Nie było aż tak źle jak sugerowały niektóre opinie. Mnie akurat wciągnęła historia Ariela i co do fabuły nie mam się do czego przyczepić. Oczywiście główne wątki, zresztą jak i poboczne, dałoby się rozwinąć i pogłębić, ale mimo tego kupuję opowieść o zakazanej miłości w czasach zagłady.

Faktem jest jednak, że narracja to najsłabsza strona tej książki, podobnie zresztą jak dialogi. Gdybym miał to do czegoś porównać to chyba do serialu "Klan" z włączoną audiodeskrypcją - dialogi sztuczne i przesycone dydaktyczną łopatologią. Psuło mi to dość mocno odbiór na początku, później się już jakoś uodporniłem, albo autor trochę jednak dopracował styl.

Nie było aż tak źle jak sugerowały niektóre opinie. Mnie akurat wciągnęła historia Ariela i co do fabuły nie mam się do czego przyczepić. Oczywiście główne wątki, zresztą jak i poboczne, dałoby się rozwinąć i pogłębić, ale mimo tego kupuję opowieść o zakazanej miłości w czasach zagłady.

Faktem jest jednak, że narracja to najsłabsza strona tej książki, podobnie zresztą jak...

Ciekawa książka, choć spodziewałam się trochę więcej samego wątku "romantycznego", więcej o samej relacji między bohaterami; tak na dobrą sprawę to to było tylko tło dla innej historii, historii życia głównego bohatera.

Ciekawa książka, choć spodziewałam się trochę więcej samego wątku "romantycznego", więcej o samej relacji między bohaterami; tak na dobrą sprawę to to było tylko tło dla innej historii, historii życia głównego bohatera.

Infantylność stylu i naiwność fabuły sprawiają, że książkę tę można połknąć między obiadem, a kolacją - dosłownie!, niestety, nie jako deser.

Infantylność stylu i naiwność fabuły sprawiają, że książkę tę można połknąć między obiadem, a kolacją - dosłownie!, niestety, nie jako deser.

Temat świetny. Ogromny potencjał na doskonałą powieść. Realizacja - niestety fatalna. Dawno nie czytałem tak źle napisanej książki. Już pierwszy rozdział wywołał we mnie niechęć do dalszej lektury. Nie rozumiem jak można używać tak prostackiego języka? Na szczęście, w kolejnych rozdziałach było nieco lepiej, co pozwoliło mi dotrwać do końca.

Historia nawet ciekawa, ale poprowadzona w koszmarny sposób. Wszystko w tej książce jest oczywiste i przewidywalne. Fakty, na których opierała się opowieść, mogły rzeczywiście narzucać pewien oczywisty ciąg wydarzeń, z którego trudno byłoby się wyłamać, jednak autor dodatkowo odbiera czytelnikowi elementy zaciekawienia, podając w jednym zdaniu konsekwencje wydarzeń, które nie zostały jeszcze opisane. Tym samym napięcie zostało ograniczone praktycznie do zera. Kiedy czytelnik dochodzi do rzeczonego momentu, jakiegoś przełomowego wydarzenia, z góry wie co wydarzy się dalej. Żeby było zabawniej, ta parada oczywistości kończy się jakimś mizernym niedopowiedzeniem w ostatnim rozdziale, jakby autor chciał jednym, ostatnim zdaniem, podciągnąć jakość swojej książki.

Akcja utworu rozgrywa się w Krakowie. Jeszcze w pierwszych rozdziałach książki, liczyłem na to, że przynajmniej tutaj autor pokaże coś ciekawego. Opisy Krakowa z czasów okupacji, mogłyby być nie lada gratką. Niestety, prócz, dosłownie kilku zdań na temat ulic Kazimierza, czy Podgórza, które w zasadzie posłużyły tylko do zarysowania akcji, nie ma dosłownie nic. Zwyczaje ówczesnych mieszkańców miasta, czy społeczności żydowskiej doczekały się też tylko kilku słów. Wygląda to tak, jakby autor kompletnie nie przygotował się do pracy nad tą książką.

Podsumowując, uważam, że jest to zmarnowany temat. Szkoda, mógł to być kawał bardzo dobrej literatury.

Temat świetny. Ogromny potencjał na doskonałą powieść. Realizacja - niestety fatalna. Dawno nie czytałem tak źle napisanej książki. Już pierwszy rozdział wywołał we mnie niechęć do dalszej lektury. Nie rozumiem jak można używać tak prostackiego języka? Na szczęście, w kolejnych rozdziałach było nieco lepiej, co pozwoliło mi dotrwać do końca.

Historia nawet ciekawa, ale...

Spodziewałem się nieco bardziej skomplikowanej emocjonalnie historii. Wszystko jest tutaj trochę za proste. Temat, który porusza powieść na pewno nie był tak prosty jak go opisuje autor. Mimo wszystko książka mnie zaintrygowała.

Spodziewałem się nieco bardziej skomplikowanej emocjonalnie historii. Wszystko jest tutaj trochę za proste. Temat, który porusza powieść na pewno nie był tak prosty jak go opisuje autor. Mimo wszystko książka mnie zaintrygowała.

Cóż, miałam wielki apetyt żeby przeczytać tę książkę. I niestety jestem głodna. Kolejna zmarnowana historia. Kolejna historia z potencjałem ,,zamordowana" przez autora. Zbyt płytka, zbyt pobieżnie, bez emocji. Takie słabe szkolne wypracowanie napisane jakby pod przymusem. Szkoda.

Cóż, miałam wielki apetyt żeby przeczytać tę książkę. I niestety jestem głodna. Kolejna zmarnowana historia. Kolejna historia z potencjałem ,,zamordowana" przez autora. Zbyt płytka, zbyt pobieżnie, bez emocji. Takie słabe szkolne wypracowanie napisane jakby pod przymusem. Szkoda.

Nie powiem - opis historii przyciąga, rozwija wyobraźnię i podpowiada dwóch zakochanych vs. reszta świata. Ale tak... nie jest, i może to i lepiej, bo taka fantazyjna/bajkowa wizja byłaby w czasach IIWŚ nierealna.

Ariel jest tu zarówno starcem opisującym wyrostkowi swoje przeżycia, jak i dzieciakiem, nie mającym pojęcia czym jest widmo, a co dopiero życie podczas wojny. Początkowo irytuje, by wraz z biegiem wydarzeń zaskarbić sobie moją przychylność. Nie rozumiem jego przywiązania do muzyki, ale to tam tylko ja tak mam. Wolf, pierwsza miłość, zakazana, jak się okazuje jest wstawką - fakt, RATUJE i i COŚ ROBI, ale czytając widzimy, że więcej go nie ma, niż jest. Dzięki niemu Ari ma przyszłość, ale dziwi mnie DZIAŁANIE Niemca po gettcie. Są jeszcze rodzice i Hania, niby epizody, ale z całego grona postaci "na chwilę" najważniejsi i najmniej przeze mnie zrozumiani, po prostu pewne RZECZY widzę inaczej.

O dziwo niewiele jest o bohaterstwie, mordzie, głodzie i upodleniu. Jak sam Ari wspomina - napisano o tym wiele książek, a i ludzie oburzają się, kiedy Żyd, wspominając tamten czas, bardziej woli mówić o codzienności, niż o bestialstwie. Coś w tym jest, bo wiem co nieco o Światowej i faktycznie, trafiam wciąż na heroizm i poświęcenie, a opowieść o tym, jak się żyło przyziemnie jest trochę spychana. A tutaj jest po prostu życie, bo o dziwo życie toczyło się dalej i trzeba było je jakoś urządzić.

Zastanawiam się na ile to opis czyjegoś życia, a na ile interwencja autora. "Na podstawie" zwykle daje jakąś tam wolną rękę. Ale nie to jest ważne, ważne, że się wcale nie wczułam. I tu jest minus. Pewnie, dwa dni i przeczytane, żadnych refleksji, tęsknoty za książką - poza irytacją początku i przygnębieniem - nie poczułam nic. Czy to moja zatwardziałość, czy wina książki, nie wiem.

Zarzuty mam do wydania - zawiera błędy które w moim egzemplarzu są podkreślone. Nie wiem, edytor zapomniał się? Wiele tego nie ma, choć upierdliwe. Upierdliwe jest też zbicie kartek i skrzydełka, żeby czytać to muszę mocno się nagimnastykować (zwykle czytam leżakując, więc no).

Można przeczytać, by zobaczyć jak kręciło się życie Krakowa, życie Ariela. Polecam? Nie wiem, może.

Nie powiem - opis historii przyciąga, rozwija wyobraźnię i podpowiada dwóch zakochanych vs. reszta świata. Ale tak... nie jest, i może to i lepiej, bo taka fantazyjna/bajkowa wizja byłaby w czasach IIWŚ nierealna.

Ariel jest tu zarówno starcem opisującym wyrostkowi swoje przeżycia, jak i dzieciakiem, nie mającym pojęcia czym jest widmo, a co dopiero życie podczas wojny....

Młody mężczyzna, Robert, zbiera materiały do pracy dyplomowej. Ma ona dotyczyć nieznanych aspektów życia krakowskich Żydów w czasie II wojny światowej. W trakcie poszukiwań natrafia na szczątkowe informacje o romansie nastoletniego żydowskiego chłopca z młodym żołnierzem Wermachtu. Odszukuje starszego już dzisiaj mężczyznę, którego zaprasza do wspólnej rozmowy. Tym sposobem Artur Lipman otwiera przed swoim słuchaczem świat wojennego Krakowa i losy swej pierwszej, młodzieńczej miłości...

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ zaintrygował mnie temat. Opowieść o miłości, która tak naprawdę nie miała prawa się wydarzyć. Świat ogarnięty wojną a na tym świecie uczucie dwóch osób tej samej płci - chłopców, którym rzeczywistość nakazywała być śmiertelnymi wrogami. Książka budzi we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony podejmuje ważki temat, z drugiej, podaje ten temat za pomocą dość lekkiego i współczesnego języka. Nie mniej, autor pisze dosyć ciekawie i jeśli szukacie opowieści z tłem historycznym, można po książkę sięgnąć. Jeżeli natomiast szukacie czegoś, co poruszy was do głębi, zatrzyma i zmusi do głębszej refleksji na temat miłości, seksualności czy wojennej rzeczywistości, niekoniecznie znajdziecie to w tej powieści.

Podsumowując, może niespecjalnie polecam, ale też nie zniechęcam. To, czy chcecie poznać historię Wolfa i Ariego, czy uznacie ją za interesującą, zależy tylko od Was...

Młody mężczyzna, Robert, zbiera materiały do pracy dyplomowej. Ma ona dotyczyć nieznanych aspektów życia krakowskich Żydów w czasie II wojny światowej. W trakcie poszukiwań natrafia na szczątkowe informacje o romansie nastoletniego żydowskiego chłopca z młodym żołnierzem Wermachtu. Odszukuje starszego już dzisiaj mężczyznę, którego zaprasza do wspólnej rozmowy. Tym sposobem...

Na pozycję przypadkowo trafiłam na portalu społecznościowym. Prawdę mówiąc kupiłam w ciemno z myślą, że humanistce wypada choć raz w życiu przeczytać coś historycznego. Jednak nieśmiały romans ukryty pod peleryną okupacji wciągnął mnie i zapewnił nieprzespane noce. Forma wspomnień Ariela pozwala wczuć się w jego odczucia, emocje, rozpacze. Jednak moim zdaniem książka mogłaby być o wiele dłuższa, ponieważ mam wrażenie, iż pod koniec jest pisana "byleby skończyć". Nagła, drastyczna zmiana nastawienia i spojrzenia na świat żołnierza przygasa radość czytelnika. Miłość w czasach okupacji, a zwłaszcza miłość jednopłciowa nie miałaby prawa mieć miejsca. Delikatna, wręcz młodzieńcza relacja między Żydem, a żołnierzem pozwala rzec, iż nawet w niesprzyjających czasach walczymy o to, co ludzkie.

Na pozycję przypadkowo trafiłam na portalu społecznościowym. Prawdę mówiąc kupiłam w ciemno z myślą, że humanistce wypada choć raz w życiu przeczytać coś historycznego. Jednak nieśmiały romans ukryty pod peleryną okupacji wciągnął mnie i zapewnił nieprzespane noce. Forma wspomnień Ariela pozwala wczuć się w jego odczucia, emocje, rozpacze. Jednak moim zdaniem książka...

"Pamięć o kimś pozostaje tak długo żywa, jak często się o nim wspomina" (str 195)
Student 4 roku judaistyki przeprowadza wywiad z 80-letnim Żydem. Jest to historia częściowo oparta na faktach. Celem jego pracy magisterskiej jest "opisanie nieznanych aspektów życia krakowskich Żydów w ludzki sposób, bez martyrologicznej patyny" (str 248). Poruszony jest bardzo kontrowersyjny problem, mianowicie związek homoseksualny, na który w czasie wojny nie było przyzwolenia społecznego, a do tego związek z wrogiem narodu.Staruszek snuje swoją opowieść, wspomina burzliwą młodość, rodzinę, sposoby w jaki traktowano naród żydowski w czasie wojny, pobyt w getcie i ucieczkę z niego. Krakowską dzielnicę żydowską Kazimierz, z której po wybuchu wojny wykwaterowano wiele rodzin, by co lepsze domy przeznaczyć dla okupanta. Jego przypadkowe spotkanie z niemieckim żołnierzem owocujące rodzącym się uczuciem, które przybiera na sile wraz z upływem czasu i kolejnymi spotkaniami. Oprócz fascynacji samymi sobą połączyła ich pasja do muzyki. To była pierwsza prawdziwa miłość od pierwszego wejrzenia, zakazana, za którą groziła śmierć, bądź zesłanie do obozu. Rodzice akceptowali ten związek, z miłości do syna, a także ze względów materialnych. Pomoc innych ludzi pozwoliła mu przetrwać, a także marzenie o karierze skrzypka i wspomnienie swojej pierwszej miłości. Przetrwał, ale czy było to szczęście, czy zadziałał instynkt samozachowawczy?
Samotne życie powojenne, wypełnione poszukiwaniem bliskich i muzyką. Dopiero po latach zdał sobie sprawę jak bardzo idealizował swoje pierwsze zauroczenie a rozmowy z młodym chłopakiem otworzyły mu oczy na wiele spraw.

"Pamięć o kimś pozostaje tak długo żywa, jak często się o nim wspomina" (str 195)
Student 4 roku judaistyki przeprowadza wywiad z 80-letnim Żydem. Jest to historia częściowo oparta na faktach. Celem jego pracy magisterskiej jest "opisanie nieznanych aspektów życia krakowskich Żydów w ludzki sposób, bez martyrologicznej patyny" (str 248). Poruszony jest bardzo kontrowersyjny...