Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wyruszamy w kosmos, przygotowani na wszystko, na samotność, na walkę, męczeństwo i śmierć. Ze skromności nie wypowiadamy tego głośno, ale myślimy sobie czasem, że jesteśmy wspaniali. Tymczasem, tymczasem to nie chcemy zdobywać kosmosu, chcemy tylko rozszerzyć Ziemię do jej granic. (...) Jesteśmy humanitarni i szlachetni, nie chcemy podbijać innych ras, chcemy tylko przekazać im nasze wartości i w zamian przyjąć ich dziedzictwo. Mamy się za rycerzy świętego Kontaktu. (...) Nie szukamy nikogo prócz ludzi. Nie potrzeba nam innych światów. Potrzeba nam luster.

ما به کیهان پناهاده ایم، آماده هر چیزی هستیم: تنهایی، نبرد، شهادت و مرگ. ما از روی فروتنی با صدای بلند اعلام نمی کنیم، والی گاهی با خود می گوییم که چقدر فوق العاده هستیم... اما این تمام حقیقت نیست و معلوم می شود این آمادگی ما همه اش نمایش است. ما اصلان قصد نداریم کیهان را فتح کنیم، فقط می خواهیم مرزهای زمین را گسترش بدهیم. (...) ما شریف و بشردوست هستیم، ما نمیخواهیم نژادهای دیگررا بنده ی خود کنیم، حقت میخواهیم ارزشهای خودرا به آنان انتقال بدهیم و در مقابل همه ی مرده ریگ آنها را می پذیریم. ما خودرا شهواران تماس مقدس می شماریم. (...) ما فقط در جستجوی انسان هستیم و بس. ما به جهانهای دیگر نیاز نداریم. ما آینه لازم داریم.

Wyruszamy w kosmos, przygotowani na wszystko, na samotność, na walkę, męczeństwo i śmierć. Ze skromności nie wypowiadamy tego głośno, ale myślimy sobie czasem, że jesteśmy wspaniali. Tymczasem, tymczasem to nie chcemy zdobywać kosmosu, chcemy tylko rozszerzyć Ziemię do jej granic. (...) Jesteśmy humanitarni i szlachetni, nie chcemy podbijać innych ras, chcemy tylko...

Niski wzrost starej sprawił, że obuch ugodził ją prosto w ciemię. (...) Wtedy on z całej siły uderzył drugi raz, znowu obuchem, i znowu po ciemieniu. Krew chlusnęła, niczym woda z przewróconej szklanicy i ciało jej runęło na wznak. Cofnął się, pozwolił upaść ciału, po czym natychmiast pochylił się nad leżącą i spojrzał staruszce w twarz; była już martwa. Oczy miała wytrzeszczone, jakby zamierzały wyskoczyć jej z oczodołów, skórę na czole i policzkach pomarszczoną, całą zaś twarz zeszpeconą grymasem.

Niski wzrost starej sprawił, że obuch ugodził ją prosto w ciemię. (...) Wtedy on z całej siły uderzył drugi raz, znowu obuchem, i znowu po ciemieniu. Krew chlusnęła, niczym woda z przewróconej szklanicy i ciało jej runęło na wznak. Cofnął się, pozwolił upaść ciału, po czym natychmiast pochylił się nad leżącą i spojrzał staruszce w twarz; była już martwa. Oczy miała...

Jak trafia człowiek na ten tajemniczy Archipelag? O każdej porze dnia lecą tam samoloty, płyną okręty, turkoczą pociągi - ale żaden napis na nich nie wskazuje, dokąd jadą. A kasjerzy na dworcach i pracownicy agencji Sowturist i Inturist będą zdziwieni, jeżeli poprosicie ich o odpowiedni bilecik. Ani Archipelagu w ogólności, ani żadnej z jego niezliczonych wysepek ci ludzie nie znają, nie słyszeli o niczym.

Jak trafia człowiek na ten tajemniczy Archipelag? O każdej porze dnia lecą tam samoloty, płyną okręty, turkoczą pociągi - ale żaden napis na nich nie wskazuje, dokąd jadą. A kasjerzy na dworcach i pracownicy agencji Sowturist i Inturist będą zdziwieni, jeżeli poprosicie ich o odpowiedni bilecik. Ani Archipelagu w ogólności, ani żadnej z jego niezliczonych wysepek ci ludzie...

Beckettowska podróż w poszukiwaniu Godota.

Beckettowska podróż w poszukiwaniu Godota.

W Oriencie każdy ma swój kamień cierpliwości.

W Oriencie każdy ma swój kamień cierpliwości.

Pamiętam jak przez mgłę telewizor i spikera, który czytając wiadomości, mówił, że afgańscy mudżahedini podpisali porozumienie kończące kilkuletnią wojnę domową. To musiał być 1992. Nie przypuszczałem, że za 9 lat zacznę studia nad ich krajem.

Pamiętam jak przez mgłę telewizor i spikera, który czytając wiadomości, mówił, że afgańscy mudżahedini podpisali porozumienie kończące kilkuletnią wojnę domową. To musiał być 1992. Nie przypuszczałem, że za 9 lat zacznę studia nad ich krajem.

- Swoją drogą, to zabawne. Wydaje mi się, że słowo określające po afgańsku starszego mężczyznę, w Rosji oznacza starą kobietę. "Baba"
- To musi być przyczyna konfliktu.

- Swoją drogą, to zabawne. Wydaje mi się, że słowo określające po afgańsku starszego mężczyznę, w Rosji oznacza starą kobietę. "Baba"
- To musi być przyczyna konfliktu.

Cmentarzysko.

Cmentarzysko.

- Jakie jest wasze zdanie o nowym przywódcy, Karzaju? - spytałem mułłę.
- Dobre. - zamilkł na chwilę i uśmiechnął się. - Jak na razie.

- Jakie jest wasze zdanie o nowym przywódcy, Karzaju? - spytałem mułłę.
- Dobre. - zamilkł na chwilę i uśmiechnął się. - Jak na razie.

Bogini leżała w najzwyklejszym tekturowym pudełku na podściółce z waty. Sprawne dłonie archeologa wyjęły ją stamtąd, odkurzyły miotełką i podały do moich rąk. (...) Anahita!

Bogini leżała w najzwyklejszym tekturowym pudełku na podściółce z waty. Sprawne dłonie archeologa wyjęły ją stamtąd, odkurzyły miotełką i podały do moich rąk. (...) Anahita!

Płasko. Nieskończenie płasko.

Płasko. Nieskończenie płasko.

Drugą nadzwyczajnie kosztowną rzeczą u Kirgizów jest ożenek, bo za żonę trzeba zapłacić kałym (wykup), który, zależnie od znakomitości i bogactwa rodu żony, dochodzi do takich sum, że nowożeniec nieraz rujnuje się zupełnie.

Drugą nadzwyczajnie kosztowną rzeczą u Kirgizów jest ożenek, bo za żonę trzeba zapłacić kałym (wykup), który, zależnie od znakomitości i bogactwa rodu żony, dochodzi do takich sum, że nowożeniec nieraz rujnuje się zupełnie.

Kto w obcej ziemi nie uczy się języków, nie zbiera zewsząd wiadomości, nie poznaje wielu rzeczy i nie porównuje ich ze swoim rodzimym krajem, ów zaprawdę niepotrzebnie się urodził.

Kto w obcej ziemi nie uczy się języków, nie zbiera zewsząd wiadomości, nie poznaje wielu rzeczy i nie porównuje ich ze swoim rodzimym krajem, ów zaprawdę niepotrzebnie się urodził.

(...) jakaś kobieta oznajmiała, że jej chłopiec uznał się za Hatifnata, człapał w kółko po domu z rozstawionymi szeroko "łapkami", mrucząc pod nosem "O, horyzonty, o, horyzonty".

(...) jakaś kobieta oznajmiała, że jej chłopiec uznał się za Hatifnata, człapał w kółko po domu z rozstawionymi szeroko "łapkami", mrucząc pod nosem "O, horyzonty, o, horyzonty".

Inspirująca!

Inspirująca!

Hodża Nasreddin snuł się o północy ulicami miasta. Zatrzymał go strażnik:
- Co robisz o tej porze poza domem, Nasreddinie?
- Mój sen gdzieś przepadł, więc go szukam.

Hodża Nasreddin snuł się o północy ulicami miasta. Zatrzymał go strażnik:
- Co robisz o tej porze poza domem, Nasreddinie?
- Mój sen gdzieś przepadł, więc go szukam.