Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Średni współczynnik szczęścia Davida Machado to książka dla każdego. Czyta się ją jednym tchem, i może to być minus – w końcu nikt nie lubi, gdy dobre książki szybko się kończą...
Powieść jest pewnego rodzaju rozmową między Danielem a Almodovarem, chociaż częściej przypomina monolog Daniela, w którym poznajemy trzech przyjaciół z dzieciństwa.
Daniel stracił przed rokiem pracę, dosyć prestiżową, w biurze podróży, które upadło. Zaczynamy poznawać jego historię, gdy akurat złapał jakieś zajęcie, by związać koniec z końcem, nie stracić mieszkania, rodziny, godności. Jednak tę dorywczą pracę traci w momencie, gdy w powieści zaczynamy poznawać Xaviera, nieco zdziwaczałego mężczyznę, który po dziesięciu latach nagle wyszedł z domu. Daniel mimo zagrożenia straty kolejnej pracy postanowił odszukać przyjaciela. Opowiada Almodovarovi, jak to się stało i co było potem. Almodovarovi, który od roku siedzi w więzieniu za napad na stację benzynową. Nikt nie wie, co się dokładnie stało, co kierowało przyjacielem, że popełnił przestępstwo. Wiemy, że nie przyjmuje odwiedzin rodziny, ani przyjaciół. Daniel jednak do niego mówi – w ten sposób poznajemy jego życie, borykanie się z problemami, odczuciami, gdy wysyła setki podań o pracę, a tylko pojedyncze przypadki kończą się rozmowami, które ostatecznie nie przynoszą nic dobrego. Daniel ma żonę i dwójkę dzieci – syna Mateusa i córkę Flor. Razem z matką, Martą, żoną daniela, wrócili do jej rodzinnej Viany do Castelo, bo Daniel w Lizbonie nie był już w stanie utrzymać rodziny. Traktują to jako etap przejściowy, dają sobie trochę czasu na poprawę sytuacji.

Jednak cały czas coś się komplikuje. Mimo to nie widzimy Daniela jako załamanego bezrobotnego sfrustrowanego mężczyzny. Po krótkim zastanowieniu się okazuje się, że jest całkiem szczęśliwy. Jego współczynnik szczęścia to 8,0 na 10 możliwych punktów. Xavier, który wymyślił współczynnik szczęścia, nie wychodzi z domu, poza wspomnianym wyżej jednym razem. Współczynnik szczęścia powstał po subiektywnej analizie 149 krajów ułożonych według średniego współczynnika szczęścia ich mieszkańców – na pierwszym miejscu była Kostaryka, na ostatnim Togo. Zastanawiacie się na którym jest Portugalia? Tego dowiecie się z lektury powieści.

Więcej na blogu: https://my-lisbon-story.blogspot.com/2020/07/david-machado-sredni-wspoczynnik.html

Średni współczynnik szczęścia Davida Machado to książka dla każdego. Czyta się ją jednym tchem, i może to być minus – w końcu nikt nie lubi, gdy dobre książki szybko się kończą...
Powieść jest pewnego rodzaju rozmową między Danielem a Almodovarem, chociaż częściej przypomina monolog Daniela, w którym poznajemy trzech przyjaciół z dzieciństwa.
Daniel stracił przed rokiem...