Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To, że ta książka mi się spodoba nie powinno być dla mnie zaskoczeniem - biorąc pod uwagę jej tematykę i fakt, że czytałam o niej same dobre opinie. Mimo wszystko zaskoczyło mnie to, jak bardzo mi się spodobała ta historia i jak mocno zżyłam się z jej bohaterami. Historia miłości w czasach wojennego terroru i bratobójczych bomb pochłonęła mnie całkowicie, chociaż czytałam ją w niezbyt sprzyjających skupieniu okolicznościach. "Nasze winy" to wspaniały przykład tego, że piękne rzeczy mogą się przydarzyć nawet w najgorszych czasach, a miłość nie pyta o wyznanie, kolor skóry, wykształcenie czy stan portfela - po prostu przychodzi i mości się na kolanach jak kot i jedyne co można wtedy zrobić, to wstrzymać oddech, delektować się chwilą i marzyć, by trwała jak najdłużej.

To, że ta książka mi się spodoba nie powinno być dla mnie zaskoczeniem - biorąc pod uwagę jej tematykę i fakt, że czytałam o niej same dobre opinie. Mimo wszystko zaskoczyło mnie to, jak bardzo mi się spodobała ta historia i jak mocno zżyłam się z jej bohaterami. Historia miłości w czasach wojennego terroru i bratobójczych bomb pochłonęła mnie całkowicie, chociaż czytałam...

Mam wrażenie, że każdy kolejny tom serii jest moim ulubionym, oczywiście do czasu, aż pojawi się najnowszy. W tej części autorka przeszła samą siebie - tego grubaska nie da się odłożyć, a wręcz chce się, żeby był przynajmniej dwa razy grubszy (nie żałuję żadnej zarwanej nocy). Było mi autentycznie smutno, że to już koniec i znów muszę czekać na kolejne spotkanie z Cormoranem i Robin.
Uwielbiam to, co autorka robi z bohaterami, jak pozwala im się w kolejnych tomach rozwijać i ewoluować (zwłaszcza Robin). Jak zwykle fabuła niezwykle interesująca, świetnie ujęty klimat Londynu, z jego pubami, wystawnymi lokalami, wyższymi sferami, ale i przedstawicielami niższych klas społecznych. Wyśmienite portrety psychologiczne.
Jedyne co mi się niezbyt podobało, to ostatnia scena książki, ale tym bardziej czekam na kolejny tom.​

Mam wrażenie, że każdy kolejny tom serii jest moim ulubionym, oczywiście do czasu, aż pojawi się najnowszy. W tej części autorka przeszła samą siebie - tego grubaska nie da się odłożyć, a wręcz chce się, żeby był przynajmniej dwa razy grubszy (nie żałuję żadnej zarwanej nocy). Było mi autentycznie smutno, że to już koniec i znów muszę czekać na kolejne spotkanie z...

Porusza ważne kwestie, nie przekonała mnie. Bernardine Evaristo zrobiła to lepiej.

Porusza ważne kwestie, nie przekonała mnie. Bernardine Evaristo zrobiła to lepiej.

Jestem dużą fanką twórczości Cassandry Clare, od czasów pierwszej książki i uwielbiam świat Nocnych Łowców, zwłaszcza tomy, których akcja rozgrywa się w ubiegłych wiekach. Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po "Strażnika miecza" - książkę, która ma dać początek nie tylko nowej serii, ale całemu uniwersum. Niestety spotkało mnie lekkie rozczarowanie - chociaż sama fabuła nie była zła i przeczytałam tę książkę z przyjemnością, nie pochłonęła mnie i brakowało mi w niej wyrazistych postaci i jakiejś głębszej historii. Poza tym, mimo zapowiedzi wydawcy, uważam że to raczej propozycja dla młodszego czytelnika, nie jest to z pewnością dojrzałe fantasy. Trzymam kciuki za kolejne tomy, na pewno po nie sięgnę.

Jestem dużą fanką twórczości Cassandry Clare, od czasów pierwszej książki i uwielbiam świat Nocnych Łowców, zwłaszcza tomy, których akcja rozgrywa się w ubiegłych wiekach. Z dużym zainteresowaniem sięgnęłam po "Strażnika miecza" - książkę, która ma dać początek nie tylko nowej serii, ale całemu uniwersum. Niestety spotkało mnie lekkie rozczarowanie - chociaż sama fabuła nie...

Piękni, młodzi (przynajmniej niektórzy), bogaci (przynajmniej niektórzy) i nieszczęśliwi, czyli jak oni stylowo cierpią w Nowym Jorku. Żarty na bok, Kleopatra bardzo mi się podobała, polubiłam wszystkich bohaterów, również drugoplanowych i z zapartym tchem śledziłam ich losy. To historia o jednym z najbardziej znanych miast na świecie, gdzie można być samotnym i nieszczęśliwym na sto sposobów, odnosząc przy tym zawodowe i finansowe sukcesy. Ale można też znaleźć miłość albo ludzi, którzy staną się nową rodziną albo chociaż dadzą obywatelstwo. Czasami sami stoimi sobie na drodze do szczęścia, czasami ktoś jest zbyt skrzywdzony by móc po prostu odczuwać.

Piękni, młodzi (przynajmniej niektórzy), bogaci (przynajmniej niektórzy) i nieszczęśliwi, czyli jak oni stylowo cierpią w Nowym Jorku. Żarty na bok, Kleopatra bardzo mi się podobała, polubiłam wszystkich bohaterów, również drugoplanowych i z zapartym tchem śledziłam ich losy. To historia o jednym z najbardziej znanych miast na świecie, gdzie można być samotnym i...

Choć nie jestem fanką trylogii "The inheritance games", "Ostatni gambit" był jej niezłym zakończeniem (poza wątkiem Graysona).

Choć nie jestem fanką trylogii "The inheritance games", "Ostatni gambit" był jej niezłym zakończeniem (poza wątkiem Graysona).

Pan Michał Nogaś w RNŚ tak ładnie mówił o "Mógłby spaść śnieg", że postanowiłam przesunąć tę książkę na górę mojego tbr. To bardzo ładnie napisana, krótka, kameralna opowieść o podróży matki i córki do Japonii. Mnie ta książka nie zachwyciła, wiem że to co w niej najważniejsze, jest ukryte między słowami, ale ja tam znalazłam tylko pustkę.

Pan Michał Nogaś w RNŚ tak ładnie mówił o "Mógłby spaść śnieg", że postanowiłam przesunąć tę książkę na górę mojego tbr. To bardzo ładnie napisana, krótka, kameralna opowieść o podróży matki i córki do Japonii. Mnie ta książka nie zachwyciła, wiem że to co w niej najważniejsze, jest ukryte między słowami, ale ja tam znalazłam tylko pustkę.

Według mnie to najsłabsza część trylogii, chociaż nadal dobrze się bawiłam. Miejscami miałam wrażenie, że autorce pomyliły się gatunki...

Według mnie to najsłabsza część trylogii, chociaż nadal dobrze się bawiłam. Miejscami miałam wrażenie, że autorce pomyliły się gatunki...