Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Można się zdziwić, można się też nieźle wkurzyć, zwłaszcza jeśli się jest kobietą.

Można się zdziwić, można się też nieźle wkurzyć, zwłaszcza jeśli się jest kobietą.

Nie jest to dobra książka, wygląda na zbiór felietonów, które zostały zebrane w całość jedynie z inicjatywy nadgorliwego wydawcy. Mimo prób wpisania tych tekścików w "Rozmyślania" Marka Aureliusza i umieszczenia ich w kontekście pandemii koronawirusa niestety nijak nie składają się one w żadną sensowną całość. Odradzam czytanie, a już na pewno odradzam kupowanie. "Mój" egzemplarz na szczęście wypożyczyłam (i oddam czym prędzej).
Ponadto za pretensjonalne uważam podkreślanie na każdym kroku, jakiż to kwiat translacji pracował przy tej książce, z umieszczeniem biogramów tłumaczy włącznie (!).
Jako tłumaczka cieszę się, że się nas dostrzega, ale jednak tutaj wyczuwam grubą przesadę.

Nie jest to dobra książka, wygląda na zbiór felietonów, które zostały zebrane w całość jedynie z inicjatywy nadgorliwego wydawcy. Mimo prób wpisania tych tekścików w "Rozmyślania" Marka Aureliusza i umieszczenia ich w kontekście pandemii koronawirusa niestety nijak nie składają się one w żadną sensowną całość. Odradzam czytanie, a już na pewno odradzam kupowanie....

Krótkie wprowadzenie, które dobrze spełnia swoją rolę.

Krótkie wprowadzenie, które dobrze spełnia swoją rolę.

To jest nieprawdopodobne, że takie życie jest możliwe w Nowym Jorku w XXI wieku. Brak mi słów. Literacko przyzwoite. Polecam

To jest nieprawdopodobne, że takie życie jest możliwe w Nowym Jorku w XXI wieku. Brak mi słów. Literacko przyzwoite. Polecam

Bardzo ciekawe. Poetyckie impresje lekarki poświęcone jej spotkaniom z pacjentami oraz przemyśleniom na temat pracy lekarza, jego powinności i możliwości. Wszystko w perspektywie filozoficznej, a więc sokratejskiej niewiedzy.

Bardzo ciekawe. Poetyckie impresje lekarki poświęcone jej spotkaniom z pacjentami oraz przemyśleniom na temat pracy lekarza, jego powinności i możliwości. Wszystko w perspektywie filozoficznej, a więc sokratejskiej niewiedzy.

Polecam wszystkim, którzy nie słyszeli o ołowicy wśród dzieci z Górnego Śląska i o doktor Jolancie Wadowskiej-Król. Książka napisana sprawnie, czyta się bardzo dobrze, choć nie jest to wielka literatura. Nie jest to też reportaż, raczej taka oparta na faktach i wspomnieniach beletrystyka.
Tak czy inaczej temat jest ważny i trudny, wciąż żywy w Katowicach (i okolicach).

Polecam wszystkim, którzy nie słyszeli o ołowicy wśród dzieci z Górnego Śląska i o doktor Jolancie Wadowskiej-Król. Książka napisana sprawnie, czyta się bardzo dobrze, choć nie jest to wielka literatura. Nie jest to też reportaż, raczej taka oparta na faktach i wspomnieniach beletrystyka.
Tak czy inaczej temat jest ważny i trudny, wciąż żywy w Katowicach (i okolicach).

Sympatyczne, ale czytałam już o wiele bardziej bizarną prozę, także samej Tokarczuk.

Sympatyczne, ale czytałam już o wiele bardziej bizarną prozę, także samej Tokarczuk.