Oko świata

Moja pierwsza czytelnicza saga fantasy, która odcisnęła na mnie jako nastolatku mocne piętno i którą wspominam mile do dzisiaj.
Jej zaletą jest ogromny, oryginalny świat, niezwykłe, epickie przygody, poruszająca historia świata, emocjonalne, dramatyczne starcia protagonistów z antagonistami.
Pierwszych kilka tomów trzymało w napięciu i śmiało je oceniam na 6-7. Później niestety (dodać do tego też trzeba przychodzącą z wiekiem bardziej krytyczną postawę) coraz mocniej uwydatniały się wady - nadmierna rozwlekłość akcji, czarno-białe postacie, ciągła powtarzalność cech postaci, żenująca perspektywa związków damsko-męskich, słabe przedstawienie starć militarnych i ekonomii świata.
Podsumowując - dobra saga dla młodzieży, ale dorosłym raczej bym nie polecał.

Moja pierwsza czytelnicza saga fantasy, która odcisnęła na mnie jako nastolatku mocne piętno i którą wspominam mile do dzisiaj.
Jej zaletą jest ogromny, oryginalny świat, niezwykłe, epickie przygody, poruszająca historia świata, emocjonalne, dramatyczne starcia protagonistów z antagonistami.
Pierwszych kilka tomów trzymało w napięciu i śmiało je oceniam na 6-7. Później...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przebrnąłem... tak to dobre słowo, przebrnąłem przez tą pozycję. Ciągnie się to to a jak już się coś dzieje to nagle i przez krótką chwilę.

Przebrnąłem... tak to dobre słowo, przebrnąłem przez tą pozycję. Ciągnie się to to a jak już się coś dzieje to nagle i przez krótką chwilę.

Pokaż mimo to

Straszne grafomaństwo.
Autor całkowicie bez wyobraźni. Nieudolna kopia "Władcy pierścieni".

Mógłbym polecić dwunastolatkom, ale stylistyka dyskwalifikuje. Wszak czytając nabywamy umiejętności pisania, a w tym wypadku lepiej nie kopiować wzorców.

Postaci papierowe, narracja infantylna, całkowity brak logiki w fabule, stylistycznie żenada. Mam wrażenie, że autor próbował na siłę napisać książkę pomimo braku talentu.

Wybierając książki do czytania staram się sprawdzić opinie na "Lubimy Czytać". W tym wypadku tak wysokie oceny, według mnie wynikają z tego, że bardziej wyrafinowani czytelnicy dali sobie spokój po pierwszej części, a następne już są oceniane przez tych, którym się taka literatura podoba.

Chciałem przeczytać ostatnie trzy części napisane przez Brandona Sandersa, który moim zdaniem jest jednym z najwybitniejszych pisarzy tego gatunku, ale nie niestety nie jestem w stanie przebrnąć przez wcześniejsze pozycje.

Ten gatunek literatury obfituje w dużo lepsze dzieła. Niektóre wybitne. Szkoda czasu na takie "wypociny".

Straszne grafomaństwo.
Autor całkowicie bez wyobraźni. Nieudolna kopia "Władcy pierścieni".

Mógłbym polecić dwunastolatkom, ale stylistyka dyskwalifikuje. Wszak czytając nabywamy umiejętności pisania, a w tym wypadku lepiej nie kopiować wzorców.

Postaci papierowe, narracja infantylna, całkowity brak logiki w fabule, stylistycznie żenada. Mam wrażenie, że autor próbował...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Solidne high fantasy, dobre od strony warsztatowej, lecz niepozbawione paru poważnych felerów.

Ogólnie, "Oko świata" budzi silne skojarzenia z "Władcą Pierścieni", tylko że z dodaną koncepcją czasu cyklicznego i wątkami o charakterze religijnym. To jeszcze nie jest zarzut, bo z Tolkiena czerpie wiele powieści fantasy - poruszając się w tym gatunku trudno tego zresztą uniknąć. Jednakże w przypadku "Oka świata" niektóre elementy są skopiowane niemal jeden do jednego, włącznie z nazgulami, milkliwym królem-strażnikiem i wędrówką przez tajemnicze, magiczne Drogi, które w praktyce są wypisz wymaluj jak Moria.

Pozwolę sobie na jeszcze jedno, może zresztą trochę niesprawiedliwe, porównanie z Tolkienem. Otóż, "Oko świata" jest dość rozdęte (ponad 900 stron w moim wydaniu), z czego spora część to opisy świata przedstawionego. I o ile kwestie, nazwijmy to, polityczne Robert Jordan zarysował bardzo dobrze, wprowadzając różne frakcje i stronnictwa, które bynajmniej nie są czarno-białe, to tło historyczne, niezwykle w "Oku świata" istotne, nie umywa się do tego, które dał nam Tolkien we "Władcy Pierścieni" (i nie mówię o "Silmarillionie" i okolicach, lecz o samym "Władcy").

Kolejnym problemem jest główny bohater. O ile postacie drugoplanowe, choć nie rewelacyjne, jeszcze są "jakieś" (nawet jeżeli ma to oznaczać "głupie"), o tyle protagonista Rand jest całkowicie wyprany z charakteru, przez co ciężko mu kibicować.

Wreszcie kwestia ostatnia, przez którą nie mogę ocenić "Oka świata" wyżej, mimo że zasadniczo czytało mi się je dobrze. Otóż wiem, że ta powieść to jedynie pierwsza część długiego cyklu i w kontekście tej większej całości mój zarzut może być kompletnie nie na miejscu. Jeśli jednak ocenimy "Oko świata" jako samodzielny utwór, to jest to nic innego, jak opowieść o wybrańcu, który swą niezwykłą, przyrodzoną mocą, bez żadnego przygotowania i treningu pokonuje głównego Złego, arcywroga wszystkich dobrych istot, czy też mówiąc wprost - szatana. Zakończenie, tak jak zostało przedstawione, popsuło mi zasadniczo pozytywne wrażenia z lektury. Nie sądzę, żebym miał sięgnąć po kolejne części.

Solidne high fantasy, dobre od strony warsztatowej, lecz niepozbawione paru poważnych felerów.

Ogólnie, "Oko świata" budzi silne skojarzenia z "Władcą Pierścieni", tylko że z dodaną koncepcją czasu cyklicznego i wątkami o charakterze religijnym. To jeszcze nie jest zarzut, bo z Tolkiena czerpie wiele powieści fantasy - poruszając się w tym gatunku trudno tego zresztą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dużo słyszałam o Kole Czasu, zarówno skrajnie pozytywne, jak i negatywne opinie. W końcu postanowiłam, w oczekiwaniu na przybycie innej książki, sięgnąć po tego kloca.

Wielu ludzi straszyło ilością opisów, jednak ja tego nie doświadczyłam, choć może to kwestia tego, że wcześniej czytałam Trylogię Sienkiewicza. Opisy w Oku Świata może są obszerne, ale napisane przystępnym językiem i według mnie w 90% potrzebne.

Nawiązania do Władcy Pierścieni są dobrze widoczne, jednak nie jest to, jak niektórzy twierdzili, kalka, a raczej inspiracja. Zresztą, jak to mówił pewien mądry człowiek, rozwój literatury polega na wzajemnym zrzynaniu od siebie, a w tym przypadku autor dodał od siebie niezwykle dużo, choć inspiracja jest w dalszym ciągu dobrze widoczna i san Robert Jordan zawsze się do niej przyznawał.

Historia z Oka Świata wciąga, podobnie jak bohaterowie, z którymi bardzo łatwo było się utożsamiać. Trzej chłopcy, odkrywający w trakcie podróży prawdy o sobie, których woleliby nie znać z biegiem interesowali mnie coraz bardziej. Po przeczytaniu pierwszej części Koła Czasu, stwierdzam, że z pewnością sięgnę po następne tomy.

Dużo słyszałam o Kole Czasu, zarówno skrajnie pozytywne, jak i negatywne opinie. W końcu postanowiłam, w oczekiwaniu na przybycie innej książki, sięgnąć po tego kloca.

Wielu ludzi straszyło ilością opisów, jednak ja tego nie doświadczyłam, choć może to kwestia tego, że wcześniej czytałam Trylogię Sienkiewicza. Opisy w Oku Świata może są obszerne, ale napisane przystępnym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ksiązka ta i prawdopodobnie cały cykl prezentują wszystko to, czego nie lubię w fantasy. Przeciągnięta do granic możliwości. Charakter postaci szczątkowy. Konstrukcja świata szczątkowa. Ciągłe przypominanie czytelnikowi, że czegoś może zapomniał. Ciągłe rzucanie czytelnikowi treści prosto w twarz.

Nie angażuje ani intelektualnie, ponieważ nie ma zagadki czy chociazby tajemniczego wątku, który znalazłby rozwiązanie. Nie angażuje również emocjonalnie, ponieważ już od początku wiadomo, że głowni bohaterowie przeżyją.

Ksiązka ta i prawdopodobnie cały cykl prezentują wszystko to, czego nie lubię w fantasy. Przeciągnięta do granic możliwości. Charakter postaci szczątkowy. Konstrukcja świata szczątkowa. Ciągłe przypominanie czytelnikowi, że czegoś może zapomniał. Ciągłe rzucanie czytelnikowi treści prosto w twarz.

Nie angażuje ani intelektualnie, ponieważ nie ma zagadki czy chociazby...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetne klasyczne fantasy. Akcja rozwija się szybko,jednak w taki sposób,by czytelnik nadążył za jej torem. Bohaterowie są dobrze wykreowani,nie są ,,płascy''. System magii jest fajny, wspaniale rozwinięty i opisany. Cały świat przedstawiony jest bardzo ,,magiczny'',że tak to ujmę. W prologu mamy opisany opis powstania tego świata, podczas książki dowiadujemy się, jakie panują tam obyczaje i zwyczaje. Książka jest klasyką fantastyki i świetnym przykładem na to,jak fantastyka się nie starzeje- ta pozycja wciąż zachwyca i poucza. W tej książce jest wszystko co powinno być w dobrej fantasy. I jeszcze więcej-tyle,by zachwycić. Książkę gorąco polecam! Drugi tom już czytam,a trzeci zamawiam-to chyba mówi samo za siebie ;) .

Świetne klasyczne fantasy. Akcja rozwija się szybko,jednak w taki sposób,by czytelnik nadążył za jej torem. Bohaterowie są dobrze wykreowani,nie są ,,płascy''. System magii jest fajny, wspaniale rozwinięty i opisany. Cały świat przedstawiony jest bardzo ,,magiczny'',że tak to ujmę. W prologu mamy opisany opis powstania tego świata, podczas książki dowiadujemy się, jakie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę nie wiem jak ocenić pierwszy tom tego legendarnego fantasy. Zapowiada się świetnie, wielowątkowo, kupa intrygujących postaci. A legendy tego świata są, zdecydowanie, nie do ogarnięcia po skończeniu "OŚ".
Trochę nie wiem co się wydarzyło pod sam koniec... To wyglądało jak koniec...? Ale, że wszystkiego? A może nie? Będą jakieś retrospekcje przez pozostałe 13 tomów?! Jednak nikt kto z pozoru zginął, nie zginął? Dziwnie.
Czytam dalej, może będę mądrzejsza

Trochę nie wiem jak ocenić pierwszy tom tego legendarnego fantasy. Zapowiada się świetnie, wielowątkowo, kupa intrygujących postaci. A legendy tego świata są, zdecydowanie, nie do ogarnięcia po skończeniu "OŚ".
Trochę nie wiem co się wydarzyło pod sam koniec... To wyglądało jak koniec...? Ale, że wszystkiego? A może nie? Będą jakieś retrospekcje przez pozostałe 13 tomów?!...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po 7 latach przeczytałem na nowo i mam zamiar iść na całość. Droga daleka, ale myślę, że warto. I polecam.

Po 7 latach przeczytałem na nowo i mam zamiar iść na całość. Droga daleka, ale myślę, że warto. I polecam.

Pokaż mimo to

Powrót po latach. Dla przypomnienia, z nudy i żeby przekonać się czy i teraz po wielu, wielu latach spodoba mi się równie bardzo jak kiedyś, przy pierwszym kontakcie. O treści, fabule nie będę się rozpisywać, bo długo by można, poza tym nie mam zamiaru psuć zabawy i mam nadzieje przyjemności tym którzy jeszcze nie czytali. Zamiast tego skupię się raczej, w miarę możliwości, na swoich wrażeniach i (w skrócie) na plusach i minusach - moim zdaniem - tej książki, jak i całego cyklu.
Jeśli idzie o te pierwsze, czyli wrażenia... Podobnie jak przy pierwszym kontakcie, zdecydowanie pozytywne. Historia zaczyna sie od swoistej i dość mrocznej retrospekcji, po czym zmienia klimat i tempo na bardziej tradycyjne, sielankowe wydawałoby się. Poznajemy kilkoro z licznej grupy "głównych" bohaterów i co ważne bohaterek. I tu pierwszy plusik, zwłaszcza dla zwolenników równouprawnienia, względnie feminizmu. W odróżnieniu od większości tego typu książek, kobiety odgrywają w książce nie tylko równorzędną, ale można by powiedzieć często dominującą rolę, a bohaterki płci odmiennej bynajmniej nie są ozdobnikami, czy ofiarami wymagającymi ratunku. Ciekawa odmiana i ogólnie plus.
Książka wciąga, jest przyjemnie stylistycznie – przynajmniej jak dla mnie – napisana. Nie jest to może niemal poetycki styl Rothfuss'a, rozmach ostatnich ksiązek Sandersona, czy tytanów takich jak Tad Williams, Glen Cook czy Steven Erikson, ale jak na fantasy, zwłaszcza na początek przygody z tym gatunkiem, zdecydowanie wyróżnia się na plus, na tle wielu innych. Chociażby Eddingsa, którego mimo to, też bardzo lubię. Plus :)
Akcja z początku tocząca wolno, szybko nabiera tempa i rumieńców, bohaterowie wyruszają – co typowe w fantasy – w drogę by dowiedzieć co jest grane, mówiąc potocznie i w domyśle (co zwykle ma miejsce w tym gatunku) uratować świat od złego. Nawet jeśli tkwi w nich, a przynajmniej niektórych. ;) Czyli w tym przypadku w facetach zwłaszcza i to dosłownie :P
Bohaterowie, na co może z początku nie wyglądać, są liczni, zróżnicowani (nie tylko jeśli idzie o płeć) i jak na fantasy dość złożeni, o czym mamy okazje się przekonać w miarę rozwoju fabuły. Zdecydowanie nie są to sztampowe, czarno-białe postaci spotykane w niektórych książkach z tego gatunku, typu "ja ten dobry, musze zabić wszystkich złych i/lub uratować damę w opałach". Kolejny plusik.
Autor dość nietypowo i ciekawie – moim zdaniem - podszedł do kolejnego niezbędnego elementu każdej dobrej fantasy, czyli magii. W dużym uproszczeniu, konsekwentnie kontynując popularne wśród niektórych założenie, że facet to świnia. ;) Zabawne to momentami, ale i przyznaje odświeżające zwłaszcza, że całkiem sensownie skonstruowane i zrealizowane w praktyce. Plus
W miarę czytania autor dorzuca, wprowadza do świata nowe, w większości ciekawe pomysły, stwory, rozwiązania. Chociażby (uwaga mały spojler?) tzw świat snów, niejakich Ogirów czy bramy/drogi, że wspomnę tylko kilka. Nie tylko dając kolejne dowody, przykłądy swej niewątpliwie bogatej wyobraźni, ale również czyniąc ów (świat) bogatszym i zachęcając do jego poznawiania (w skrócie :dalszego czytania). Kolejny plusik.
Na koniec, żeby nie było zbyt pięknie i kolorowo, potencjalne minusy.
1. Bohaterów jest sporo, akcja od pewnego momentu przeskakuje pomiędzy poszczególnymi osobami czy grupami osób, co może być nieco irytujące momentami. Żeby przekonać się co dalej u danego bohatera czy bohaterki, trzeba czasem "odczekać" kilkadziesiąt stron, czyli mówiąc krótko czytć dalej :) Dziwnie to zabrzmi może, że za minus uważam fakt, że książka zachęca do dalszego jej czytania, ale mnie osobiście z początku (podobnie jak w ostatnim cyklu Sandersona) nieco to irytowało. Chociaż nie tak bardzo jak w "Drodze Królów". ;)
2. Biorąc pod uwagę powyższe, oraz złożoność fabuły, nie jest to raczej pozycja dla osób niecierpliwych, lub ze względu na ograniczenia czasowe i/lub przyzwczajenia, szukających, wymagających szybszego rozwiązania, względnie gratyfikacji w postaci jej ukończenia. Przeciwnie, jest to wręcz w praktyce niemożliwe, jako że...
3. Cykl składa się z kilkunastu ksiązek i bynajmniej nie jest jeszcze ukończony. Co więcej biorąc pod uwagę liczne inne zobowiązania i zainteresowania mającego go kontynuować (i w założeniu zakończyć) Sandersona, istnieją uzasadnione wątpliwości co do tego czy, a jesli tak to kiedy to nastąpi. :)
4. Jak to często bywa w przypadku różnego rodzaju tasiemców i nie tylko... Zwłaszcza pisanych, tworzonych na przestrzeni wielu lat, nie wszystkie kolejne częsci, tomy trzymają ten sam - co zwłaszcza z początku – poziom. Oczywiście zależy to już od indywidalnej oceny, względnie zmęczenia materiału, gdyby ktoś chciał czytać je kolejno, jeden po drugim. Osobiście gdy doszedłem do 6-7 tomu, byłem już nieco znużony i musiałem zrobić sobie dłuższą od autora i jego epickiego dzieła przerwę. Inna sprawa, że czytałem w oryginale, ale mimo wszystko. :)
Reasumując... Może nie najlepszy cykl jaki czytałem, może pod wieloma ustępuję Cookowi (Czarna kompania), Williamsowi (Pamięć, smutek i cierń) o Eriksonie (Malazan) nie wspomnę, ale nadal warto. Zwłaszcza jeśli wiek pozwala komuś być optymistą, że dożyje dnia kiedy Brandon go skończy wreszcie :P Przyjemny powrót, lektura i przygoda. Polecam.

Powrót po latach. Dla przypomnienia, z nudy i żeby przekonać się czy i teraz po wielu, wielu latach spodoba mi się równie bardzo jak kiedyś, przy pierwszym kontakcie. O treści, fabule nie będę się rozpisywać, bo długo by można, poza tym nie mam zamiaru psuć zabawy i mam nadzieje przyjemności tym którzy jeszcze nie czytali. Zamiast tego skupię się raczej, w miarę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to