Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo zaciekawiła mnie forma, ale sama treść wypada trochę nijak.
Myślę, że dobrze zacząć od niebieskiej strony, która jest nieco mniej oczywista, mam wrażenie, że rozwiązanie czerwonej części przychodzi o wiele szybciej. Historie nawet OK, tyle że bez większych zaskoczeń i nie do końca porywające. Powiedziałabym również, że mają dość nierówne tempo, ponieważ początek jest ciut rozwleczony, a końcówka mocno pędzi.
Żałuję, że sam motyw domu i klepsydry nie został lepiej wykorzystany, może faktycznie jakiś element fantastyczny zrobiłby tutaj robotę.
Ogólnie nieźle, ale spodziewałam się czegoś więcej.

Bardzo zaciekawiła mnie forma, ale sama treść wypada trochę nijak.
Myślę, że dobrze zacząć od niebieskiej strony, która jest nieco mniej oczywista, mam wrażenie, że rozwiązanie czerwonej części przychodzi o wiele szybciej. Historie nawet OK, tyle że bez większych zaskoczeń i nie do końca porywające. Powiedziałabym również, że mają dość nierówne tempo, ponieważ początek...

Przykro mi to mówić, ale okropnie mnie ta książka wymęczyła.
Podobał mi się początek, wydawał mi się ciekawy i akcja była nieźle poprowadzona. Byłam zaintrygowana, jak potoczą się losy bohaterki, ale gdy cała ekipa trafiła w końcu do zamku, zrobiło się okropnie chaotycznie. Nadmiar bohaterów mnie przerastał, w końcu skupiłam się tylko na kilku osobach, bo nie byłam w stanie ich zapamiętać. Choć i tak większość z nich niewiele wnosiła do akcji.
Późniejsze wątki, choć były ciekawe, zostały poprowadzone w mało przekonujący sposób, głównie na pierwszy plan wysuwa się relacja bohaterki z Nikolaiem i jej rozterki. Mam wrażenie, że wprowadzanie bohaterki i czytelnika w świat pochłonęło zdecydowanie zbyt dużo czasu, większość powieści to rozmowy, czasami mocno infantylne.
Pod koniec zaczęło dziać się nieco więcej, ale samo zakończenie wydaje mi się przekombinowane. Przez to cała fabuła wydaje mi się bez sensu.
Szkoda, że nie było też lepszej redakcji, niektóre błędy są tak absurdalne, że trudno w to uwierzyć.

Przykro mi to mówić, ale okropnie mnie ta książka wymęczyła.
Podobał mi się początek, wydawał mi się ciekawy i akcja była nieźle poprowadzona. Byłam zaintrygowana, jak potoczą się losy bohaterki, ale gdy cała ekipa trafiła w końcu do zamku, zrobiło się okropnie chaotycznie. Nadmiar bohaterów mnie przerastał, w końcu skupiłam się tylko na kilku osobach, bo nie byłam w...

Mam sentyment do bohaterów, dlatego zdecydowałam się sięgnąć po drugi tom.
Tak jak poprzednio miałam na początku problem, by wkręcić się w akcję, a przeplatające się cztery perspektywy nie pomagały. Potrzebowałam trochę czasu, by przypomnieć sobie, kto jest kim. Mniej więcej w połowie złapałam właściwy rytm i trzeba przyznać, że "Afterglow" czyta się bardzo szybko. Akcja jest wartka i sporo się dzieje, więc strony przewracają się wręcz same.
Autor porusza wiele ważnych dla nastolatków tematów i fajnie, że powstają takie książki. Nie jestem już targetem, więc czasami czułam zażenowanie i trochę wywracałam oczami, ale z drugiej strony wydaje mi się, że okres nastoletni jest tu nieźle opisany. Bardzo kibicowałam Heathowi, on zdecydowanie jest moją ulubioną postacią. Reese i Sal nieco mi się zlewali.
Zdarzyło mi się nawet parę razy rozczulić, ale autor jest pisarzem raczej przeciętnym. Brakowało mi ciekawszych opisów, a często głosy różnych przecież bohaterów się zlewały. Zawiniło tutaj pewnie też tłumaczenie. Gdy kolejny raz czytałam, że jakaś postać mówi o włączaniu "muzyczki", to chciało mi się śmiać.

Mam sentyment do bohaterów, dlatego zdecydowałam się sięgnąć po drugi tom.
Tak jak poprzednio miałam na początku problem, by wkręcić się w akcję, a przeplatające się cztery perspektywy nie pomagały. Potrzebowałam trochę czasu, by przypomnieć sobie, kto jest kim. Mniej więcej w połowie złapałam właściwy rytm i trzeba przyznać, że "Afterglow" czyta się bardzo szybko. Akcja...

Przyjemna lektura na kilka wieczorów, faktycznie przypomina wyjście z koleżanką na kawę. To może być dobry tytuł dla osób, które nie mają większego pojęcia o Norwegii, dla zainteresowanych - będzie po prostu miłą książką bez zaskoczeń.
Również odnosiłam wrażenie, że autorka stara się pokazywać Norwegów tylko od dobrej strony i czasami ciut mi ten opis zgrzytał, wydawali mi się trochę przerysowani. Redakcja mogłaby być lepsza, wyłapałam błąd w dacie jednego wydarzenia, a to nie powinno się zdarzyć.

Przyjemna lektura na kilka wieczorów, faktycznie przypomina wyjście z koleżanką na kawę. To może być dobry tytuł dla osób, które nie mają większego pojęcia o Norwegii, dla zainteresowanych - będzie po prostu miłą książką bez zaskoczeń.
Również odnosiłam wrażenie, że autorka stara się pokazywać Norwegów tylko od dobrej strony i czasami ciut mi ten opis zgrzytał, wydawali mi...

Opis książki bardzo mnie zaintrygował i nie mogłam się doczekać lektury. Na początku jednak trudno było mi się wkręcić w fabułę, aż przeczytałam całą powieść i była mi ona nieco obojętna.
Nie wiem, co tu nie zagrało, bo mamy całkiem fajne wątki: kwestie polityczne, echo wojny, bogów i bogobójców, dziewczynkę związaną z bożkiem oraz motyw drogi. Były momenty, które mi się podobały i interesowały mocniej, ale skłamałabym, mówiąc, że nie mogłam się od tego oderwać.
Uważam, że na ten moment wątek romantyczny jest zbędny. Pojawił się znikąd, trochę trudno uwierzyć w jakieś uczucia osób, które dopiero co pałały do siebie niechęcią.
Książka nie jest też najlepiej zredagowana, ale to już wisienka na torcie. Nie wiem, czy sięgnę po drugi tom.

Opis książki bardzo mnie zaintrygował i nie mogłam się doczekać lektury. Na początku jednak trudno było mi się wkręcić w fabułę, aż przeczytałam całą powieść i była mi ona nieco obojętna.
Nie wiem, co tu nie zagrało, bo mamy całkiem fajne wątki: kwestie polityczne, echo wojny, bogów i bogobójców, dziewczynkę związaną z bożkiem oraz motyw drogi. Były momenty, które mi się...

Drugi tom zrobił na mnie raczej kiepskie wrażenie, więc naprawdę bardzo liczyłam, że zakończenie mi się spodoba.
I tak było! Isobel w końcu dojrzała i naprawdę się zmieniła, przestała się (aż tak) głupio zachowywać i naprawdę jej działania w końcu zaczęły mieć jakiś sens.
Choć fabuła rozgrywa się w ciągu jakichś dwóch dni, akcja pędzi od początku do końca. Nie ma chwili ani na odpoczynek, ani na przestoje. W końcu!
Cieszę się, że trafiłam na tę serię, 10 lat temu mnie to ominęło. Choć trochę czuć upływ czasu, to jednak pomysł z krainą snu i świadomym śnieniem jest w pewnym sensie świeżością. Bardzo mi się to podobało, zwłaszcza w tym tomie wypadło to nieźle.
Brakowało mi jedynie paru rozdziałów o tym, jak Isobel i Varen wracają do normalności po tych wszystkich przeżyciach. Mamy szybki przeskok do happy endu (choć zasłużonego), ale nie zaszkodziłoby ciut więcej o tym napisać.

Drugi tom zrobił na mnie raczej kiepskie wrażenie, więc naprawdę bardzo liczyłam, że zakończenie mi się spodoba.
I tak było! Isobel w końcu dojrzała i naprawdę się zmieniła, przestała się (aż tak) głupio zachowywać i naprawdę jej działania w końcu zaczęły mieć jakiś sens.
Choć fabuła rozgrywa się w ciągu jakichś dwóch dni, akcja pędzi od początku do końca. Nie ma chwili...

Trylogię "Nevermore" kupiłam od razu. I choć ma swoje mankamenty, urzekła mnie klimatem grozy, całkiem ciekawą historią i jednym bohaterem. Dlatego z chęcią sięgnęłam po inną książkę autorki, liczyłam na podobny zachwyt.
O ile początek wydał mi się intrygujący, o tyle reszta wypadła kiepsko. W moim odczuciu historia dość szybko się rozmywa, bohaterowie na początku nie mogą się dogadać, później się okazuje, że mają już tylko parę dni na rozwikłanie zagadki, dużo mówią, co trzeba zrobić, a ostatecznie robią niewiele. Brakowało mi więcej grozy, demona, poczucia zagrożenia, mam wrażenie, że ten wątek zszedł na dalszy plan.
Trójkąt miłosny? Równie przekonujący co japonki w styczniu. Wziął się trochę znikąd i nie do końca rozumiem, czemu miał służyć. Sama wielka miłość Jane i Eliasa była mocno przeciętna, przez większość powieści nawet niezrozumiała, przyciąganie czy namiętność w ogóle niewyczuwalne.
Bohaterowie też niestety nie przypadli mi do gustu, jedynie Poole wydawał się ciekawą postacią, intrygującą, z charakterem. Niektóre przemyślenia Jane były aż żenujące, a powieść nie jest też napisana ładnym językiem.
Końcówka nieco wynagradza, ale żałuję, że środek powieści był tak nijaki. Przeczytać można, ale przy okazji.

Trylogię "Nevermore" kupiłam od razu. I choć ma swoje mankamenty, urzekła mnie klimatem grozy, całkiem ciekawą historią i jednym bohaterem. Dlatego z chęcią sięgnęłam po inną książkę autorki, liczyłam na podobny zachwyt.
O ile początek wydał mi się intrygujący, o tyle reszta wypadła kiepsko. W moim odczuciu historia dość szybko się rozmywa, bohaterowie na początku nie mogą...