Nie ma

Uczucia mam mieszane - "Nie ma" to książka bardzo zróżnicowana pod względem tematyki jak i poziomu i nie sposób jej ocenic jako całości. Jedno jest pewne - porusza tematy ważne, często ważne społecznie. Ale równiez przytłacza ładunkiem emocjonalnym.

Uczucia mam mieszane - "Nie ma" to książka bardzo zróżnicowana pod względem tematyki jak i poziomu i nie sposób jej ocenic jako całości. Jedno jest pewne - porusza tematy ważne, często ważne społecznie. Ale równiez przytłacza ładunkiem emocjonalnym.

Pokaż mimo to

NIE MA równego poziomu, jak to w reportażach bywa.
NIE MA z drugiej strony też poczucia straconego czasu, gdy sięga się po tę książkę.
NIE MA stąd moim zdaniem zbyt wielu powodów, by jej nie przeczytać.

NIE MA więc wątpliwości, książka godna polecenia, szczególnie zatrważający reportaż o Ewie T, który pokazuje, że niestety NIE MA odpowiedniego uregulowania niektórych spraw w naszym prawie. NIE MA jednak też spoilerów, więc, żeby się dowiedzieć o co chodzi to nagrodzona tegoroczną NIKE książka, w twoich rękach musi BYĆ! :)

NIE MA równego poziomu, jak to w reportażach bywa.
NIE MA z drugiej strony też poczucia straconego czasu, gdy sięga się po tę książkę.
NIE MA stąd moim zdaniem zbyt wielu powodów, by jej nie przeczytać.

NIE MA więc wątpliwości, książka godna polecenia, szczególnie zatrważający reportaż o Ewie T, który pokazuje, że niestety NIE MA odpowiedniego uregulowania niek...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pierwszy raz tak bardzo nie wiem co myśleć o Szczygle. Są tu reportaże wciągające i zbliżone swą formą do tradycyjnej. Są tu także teksty bardzo nietypowe formalnie, są niezwykle osobiste wspomnienia (wspomnienia?), są urywki z życia zapisane niczym fotografia, które okalają te dłuższe reportaże. Oryginalność tej książki może być cechą, która pociąga, jak i odstrasza. Z pewnością jest to literatura budząca emocje, zalegająca w głowie, zmuszająca do wzięcia oddechu i pomyślenia o sobie.
Jeszcze nie wiem czy takiego Szczygła chcę. Może to wszystko musi się jeszcze uleżeć.

Pierwszy raz tak bardzo nie wiem co myśleć o Szczygle. Są tu reportaże wciągające i zbliżone swą formą do tradycyjnej. Są tu także teksty bardzo nietypowe formalnie, są niezwykle osobiste wspomnienia (wspomnienia?), są urywki z życia zapisane niczym fotografia, które okalają te dłuższe reportaże. Oryginalność tej książki może być cechą, która pociąga, jak i odstrasza. Z pewnośc...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo Interesująca książka, godna polecenia.

Bardzo Interesująca książka, godna polecenia.

Pokaż mimo to

Mariusz Szczygieł jako doświadczony i uznany pisarz pozwala sobie w "Nie ma" na pewną nonszalację i ekspertymenty z formą. To już nie jest tylko zbiór reportaży. Jest tu sporo tekstów refleksyjnych, form bliższych esejowi, bardzo lirycznych, co mi nie przypadło do gustu i czyni w mojej ocenie "Nie ma" najsłabszą (ale jednak wciąż niezłą) ze znanych mi książek autora.

Mariusz Szczygieł jako doświadczony i uznany pisarz pozwala sobie w "Nie ma" na pewną nonszalację i ekspertymenty z formą. To już nie jest tylko zbiór reportaży. Jest tu sporo tekstów refleksyjnych, form bliższych esejowi, bardzo lirycznych, co mi nie przypadło do gustu i czyni w mojej ocenie "Nie ma" najsłabszą (ale jednak wciąż niezłą) ze znanych mi książe...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zawsze lubiłam książki Mariusza Szczygła. Ta mnie zaskoczyła. I zachwyciła. To niezwykle trudne, by opisać w sposób interesujący, rzeczy banalne, albo już tak wyblakłe w pamięci, że zwykle przechodzimy obok nich obojętnie. Tutaj własnie one są na pierwszym planie.

Zawsze lubiłam książki Mariusza Szczygła. Ta mnie zaskoczyła. I zachwyciła. To niezwykle trudne, by opisać w sposób interesujący, rzeczy banalne, albo już tak wyblakłe w pamięci, że zwykle przechodzimy obok nich obojętnie. Tutaj własnie one są na pierwszym planie.

Pokaż mimo to

Bardzo trudno jest opisać tę książkę, brakuje mi słów.

Bardzo trudno jest opisać tę książkę, brakuje mi słów.

Pokaż mimo to

Panie Mariuszu, dziękuję za książkę. Mimochodem, z doskonałym wyczuciem języka, czasem z humorem, zawsze w sposób poruszający i odważny, mówi Pan o nas więcej, niż chcielibyśmy wiedzieć. Po "Gottlandzie" rozeszły się nasze ścieżki. Cieszę się, że przy ponownym spotkaniu zastaję Pana w pełni sił, bo myślę, że dalej powędrujemy już razem. Takie pierwsze noworoczne postanowienie.
(Przepraszam, ale nie mogę się powstrzymać: śmieszą mnie opinie tych czytelników LC, którzy nie zgadzają się z decyzją o przyznaniu "Nie ma" nagrody Nike, mimo iż nie przeczytali wszystkich nominowanych książek)

Panie Mariuszu, dziękuję za książkę. Mimochodem, z doskonałym wyczuciem języka, czasem z humorem, zawsze w sposób poruszający i odważny, mówi Pan o nas więcej, niż chcielibyśmy wiedzieć. Po "Gottlandzie" rozeszły się nasze ścieżki. Cieszę się, że przy ponownym spotkaniu zastaję Pana w pełni sił, bo myślę, że dalej powędrujemy już razem. Takie pierwsze noworoczne posta...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Duże rozczarowanie. Szczygła bardzo cenię i lubię czytać, reportaże o Czechach były znakomite. Niestety "Nie ma" im nie dorównuje w żadnym stopniu, mam wrażenie, że jest to zbiór tekstów całkiem przypadkowo włączonych do jednego dzieła, które dotąd Autor trzymał w szufladzie nie mając na nie pomysłu. A jedyny robiący wrażenie tekst o Ewie T. jest, jak się okazuje, przedrukiem z DF z 2013 r. ...

Duże rozczarowanie. Szczygła bardzo cenię i lubię czytać, reportaże o Czechach były znakomite. Niestety "Nie ma" im nie dorównuje w żadnym stopniu, mam wrażenie, że jest to zbiór tekstów całkiem przypadkowo włączonych do jednego dzieła, które dotąd Autor trzymał w szufladzie nie mając na nie pomysłu. A jedyny robiący wrażenie tekst o Ewie T. jest, jak się okazuje, prz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To nie mój gatunek. Nie mój pisarz. Nie dotarłam nawet do połowy. To nie dla mnie. Nie ta forma literacka. Sprawdź czy Tobie się spodoba.

To nie mój gatunek. Nie mój pisarz. Nie dotarłam nawet do połowy. To nie dla mnie. Nie ta forma literacka. Sprawdź czy Tobie się spodoba.

Pokaż mimo to