Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czas szybko płynie. Rok minął od mojej ostatniej opinii, którą napisałam na tym portalu. W ogóle rzadko tutaj bywałam. Ciężko się przestawić do nowej szaty graficznej, nowego funkcjonowania strony, ciężko znaleźć na wszystko czas... Przedwczoraj skończyłam czytać fantastyczną powieść. 530 stron przemknęło przed moimi oczami niczym huragan. Dosłownie huragan, bo nie dość, że szybko to jeszcze pozostawił po sobie w moim wnętrzu ogromny emocjonalny nieład. Powywracał myśli, zrobił rewolucję w głowie, napełnił oczy łzami. Tak sobie wtedy pomyślałam, że może choć kilka słów napiszę o tej jakże olśniewającej, wspaniałej, niebanalnej powieści. O podróży nadziei.. Dojrzała, 50 letnia Gemma, mieszkanka Rzymu pewnego dnia odbiera telefon. Telefon z zaświatów, a dokładnie z Sarajewa. Dzwoni dawny przyjaciel Gojko bośniacki poeta, przyjaciel jej i jej męża Diega i jedno słowo padające z jego ust "przyjedź" Gemma zabiera ze sobą w podróż syna Pietra, 16 letniego buntownika. W podróż pełną miłości, rozterek, przykrych wspomnień. Podróż, która przyniesie wiele nieoczekiwanych zdarzeń. Powieść toczy się dwutorowo. Ówczesne czasy przeplatane są wspomnieniami Gemmy, kiedy to jako studentka przebywała w Sarajewie i tam za przyczyną Gojka poznała Diega, fotografa z Genui. Cała historia zahacza również o czasy wojny domowej w Bośni i Hercegowinie. Jak wielki ciężar, bagaż przeżyć, emocjonalny kocioł człowiek może unieść ? Kiedy kończy się nasza cierpliwość ? Do czego człowiek może się posunąć, żeby zostać rodzicem? Jak pewne zdarzenia powodują, że można wyprzeć to, w co się wierzy. Tak zdecydowanie tak, to jedna z tych książek, o których nie da się zapomnieć. Nie z powodu przepięknej okładki, która na żywo oszałamia kolorami, ale z powodu treści, genialnej treści. Polecam !