Gry Nemezis

Moim zdaniem najlepsza jak do tej pory część bestsellerowej serii The Expanse. Wreszcie każdy członek załogi Rosynanta ma swój mniejszy lub większy wątek, który rozwija całą historię. Powracają też postaci, których we wcześniejszym tomie nie było.
Seria trzyma nadal bardzo wysoki poziom. Polecam. Tym bardziej, że od grudnia 2020 startuje 5 sezon serialu.

Moim zdaniem najlepsza jak do tej pory część bestsellerowej serii The Expanse. Wreszcie każdy członek załogi Rosynanta ma swój mniejszy lub większy wątek, który rozwija całą historię. Powracają też postaci, których we wcześniejszym tomie nie było.
Seria trzyma nadal bardzo wysoki poziom. Polecam. Tym bardziej, że od grudnia 2020 startuje 5 sezon serialu.

Pokaż mimo to

Nareszcie więcej dowiadujemy się o przeszłości załogi. Rozrywka nadal na wysokim poziomie.

Nareszcie więcej dowiadujemy się o przeszłości załogi. Rozrywka nadal na wysokim poziomie.

Pokaż mimo to

Książka jest inna od poprzednich pod kilkoma względami.
Przede wszystkim załoga "Rosa" się rozdziela. Jim zostaje na statku, Amos leci na Ziemię, Aleks wybiera się na Marsa, a Naomi na Ceres. Tego wcześniej nie było i wypadło tutaj naprawdę ciekawie. Poza tym, w końcu miałam okazję poznać przeszłość głównych bohaterów. O ile Holden nigdy nie był zagadką, o tyle reszta mnie trochę zaskoczyła (poza Amosem, czegoś podobnego się spodziewałam). I to również bardzo fajnie się sprawdziło.
Po przeczytaniu mam niedosyt i już zaczęłam kolejny tom :)

Książka jest inna od poprzednich pod kilkoma względami.
Przede wszystkim załoga "Rosa" się rozdziela. Jim zostaje na statku, Amos leci na Ziemię, Aleks wybiera się na Marsa, a Naomi na Ceres. Tego wcześniej nie było i wypadło tutaj naprawdę ciekawie. Poza tym, w końcu miałam okazję poznać przeszłość głównych bohaterów. O ile Holden nigdy nie był zagadką, o tyle reszta mnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę przegadana miejscami jak na tą serię, ale generalne odczucia na plus. Inna niż poprzednie części, trochę lepiej poznajemy bohaterów, czego w sumie trochę w poprzednich częściach brakowało. Na pewno następna książka z serii już grzeje się u mnie w blokach startowych.

Trochę przegadana miejscami jak na tą serię, ale generalne odczucia na plus. Inna niż poprzednie części, trochę lepiej poznajemy bohaterów, czego w sumie trochę w poprzednich częściach brakowało. Na pewno następna książka z serii już grzeje się u mnie w blokach startowych.

Pokaż mimo to

Rosynanta czeka długo trwająca naprawa. Dlatego Naomi, Alex i Amoskorzystają z okazji i opuszczają Holdena, aby załatwić swoje prywatne spratunki. W tym czasie Holden zaczyna odkrywać, że w całym Układzie znikają statki.

Muszę przyznać, że… czuję się w kropce. Dlatego, że świat przedstawiony i bohaterów “The Expanse” bardzo lubię. Dlatego, że piąty tom, czyli “Gry Nemezis” są od tomu poprzedniego raczej lepsze i tak całkiem obiektywnie wypadają jak po prostu porządna warsztatowo literatura. Dlatego, że mimo wszystko jak już do tej książki przysiadłam to czytało mi się ją całkiem płynnie i przyjemnie. Ale jednocześnie… dwa pierwsze tomy tego cyklu są chyba po prostu nie do pobicia.
“Gry Nemezis” wypadają lepiej choćby przez to, że w końcu nie mamy narracji z perspektywy nudnych, drugoplanowych postaci. W końcu to czwórka naszych głównych bohaterów opowiada swoją historię. To istotne postacie, które nie znikną z fabuły ot tak (co działo się z poprzednimi narratorami), więc po prostu ich perspektywa wydaje się istotna.
Problem polega na tym, że sama główna fabuła wydaje mi się osobiście niezmiernie tania. To przecież jeden z najprostszych możliwych chwytów. Autorzy wiedzą, że fani ich serii na tym etapie uwielbiają głównych bohaterów, więc zaczynają odkrywać przed czytelnikami swoje karty, opowiadając przeszłość postaci. Tyle, że… ta niekoniecznie jest istotna. Momenty, w których Amos i Aleks wracają do korzeni są raczej po prostu nudne; jedynie u Naomi dzieje się coś więcej, co faktycznie ma wpływ na historię. W pewnym momencie zaś wątki Alexa, Naomi i Holdena zgrabnie się łączą, a że z Amosem chyba nie było co robić to on przeżywa trochę post-apokaliptyczną przygodę, która przynajmniej mnie w pewnym momencie naprawdę nudziła.
Mam więc wrażenie, że konstrukcja “Gier Nemezis” jest dosyć leniwa, zwłaszcza, że historia chyba ani razu mnie mocniej nie zaskoczyła (przeszłość postaci była już wspominana wcześniej). Ponadto ta część ma chyba najmniej wspólnego z główną osią fabularną. To znaczy, ona niby jest, niby to wszystko jest powiązanie, ale główny problem z poprzednich części właściwie zdaje się być już zażegnany, podobnie jak jego pokłosia. I tak naprawdę całość mogłaby już się zakończyć, biorąc pod uwagę, jaką drogę obrali sobie twórcy.
Bo po co opowiadać o poznawaniu tysięcy nowych światów i i eksploracji kosmosu… gdy możemy oddać się wewnętrznym rozterkom postaci i ich ckliwych historii, prawda? Ta seria wcale nie nazywa się “Ekspansja” w nawiązaniu do przejmowania kosmosu przez ludzkość. Wcale!
To wszystko sprawiło, że gdy już odkładałam ten tom to nie miałam szczególnej ochoty na powrót do niego. Jak w przypadku każdej części serii, sam język autorów jest całkiem lekki, “płynny” w przyswajaniu, więc gdy już książkę otwarłam to nie czułam nadmiernego znużenia, ale ten brak chęci na sięganie po “Gry Nemezis” ot tak, bez pomyślunku, chyba nie świadczy o tej książce szczególnie dobrze.
Ponownie się powtórzę: “Gry Nemezis” nie są powieścią złą. Ba, wypadają nawet całkiem dobrze na tle rozrywkowego SF. Lubię ten świat i lubię postacie w nim występujące, dlatego pewnie będę czytać kolejne części i kupować kolejne. Jednak żałuję trochę, że autorzy zrobili coś w stylu serialu w którym każdy odcinek jest innym problemem, zamiast skupić się na porządnie skonstruowanej i zwięzłej, konkretnej historii.

Rosynanta czeka długo trwająca naprawa. Dlatego Naomi, Alex i Amoskorzystają z okazji i opuszczają Holdena, aby załatwić swoje prywatne spratunki. W tym czasie Holden zaczyna odkrywać, że w całym Układzie znikają statki.

Muszę przyznać, że… czuję się w kropce. Dlatego, że świat przedstawiony i bohaterów “The Expanse” bardzo lubię. Dlatego, że piąty tom, czyli “Gry...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wiem czy piąty tom serii Expanse nie jest do tej pory tym najlepszym. Na zawiązanie akcji nie czekamy prawie wcale. Statek w remoncie, bohaterowie się rozłażą po Układzie Słonecznym i mamy szybkie zawiązanie wątków u każdego z nich. Wreszcie możemy spojrzeć na załogę Rosynanta nie tylko z punktu widzenia Holdena i przypadkowych pasażerów, ale także z punktu widzenia pozostałych jej członków. Poznajemy bujną przeszłość Naomi, dowiadujemy się czemu Amos bezkrytycznie idzie za Holdenem i poznajemy żonę Alexa. Zagrożenie jest olbrzymie, walka wydaje się być skazana na porażkę. Fabuła wszystko ładnie doprowadza do kulminacji. Niemniej samo zwieńczenie książki nie zamyka historii, pozostawia wrażenie, że przerwaliśmy lekturę w połowie. Coś czego wcześniej w serii Expanse nie odczuwałem.

Nie wiem czy piąty tom serii Expanse nie jest do tej pory tym najlepszym. Na zawiązanie akcji nie czekamy prawie wcale. Statek w remoncie, bohaterowie się rozłażą po Układzie Słonecznym i mamy szybkie zawiązanie wątków u każdego z nich. Wreszcie możemy spojrzeć na załogę Rosynanta nie tylko z punktu widzenia Holdena i przypadkowych pasażerów, ale także z punktu widzenia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fajna książka naprawdę polecam, jedno mnie tylko irytuje jak ktoś wychodzi w przestrzeń kosmiczną bez skafandra i nic mu nie jest.

Fajna książka naprawdę polecam, jedno mnie tylko irytuje jak ktoś wychodzi w przestrzeń kosmiczną bez skafandra i nic mu nie jest.

Pokaż mimo to

Po bardzo średniej "Gorączce" przychodzą świetne "Gry". Pierwszy raz w centrum uwagi (i punktu widzenia) mamy całą załogę Rosynanta... choć każdy w jakiś sposób znajduje się nagle w innym zakątku Układu Słonecznego. Działa to nieźle na dynamikę grupy, pozwala na kilka fajnych powrotów, a na koniec przecież i tak wszyscy... Albo ciii!

Naprawdę fajne scifi, nie mogę się doczekać kolejnego tomu.

Po bardzo średniej "Gorączce" przychodzą świetne "Gry". Pierwszy raz w centrum uwagi (i punktu widzenia) mamy całą załogę Rosynanta... choć każdy w jakiś sposób znajduje się nagle w innym zakątku Układu Słonecznego. Działa to nieźle na dynamikę grupy, pozwala na kilka fajnych powrotów, a na koniec przecież i tak wszyscy... Albo ciii!

Naprawdę fajne scifi, nie mogę się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna ciekawa część. Poznajemy załogę.

Kolejna ciekawa część. Poznajemy załogę.

Pokaż mimo to

Ta książka stresowała mnie tak, że by byłam w stanie przeczytać więcej niż 2 rozdziały pod rząd.

Ta książka stresowała mnie tak, że by byłam w stanie przeczytać więcej niż 2 rozdziały pod rząd.

Pokaż mimo to