Gry Nemezis

Po czwartym tomie zaczynałem się czuć lekko zmęczony, jakbym złapał zadyszkę w tej serii, ale piąty tom... WOW! Tym razem praktycznie obcych nie ma, protomolekuła jest jedynie tłem, ale wydarzenia dziejące się w Układzie Słonecznym są niesamowicie wciągające.
Jeden z lepszych tomów całej serii jakie dotychczas poznałem.

Po czwartym tomie zaczynałem się czuć lekko zmęczony, jakbym złapał zadyszkę w tej serii, ale piąty tom... WOW! Tym razem praktycznie obcych nie ma, protomolekuła jest jedynie tłem, ale wydarzenia dziejące się w Układzie Słonecznym są niesamowicie wciągające.
Jeden z lepszych tomów całej serii jakie dotychczas poznałem.

Bardzo dobra odsłona serii, przede wszystkim dzięki temu, że w końcu dostajemy perspektywy innych członków załogi niż Holden, a każde z nich dostaje swój wątek fabularny. Nie wszystkie były równie angażujące, ale i tak wyszło to bardzo na plus. Ogólna historia nie jest najciekawsza do tej pory (dla mnie jest to poprzedni tom), ale wciąga wystarczająco mocno, głównie za sprawą wysokiej stawki dla każdej zaangażowanej postaci.

Bardzo dobra odsłona serii, przede wszystkim dzięki temu, że w końcu dostajemy perspektywy innych członków załogi niż Holden, a każde z nich dostaje swój wątek fabularny. Nie wszystkie były równie angażujące, ale i tak wyszło to bardzo na plus. Ogólna historia nie jest najciekawsza do tej pory (dla mnie jest to poprzedni tom), ale wciąga wystarczająco mocno, głównie za...

Po przeczytaniu 4 tomu nabrałem przekonania, że w kolejnym akcja potoczy się leniwie po utartych szlakach. Jednak okazało się, że bardzo się myliłem!
Ludzkość znów stanęła na krawędzi zagłady i szukam na półce kolejnego tomu, żeby przekonać się co to będzie...

Po przeczytaniu 4 tomu nabrałem przekonania, że w kolejnym akcja potoczy się leniwie po utartych szlakach. Jednak okazało się, że bardzo się myliłem!
Ludzkość znów stanęła na krawędzi zagłady i szukam na półce kolejnego tomu, żeby przekonać się co to będzie...

W tej części mamy kumulację bohaterów, których poznaliśmy w poprzednich częściach, ale każdy opowiada swoją historię przez co nie widzimy działań całej ekipy, bo jest ona rozdzielona. Ogólnie bardzo spoko, bo poznajemy bliżej bohaterów, ale brakowało mi tego działania razem, wypełniania jakiejś misji, przez co ten tom podobał mi się najmniej. Mam nadzieję, że kolejne powrócą na dobre tory...

W tej części mamy kumulację bohaterów, których poznaliśmy w poprzednich częściach, ale każdy opowiada swoją historię przez co nie widzimy działań całej ekipy, bo jest ona rozdzielona. Ogólnie bardzo spoko, bo poznajemy bliżej bohaterów, ale brakowało mi tego działania razem, wypełniania jakiejś misji, przez co ten tom podobał mi się najmniej. Mam nadzieję, że kolejne...

Autorzy podtrzymują obraz dobrze zbudowanego świata, ciekawie rozdzielają wątki bohaterów, przenosząc równolegle akcję na cały układ słoneczny. Wyjątkowo interesująca jest historia dziejąca się na ziemi na kanwie której, między wierszami, snują filozoficzne rozważania na temat życia społecznego i cywilizacji ludzkiej. Dobrze są też oddane w innym epizodzie, mechanizmy nakręcania się ekstremistów i tego jak łatwo przekroczyć granicę człowieczeństwa w imię nieprawdziwych podziałów: “my kontra oni”. Niestety książka nie domyka się w całość, kończy się, jak dla mnie, jak odcinek tandetnego serialu telewizyjnego, który zawiązuje akcję mającą przyciągnąć widza do następnej części. Mam silną pokusę, żeby nie dać się złapać na tą tanią sztuczkę i odpuścić następne tomy. Za końcówkę ocena -1.

Autorzy podtrzymują obraz dobrze zbudowanego świata, ciekawie rozdzielają wątki bohaterów, przenosząc równolegle akcję na cały układ słoneczny. Wyjątkowo interesująca jest historia dziejąca się na ziemi na kanwie której, między wierszami, snują filozoficzne rozważania na temat życia społecznego i cywilizacji ludzkiej. Dobrze są też oddane w innym epizodzie, mechanizmy...

To była bardzo długa podróż, ale ta książka ma już dla mnie pewne sentymentalne znaczenie. Nie oglądałem czwartego sezonu serialu, więc nie odniosę się do niego tak, jak przy poprzednich częściach. Jest to pierwsza powieść z serii w której bohaterami jest cała załoga Rosynanta. Nie mamy już rozdziałów z perspektywy Holdena i innych, drugoplanowych, nie powiązanych z Rosiem, postaci. Mamy cztery perspektywy: Holdena, Naomi, Aleksa i Amosa, co według mnie jest świetnym i długo przeze mnie wyczekiwanym zabiegiem, bo uważam, że seria ma od początku nie jedną, a cztery główne postacie. Mam również wrażenie, że ta część ma nas przygotować na coś dużego w zakończeniu drugiej trylogii, czyli Prochach Babilonu. Jest to jedna z najlepszych space oper z jakimi kiedykolwiek miałem do czynienia. Gry Nemezis mogę polecić każdemu tak, jak poprzednie części. Tak, jak wcześniej napisałem, ta książka jest inna od poprzednich, bo w moim odczuciu jest przygotowaniem na wielki finał drugiej trylogii, czyli szóstej części The Expanse. W każdym razie bardzo polecam.

To była bardzo długa podróż, ale ta książka ma już dla mnie pewne sentymentalne znaczenie. Nie oglądałem czwartego sezonu serialu, więc nie odniosę się do niego tak, jak przy poprzednich częściach. Jest to pierwsza powieść z serii w której bohaterami jest cała załoga Rosynanta. Nie mamy już rozdziałów z perspektywy Holdena i innych, drugoplanowych, nie powiązanych z Rosiem,...

Świetny tom, głównie ze względu na skupienie się na załodze Rosiego <3

Świetny tom, głównie ze względu na skupienie się na załodze Rosiego <3

"Wiesz, jesteśmy ludźmi, żyjemy w plemionach. Im bardziej jesteśmy osiadli, tym większe twoje plemię. Wszyscy ludzie z twojego gangu, wszyscy z twojego kraju. Wszyscy z twojej planety. A potem przychodzi młyn i plemię znowu robi się małe."

"Wiesz, jesteśmy ludźmi, żyjemy w plemionach. Im bardziej jesteśmy osiadli, tym większe twoje plemię. Wszyscy ludzie z twojego gangu, wszyscy z twojego kraju. Wszyscy z twojej planety. A potem przychodzi młyn i plemię znowu robi się małe."

“Gry Nemezis” to piąta część cyklu „Ekspansja” autorstwa Jamesa S. A. Corey. I cóż to za niesamowita odsłona - chyba moja ulubiona do tej pory!
Po pierwsze, wszystkie rozdziały są z perspektywy załogi Rosysnanta, których uwielbiam, gdyż są oni najlepszym elementem całej sagi. Gdy po perypetiach na Nowej Ziemi w końcu docierają na stację Tycho, biedny Rosynat jest wrakiem. Ponieważ naprawa statku będzie się ciągnąć miesiącami, bohaterowie postanawiają w międzyczasie uporządkować prywatne sprawy. Akurat tak zabawnie się składa, że wszyscy wpadają na ten pomysł równocześnie, w efekcie pozostawiając biednego Holdena samego. Jednak wkrótce ma miejsce jeden z najgorszych w historii ataków terrorystycznych, który pozostawia załogę w różnych częściach Mlecznej Drogi bez możliwości kontaktu, co przysparza Holdenowi jeszcze więcej zmartwień i siwych włosów.
Zwykle przy tej serii miałam problem, kiedy rozdziały były z perspektywy postaci epizodycznych, gdyż nie zawsze były one tak interesujące i wciągające, czasami powodując, że cała książka była zwyczajnie nudna. Jednak nie tutaj. „Gry Nemezis” są absolutną esencją tego, co najlepsze w cyklu „Ekspansja”.
Naomi musi się zmierzyć z własną przeszłością (i w końcu dowiemy się więcej o czasie, który spędziła w radykalnym odłamie OPA), jednak możliwe, że przeliczyła swoje siły i znajdzie się w bardzo nieprzyjemnej sytuacji. Alex wyrusza na Marsa by naprawić stosunki ze swoją byłą żoną (co może pójść nie tak?), ale spotyka się również z Bobby Draper i razem postanawiają rozwikłać tajemnicę znikających okrętów. Amos wraca na Ziemię by pożegnać starą przyjaciółkę, jednak, niestety, zabawia tam o dzień zbyt długo i musi stawić czoła nadciągającej nieuchronnie apokalipsie. A Holden? Cóż, dużo pije i użala się nad sobą, przytłoczony nagłą samotnością. To znaczy, dopóki Monica Stuart pokazuje mu bardzo intrygujące video.
„Gry Nemezis” to niesamowita przygoda i szalona jazda bez trzymanki. Rozkoszowałam się każdym przeczytanym rozdziałem, i chociaż poprzednie tomy były takie sobie, to ta część zdecydowanie wynagradza czas włożony w czytanie tej serii.

“Gry Nemezis” to piąta część cyklu „Ekspansja” autorstwa Jamesa S. A. Corey. I cóż to za niesamowita odsłona - chyba moja ulubiona do tej pory!
Po pierwsze, wszystkie rozdziały są z perspektywy załogi Rosysnanta, których uwielbiam, gdyż są oni najlepszym elementem całej sagi. Gdy po perypetiach na Nowej Ziemi w końcu docierają na stację Tycho, biedny Rosynat jest wrakiem....

Seria "The Expanse" się rozkręca i jak ostatnio pisałem, że poprzednia część była najciekawsza, tak znów tym razem mam podobne odczucia. W końcu autorzy postanowili nam w równej mierze "przedstawić" wszystkie postaci z załogi Rosynanta i opisywane wydarzenia oglądamy z ich perspektywy, czyli Holdena, Naomi, Amosa i Aleksa. Przyznam, że takiego spojrzenia brakowało mi w poprzednich tomach, bo poza Holdenem rzadko kiedy mieliśmy okazję poznać optykę innych członków załogi statku. Fabularnie również jest bardzo ciekawie, bo opuszczamy nowe światy, interakcję z obcymi, zabawę z protomolekułą. Do akcji znów wkraczają ludzie. Radykalne skrzydło SPZ postanawia powstrzymać kolonizację nowych terenów, atakując jednocześnie Ziemię, Marsa i Tycho, co powoduje sporą konsternację. Jak zwykle w środku wydarzeń znajdują się nasi bohaterowie, którzy muszą uratować sytuację. Pod tym względem ta część jest trochę sentymentalna, trochę bliżej poznajemy postacie, w końcu dowiadujemy się jakie dręczą je grzechy z przeszłości. Nie da się ukryć, że dla mnie jest to też pod pewnymi względami tom trochę naiwny ze względu na innych bohaterów z poprzednich części oraz ich rolę w "Grach Nemezis". W każdym razie koniec tomu zwiastuje dalszą walkę, co jak dla mnie sugeruje, że i kolejna część może stać się moją ulubioną.

Seria "The Expanse" się rozkręca i jak ostatnio pisałem, że poprzednia część była najciekawsza, tak znów tym razem mam podobne odczucia. W końcu autorzy postanowili nam w równej mierze "przedstawić" wszystkie postaci z załogi Rosynanta i opisywane wydarzenia oglądamy z ich perspektywy, czyli Holdena, Naomi, Amosa i Aleksa. Przyznam, że takiego spojrzenia brakowało mi w...