Czerwony Pająk

Nie mogłam oderwać się od lektury! Jest tutaj wszystko, czego potrzebuje dobry kryminał: nieoczywista zagadka, dynamiczna akcja, zwroty akcji, bohaterowie z krwi i kości. I w końcu główna postać, Sasza, wraca na pierwszy plan razem ze swoimi "demonami z przeszłości". Książka jest świetna, niespodziewane zakończenie. Polecam. Bardzo przyjemnie się słucha. Agata Kulesza to świetna lektorka.

Nie mogłam oderwać się od lektury! Jest tutaj wszystko, czego potrzebuje dobry kryminał: nieoczywista zagadka, dynamiczna akcja, zwroty akcji, bohaterowie z krwi i kości. I w końcu główna postać, Sasza, wraca na pierwszy plan razem ze swoimi "demonami z przeszłości". Książka jest świetna, niespodziewane zakończenie. Polecam. Bardzo przyjemnie się słucha. Agata Kulesza to...

Z Panią Bondą mam ogromny problem - totalnie ujęły mnie trzy pierwsze części serii o Hubercie Meyerze. Stąd autorka miała u mnie wielki kredyt zaufania, tym bardziej, że okrzyknięta została królową polskiego kryminału. I naprawdę żyłam w przekonaniu, że każda historia spod pióra Bondy będzie przyzwoita.

Niestety seria o Załuskiej od początku do mnie nie przemawiała. Nie wiem dlaczego finalnie przebrnęłam przez te kloce - inaczej tego nazwać nie można - bo było tylko gorzej i gorzej. A teraz... Ja nie wiem co przeczytałam. Strona 160, a Bonda dalej wprowadza nowe wątki, nowych bohaterów. Mnogość nazwisk, konotacji, powiązań. Zaczęłam wątpić w swoją umiejętność czytania ze zrozumieniem. I nawet zaczęłam się zastanawiać - co ze mną jest nie tak? Przecież czytałam poprzednie części, dlaczego połowy nie rozumiem? Dlaczego autorka nie raczy przypomnieć czytelnikowi chociażby zarysu poprzedniej części? Czy liczy, że czytelnik przed lektura jeszcze raz przebrnie przez setki stron, żeby przypomnieć sobie niektóre postacie? Bo wątek główny niknie w tym całym chaosie informacyjnym, przestaje grać pierwsze skrzypce na rzecz nazwisk, ksyw i pseudonimów. I te niepotrzebne, zbędne opisy!... Pół rozdziału o tym, że Gośka naprawiała zlewozmywak. Tragedia.

Nie twierdzę, że Bonda nie umie pisać. Uważam, że jest mistrzynią researchu i naprawdę potrafi stworzyć jedną, spójną, fajną historię. Z jednym wątkiem, a nie jak w przypadku Czerwonego Pająka - rozpocząć wątek, pozwolić, żeby czytelnik się w niego wciągnął, a potem go porzucić na długi, długi czas. Chaos, chaos i jeszcze raz chaos. A mniej naprawdę oznacza więcej.

Z Panią Bondą mam ogromny problem - totalnie ujęły mnie trzy pierwsze części serii o Hubercie Meyerze. Stąd autorka miała u mnie wielki kredyt zaufania, tym bardziej, że okrzyknięta została królową polskiego kryminału. I naprawdę żyłam w przekonaniu, że każda historia spod pióra Bondy będzie przyzwoita.

Niestety seria o Załuskiej od początku do mnie nie przemawiała. Nie...

Ostatnia część żywioły szaszy.
Jak w poprzednich częściach jest dużo wątków. Można się pogubić w akcji. Bo akcje się dzialy w różnych czasach.
Mnie fabuła się podobała. Chociaż czasem miałam wrażenie że czytam coś nie zrozumianego.
Ale po za tym mnie się podobała książka.
Polecam wam tą książkę jeśli jeszcze nie czytaliście .

Ostatnia część żywioły szaszy.
Jak w poprzednich częściach jest dużo wątków. Można się pogubić w akcji. Bo akcje się dzialy w różnych czasach.
Mnie fabuła się podobała. Chociaż czasem miałam wrażenie że czytam coś nie zrozumianego.
Ale po za tym mnie się podobała książka.
Polecam wam tą książkę jeśli jeszcze nie czytaliście .

Powiedzieć że ta książka robi w mózgu bałagan to właściwie nic nie powiedzieć.
Ciężko jest się połapać we wszystkich zawartych tu wątkach, zrozumieć kto z kim gdzie i dlaczego. Ogólnie odnosi się wrażenie że 3 poprzednie części czytało się niepotrzebnie bo to co w nich zawarte ostatecznie i tak nie ma znaczenia. Czytelnik ma wrażenie że został wsadzony gdzieś w środek historii, którą powienien znać ale tak naprawdę wszystko to jest dla niego totalną nowością.
Dodatkowo bardzo mocno daje się tutaj we znaki pewna maniera pisarska Pani Katarzyny Bondy a mianowicie to, że ona kocha dygresje i zbaczanie z tematu tylko dla samej sztuki opowiadania.
Czasem jest to fajne ale w większości przypadków jest to po prostu irytujące. Dla przykładu jeśli mamy dwóch bohaterów którzy siedzą w knajpie i obsługuje ich kelnerka to możemy być pewni że przez następne 5 stron zostanie nam opowiedziany cały ciąg przyczynowo skutkowy, który sprawił ze dana kelnerka stoi właśnie tu i teraz przy tym stoliku w tej knajpie i który jak się okaże na koniec nie ma Nic wspólnego z właściwą fabuła i w zaden sposób na nią nie wpływa.
Byłoby to fajne gdyby nie fakt że książka i bez tego ma już miliard wątków w których ciężko się połapać. Wszystko to jakieś takie niepotrzebnie pogmatwane, przekombinowane i zawikłane. Dobrze, że to już ostatnia część bo kolejnej napisanej w takim chaotycznym tonie na pewno bym nie wytrzymała do końca.

Powiedzieć że ta książka robi w mózgu bałagan to właściwie nic nie powiedzieć.
Ciężko jest się połapać we wszystkich zawartych tu wątkach, zrozumieć kto z kim gdzie i dlaczego. Ogólnie odnosi się wrażenie że 3 poprzednie części czytało się niepotrzebnie bo to co w nich zawarte ostatecznie i tak nie ma znaczenia. Czytelnik ma wrażenie że został wsadzony gdzieś w środek...

Jest to moja opinia i nie każdy musi się z nią zgadzać. Jednakże te portale mają to do siebie, że można napisać (w granicach rozsądku) swoje wrażenia po przeczytaniu książki.
Od samego początku książki przemieszczałem się po ciężkim nieładzie. Nie mogłem kojarzyć kto z kim gdzie i dlaczego pomimo iż już byłem po trzech częściach. Na sam koniec to w ogóle nie wiem co się stało. Nie jest to najgorsza książka jaką przeczytałem, ale do najlepszych tez nie należy. Trochę mnie wymęczyła.

Jest to moja opinia i nie każdy musi się z nią zgadzać. Jednakże te portale mają to do siebie, że można napisać (w granicach rozsądku) swoje wrażenia po przeczytaniu książki.
Od samego początku książki przemieszczałem się po ciężkim nieładzie. Nie mogłem kojarzyć kto z kim gdzie i dlaczego pomimo iż już byłem po trzech częściach. Na sam koniec to w ogóle nie wiem co się...

Pamietam wiele lat temu Tata postamowił nas zaskoczyć i ugotować bigos.
Po swojemu.
Dla trzech Bab. Żony i dówch córek.
Jemy i jemy.
I wiemy, że to bigos.
Wygląda jak bigos.
Nawet trochę pachnie jak bigos,
Ale smak nam nie gra.
Tata co żeś tam dodał?
Jak to co, tworzyem półke z przyprawami i tak jak Mama po troche z każdego słoiczka.
Otwieram szafke. a tam od lewej.
cynamon, imbir, gałka.......

I tak jest troche z tą serią.
wszytskie wątki sa super, tylko z tą kompozycją nie tak.

moze za duo kryminałów przeczytałam, a może jestem w wielkim błedzie.

Pamietam wiele lat temu Tata postamowił nas zaskoczyć i ugotować bigos.
Po swojemu.
Dla trzech Bab. Żony i dówch córek.
Jemy i jemy.
I wiemy, że to bigos.
Wygląda jak bigos.
Nawet trochę pachnie jak bigos,
Ale smak nam nie gra.
Tata co żeś tam dodał?
Jak to co, tworzyem półke z przyprawami i tak jak Mama po troche z każdego słoiczka.
Otwieram szafke. a tam od...

Po Lampionach ,które z ledwością dałem radę przeczytać , myślałem , że finałowa powieść będzie lepsza. I może jest ale chaos straszny . Może jakiś historia Saszy zostaje jakoś zamknięta ale nie wiem czy się w tym wszystkim nie pogubiłem .

Po Lampionach ,które z ledwością dałem radę przeczytać , myślałem , że finałowa powieść będzie lepsza. I może jest ale chaos straszny . Może jakiś historia Saszy zostaje jakoś zamknięta ale nie wiem czy się w tym wszystkim nie pogubiłem .

Zgubiłam się w wątkach, postaciach, pseudonimach… Dowiadujemy się dużo o przeszłości Saszy, ale to jakieś takie wszystko mało wiarygodne i mocno naciągane…Cieszę się, że to już koniec…

Zgubiłam się w wątkach, postaciach, pseudonimach… Dowiadujemy się dużo o przeszłości Saszy, ale to jakieś takie wszystko mało wiarygodne i mocno naciągane…Cieszę się, że to już koniec…

Trzecie podejście do książki, i na szczęście trzecie udane. Może hołubię tym samym zasadę: do trzech razy sztuka :). Albo prawda jest bardziej brutalna niż myślę, ponieważ po trzeciej części z Saszą Zauską, czułam niesmak i niechęć do przeczytania ostatniej pozycji. A tu zaskoczenie, ponieważ "Czerwonego pająka" pochłonęłam dość szybko i ku mojemu zdziwieniu jestem kontent. i to bardzo. Ciekawa fabuła, rozplątane ważne wątki i oczywiście polityka, polityka, polityka, której nie potrafię znieść, ale przełknęłam żółć i przeczytałam. Polecam zapoznać się z całością i przebrnąć przez wszystkie części.

Trzecie podejście do książki, i na szczęście trzecie udane. Może hołubię tym samym zasadę: do trzech razy sztuka :). Albo prawda jest bardziej brutalna niż myślę, ponieważ po trzeciej części z Saszą Zauską, czułam niesmak i niechęć do przeczytania ostatniej pozycji. A tu zaskoczenie, ponieważ "Czerwonego pająka" pochłonęłam dość szybko i ku mojemu zdziwieniu jestem kontent....

Bonda, Banda, Bonda.. "Czerwony pająk" to ostatnia część z Saszą Załuską. Co by tu napisać? Sama nie wiem... Strasznie zawiła była dla mnie ta historia... Tak wysoką ocenę wystawiłam tylko dlatego, że udało mi się dotrwać do końca tej historii.. Parę razy, miałam ją odłożyć, gdyż towarzyszący w tej powieści chaos, strasznie mnie zmęczył.. I szczerze mówiąc, boję się, sięgnąć po następną książkę tej autorki..

Bonda, Banda, Bonda.. "Czerwony pająk" to ostatnia część z Saszą Załuską. Co by tu napisać? Sama nie wiem... Strasznie zawiła była dla mnie ta historia... Tak wysoką ocenę wystawiłam tylko dlatego, że udało mi się dotrwać do końca tej historii.. Parę razy, miałam ją odłożyć, gdyż towarzyszący w tej powieści chaos, strasznie mnie zmęczył.. I szczerze mówiąc, boję się,...