To nie jest książka wymagająca, to nie jest książka porywająca, to jest książka bardzo prosta, bardzo lekka i po prostu bardzo przyjemna, a do tego niesamowicie ciepła.

Koncepcja jest bardzo prosta, dwójka bohaterów, oboje na zakrętach życiowych i konieczność zamieszkania ze współlokatorem. Ich relacja jest jednak inna, bo ta dwójka nigdy się nie widziała, mijają się mimo iż dzielą malutkie mieszkanie z jednym łóżkiem. Ot dziwna sytuacja, no ale nie ma co szukać w niej sensu. Punkt wyjścia z założenia miał być tu niekonwencjonalny i taki jest. Fabuła jest ciekawa, relacja bohaterów również. Trzeba przyznać że jest to bardzo dziwna znajomość, jednak fabuła jest bardzo dobrze skonstruowana i nie sposób nie polubić dwójki bohaterów i nie zacząć im kibicować.

To nie jest ambitna pozycja, a bardzo lekka, dowcipna opowieść o tym jakie życie potrafi być nieprzewidywalne. 7/10

To nie jest książka wymagająca, to nie jest książka porywająca, to jest książka bardzo prosta, bardzo lekka i po prostu bardzo przyjemna, a do tego niesamowicie ciepła.

Koncepcja jest bardzo prosta, dwójka bohaterów, oboje na zakrętach życiowych i konieczność zamieszkania ze współlokatorem. Ich relacja jest jednak inna, bo ta dwójka nigdy się nie widziała, mijają się mimo...

Nie mam zbyt wielu przemyśleń na temat tej książki, była ona naprawdę luźna i przyjemna. Ciekawa fabuła, relacja bohaterów mimo, że dziwna to bardzo dobrze skonstruowana. Bardzo podobał mi się poprowadzony wątek seksualny.
Końcówka genialna, chwyta za serce.

Nie mam zbyt wielu przemyśleń na temat tej książki, była ona naprawdę luźna i przyjemna. Ciekawa fabuła, relacja bohaterów mimo, że dziwna to bardzo dobrze skonstruowana. Bardzo podobał mi się poprowadzony wątek seksualny.
Końcówka genialna, chwyta za serce.

Wysokie oceny z wyjaśnieniem że to fajny odmóżdżacz -jakoś mnie nie przekonują. Po lekturze spodziewam się czegoś wręcz przeciwnego. Tak swoją drogą nazwać to odmóżdżaczem -to jakby nic nie powiedzieć. :)

Wysokie oceny z wyjaśnieniem że to fajny odmóżdżacz -jakoś mnie nie przekonują. Po lekturze spodziewam się czegoś wręcz przeciwnego. Tak swoją drogą nazwać to odmóżdżaczem -to jakby nic nie powiedzieć. :)

Przecudowny, ciepły romans z niekonwencjonalnym pomysłem na fabułę.

Przecudowny, ciepły romans z niekonwencjonalnym pomysłem na fabułę.

Dowcipna, przyjemna lektura

Dowcipna, przyjemna lektura

Bardzo fajna i przyjemna książka. Szybko się czytało.

Bardzo fajna i przyjemna książka. Szybko się czytało.

Leciutka rozrywka. Fabuła przewidywalna, ale nie działa to na niekorzyść. Może nie jest to bardzo ambitna pozycja, ale nie mam poczucia zmarnowanego czasu.

Leciutka rozrywka. Fabuła przewidywalna, ale nie działa to na niekorzyść. Może nie jest to bardzo ambitna pozycja, ale nie mam poczucia zmarnowanego czasu.

POLECAM! :)

POLECAM! :)

"Współlokatorzy" to książka, po którą sięgnęłam przypadkowo, nie mając co do niej żadnych oczekiwań. Szybko jednak zacząłam podejrzewać, że może być dobra (uwaga spojler: nie myliłam się). Ta pełna ciepła i humoru opowieść pochłonęła mnie bez reszty i z ogromnym zaciekawieniem śledziłam losy Tifanny i Leona. To nie kolejny ckliwy i płytki romans, w którym pierwsze skrzypce grają wyłącznie główni bohaterowie i ich relacja. To życiowa, autentyczna opowieść, pełna różnorakich wątków i problemów. Pomimo komediowego charakteru, porusza tematy trudne. Mówi o tkwieniu w sidłach toksycznej relacji, manipulacji oraz przemocy psychicznej i fizycznej. Autorka pokazuje, jak trudno jest się z czegoś takiego wyrwać i jakie piętno odciska to na człowieku. Nie można zapomnieć o bracie Leona. Tutaj system zawalił, a on został niesłusznie skazany za zbrodnię, której nie popełnił.

Głównych bohaterów nie da się nie lubić, choć to połączenie dziwaczne, które może nie do końca do siebie pasuje. Tiffy jest ekscentryczna, wszędzie jej pełno, ma specyficzny gust. W nietypowy sposób łączy kolory, uwielbia rzeczy żywcem wyjęte z pchlego targu i wnosi do mieszkania Leona lampę lawową, żelazko w kształcie Iron Mana, kowbojki z ostrogami, poduszkę w kształcie krowy, a także dużo wypieków, ciepła i wsparcia. Leon z kolei to osoba cicha i stroniąca od ludzi, która daje Tiffany potrzebną jej przestrzeń i zrozumienie. Ich życia początkowo płyną równolegle, a relacja rozwija się w sposób wyważony i spokojny. Motyw komunikowania się przez karteczki ogromnie przypadł mi do gustu i uważam, że dodało to tej historii dodatkowego uroku.

Sądzę, że jest to naprawdę godna uwagi pozycja. Lekka, oryginalna za sprawą głównej bohaterki, romantyczna, a przede wszystkim życiowa. Dobrze napisana i wciągająca. Polecam! 

"Współlokatorzy" to książka, po którą sięgnęłam przypadkowo, nie mając co do niej żadnych oczekiwań. Szybko jednak zacząłam podejrzewać, że może być dobra (uwaga spojler: nie myliłam się). Ta pełna ciepła i humoru opowieść pochłonęła mnie bez reszty i z ogromnym zaciekawieniem śledziłam losy Tifanny i Leona. To nie kolejny ckliwy i płytki romans, w którym pierwsze skrzypce...

Przyjemna, typowo guilty pleasure. Przynajmniej szybko lot zleciał :)

Przyjemna, typowo guilty pleasure. Przynajmniej szybko lot zleciał :)