Macbeth

Bardzo mocny przeciętniak w moich oczach. Oryginał mi chyba jednak bardziej przypadł do gustu. Było bardzo dużo w niej irracjonalnych sytuacji i decyzji, na które w szekspirowskiej wersji bym uwagi nie zwróciła, choć może to wynikać z tego, że historia została uwspółcześniona. Podobało mnie się jednak to, że stan psychiczny i problem z jakim borykała się Lady został bardziej przybliżony, czego ogromnie brakowało w oryginale. Nie była to zbyt wybitna książka i raczej szybko mi umknie ona w pamięci.

Bardzo mocny przeciętniak w moich oczach. Oryginał mi chyba jednak bardziej przypadł do gustu. Było bardzo dużo w niej irracjonalnych sytuacji i decyzji, na które w szekspirowskiej wersji bym uwagi nie zwróciła, choć może to wynikać z tego, że historia została uwspółcześniona. Podobało mnie się jednak to, że stan psychiczny i problem z jakim borykała się Lady został...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ostrzyłem sobie zęby na tę powieść od kiedy tylko usłyszałem o tym projekcje. Krwawa opowieść o żądzy władzy wydawała się idealnym tematem dla Nesbo, który z dramatu Szekspira postanowił uczynić kryminał w swoim czarnym stylu. Liczyłem, że autor potraktuje oryginał tak jak potraktował Ewangelię w powieści „Syn”.
I co? Nic. Nesbo po prostu przepisał Makbeta. Przerobił dramat na powieść, akcję umieścił w latach siedemdziesiątych ubiegłego roku. Macbeth jest policjantem, dowódcą elitarnej jednostki. Najbliższym przyjacielem i mentorem Macbetha jest Banco. Dwójka bohaterów tak jak w oryginale dostaje przepowiednię od trzech wiedźm, które wróżą Macbethowi władzę. Owa przepowiednia zaczyna szybko się spełniać. Po brawurowej akcji wymierzonej w Sweno - szefa jednego z dwóch rządzących miastem narkotykowych gangów Macbeth zostaje szefem jednostki. I do tego momentu historia może się podobać – dostajemy dobrze zarysowanych bohaterów, sprawnie napisany i trzymający w napięciu opis akcji przeciw gangowi narkotykowemu. Dalej już jest niestety tylko gorzej. Wiarygodność postaci, ich motywów i zachowań jest kompletnie sztuczna i nieprzekonująca a Nesbo po prostu odtwarza kolejne sceny z Szekspira, oczywiście nie zbliżając ani na milimetr do klasy oryginału.
To co trzyma czytelnika to nadzieja, że Nesbo na pewno przygotował jakieś zaskakujące zwroty akcji, które sprawią, że to co uważamy za słabe nabierze innego znaczenia i stanie się genialne. No i tak dotrwałem do końca tej powieści nie doczekawszy się niczego.
Niestety, słaba ta powieść jest. Postaci i sceny są kompletnie sztuczne, żaden z bohaterów nie budzi jakichkolwiek uczuć (no dobra, trochę życia udało się autorowi tchnąć w Duffa).
W jednym z wywiadów, Nesbo mówiąc o tym, że motywy z Makbeta wykorzystywane są w wielu dziełach powołał się na przykład „Człowieka z blizną”. Miałem więc nadzieję, że Nesbo napisał właśnie historię w tym stylu. Niestety:
„Nieba patrzyły na to i ścierpiały
Taką okropność?”

Ostrzyłem sobie zęby na tę powieść od kiedy tylko usłyszałem o tym projekcje. Krwawa opowieść o żądzy władzy wydawała się idealnym tematem dla Nesbo, który z dramatu Szekspira postanowił uczynić kryminał w swoim czarnym stylu. Liczyłem, że autor potraktuje oryginał tak jak potraktował Ewangelię w powieści „Syn”.
I co? Nic. Nesbo po prostu przepisał Makbeta. Przerobił dramat...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jo Nesbo stanął przed wyzwaniem oparcia historii na znanej całemu światu sztuce Szekspira. Po przeczytaniu powieści różniącej się znacznie od serii o HH odniosłam wrażenie, że "Macbeth" pochłonął "Makbeta", przeniósł go w nasze czasy i zmodyfikował, dodając psychologiczną interpretację zachowania postaci, ich motywy, stany emocjonalne, refleksje, a ujmując elementy fantastyczne.
Powieść rozpędza się w drugiej połowie, dlatego zdarzyło mi się przy niej ziewać, ale warto było dotrwać dynamiczniejszego rozwoju akcji. Powołując się na kolorystyczną symbolikę, autor stworzył pełnią elokwencji na miarę mędrca czarną, mroczną przestrzeń, która powoli się zabiela, aż do pomyślnego finału.
Treść stanowi szerokie pole do dyskusji nad moralnością, naturą człowieka, wolną wolą. Można poddać się aurze filozoficznej i zastanowić się nad prawidłowościami kierującymi zachowaniem.
Dzięki książce Nesbo zaznajomiłam się w jakiejś mierze z dziełem szekspirowskim, gdyż w toku edukacji lektura mnie z nieznanych przyczyn ominęła. Zostałam skutecznie zachęcona do jej nadrobienia.

Jo Nesbo stanął przed wyzwaniem oparcia historii na znanej całemu światu sztuce Szekspira. Po przeczytaniu powieści różniącej się znacznie od serii o HH odniosłam wrażenie, że "Macbeth" pochłonął "Makbeta", przeniósł go w nasze czasy i zmodyfikował, dodając psychologiczną interpretację zachowania postaci, ich motywy, stany emocjonalne, refleksje, a ujmując elementy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka napisana zupełnie inaczej niż inne pozycje, dopiero pod koniec odczuwa się styl charakterystyczny dla autora, dlatego też może troszkę ciężko mi się ją czytało. Historia mało porywająca

Książka napisana zupełnie inaczej niż inne pozycje, dopiero pod koniec odczuwa się styl charakterystyczny dla autora, dlatego też może troszkę ciężko mi się ją czytało. Historia mało porywająca

Pokaż mimo to

Nesbo to jest Nesbo i za swoją "nesbowatość" z założenia dostaje ode mnie 5 gwiazdek. Na zachętę. Ale, szczerze mówiąc, nie widzę sensu tej akurat książki. Wiem, że to nie do końca był pomysł samego Nesbo, czytałam o projekcie, do którego został zaproszony. Jednak uważam, że takie rzeczy, jak remake przystoi bardziej filmom, niż książkom. Uważam, że choć sama historia Makbeta jest fascynująca, że choć Nesbo jest świetny, to akurat ta książka jest znacznie poniżej jego poziomu. Nie wrócę na pewno do niej. Tak, wiem - projekt Szeksirowski, Nesbo był do niego zaproszony itd... Niemniej jednak -jakoś tak nie do końca mnie to przekonało. Może kwestia tego, że swój styl próbował Nesbo upchnąć w nieswoim świecie? Nie wiem. W każdym razie książka była bardzo nierówna. Nie trzymała w napięciu (pewnie częściowo dlatego, ze każdy wie, jakie będą losy głównych bohaterów, bo Maketa każdy zna). Do przeczytania. Nie jest to zmarnowany czas. Ale na pewno nie na kilkukrotną lekturę, w mojej opinii.

Nesbo to jest Nesbo i za swoją "nesbowatość" z założenia dostaje ode mnie 5 gwiazdek. Na zachętę. Ale, szczerze mówiąc, nie widzę sensu tej akurat książki. Wiem, że to nie do końca był pomysł samego Nesbo, czytałam o projekcie, do którego został zaproszony. Jednak uważam, że takie rzeczy, jak remake przystoi bardziej filmom, niż książkom. Uważam, że choć sama historia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nieprzyswajalne

Nieprzyswajalne

Pokaż mimo to

Miasto w deszczu przypominające Gotham City. Nie ma tylko Batmana, który zrobi w nim porządek, o który aż się prosi.
Nawiązanie do tragedii Szekspira było zamierzone, taki był cel, by na nowo, współcześnie opowiedzieć treść szekspirowskich dramatów. Autor "Macbetha" jednak przedobrzył, oczywiście w moim odczuciu. Nie w sensie uwiarygodnienia historii, ale w warstwie językowej. Powieść jest po prostu za długa, męcząca. To, co w kryminale wprowadza czytelnika w błąd, daje nowe tropy w poszukiwaniu tego, kto zabił, tu jest zupełnie niepotrzebne. Wiadomo, kto i dlaczego zabija.
Nielogiczne też, wg mnie, było wprowadzenie do akcji z lat 70. kotła z wywarem i czarownic. Dosłownie. Magia u Szekspira miała inną funkcję. Można było pociągnąć wątek odurzenia narkotycznego - jako odpowiednik czarowania, ale bez postaci sióstr.
Moim zdaniem - to najsłabsza powieść Nesbo.

Miasto w deszczu przypominające Gotham City. Nie ma tylko Batmana, który zrobi w nim porządek, o który aż się prosi.
Nawiązanie do tragedii Szekspira było zamierzone, taki był cel, by na nowo, współcześnie opowiedzieć treść szekspirowskich dramatów. Autor "Macbetha" jednak przedobrzył, oczywiście w moim odczuciu. Nie w sensie uwiarygodnienia historii, ale w warstwie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Całkiem ciekawa i zgrabna wersja MAKBETA od norweskiego mistrza thrillera. Jednak nie jest to niestety najlepsze co możemy dostać od Nesbo. Mimo wszystko nie jest to strata czasu.

Całkiem ciekawa i zgrabna wersja MAKBETA od norweskiego mistrza thrillera. Jednak nie jest to niestety najlepsze co możemy dostać od Nesbo. Mimo wszystko nie jest to strata czasu.

Pokaż mimo to

Trup ściele się gęsto w tej książce....
A poza tym, początkowo bardzo wciągająca, gdzieś od połowy zaczęła mnie trochę nudzić.
Ciekawe i całkiem zgrabne przełożenie historii Makbeta na kryminał :)

Trup ściele się gęsto w tej książce....
A poza tym, początkowo bardzo wciągająca, gdzieś od połowy zaczęła mnie trochę nudzić.
Ciekawe i całkiem zgrabne przełożenie historii Makbeta na kryminał :)

Pokaż mimo to

Nie czytałem innych książek tego autora i po tej lekturze mnie do żadnej nie ciągnie. Niby mamy remake Szekspirowskiego Makbeta przeniesiony do czasów znacznie bardziej współczesnych. Pomysł nawet dobry, ale styl pisanie nie dla mnie - a uważam się za konesera kryminałów. Lektura mnie dosłownie zmęczyła.

Nie czytałem innych książek tego autora i po tej lekturze mnie do żadnej nie ciągnie. Niby mamy remake Szekspirowskiego Makbeta przeniesiony do czasów znacznie bardziej współczesnych. Pomysł nawet dobry, ale styl pisanie nie dla mnie - a uważam się za konesera kryminałów. Lektura mnie dosłownie zmęczyła.

Pokaż mimo to