Kuba-Miami. Ucieczki i powroty

Kuba od dawna rozpala moją wyobraźnię i na swój sposób mnie fascynuje. Książka jest reporterskim zapisem historii zwykłych ludzi, którzy żyją na wyspie i którym z wyspy udało się wyjechać. Jedni chwalą rewolucję, inni przeklinają ją i Fidela, każdy przedstawia swoje racje. Powody wyjazdów bywały różne, a autorka zostawia nas z nimi, żebyśmy sami mogli je ocenić. Opisuje też różne drogi dostania się do Stanów i krótko przybliża ważniejsze punkty historii i relacje między USA a Kubą. W sumie całkiem solidna, choć trudno oprzeć mi się wrażeniu, że momentami nieco chaotyczna.

Kuba od dawna rozpala moją wyobraźnię i na swój sposób mnie fascynuje. Książka jest reporterskim zapisem historii zwykłych ludzi, którzy żyją na wyspie i którym z wyspy udało się wyjechać. Jedni chwalą rewolucję, inni przeklinają ją i Fidela, każdy przedstawia swoje racje. Powody wyjazdów bywały różne, a autorka zostawia nas z nimi, żebyśmy sami mogli je ocenić. Opisuje też...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie lada zadanie, zebrać tyle historii, od tylu ludzi, a każda nieprawdopodobna, często tragiczna.

Nie lada zadanie, zebrać tyle historii, od tylu ludzi, a każda nieprawdopodobna, często tragiczna.

Pokaż mimo to

Jak trudne musi być życie w ojczyźnie aby chcieć ją opuścić na tratwie, zdanym na warunki pogodowe?
Joanna Szyndler w swoim reportażu przedstawiła historie kilkoro Kubańczyków, którzy w najróżniejszy sposób, drogą morską, lądowa czy powietrzną zdecydowali się na opuszczenie Kuby z nadzieją na odnalezienie lepszego życia. Książka jest właśnie opisem tytułowych ucieczek i powrotów, związanych z tęsknotą, niepowodzeniem, wielką polityką.
Jest kilka aspektów, które można autorce wypomnieć, między innymi krótkie rozdziały o mężu Pani Joanny niepotrzebnie rozbijały konstrukcję składanej historii.

Jak trudne musi być życie w ojczyźnie aby chcieć ją opuścić na tratwie, zdanym na warunki pogodowe?
Joanna Szyndler w swoim reportażu przedstawiła historie kilkoro Kubańczyków, którzy w najróżniejszy sposób, drogą morską, lądowa czy powietrzną zdecydowali się na opuszczenie Kuby z nadzieją na odnalezienie lepszego życia. Książka jest właśnie opisem tytułowych ucieczek i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Z Kuby na Florydę w USA jest 90 mil czyli 144,83 km. Dla jednych to mało (samolotem z Hawany do Miami tylko ok. 58 min.), ale dla innych to dużo. A dla tych, co samotnie przez morze na tratwie czy „byle jakiej” łódce, to bardzo, bardzo daleko. Ogrom Oceanu, ogrom strachu i nadziei.
•
Reportaż Joanny Szyndler jest o Kubańczykach i Kubie, o ich życiu. O Kubańczykach, co marzą o Stanach i o tych, co wręcz przeciwnie. O Kubańczykach, którzy wiele ryzykują, aby wyjechać, aby uciec... niektórzy wielokrotnie, do skutku. I o tych, co niestety, pozostali na zawsze w morzu. Ale też o Kubańczykach, którym się udało, wyjechali do wyśnionej Ameryki, ale wrócili. I o Kubańczykach, którzy przekroczyli upragnioną granicę, tworzą nowy dom z namiastką „Małej Hawany” i z łatką zdrajcy. O Kubańczykach rozdzielonych i rozdartych rodzinnie oraz podzielonych na lepszych i gorszych krajowych, i emigracyjnych, bo istotne jest kiedy się wyjechało.
Jak żyją, co myślą... za czym tęsknią.
Wiarygodnie, marzenia i lęki, trudne wybory i ich pobudki, autentyczne odczucia, zapewne autorka wchłonęła „kubańską duszę” dzięki mężowi Oscarowi i jego rodzinie.
Reportaż, który czyta się zachłannie, urozmaicają fotografie.

Z Kuby na Florydę w USA jest 90 mil czyli 144,83 km. Dla jednych to mało (samolotem z Hawany do Miami tylko ok. 58 min.), ale dla innych to dużo. A dla tych, co samotnie przez morze na tratwie czy „byle jakiej” łódce, to bardzo, bardzo daleko. Ogrom Oceanu, ogrom strachu i nadziei.
•
Reportaż Joanny Szyndler jest o Kubańczykach i Kubie, o ich życiu. O Kubańczykach, co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Joanna Szyndle Kuba-Miami, Ucieczki i powroty, to reportaż, polskie spojrzenie na Kubę. Tą kubańską i tą amerykańską. 90 mil, można by powiedzieć, że tylko tyle dzieli Kubę od Miami, ale dla setek tysięcy osób, które przez lata pragnęły wydostać się stamtąd by dotrzeć do amerykańskiego raju, była to odległość ogromna, niebezpieczna podróż przez morze, często kończąca się śmiercią. Wyprawa na kleconych w tajemnicy, z czarnorynkowych materiałów, tratwach, łódkach, stateczkach, których stan techniczny budził spore zastrzeżenia, zabierana ilość osób była zbyt duża, a pośrednik nie zawsze uczciwy.

W reportażu autorka rozmawia z Kubańczykami, ze Starej Hawany na Kubie oraz zamieszkującymi od lat Małą Hawanę w Miami, zabierając czytelnika w tak egzotyczną jak smutną podróż śladami tamtych wydarzeń. Podróż odbywa z kolejnymi pokoleniami kraju naznaczonego dyktaturą Fidela Castro, którego bohaterami nie są zabytki ani przyroda kraju, salsa, cygara czy cuba libre, a ludzie, ich uczucia, naznaczone odwagą bądź strachem, szczęściem lub tęsknotą, miłością oraz nienawiścią, zniewoleniem i pragnieniem bycia wolnym. Chociaż Kuba jako kraj fascynuje mnie bardzo, przyznaję, że historię tego kraju znam tylko w stopniu podstawowym.

Reportaż Joanny Szyndler w jego zawiłą historię ostatnich kilkudziesięciu lat, wprowadza dużo głębiej, przedstawiając ją zarazem w przystępny i bardzo interesujący sposób. Ludzie, chociaż podziałów między nimi jest tak wiele, a także ich odczucia zajmują w nim najważniejsze miejsce.

"-Tęsknisz? - Nie tęsknię. Naprawdę nie. Ja do tego miejsca już nie należę. Mieszkam dwadzieścia siedem lat w Miami, to więcej niż połowa mojego życia. - Marzysz? - Tak, każdego dnia o tym samym. By otworzyć Cuba Ocho w Hawanie. I zwrócić Kubie tę historię, którą utraciła."

Oby się to w końcu ziściło. A książkę polecam.

Joanna Szyndle Kuba-Miami, Ucieczki i powroty, to reportaż, polskie spojrzenie na Kubę. Tą kubańską i tą amerykańską. 90 mil, można by powiedzieć, że tylko tyle dzieli Kubę od Miami, ale dla setek tysięcy osób, które przez lata pragnęły wydostać się stamtąd by dotrzeć do amerykańskiego raju, była to odległość ogromna, niebezpieczna podróż przez morze, często kończąca się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wstrząsający reportaż, choć odniosłam wrażenie że odrobinę chaotyczny, ale ogólnie oceniam go bardzo dobrze. Rozgrywki polityczne na najwyższym poziomie i cierpienie zwykłych „szarych” ludzi w tle.

Wstrząsający reportaż, choć odniosłam wrażenie że odrobinę chaotyczny, ale ogólnie oceniam go bardzo dobrze. Rozgrywki polityczne na najwyższym poziomie i cierpienie zwykłych „szarych” ludzi w tle.

Pokaż mimo to

Autorka mówi o sobie od pierwszej strony i to jest męczące
Ludzkie historie przedstawione bez motywacji lub z jakąs ogólną typu "wyjeżdzają po lepsze życie" "wybral milosc zamiast Kuby"
brak szczegółu, budujacego emocje
w polowie sie poddalam

Autorka mówi o sobie od pierwszej strony i to jest męczące
Ludzkie historie przedstawione bez motywacji lub z jakąs ogólną typu "wyjeżdzają po lepsze życie" "wybral milosc zamiast Kuby"
brak szczegółu, budujacego emocje
w polowie sie poddalam

Pokaż mimo to

Joanna Szyndler wykonała kawał dobrej roboty i napisała książkę, która oddaje rzeczywistość Kubańczyków na przestrzeni lat.

Przede wszystkim autorka nie narzuca nam swojego zdania, opisuje suche fakty i często cytuje słowa ludzi, którzy przedstawiają jej swoje historie. Właśnie dlatego książka jest taka wielowymiarowa i fascynująca. Opowiedzenie tylu historii z różnych punktów widzenia i nie wyrażenie swojej opinii, to wielka sztuka, a czytelnik sam może osądzić co na dany temat myśli.

Ponadto autorka stosuje barwny opis życia na Kubie i tego jak wyglądają kubańskie ulice. Przybliża nam cechy charakterystyczne Kubańczyków i ich kulturę, a wszystko zostało wzbogacone o zdjęcia, które o dziwo nie pojawiają się na co drugiej stronie, jak w większości takich takich reportaży.

Gorąco polecam przeczytać, bo warto!

Joanna Szyndler wykonała kawał dobrej roboty i napisała książkę, która oddaje rzeczywistość Kubańczyków na przestrzeni lat.

Przede wszystkim autorka nie narzuca nam swojego zdania, opisuje suche fakty i często cytuje słowa ludzi, którzy przedstawiają jej swoje historie. Właśnie dlatego książka jest taka wielowymiarowa i fascynująca. Opowiedzenie tylu historii z różnych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Autor: Joanna Szyndler
Redaktor prowadzący: Szymon Langowski
Opieka redakcyjna: Włodzimierz Nowak
Redakcja: Hanna Trubicka
Redakcja merytoryczna: dr Anna Bartnik
Korekta: Barbara Kaszubowska

Ten to fantastyczny zespół specjalistów odpowiedzialny jest za niezgodności podmiotu z orzeczeniem, błędy stylistyczne i literowe i wiele innych. Ważenie jogurtu truskawkowego na długo jeszcze nie opuści mojej głowy, podobnie jak rybki w puszcze i ryż paraboliczny. Zdanie "Aurelio Perez-Lugones jest jednym z tych, który przeżył inwazję..." to jedna z wielu perełek (wielkiej perełki...?), która została mi zaserwowana przez wymienionych wyżej.

A szkoda, bo książka, choć jednak mocno pochylona w jedną stronę, jest bardzo ciekawa. Niewrażliwym na takie niechlujstwo mogę polecić.

Autor: Joanna Szyndler
Redaktor prowadzący: Szymon Langowski
Opieka redakcyjna: Włodzimierz Nowak
Redakcja: Hanna Trubicka
Redakcja merytoryczna: dr Anna Bartnik
Korekta: Barbara Kaszubowska

Ten to fantastyczny zespół specjalistów odpowiedzialny jest za niezgodności podmiotu z orzeczeniem, błędy stylistyczne i literowe i wiele innych. Ważenie jogurtu truskawkowego na długo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mam mieszane odczucia co do książki. Sama zawartość książki jest dobra i ciekawa, wiele ludzkich historii, zarys historii politycznej. Autorka wykonała ogrom pracy, to trzeba przyznać. W książce brakuje jednak wyraźnego pomysłu, czegoś poza kolejnymi historiami ludzi. Brak spostrzeżeń autorki, mało literacki język, chaotyczny porządek książki i irytujące jednostronowe rozdziały o mężu autorki spowodowały, że nie potrafiłem wciągnąć się w ten reportaż. Na plus sama tematyka - to moja pierwsza przeczytana książka o Kubie, o której miałem wcześniej szczątkową wiedzę.

Mam mieszane odczucia co do książki. Sama zawartość książki jest dobra i ciekawa, wiele ludzkich historii, zarys historii politycznej. Autorka wykonała ogrom pracy, to trzeba przyznać. W książce brakuje jednak wyraźnego pomysłu, czegoś poza kolejnymi historiami ludzi. Brak spostrzeżeń autorki, mało literacki język, chaotyczny porządek książki i irytujące jednostronowe...

więcej

mniej

Pokaż mimo to