Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wyobraźcie sobie ten niewielki fragment Władcy Pierścieni, w którym Frodo z hobbitami uciekają z Shire przed Nazgulami. Teraz wyobraźcie sobie ku swojemu przerażeniu, że ten fragment rozciągnięty jest na 1000 boleśnie nudnych stron i już wiecie jak ciężki początek przygody z Kołem Czasu zaliczyłem. Gdybym nie słyszał niejednej opinii o tym, że jest to największa seria fantasy, to bym pewnie cisnął to wodolejstwo do kosza. Jeżeli reszta książek jest równie mdła, to zaliczę największy "buyer's remorse" życia, bo zamówiłem z biegu całą serię z internetów za niemałe pieniądze...

Wyobraźcie sobie ten niewielki fragment Władcy Pierścieni, w którym Frodo z hobbitami uciekają z Shire przed Nazgulami. Teraz wyobraźcie sobie ku swojemu przerażeniu, że ten fragment rozciągnięty jest na 1000 boleśnie nudnych stron i już wiecie jak ciężki początek przygody z Kołem Czasu zaliczyłem. Gdybym nie słyszał niejednej opinii o tym, że jest to największa seria...

Jako fan "Bastionu" Kinga i klimatów post-apo chętnie sięgnąłem po tę książkę. Nie jest tragicznie, ale czułem cały czas, że autor na siłę chce stworzyć ogromnego kolosa, nie mając konkretnej treści na te prawie 1000 stron. Wiele opisów, czy błądzenia myślami nie powinno w ogóle przejść przez redakcyjne sito. No i rzecz, która najbardziej mnie boli - to już kolejny autor, który potrafi dobrze przygotować historię "końca świata", zbudować świetny klimat nadchodzącej apokalipsy, ale już kompletnie wykłada się na tym... co potem.

Jako fan "Bastionu" Kinga i klimatów post-apo chętnie sięgnąłem po tę książkę. Nie jest tragicznie, ale czułem cały czas, że autor na siłę chce stworzyć ogromnego kolosa, nie mając konkretnej treści na te prawie 1000 stron. Wiele opisów, czy błądzenia myślami nie powinno w ogóle przejść przez redakcyjne sito. No i rzecz, która najbardziej mnie boli - to już kolejny autor,...

"Droga" zaskoczyła mnie tym, że nawiązała ze mną dialog. To niesamowite, jak za pomocą kilku kartek i liter można przenieść czytelnika w inny wymiar, gdzie książka i człowiek nawiązują tak intymny kontakt. Dialog z "Drogą" niestety zaczął mnie irytować niezmiernie już po kilkudziesięciu stronach.
- Zniszczenie, smutek, zimno! Och jak smutno!
- No faktycznie, w nieciekawym świecie przyszło żyć naszym bohaterom.
- Zobacz czytelniku jak smutno! Czy Ci nie żal tego małego chłopczyka i jego tatusia? Jesteś przygnębiony, płacz!
- No faktycznie nieciekawie, tylko nie za bardzo przedstawiłaś mi te postacie książko, może gdybym poznał je bliżej... Nie możesz mi mówić wprost jakie emocje mam odczuwać, bez faktycznego wywołania tych emocji. To po prostu nie zadziała.
- [książka po raz setny opisuje jak bardzo smutno, zimno i źle jest naszym bohaterom] Nadal nie płaczesz bezduszny draniu?
- Książko, próbujesz mi jak młotkiem wbić to samo od kilkudziesięciu stron, ale to nie działa w ten sposób. Nie możesz po prostu pokazać pudełka zmarzniętych kociaków i kazać mi się załamać. Zaczynasz mnie drażnić.
- Chłopczyk upada na mrozie, zagłodzony i ...
- Nie, przestań książko. Masz jakąś historię do opowiedzenia, czy wszystko sprowadza się tylko do biadolenia o relacji między dwiema tekturowymi postaciami, które katujesz mrozem i głodem? Bo jeśli to już wszystko, to trzeba było skończyć po kilku stronach, teraz już się tylko powtarzasz.
- To masz tutaj retrospekcję, to na pewno zadziała. Zobacz, jego żona jeszcze żyła, załamana i...
- Smutna? Taaa. Nie możesz po prostu wrzucić ni z tego ni z owego kilku drewnianych opisów retrospekcyjnych i myśleć, że w magiczny sposób Twoje postaci staną mi się bliższe.
- Wiesz co, p***l się. Dostałam świetne noty i jestem bardzo docenioną książką. Krytycy mnie rozchwytują.
- Brawo. Widać pseudo-poetyckie opisy i tanie granie na uczuciach zawsze jest w cenie. [czytelnik zamyka książkę i wychodzi z pokoju; światła gasną, smutna muzyka przestaje grać.]

"Droga" zaskoczyła mnie tym, że nawiązała ze mną dialog. To niesamowite, jak za pomocą kilku kartek i liter można przenieść czytelnika w inny wymiar, gdzie książka i człowiek nawiązują tak intymny kontakt. Dialog z "Drogą" niestety zaczął mnie irytować niezmiernie już po kilkudziesięciu stronach.
- Zniszczenie, smutek, zimno! Och jak smutno!
- No faktycznie, w nieciekawym...