmieszna, uwielbiam ten absurdalny, cyniczny humor, nie sądziłem jak głębokie się to stanie, później przyszedł do mnie kryzys i pogubiłem się w postaciach, ale raczej przez własną nieuwagę niż nieumiejętność autorów. Czuję że stworzona była dosłownie dla mnie, trochę zajęło mi przekonanie się do Kruchego, ale koniec końców myślę że to najgłębsza i najważniejsza postać. Dała mi pewnego rodzaju wysłuchanie i zrozumienie własnych myśli, o których nawet nie wiedziałem. Uwielbiam jak dotyka problemu własnej tożsamości, akceptacji społeczeństwa ale również tej własnej. Zdecydowanie daje nadzieje, ale pozwala też na docenienie tego jak daleko już zaszliśmy. Jestem pewien że będę o niej jeszcze często myśleć..

Pierwsza połowa książki była przede wszystkim śmieszna, uwielbiam ten absurdalny, cyniczny humor, nie sądziłem jak głębokie się to stanie, później przyszedł do mnie kryzys i pogubiłem się w postaciach, ale raczej przez własną nieuwagę niż nieumiejętność autorów. Czuję że stworzona była dosłownie dla mnie, trochę zajęło mi przekonanie się do Kruchego, ale koniec końców myślę...

Od dawna nie czytałam twórczości Johna Greena, lecz ostatnio w przypływie chęci przeczytania czegoś lekkiego stanęło właśnie na powieści Greena.
Nie będę ukrywać na początku bardzo mocno nie mogłam się w nią wczytać. Postać Willa Graysona w pierwszym rozdziale trochę mi przeszkadzała. Zwłaszcza jego zasady, o których wspomina już na pierwszych stronach. Natomiast Kruchy według mnie bardzo przysłaniał swoją osobą Willa. Przynajmniej tak sądziłam na początku.
Drugi Will Grayson mnie bardzo zaskoczył. Jak na chłopaka zmagającego się z depresją prowadził on dokładnie takie życie o jakim każdy myśli słysząc, że dana osoba ma właśnie to schorzenie. Will ma jedną znajomą Maurę, mamę oraz Isacca, z którym może rozmawiać jedynie online.
Gdy drogi tych dwóch Willów Graysonów się przecinają w ich życiach zachodzą zmiany, które zostały opisane właśnie w dalszych częściach powieści.
Mimo moich wcześniejszych zrażeni do pewnych postaci po czasie zmieniłam zupełnie zdanie.
Po przeczytaniu tej pozycji mogę szczerze powiedzieć, że ta książka uczy ludzi, a głównie młodzież czym jest miłość, jak wiele twarzy może ona mieć oraz przede wszystkim jak istotna jest tolerancja inności w obecnym świecie,
Zdecydowanie polecam przeczytać

Od dawna nie czytałam twórczości Johna Greena, lecz ostatnio w przypływie chęci przeczytania czegoś lekkiego stanęło właśnie na powieści Greena.
Nie będę ukrywać na początku bardzo mocno nie mogłam się w nią wczytać. Postać Willa Graysona w pierwszym rozdziale trochę mi przeszkadzała. Zwłaszcza jego zasady, o których wspomina już na pierwszych stronach. Natomiast Kruchy...

Były momenty, w których się wzruszałam i takie, przy których wyglądałam tak 🤨 Potrzebowałam czegoś lekkiego na wieczór, przy czym nie będę musiała dużo myśleć i właśnie coś takiego dostałam. Ale generalnie nie wywarła na mnie jakiegoś wielkiego wrażenia.

Były momenty, w których się wzruszałam i takie, przy których wyglądałam tak 🤨 Potrzebowałam czegoś lekkiego na wieczór, przy czym nie będę musiała dużo myśleć i właśnie coś takiego dostałam. Ale generalnie nie wywarła na mnie jakiegoś wielkiego wrażenia.

Na samym początku zanim zaczłęm ją czytać myślałam, że zanudzę się na śmierć i nie będzie to nic wybitnego. Chciałam ją przeczytać, dlatego że zalegała na moich półkach i była to książka mojej siostry. Tytuł urzekł mnie już od pierwszego zdania tak samo jak historia obu Willów. Na początku trudno było mi przyzwyczić się do stylu pisnia drugiego Willa, w którym brakowało dużych liter, ale potem jakoś nie zwróciłam na to uwagi. Dała mi radę i motywację, by rozwiązać mój własny konflikt. Nawet nie wiem ile stron leciało podczas czytania tego

Na samym początku zanim zaczłęm ją czytać myślałam, że zanudzę się na śmierć i nie będzie to nic wybitnego. Chciałam ją przeczytać, dlatego że zalegała na moich półkach i była to książka mojej siostry. Tytuł urzekł mnie już od pierwszego zdania tak samo jak historia obu Willów. Na początku trudno było mi przyzwyczić się do stylu pisnia drugiego Willa, w którym brakowało...