Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kocham Brandona.

Kocham Brandona.

Harry Potter to niezastąpiony cykl książek.
Czara Ognia jest tak samo zaskakująca, niesamowita, pełna magi i akcji jak jej następcy czy poprzednicy.
Czara Ognia jak dla mnie ma smutne, ale potrzebne zakończenie. No, bo Cedric umiera... :( Ale gdyby nie umarł, to nie byłoby już tak ciekawie prawda?
Polecam gorąco, cykl Harry Potter jest warty każdej sekundy życia :)

Harry Potter to niezastąpiony cykl książek.
Czara Ognia jest tak samo zaskakująca, niesamowita, pełna magi i akcji jak jej następcy czy poprzednicy.
Czara Ognia jak dla mnie ma smutne, ale potrzebne zakończenie. No, bo Cedric umiera... :( Ale gdyby nie umarł, to nie byłoby już tak ciekawie prawda?
Polecam gorąco, cykl Harry Potter jest warty każdej sekundy życia :)

To jest książka, którą poczułam za mocno, za bardzo i aż za. Wszędzie.
Myślałam, że znając jej największy suspens będe jakoś przygotowana - nie byłam.
I to jedyne co można powiedzieć o tej książce. Reszte sie czuje

To jest książka, którą poczułam za mocno, za bardzo i aż za. Wszędzie.
Myślałam, że znając jej największy suspens będe jakoś przygotowana - nie byłam.
I to jedyne co można powiedzieć o tej książce. Reszte sie czuje

Momentami nie mogłam jej czytać i to jest jej największy plus. Wybitna, rewelacyjna, do bólu szczera, odsłania nagą prawdę w prawdziwie artystyczny sposób. Jest wstrząsająca, ale czy mogłaby być inna zważywszy na tematykę? Żałuję, że o tych reportażach dowiedziałam się dopiero w tej książce, a nie kiedy ujrzały światło dzienne w oryginalne, ale lepiej późno niż wcale.
Justyna Kopińska stała się dla mnie ikoną odwagi i perfekcjonizmu połączonego z niebywałym profesjonalizmem. Zabieram się za jej kolejne książki, to pewne.

Momentami nie mogłam jej czytać i to jest jej największy plus. Wybitna, rewelacyjna, do bólu szczera, odsłania nagą prawdę w prawdziwie artystyczny sposób. Jest wstrząsająca, ale czy mogłaby być inna zważywszy na tematykę? Żałuję, że o tych reportażach dowiedziałam się dopiero w tej książce, a nie kiedy ujrzały światło dzienne w oryginalne, ale lepiej późno niż wcale....

Kocham tą autorkę za to jak pięknie rozrywa serce i to dosłownie. Z tyłu jest napisane, że gdyby złamane serce mogłoby stać się książką, byłoby tą pozycją, a ja chyba się z tym zgadzam.
Świetnie zbudowana główna bohaterka to podstawa dobrej książki, a ta nie jest dobra, a rewelacyjna. Może nawet wybitna. Naprawdę, nie ma większej mistrzyni w tym gatunku niż Hoover. Emocjonalność, racjonalizm, fabuła, dreszcze... Tu jest wszystko i jeszcze więcej.
Absolutnie każda kobieta powinna przeczytać tą książkę. Jestem zakochana nie tylko w Lily, ale też w Atlasie, który jest ideałem mojego wyobrażenia mężczyzny i ze wszystkich swoich romantycznych sił życzę sobie, żeby pewnego dnia było mi dane takiego spotkać.
Polecam ze wszystkich sił, które zostały w moich pogruchotanych myślach. Pochłonęłam w jeden dzień, bo inaczej się nie da, ale o Atlasie będę myśleć przez kolejne miesiące.

Kocham tą autorkę za to jak pięknie rozrywa serce i to dosłownie. Z tyłu jest napisane, że gdyby złamane serce mogłoby stać się książką, byłoby tą pozycją, a ja chyba się z tym zgadzam.
Świetnie zbudowana główna bohaterka to podstawa dobrej książki, a ta nie jest dobra, a rewelacyjna. Może nawet wybitna. Naprawdę, nie ma większej mistrzyni w tym gatunku niż Hoover....

Ta książka jest po prostu niewiarykurnagodna.
Każda nastolatka musi ją przeczytać. Piękna,lekka, przyjemna, poruszająca, rozdzierająca i wspaniała.
Sądziłam, że Jandy Nelson po cudownym "Oddam ci słońce" postawiła sobie za wysoką poprzeczkę. Ale myliłam się. Niebo, to na prawdę fenomenalna książka porównywalnie dobra do swej poprzedniczki.
Nelson sprawiła, że ryczałam jak po Braveheart'cie, śmiałam się jak szalona i obgryzałam paznokcie z ogromnych nerwów. Po prostu brawo!
Ja wiem, że MUSZĘ mieć ją jak najszybciej u siebie. Jestem pewna, że ty też.

Ta książka jest po prostu niewiarykurnagodna.
Każda nastolatka musi ją przeczytać. Piękna,lekka, przyjemna, poruszająca, rozdzierająca i wspaniała.
Sądziłam, że Jandy Nelson po cudownym "Oddam ci słońce" postawiła sobie za wysoką poprzeczkę. Ale myliłam się. Niebo, to na prawdę fenomenalna książka porównywalnie dobra do swej poprzedniczki.
Nelson sprawiła, że ryczałam jak...

Uwierz.
Kochaj.
Walcz o duszę.

Nie mogę powiedzieć, że skończyłam tą książkę. Że ją przeczytałam. Nie, nie potrafię tego zrobić
Bo ja takimi historiami żyje.
Takie książki służą mi za marzenia.
Czymś takim oddycham.
O Jaredzie i Ianie śnie,
A Melanie i Wagabunda to bohaterki idealne.

Uwierz.
Kochaj.
Walcz o duszę.

Nie mogę powiedzieć, że skończyłam tą książkę. Że ją przeczytałam. Nie, nie potrafię tego zrobić
Bo ja takimi historiami żyje.
Takie książki służą mi za marzenia.
Czymś takim oddycham.
O Jaredzie i Ianie śnie,
A Melanie i Wagabunda to bohaterki idealne.

Żurnalista znowu rozbawia i łamie serca.
Jego słowa są tak bardzo prywatne i przesiąknięte emocjami, że aż uniwersalne, a miłość jak źródło - można zaspokoić pragnienie i się utopić.
Czytając jego teksty, zarówno krótkie jak i długie, jest się pełnym współczucia. Bo jak to się dzieje na świecie, że na jedno serce spada tyle negatywnych emocji. Autor w pewien sposób usprawiedliwia swój życiowy scenariusz, mówiąc, że bez złych chwil nie potrafilibyśmy docenić szczęścia, jednak ja jestem zła.
Bo wydaje się on cudownym człowiekiem. Momentami zbyt prostolinijnym, pewnym siebie i chłodnym, ale dobrze wiemy, że zwykle pod takimi pozorami kryje się wielki i spragniony miłości organ z aortą...
która zacznie działać tylko na jej widok.

Żurnalista znowu rozbawia i łamie serca.
Jego słowa są tak bardzo prywatne i przesiąknięte emocjami, że aż uniwersalne, a miłość jak źródło - można zaspokoić pragnienie i się utopić.
Czytając jego teksty, zarówno krótkie jak i długie, jest się pełnym współczucia. Bo jak to się dzieje na świecie, że na jedno serce spada tyle negatywnych emocji. Autor w pewien sposób...

Czytając musiałam sobie parę razy uświadamiać: Hej, to nie jest książka fantastyczna. Autorka nie dodała od siebie za wiele, oni wszyscy żyli i ich losu nic nie zmieni bo to historia.
Szkoda tylko, że nie pomogło.
Ta książka chwyta za gardło niczym wyprowadzony z równowagi Jomswiking i nie puszcza do ostatnich stron książka. A wszystko po to, by oddalić się na dwa kroki, wziąć zamach i wbić swój topór prosto w serce czytelnika.
Czytając "Hardą" nie sposób oderwać od niej myśli. Nie mówię o wzroku, bo czasem trzeba go odwrócić, ale myśli nieustannie plączą się wokół Świętosławy, Svena, Mieszka, Wilkomira i innych wspaniałych, których nie wymienię bo kroi się moje serce.
Co najważniejsze - powieść jest po prostu idealna. Cięty dowcip, warta akcja, intrygi, nie oczywiści wrogowie i (nie)przyjaciele - to wszystko się ze sobą łączy, splata, a z każdą kartką wydaje się być jeszcze bardziej skomplikowane. Bo czy uczucia, które wydają się tak logiczne, prawdziwe i możliwe są szczere?
Cóż... Nie.

Czytając musiałam sobie parę razy uświadamiać: Hej, to nie jest książka fantastyczna. Autorka nie dodała od siebie za wiele, oni wszyscy żyli i ich losu nic nie zmieni bo to historia.
Szkoda tylko, że nie pomogło.
Ta książka chwyta za gardło niczym wyprowadzony z równowagi Jomswiking i nie puszcza do ostatnich stron książka. A wszystko po to, by oddalić się na dwa kroki,...