Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cechą charakteru może być np. męstwo, ale przecież nie jest stosowne dla kobiet być mężną lub uczoną.

Cechą charakteru może być np. męstwo, ale przecież nie jest stosowne dla kobiet być mężną lub uczoną.

Żegnając się [Witkacy] z nią [matką] przed wyruszeniem w podróż do Australii, prosił:
- Teraz mam do ciebie prośbę, ale czy obiecujesz mi, że zrobisz to, o co cię poproszę?
Gdy zaś pani Witkiewiczowa, zdumiona, ale przyzwyczajona do ekstrawagancji syna, wyraziła po krótkich targach swą zgodę, Staś ciągnie dalej:
- Błagam cię, mamo, wyskocz teraz przez okno!
- Ależ, Stasiu, co ci w głowie!
- Mamo, musisz to zrobić, błagam cię!
Ponieważ mieszkanie było na niewysokim parterze, pani Witkiewiczowa w rezultacie nalegań syna uległa, wdrapała się na parapet i zeskoczyła.
- No, widzisz, Stasiu, zrobiła, o coś mnie prosił, powiedz mi więc teraz, o co ci chodziło zmuszając mnie do takich dziwacznych poczynań?
- Dziękuję ci, mamo - na to Witkacy - teraz pojadę spokojny, gdyż wiem, że w razie pożaru dasz sobie radę i potrafisz się uratować.

Żegnając się [Witkacy] z nią [matką] przed wyruszeniem w podróż do Australii, prosił:
- Teraz mam do ciebie prośbę, ale czy obiecujesz mi, że zrobisz to, o co cię poproszę?
Gdy zaś pani Witkiewiczowa, zdumiona, ale przyzwyczajona do ekstrawagancji syna, wyraziła po krótkich targach swą zgodę, Staś ciągnie dalej:
- Błagam cię, mamo, wyskocz teraz przez okno!
- Ależ, Stasiu,...

Wyruszamy w kosmos, przygotowani na wszystko, na samotność, na walkę, męczeństwo i śmierć. Ze skromności nie wypowiadamy tego głośno, ale myślimy sobie czasem, że jesteśmy wspaniali. Tymczasem, tymczasem to nie chcemy zdobywać kosmosu, chcemy tylko rozszerzyć Ziemię do jej granic. (...) Jesteśmy humanitarni i szlachetni, nie chcemy podbijać innych ras, chcemy tylko przekazać im nasze wartości i w zamian przyjąć ich dziedzictwo. Mamy się za rycerzy świętego Kontaktu. (...) Nie szukamy nikogo prócz ludzi. Nie potrzeba nam innych światów. Potrzeba nam luster.

ما به کیهان پناهاده ایم، آماده هر چیزی هستیم: تنهایی، نبرد، شهادت و مرگ. ما از روی فروتنی با صدای بلند اعلام نمی کنیم، والی گاهی با خود می گوییم که چقدر فوق العاده هستیم... اما این تمام حقیقت نیست و معلوم می شود این آمادگی ما همه اش نمایش است. ما اصلان قصد نداریم کیهان را فتح کنیم، فقط می خواهیم مرزهای زمین را گسترش بدهیم. (...) ما شریف و بشردوست هستیم، ما نمیخواهیم نژادهای دیگررا بنده ی خود کنیم، حقت میخواهیم ارزشهای خودرا به آنان انتقال بدهیم و در مقابل همه ی مرده ریگ آنها را می پذیریم. ما خودرا شهواران تماس مقدس می شماریم. (...) ما فقط در جستجوی انسان هستیم و بس. ما به جهانهای دیگر نیاز نداریم. ما آینه لازم داریم.

Wyruszamy w kosmos, przygotowani na wszystko, na samotność, na walkę, męczeństwo i śmierć. Ze skromności nie wypowiadamy tego głośno, ale myślimy sobie czasem, że jesteśmy wspaniali. Tymczasem, tymczasem to nie chcemy zdobywać kosmosu, chcemy tylko rozszerzyć Ziemię do jej granic. (...) Jesteśmy humanitarni i szlachetni, nie chcemy podbijać innych ras, chcemy tylko...

- Panowie! Zebrana tutaj starszyzno, wysoko urodzeni, biegli w piśmie duchowni oraz inni szlachetni i prawi ludzie z tego obwodu! Z łaski jego wysokości emira bucharskiego żyjecie tu jak u Pana Boga za piecem. Niestety u nas w Rosji jest inaczej. Zjawili się tam synowie szatan, nazywani bolszewikami. Zrujnowali wszystkich bajów, duchownych oraz innych czcigodnych ludzi, a majątki ich rozdali biedakom i różnej hołocie. Zabrali oni również ziemię należącą do bogaczy, narzędzia rolnicze i bydło robocze. Wszystko to dostało się chłopom - i do tego parobkom - oraz innej hołocie, która nigdy nie miała własnej ziemi ani nawet pary wołów.

- Panowie! Zebrana tutaj starszyzno, wysoko urodzeni, biegli w piśmie duchowni oraz inni szlachetni i prawi ludzie z tego obwodu! Z łaski jego wysokości emira bucharskiego żyjecie tu jak u Pana Boga za piecem. Niestety u nas w Rosji jest inaczej. Zjawili się tam synowie szatan, nazywani bolszewikami. Zrujnowali wszystkich bajów, duchownych oraz innych czcigodnych ludzi, a...

Niski wzrost starej sprawił, że obuch ugodził ją prosto w ciemię. (...) Wtedy on z całej siły uderzył drugi raz, znowu obuchem, i znowu po ciemieniu. Krew chlusnęła, niczym woda z przewróconej szklanicy i ciało jej runęło na wznak. Cofnął się, pozwolił upaść ciału, po czym natychmiast pochylił się nad leżącą i spojrzał staruszce w twarz; była już martwa. Oczy miała wytrzeszczone, jakby zamierzały wyskoczyć jej z oczodołów, skórę na czole i policzkach pomarszczoną, całą zaś twarz zeszpeconą grymasem.

Niski wzrost starej sprawił, że obuch ugodził ją prosto w ciemię. (...) Wtedy on z całej siły uderzył drugi raz, znowu obuchem, i znowu po ciemieniu. Krew chlusnęła, niczym woda z przewróconej szklanicy i ciało jej runęło na wznak. Cofnął się, pozwolił upaść ciału, po czym natychmiast pochylił się nad leżącą i spojrzał staruszce w twarz; była już martwa. Oczy miała...

Jak trafia człowiek na ten tajemniczy Archipelag? O każdej porze dnia lecą tam samoloty, płyną okręty, turkoczą pociągi - ale żaden napis na nich nie wskazuje, dokąd jadą. A kasjerzy na dworcach i pracownicy agencji Sowturist i Inturist będą zdziwieni, jeżeli poprosicie ich o odpowiedni bilecik. Ani Archipelagu w ogólności, ani żadnej z jego niezliczonych wysepek ci ludzie nie znają, nie słyszeli o niczym.

Jak trafia człowiek na ten tajemniczy Archipelag? O każdej porze dnia lecą tam samoloty, płyną okręty, turkoczą pociągi - ale żaden napis na nich nie wskazuje, dokąd jadą. A kasjerzy na dworcach i pracownicy agencji Sowturist i Inturist będą zdziwieni, jeżeli poprosicie ich o odpowiedni bilecik. Ani Archipelagu w ogólności, ani żadnej z jego niezliczonych wysepek ci ludzie...

Beckettowska podróż w poszukiwaniu Godota.

Beckettowska podróż w poszukiwaniu Godota.

W Oriencie każdy ma swój kamień cierpliwości.

W Oriencie każdy ma swój kamień cierpliwości.

- Najpierw zadzwonię do rajkomu, powiem, że delegacja zagraniczna przyjechała. Potem zbiorę kolektyw - brygadzistę, przodujących traktorzystów i przodujące dojarki, żebyście mogli z ludźmi porozmawiać. Potem zrobimy na waszą cześć obiad.
- Po co obiad, ja się źle czuję...
- To nic. To możecie nie jeść. Ale jak przyjeżdża delegacja, to jest obiad. Porządek musi być...
Wsiadł na motocykl i pojechał do komitetu Rejonowego naradzić się.

- Najpierw zadzwonię do rajkomu, powiem, że delegacja zagraniczna przyjechała. Potem zbiorę kolektyw - brygadzistę, przodujących traktorzystów i przodujące dojarki, żebyście mogli z ludźmi porozmawiać. Potem zrobimy na waszą cześć obiad.
- Po co obiad, ja się źle czuję...
- To nic. To możecie nie jeść. Ale jak przyjeżdża delegacja, to jest obiad. Porządek musi być...
Wsiadł...

Pamiętam jak przez mgłę telewizor i spikera, który czytając wiadomości, mówił, że afgańscy mudżahedini podpisali porozumienie kończące kilkuletnią wojnę domową. To musiał być 1992. Nie przypuszczałem, że za 9 lat zacznę studia nad ich krajem.

Pamiętam jak przez mgłę telewizor i spikera, który czytając wiadomości, mówił, że afgańscy mudżahedini podpisali porozumienie kończące kilkuletnią wojnę domową. To musiał być 1992. Nie przypuszczałem, że za 9 lat zacznę studia nad ich krajem.

Godzina 9.30. W podziemiach Zakładu Medycyny Sądowej śmierdziało jak w dobrym miejskim szalecie...

Godzina 9.30. W podziemiach Zakładu Medycyny Sądowej śmierdziało jak w dobrym miejskim szalecie...