Ciekawe zakulisowe działania przed, po i w trakcie (Sowieci nie mieli ochoty się tam pchać bo znali ryzyko, ale jakoś tak wyszło, że nie było wyjścia, tzn. wszystkie wyjścia były złe?!).

Część środkowa czyli opis działań taktycznych dla entuzjastów.

Ciekawe zakulisowe działania przed, po i w trakcie (Sowieci nie mieli ochoty się tam pchać bo znali ryzyko, ale jakoś tak wyszło, że nie było wyjścia, tzn. wszystkie wyjścia były złe?!).

Część środkowa czyli opis działań taktycznych dla entuzjastów.

Książka raczej z gatunku tych bardziej specyficznych jeśli chodzi o narrację, bo Czytelnik nie dostanie w tej pozycji chronologicznego przebiegu wojny w Afganistanie. Autor najpierw przedstawia nam wcześniejsze dzieje Afganistanu związane z "Wielką Grą", genezę sowieckiej inwazji, przygotowania, szturm na pałac Tadż-Bek w Kabulu. Środek książki jest o tyle dziwny, że w sposób hasłowy opowiada raczej o losach 40. Armii i jej żołnierzach, czyli dowiemy się czegoś o zbrodniach wojennych, kobietach w Afganistanie, roli sowieckich doradców, jak wyglądały rosyjskie operacje, jak pacyfikowano ludność cywilną, jaki był los rosyjskich jeńców, co robili żołnierze na przepustkach, czym handlowano na bazarach, jak wyglądało zwolnienie do cywila. Na końcu autor omówił jeszcze wyjście wojsk sowieckich, sytuację weteranów w Rosji, działalność związków weteranów czy internetową twórczość Afgańców. Książka to raczej taka pigułka, gdzie ma się najważniejsze informacje o Sowietach podane w skondensowanej formie, poparte zawsze kilkoma konkretnymi przykładami jakichś wydarzeń z życia żołnierzy. Natomiast jeśli ktoś szuka konkretnej historii sowieckiej interwencji, to będzie rozczarowany i musi sięgnąć po bardziej monumentalne pozycje,

Książka raczej z gatunku tych bardziej specyficznych jeśli chodzi o narrację, bo Czytelnik nie dostanie w tej pozycji chronologicznego przebiegu wojny w Afganistanie. Autor najpierw przedstawia nam wcześniejsze dzieje Afganistanu związane z "Wielką Grą", genezę sowieckiej inwazji, przygotowania, szturm na pałac Tadż-Bek w Kabulu. Środek książki jest o tyle dziwny, że w...

Bardzo niezwykle interesująca historia żołnierzy radzieckich walczących w Afganistanie w latach 1979-1989. Pokazuje, że przegrana w Afganistanie była wynikiem czynników gospodarczych i tego, że trudno było pokonać całkowicie partyzantów, mających do dyspozycji trudno dostępne miejsca w tym kraju.

Bardzo niezwykle interesująca historia żołnierzy radzieckich walczących w Afganistanie w latach 1979-1989. Pokazuje, że przegrana w Afganistanie była wynikiem czynników gospodarczych i tego, że trudno było pokonać całkowicie partyzantów, mających do dyspozycji trudno dostępne miejsca w tym kraju.

Bardzo solidne, jeśli tak można powiedzieć, opracowanie przebiegu konfliktu afgańskiego ale także analiza przyczyn i historia regionu. Kawał dobrej pracy historycznej. Ze względu na szczegółowość polecam wyłącznie osobom głęboko zaangażowanym, zainteresowanym zagadnieniem.

Bardzo solidne, jeśli tak można powiedzieć, opracowanie przebiegu konfliktu afgańskiego ale także analiza przyczyn i historia regionu. Kawał dobrej pracy historycznej. Ze względu na szczegółowość polecam wyłącznie osobom głęboko zaangażowanym, zainteresowanym zagadnieniem.

Rzetelne opracowanie. Dla miłośników tematyki "Jak naprawdę silna była Armia Czerwona?"(Suworow itp). Zaskakujące jest to,że jak mówi sam autor Rosjanie nie stracili żadnej swojej placówki przez okres trwania konfliktu. Przegrali przez niewydolną ekonomię ZSRR i dali się wciągnąć w pułapkę zastawioną przez Zbigniewa Brzezińskiego.Podziwiam hart ducha tej armii, niedoinwestowanej, na głodowym żołdzie, a mimo wszystko nie poddawającej się. A polityka w tamtych regionach nie zmieniła się ani trochę do dzisiaj.Zmienił się tylko główny rozdający.

Rzetelne opracowanie. Dla miłośników tematyki "Jak naprawdę silna była Armia Czerwona?"(Suworow itp). Zaskakujące jest to,że jak mówi sam autor Rosjanie nie stracili żadnej swojej placówki przez okres trwania konfliktu. Przegrali przez niewydolną ekonomię ZSRR i dali się wciągnąć w pułapkę zastawioną przez Zbigniewa Brzezińskiego.Podziwiam hart ducha tej armii,...

Historia krwawej wojny jaką Sowieci wytoczyli Afganistanowi. Książka historyczna nie przygodowa. Nie mój target literatury ale czyta się fajnie i miejscami z wypiekami. Opis kto, dlaczego i z kim walczył, a i chyba po co.
Opis 40. Armii ( to ta sformowana do interwencji w Afganistanie) jej jednostek i dowódców. Trochę opisów warunków w jakim żyli i walczyli Sowieccy żołnierze.
Opis początku i końca wojny. Też sytuacji politycznej w samym ZSRR i Afganistanie. Dla mnie jedno ciekawe (tego nie wiedziałem). Że w trakcie tego 10 letniego konfliktu. Przewinęło się przez służbę w Afganistanie około 620 tys. chłopaków i dziewczyn. A cała 40. Armia liczyła tylko ponad 100 tys. woja. A ja myślałem że Armia Czerwona wręcz zalała Afganistan.
A oni tak jak współcześni Amerykanie w Iraku i Afganistanie bidowali jeśli chodzi o liczbę wojska. Tak to się kończy jak za wojnę chwytają się politycy, którzy próbują cały czas oszukać swoje społeczeństwo że to właściwie nie jest wojna. Tylko takie nie wiadomo co. Czyli jak dla mnie gówno. Gdzie niestety giną tysiące, miliony cywili. A problemy, wojna trwają cały czas. Nic się nie zmienia, no może na gorsze.
A demokracji jak nie ma tak nie ma, nawet tej ludowej.
Afganistan to taki piękny przykład. Zaczęło się w latach 70-tych XX wieku a trwa do dziś. Zmienia się tylko okupant. A i jeden fajny, taki Polski współczesny element. Teraz to też my okupujemy. Fajne, co nie. To takie moje prywatne przemyślenie po przeczytaniu tej książki.

Historia krwawej wojny jaką Sowieci wytoczyli Afganistanowi. Książka historyczna nie przygodowa. Nie mój target literatury ale czyta się fajnie i miejscami z wypiekami. Opis kto, dlaczego i z kim walczył, a i chyba po co.
Opis 40. Armii ( to ta sformowana do interwencji w Afganistanie) jej jednostek i dowódców. Trochę opisów warunków w jakim żyli i walczyli Sowieccy...

Po lekturze można dojść do wniosku, że gdyby nie islamscy ekstremiści (w czasie wojny 1979-1989 hojnie wspierani przez USA i Zachód),to reformy wprowadzane przez ówczesny proradziecki rząd mogły zmienić ten kraj. Kto wie, może dziś nikt by nie słyszał o Al-Kaidzie.

Po lekturze można dojść do wniosku, że gdyby nie islamscy ekstremiści (w czasie wojny 1979-1989 hojnie wspierani przez USA i Zachód),to reformy wprowadzane przez ówczesny proradziecki rząd mogły zmienić ten kraj. Kto wie, może dziś nikt by nie słyszał o Al-Kaidzie.

"Afgańcy" to bez wątpienia rozbudowana, solidna i wyczerpująca analiza historyczna, polityczna i militarna minionej wojny w Afganistanie, pisana z dużym rozmachem i rzetelnością, ukazująca konflikt z wielu perspektyw. Na równi przytacza racje, opinie, wątpliwości i lęki szeregowego sołdata, afgańskiego bojownika jak i kremlowskiej wierchuszki. Przede wszystkim, książka winna być kluczem do rozwiązania zagadki wciąż niestabilnej, niemożliwej do opanowania współczesnej sytuacji w Afganistanie, a zarazem znakiem ostrzegawczym dla kolejnych pokoleń wojskowych i polityków, zakasujących rękawy do "niesienia demokracji" na muzułmańskie ziemie. Dzięki wnikliwości autora poznajemy od podszewki skomplikowany system zależności plemiennych i religijnych kraju oraz mentalność miejscowych, uzmysławiamy sobie całkowity brak płaszczyzn porozumienia między biegunowo różnymi społecznościami Europy i Bliskiego Wschodu. W świetle analizy Rodricka Braithwaite'a, dzisiejsza bezsilność Amerykanów usiłujących bezskutecznie zaprowadzić swoją koncepcję porządku w tym niegościnnym kraju znajduje głębokie uzasadnienie. Nie da się ukryć, że poznając historię, równie wiele dowiadujemy się o przeszłości, co o teraźniejszości, a nawet przyszłości.

"Afgańcy" to bez wątpienia rozbudowana, solidna i wyczerpująca analiza historyczna, polityczna i militarna minionej wojny w Afganistanie, pisana z dużym rozmachem i rzetelnością, ukazująca konflikt z wielu perspektyw. Na równi przytacza racje, opinie, wątpliwości i lęki szeregowego sołdata, afgańskiego bojownika jak i kremlowskiej wierchuszki. Przede wszystkim, książka...

Ciekawa pozycja, jednak moim zdaniem zbyt dużo polityki, za mało Afganistanu

Ciekawa pozycja, jednak moim zdaniem zbyt dużo polityki, za mało Afganistanu

Pamiętam jak przez mgłę telewizor i spikera, który czytając wiadomości, mówił, że afgańscy mudżahedini podpisali porozumienie kończące kilkuletnią wojnę domową. To musiał być 1992. Nie przypuszczałem, że za 9 lat zacznę studia nad ich krajem.

Pamiętam jak przez mgłę telewizor i spikera, który czytając wiadomości, mówił, że afgańscy mudżahedini podpisali porozumienie kończące kilkuletnią wojnę domową. To musiał być 1992. Nie przypuszczałem, że za 9 lat zacznę studia nad ich krajem.