Macbeth

"Makbet" to moja ulubiona tragedia i prawdę mówiąc nie dowierzałam, że skandynawski specjalista od kryminałów wyciśnie z niego cokolwiek więcej. Okazało się, że z "Makbeta" nie trzeba nic wyciskać, wystarczy uważnie go przeczytać (kto zauważył te perfekcyjnie użyte cytaty i przywołane sugestie?), kilkoma sprawnymi pociągnięciami pióra pozbawić go patyny starości, przenieść w realia bardziej rozpoznawalne dla współczesnego czytelnika i przepis na sukces gotowy.

Nie mam za dużego materiału porównawczego w powieściach, nie czytałam zbyt wielu kryminałów, ale w tym wypadku nie byłam w stanie oderwać się od książki przez 560 stron.
Dla mnie bomba.

"Makbet" to moja ulubiona tragedia i prawdę mówiąc nie dowierzałam, że skandynawski specjalista od kryminałów wyciśnie z niego cokolwiek więcej. Okazało się, że z "Makbeta" nie trzeba nic wyciskać, wystarczy uważnie go przeczytać (kto zauważył te perfekcyjnie użyte cytaty i przywołane sugestie?), kilkoma sprawnymi pociągnięciami pióra pozbawić go patyny starości, przenieść...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Cześć ci tanie Glamis, cześć ci tanie Kawdor, cześć ci przyszły królu". Pewno wszyscy pamiętamy, bo z obowiązku czytaliśmy historię o rozbudzonych ambicjach i żądzy władzy. Ja też czytałem, ale wersja Szekspira, mroczna i krwawa była jednocześnie odrealniona i niezrozumiała, trochę jak horror w telewizji oglądany na kanapie.
Natomiast Jo Nesbø uczynił tę historię prawdziwą i niemal dotykalną. Postaci ze sztucznych i papierowych stały się prawdziwe i zrozumiałe. Nie tylko rozumiemy ale wręcz czujemy ich motywacje i lęki, żądze i rozterki.
Świetna robota, gorąc polecam, mimo, że od początku wiadomo "kto zabił?".

"Cześć ci tanie Glamis, cześć ci tanie Kawdor, cześć ci przyszły królu". Pewno wszyscy pamiętamy, bo z obowiązku czytaliśmy historię o rozbudzonych ambicjach i żądzy władzy. Ja też czytałem, ale wersja Szekspira, mroczna i krwawa była jednocześnie odrealniona i niezrozumiała, trochę jak horror w telewizji oglądany na kanapie.
Natomiast Jo Nesbø uczynił tę historię prawdziwą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jo Nesbo, autor popularnych skandynawskich kryminałów, napisał swoją wersję Macbetha w ramach Projektu Szekspir. Projekt ten ruszył w 2016 roku (równo 400 lat po śmierci słynnego dramaturga) i bazował na prostym pomyśle. Otóż znani autorzy – Margaret Atwood, Tracy Chevalier, Anne Tyler – mieli napisać na nowo jego dzieła. Przerobić je na powieści. Zachować treść oryginałów, ale podarować im własny styl, klimat, świat. Tak właśnie powstał Macbeth.

Kim gość jest? Policjantem żyjącym w fikcyjnym mieście bezprawia gdzieś w połowie lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Do tego szefem Gwardii, elitarnej jednostki uderzeniowej, która stara się walczyć z coraz lepiej zorganizowanymi przestępcami. Poznajemy go w porcie, gdzie skuteczną interwencją pomaga regularnemu oddziałowi policji kierowanemu przez niejakiego Duffa w zapobieżeniu znacznej transakcji.

Sukces w walce z gangiem North Riders przekonuje komendanta Duncana do awansowania mężczyzny. Tym samym spełnia się proroctwo Trzech Sióstr mówiące, że Macbeth – sierota wychowany w przytułku, przez wiele lat uzależniony od narkotyków – zostanie kiedyś komisarzem. Najbardziej wierzy w to jego wieloletnia kochanka, właścicielka lokalnego kasyna, niejaka Lady. Namawia go wręcz, by nie czekał i czym prędzej zlikwidował kolejne przeszkody dzielące go od upragnionego stanowiska.

Co wydarzy się dalej, wie każdy, kto w szkole musiał zmagać się z Szekspirem. Treść jest podobna, pojawiają się między innymi Malcolm i wierny Banquo, a trupów nie brakuje. Nesbo nieraz jednak zaskakuje, zmieniając niektóre wątki, wpychając Lady w objęcia choroby psychicznej, a także sporo czasu poświęcając na opisywanie wojny z gangami. Macbeth liczy sobie blisko 500 stron zapisanych drobnym drukiem – jest więc miejsce na wszystko.

Mnie książka zaskoczyła. Bardzo lubię serię o Harrym Hole’u, podobał mi się też Syn, ale inne książki Nesbo – chociażby Łowcy głów i Krew na śniegu – nieco mnie rozczarowały. Bałem się, że Macbeth też mnie zmorzy, że będzie dziwacznym eksperymentem z dużą ilością nudnych opisów. Tymczasem to powieść niezwykle klimatyczna i wciągająca, pełna wyrazistych postaci i trudnych dylematów. Do tego na wskroś współczesna, łatwiej przyswajalna niż dzieło Szekspira. Fajnie się to czytało.

Więcej recenzji:
https://zdalaodpolityki.pl/category/ksiazka/

Jo Nesbo, autor popularnych skandynawskich kryminałów, napisał swoją wersję Macbetha w ramach Projektu Szekspir. Projekt ten ruszył w 2016 roku (równo 400 lat po śmierci słynnego dramaturga) i bazował na prostym pomyśle. Otóż znani autorzy – Margaret Atwood, Tracy Chevalier, Anne Tyler – mieli napisać na nowo jego dzieła. Przerobić je na powieści. Zachować treść oryginałów,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Absolutny majstersztyk.
Brawurowa kryminalna trawestacja, przeniesienie wątków, a nawet wzbogacenie kontekstów. Dzięki uwspółcześnieniu i nowej optyce - w innym świetle widać uniwersalne prawidła ludzkiej natury. Polityka, rozgrywki o władze, zdrady, symbioza świata przestępczego i organów ścigania.

Absolutny majstersztyk.
Brawurowa kryminalna trawestacja, przeniesienie wątków, a nawet wzbogacenie kontekstów. Dzięki uwspółcześnieniu i nowej optyce - w innym świetle widać uniwersalne prawidła ludzkiej natury. Polityka, rozgrywki o władze, zdrady, symbioza świata przestępczego i organów ścigania.

Pokaż mimo to

Całkiem sprawnie zaadaptowany na dzisiejsze czasy, mimo, że porusza historię, która wydawała się już nie mieć potencjału. Może nie jest to literatura najwyższych lotów, ale trzyma w napięciu i budzi ciekawość. Świetnie się sprawdza jako audiobook do ćwiczeń.

Całkiem sprawnie zaadaptowany na dzisiejsze czasy, mimo, że porusza historię, która wydawała się już nie mieć potencjału. Może nie jest to literatura najwyższych lotów, ale trzyma w napięciu i budzi ciekawość. Świetnie się sprawdza jako audiobook do ćwiczeń.

Pokaż mimo to

Tak trudno uwierzyć w bohaterów, i w fabułę - że aż chyba odświeżę oryginał żeby sprawdzić czy Szekspir wciąż ponadczasowy czy jednak trąci myszką ;)
A poważnie - zdecydowanie słabo jak na Nesbo. Niby krwawo, niby okrutnie a nudno i bez emocji.

Tak trudno uwierzyć w bohaterów, i w fabułę - że aż chyba odświeżę oryginał żeby sprawdzić czy Szekspir wciąż ponadczasowy czy jednak trąci myszką ;)
A poważnie - zdecydowanie słabo jak na Nesbo. Niby krwawo, niby okrutnie a nudno i bez emocji.

Pokaż mimo to

Zdecydowanie najsłabsza książka Nesbo. Niestety ale nic się nie trzyma kupy, a policyjni eksperci dają się z każdym morderstwem tak łatwo wyprowadzić w pole, że to aż nie do wiary, że Nesbo to napisał...

Zdecydowanie najsłabsza książka Nesbo. Niestety ale nic się nie trzyma kupy, a policyjni eksperci dają się z każdym morderstwem tak łatwo wyprowadzić w pole, że to aż nie do wiary, że Nesbo to napisał...

Pokaż mimo to

Ze wszystkich książek Nesbo ta jedna wyjątkowo nie przypadła mi do gustu. Brak pomysłu na intrygę autor próbował zamaskować mnogością bohaterów i skomplikowaniem akcji. Wyszło nieciekawie. Męcząca lektura.

Ze wszystkich książek Nesbo ta jedna wyjątkowo nie przypadła mi do gustu. Brak pomysłu na intrygę autor próbował zamaskować mnogością bohaterów i skomplikowaniem akcji. Wyszło nieciekawie. Męcząca lektura.

Pokaż mimo to

Zaczęło się fatalnie. Kolejny Macbeth, którego wszyscy znają od początku po koniec, a ja - z jedną tylko książką - z daleka od możliwości kupienia czegoś innego. Ale potem... Wiadomo jak się skończy, ale Nesbo sięgnął szczytów. Toświetna książka, którą polecam tym, którzy lubią Szekspira i tym, którzy go nie lubią. Świetna repetycja z lektury i, po raz kolejny, okazuje się, że idee starego dramaturga, są wcale aktualne.

Zaczęło się fatalnie. Kolejny Macbeth, którego wszyscy znają od początku po koniec, a ja - z jedną tylko książką - z daleka od możliwości kupienia czegoś innego. Ale potem... Wiadomo jak się skończy, ale Nesbo sięgnął szczytów. Toświetna książka, którą polecam tym, którzy lubią Szekspira i tym, którzy go nie lubią. Świetna repetycja z lektury i, po raz kolejny, okazuje się,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka bardzo dobra, chociaż w sumie męczyłem ją od premiery. Cały z nią problem jest taki, że od razu znasz fabułę i zakończenie (jeśli oczywiście znasz sztukę), co w przypadku kryminału jest dość problematyczne. Ale kudosy za przełożenie Szekspira na kryminalne lata 70te. Wszystkie elementy sztuki tutaj są, tylko podane "po nowoczesnemu":)

Książka bardzo dobra, chociaż w sumie męczyłem ją od premiery. Cały z nią problem jest taki, że od razu znasz fabułę i zakończenie (jeśli oczywiście znasz sztukę), co w przypadku kryminału jest dość problematyczne. Ale kudosy za przełożenie Szekspira na kryminalne lata 70te. Wszystkie elementy sztuki tutaj są, tylko podane "po nowoczesnemu":)

Pokaż mimo to