Miło się czytało, polecam na zimowy wieczór

Miło się czytało, polecam na zimowy wieczór

W tej książce faktycznie nie wiele się dzieje jeśli chodzi o wydarzenia, ale poznajemy myśli bohaterki. To było dla mnie bardzo ciekawe, bo lubię książki pisane strumieniem świadomości, ale znam je w wersji europejskiej lub amerykańskiej tu poznajemy myśli kobiety wschodu. To myślenie jest nieco inne, bardziej subtelne, mniej emocjonalne. Bardzo podobało mi się, że momentami bohaterka myślała po stoicku (czyli nie tyle mniej emocjonalnie, co spokojniej i zwiększą pokorą wobec tego na co człowiek nie ma wpływu, z większa uważnością na innych i na przyrodę),ale nie od dziś wiadomo, że istnieją wpływy miedzy filozofią wschodu a zachodu. Książka przedstawia nie tylko myśli i wspomnienia bohaterki (a tym samym jej losy),ale także relacje między matką a córką. Tu najbardziej podobały mi się refleksje dotyczące relacji kiedy dziecko nie jest już dzieckiem a dorosłym i jak z czasem te relacje się zmieniają. Książka porusza też temat starzenia i poniekąd akceptacji przemijalności rodziców. Temat jest dla mnie bardzo ciekawy, a tu wszystko zaserwowane jest z taką przyjemną nostalgią i klimatem. Cudo.

W tej książce faktycznie nie wiele się dzieje jeśli chodzi o wydarzenia, ale poznajemy myśli bohaterki. To było dla mnie bardzo ciekawe, bo lubię książki pisane strumieniem świadomości, ale znam je w wersji europejskiej lub amerykańskiej tu poznajemy myśli kobiety wschodu. To myślenie jest nieco inne, bardziej subtelne, mniej emocjonalne. Bardzo podobało mi się, że...

Dzisiaj serdecznie zapraszam Was na recenzje książki która miałem przyjemność przeczytać dzięki rekomendacji ojca Szustaka :)

Dzisiaj serdecznie zapraszam Was na recenzje książki która miałem przyjemność przeczytać dzięki rekomendacji ojca Szustaka :)

Matka która przez całą podróż jest cicha, ostrożna, stara się nie przeszkadzać córce i córka która usilnie próbuje utrzymać swoje nierealne wyobrażenie o matce, stawiając ją przy tym w niekomfortowych sytuacjach. Książka, która potencjalnie powinna mówić o bliskości ukazuje egoistyczną naturę człowieka. To, że czasem wolimy żeby ktoś tkwił w roli w której go obsadzimy i nie psuł naszego scenariusza od budowania prawdziwej bliskości i poznawania drugiego człowieka takim jakim jest naprawdę. Do mnie trafiła

Matka która przez całą podróż jest cicha, ostrożna, stara się nie przeszkadzać córce i córka która usilnie próbuje utrzymać swoje nierealne wyobrażenie o matce, stawiając ją przy tym w niekomfortowych sytuacjach. Książka, która potencjalnie powinna mówić o bliskości ukazuje egoistyczną naturę człowieka. To, że czasem wolimy żeby ktoś tkwił w roli w której go obsadzimy i nie...

Tutaj nic się nie dzieje. Przepiękna.

Tutaj nic się nie dzieje. Przepiękna.

Ciekawa, króciutka powieść w formie monologu, a właściwie strumienia myślowego, przepływającego przez głowę głównej bohaterki w trakcie kilkudniowej wycieczki do Tokio. Wspomnienia z dni dawno i niedawno minionych, aktualne spostrzeżenia, opisy zwiedzanych miejsc, różnorodne refleksje. Nie jest to żadna rewelacja, ale kawałek całkiem dobrej literatury. Napisane ładnie, płynnie, zajmujące. Obrazowe migawki z Tokio, Hongkongu, USA. Czyta się przyjemnie.

Ciekawa, króciutka powieść w formie monologu, a właściwie strumienia myślowego, przepływającego przez głowę głównej bohaterki w trakcie kilkudniowej wycieczki do Tokio. Wspomnienia z dni dawno i niedawno minionych, aktualne spostrzeżenia, opisy zwiedzanych miejsc, różnorodne refleksje. Nie jest to żadna rewelacja, ale kawałek całkiem dobrej literatury. Napisane ładnie,...

Spłynęła po mnie jak po kaczce, nie znalazłam tu nic interesującego.

Spłynęła po mnie jak po kaczce, nie znalazłam tu nic interesującego.

Krótka, nostalgiczna.

Krótka, nostalgiczna.

Niedługa i mocno introspektywna powieść, która swoją powtarzalną strukturą i odwoływaniem się do przeszłości nasuwała mi skojarzenia z "Latami" Annie Ernaux. "Mógłby spaść śnieg" ma jednak bardziej skromne ambicje i nie próbuje uchwycić wspólnoty doświadczeń pokoleniowych oraz narodowych, co wyszło temu utworowi na dobre.

Podróż matki i córki po Japonii jest tu tylko pretekstem do ukazania strumienia świadomości narratorki. Powściągliwe interakcje między kobietami powodują lawinę skojarzeń i wspomnień, nieraz bardzo prozaicznych i szczątkowych. Nić logicznych połączeń między nimi jest rozmyta, co poszerza pole interpretacyjne i daje okazję do ponownych odczytań.

"Mógłby spaść śnieg" jest opowieścią o dynamice rodzinnych relacji, ale też poczuciu zagubienia związanym z funkcjonowaniem w obcej kulturze, wewnętrznej pustce i poszukiwaniu bliskości. Autorka kontestuje typowe narracje o zacieśnianiu naderwanych więzi. Matka jest u Au nieodmiennie istotą emocjonalnie niedostępną. Jednocześnie, jest ona ciągle obecna w myślach głównej bohaterki. Powracający w utworze motyw sztuki opartej na powieleniu, odbiciu i powtórzeniu zdaje się to uzależnienie umysłu od przekazanych pokoleniowo wzorców podkreślać.

PS Przepiękna okładka projektu Kamila Rekosza!

Niedługa i mocno introspektywna powieść, która swoją powtarzalną strukturą i odwoływaniem się do przeszłości nasuwała mi skojarzenia z "Latami" Annie Ernaux. "Mógłby spaść śnieg" ma jednak bardziej skromne ambicje i nie próbuje uchwycić wspólnoty doświadczeń pokoleniowych oraz narodowych, co wyszło temu utworowi na dobre.

Podróż matki i córki po Japonii jest tu tylko...

Minimum formy, maksimum treści. Bardzo bogata w symbolikę opowieść o życiu na emigracji, o funkcjonowaniu w innej kulturze i o oonozeniu mentalnych i psychicznych kosztów takich zmian. O tym, że zawsze jakieś dziecko jest bliżej matki niż inne i w zasadzie tego nigdy się nie zmieni. Do wielokrotnego czytania. Gwarantuję, że układ znaczeń zawsze będzie inny. Poczytajka dla rozrywki to jednak nie jest.

Minimum formy, maksimum treści. Bardzo bogata w symbolikę opowieść o życiu na emigracji, o funkcjonowaniu w innej kulturze i o oonozeniu mentalnych i psychicznych kosztów takich zmian. O tym, że zawsze jakieś dziecko jest bliżej matki niż inne i w zasadzie tego nigdy się nie zmieni. Do wielokrotnego czytania. Gwarantuję, że układ znaczeń zawsze będzie inny. Poczytajka dla...