Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Kryształowe dzieci" autorstwa pani Laury Chudzyńskiej to nie jest lektura na miły wieczór. Jeśli nie jesteście w stanie czytać o destrukcji i staczaniu się na samo dno, to lepiej od razu odłóżcie ją na półkę. Jeśli jednak macie otwarte serca i umysły, rozsiądźcie się wygodnie a ja Wam co nieco opowiem.

Autorka przedstawia nam losy grupy nastolatków, którzy zupełnie pogubili się w życiu. Szukając drogi na skróty wybrali mefedron, amfetaminę lub inne narkotyki by choć na chwilę oderwać się od szarej rzeczywistości. Każdego dnia podejmują kolejne destrukcyjne decyzje, które jak lawina prowadzą do rozpadu rodzin, upokorzeń, zaburzeń psychicznych a jednostkowo nawet do śmierci.

To nie jest lekka młodzieżowa opowiastka, to kawał ciężkiego życia zamkniętego w niewielkim i niepozornym formacie. Książkę pomimo trudnej tematyki czyta się jednym tchem, z każdą kolejną stroną czytelnik coraz bardziej chce się dowiedzieć jak to wszystko się zakończy. Ale niestety nie ma tu happy-endu...

Wiem, że książki są po to by nieść nam radość i przyjemność, jednakże czasem warto też sięgnąć po książkę niewygodną, która wierci nam dziurę w duszy aby mieć szerszą perspektywę na to co nas otacza. A temat nadużywania dopalaczy przez nastolatków istnieje niezmiennie tylko my jakoś dorośli udajemy, że tego nie widzimy albo po prostu nie chcemy tego widzieć.

Joanne_books_lover

"Kryształowe dzieci" autorstwa pani Laury Chudzyńskiej to nie jest lektura na miły wieczór. Jeśli nie jesteście w stanie czytać o destrukcji i staczaniu się na samo dno, to lepiej od razu odłóżcie ją na półkę. Jeśli jednak macie otwarte serca i umysły, rozsiądźcie się wygodnie a ja Wam co nieco opowiem.

Autorka przedstawia nam losy grupy nastolatków, którzy zupełnie...