Wymyśliłam cię

Ostatnimi czasy literatura młodzieżowa to mój konik i muszę przyznać, że z każdym następnym tytułem zaczynam się coraz bardziej wkręcać. Co za tym idzie i ten tytuł pochłonął mnie bez reszty.
Książka pełna humoru i zagadek, zawiłych relacji międzyludzkich i dość nietypowego problemu na poziomie nastoletnim, a wątek miłosny dość ujmujący i ciekawie poprowadzony. Postacie niestandardowe i niesamowicie wyraziste, nie sposób stwierdzić, która była tą naj podczas czytania (biorę wszystkie z całą gamą kolorytu i pionkiem w ustach ;))
Bardzo mi się podoba, że książka nie została napisana z poziomu medycznego tylko najzwyklej w świecie poziomu ludzkiego, jak osoba - w dodatku nastoletnia - radzi sobie ze schizofrenią na co dzień. Relacje dzieci z rodzicami zostały bardzo ciekawie nakreślone - myślę, że niejednemu rodzicowi przydałoby się przeczytać tę pozycję z podkreśleniem na wypowiedzi Miles’a ;)
Książka w połowie wydaje się być nieco przewidywalna - jednak potrafi niejednym zwrotem zaskoczyć.
Naprawdę bardzo przyjemnie mi się ją czytało, a im bliżej końca tym bardziej trzymała w napięciu. Wywołuje całą gamę uczuć - od śmiechu, przez złość, aż po łzy.
Serdecznie polecam! Nastolatkom i Rodzicom ;)

Ostatnimi czasy literatura młodzieżowa to mój konik i muszę przyznać, że z każdym następnym tytułem zaczynam się coraz bardziej wkręcać. Co za tym idzie i ten tytuł pochłonął mnie bez reszty.
Książka pełna humoru i zagadek, zawiłych relacji międzyludzkich i dość nietypowego problemu na poziomie nastoletnim, a wątek miłosny dość ujmujący i ciekawie poprowadzony. Postacie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Schizofrenia. Straszna sprawa. Okrutna choroba. Dla chorego, jego rodziny i otoczenia. Poczytałam sobie o tym na początku roku (np. Niepotrzebna jak róża), a niedawno wpadła mi w ręce jak świeża bułeczka książka „Psychiatrzy. Sekrety polskich gabinetów”. Myślałam, że to będzie lekka pozycja na trudny temat, ale łatwa i lekka nie była. 15 trudnych schorzeń i defektów psychicznych oczami lekarzy psychiatrów. Bardzo ciężka sprawa. Żeby trochę odreagować, ale zgłębić temat i podejść do niego lżej, wzięłam się równolegle za powieść, która czekała na półce od dawna. „Wymyśliłam Cię” - ze świetnymi opiniami, anonsowana jako powieść dla młodzieży, pozwalająca choć trochę obłaskawić schizofrenię.

Powieść jest świetna i mądra. I dla młodzieży, i dla dorosłych. Choć nie lubię książek, których fabuła toczy się w środowisku nastolatków, tutaj wcale mi to nie przeszkadzało. Trzymająca w napięciu, wciągająca, wzrusza, wzbudza empatię i niedowierzanie, momentami bawi, zaskakuje zakończeniem. Super! Daje możliwość poznać chorobę, dowiedzieć się, co czuje chory, z iloma problemami musi się zmierzyć, choć na chwilę wejść w jego skórę. No bo jak sobie radzić na codzień, gdy nie wiadomo, czy to, co widzimy jest realne, czy tylko halucynacją? Czy da się żyć cały czas z lękiem i niepewnością, które paraliżują? A jak ze świadomością odmienności, pragnieniem, by być jak inni, mieć przyjaciół, chodzić na imprezy, zakochać się? Być kochanym takim, jakim się jest. Jak utrzymać chorobę w ryzach? I jeszcze rodzina - musi sobie jakoś poradzić, wszak wiadomo, że jak poważnie chore dziecko w domu, to niezdrowa cała rodzina. A chorych wokół nas jest niemało, tylko często o tym nie wiemy. Żyją w niepotrzebnej izolacji, w atmosferze nieufności, a często również niechęci. A mogliby wieść życie zupełnie normalne. Otoczenie, nawet deklarujące tolerancję, nie jest wyrozumiałe. Ludzie mają niewielką wiedzę na temat schizofrenii, więc się obawiają i często uprzykrzają życie chorym uważając ich za niebezpiecznych lub zabawnych odmieńców.

Taki trudny i przygnębiający temat, a tak atrakcyjnie i lekko podany! Jest wątek obyczajowy, kryminalny, romans, dająca się lubić główna bohaterka Alex i jej nieodłączny atrybut - aparat fotograficzny oraz mnóstwo świetnie przedstawionych postaci drugoplanowych. A oprócz tego, na zachętę - homary, Niebieskooki, zabójcza tablica wyników, żyrandolowy pyton, Most Czerwonej Wiedźmy, grasujący komuniści, nadajniki szpiegowskie i Miles, och ten Miles! Tylko czy istniał on aby naprawdę?

Ta książka daje nadzieję, że czytelnik (oby było ich jak najwięcej) oswoi schizofrenię, tę okrutną chorobę, choć trochę ją pozna, będzie w stanie wyobrazić sobie, co się może dziać w głowie chorego, a w efekcie sprawi, że życie schizofreników stanie się łatwiejsze i bardziej godne.

Schizofrenia. Straszna sprawa. Okrutna choroba. Dla chorego, jego rodziny i otoczenia. Poczytałam sobie o tym na początku roku (np. Niepotrzebna jak róża), a niedawno wpadła mi w ręce jak świeża bułeczka książka „Psychiatrzy. Sekrety polskich gabinetów”. Myślałam, że to będzie lekka pozycja na trudny temat, ale łatwa i lekka nie była. 15 trudnych schorzeń i defektów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zapowiadało się ciekawie a wyszło słabo... Temat poważny i to bardzo jednak sama historia jak dla mnie mało realna i przerysowana... nie przekonała mnie do siebie.. jakaś taka naciągana. A moze to styl autorki?

Zapowiadało się ciekawie a wyszło słabo... Temat poważny i to bardzo jednak sama historia jak dla mnie mało realna i przerysowana... nie przekonała mnie do siebie.. jakaś taka naciągana. A moze to styl autorki?

Pokaż mimo to

Alex jest nastolatką, która nie potrafi odróżnić iluzji od rzeczywistości. Z pomocą aparatu fotograficznego i młodszej siostry Charlie walczy, by ukończyć szkołę średnią. Nie jest to jednak takie proste, kiedy pomimo leków schizofrenia nie zamierza odpuścić, a żaden z uczniów nie może dowiedzieć się o jej chorobię. W dodatku Alex zaczyna interesować pewien chłopak... Dziewczyna z czasem przekona się, że zwyczajne życie nie jest takie proste, kiedy nikt cię na nie nie przygotował...
Prawdę powiedziawszy, spodziewałam się czegoś innego po tej książce. Myślałam, że autorka skupi się na schizofrenii, dostałam jednak po prostu opowieść o dziewczynie, która zmaga się głównie ze zwyczajnymi problemami. Nie mówię, że to źle! Dzięki temu pisarka pokazała, że choroba nie definiuje człowieka. To, co moim zdaniem jest najlepsze w tej powieści, to zdecydowanie bohaterowie. Są po prostu cudowni! Każdy inny, przy czym każdy wiarygodny, a Alex naprawdę polubiłam. Bardzo mi przypadły do gustu również swobodny styl pisania oraz zakończenie ⎼ nie był to ani typowy happy-end, ale również nie to, czego spodziewamy się po tytule i opisie. Według mnie jednak niektóre wątki zostały potraktowane nieco po łebkach. Autorka chciała poruszyć zbyt wiele problemów na raz, przez co możemy odczuwać przesyt. Dodatkowo mam wrażenie, że książka nie przeszła korekty w wydawnictwie, w głównej mierze przez to, że fabuła miejscami była niedopracowana. Mimo wszystko „Wymyśliłam cię” to godna polecenia książka, jednakże bardziej jako obyczajówka z pokaźnym wątkiem romantycznym aniżeli dramat traktujący o schizofrenii.

Alex jest nastolatką, która nie potrafi odróżnić iluzji od rzeczywistości. Z pomocą aparatu fotograficznego i młodszej siostry Charlie walczy, by ukończyć szkołę średnią. Nie jest to jednak takie proste, kiedy pomimo leków schizofrenia nie zamierza odpuścić, a żaden z uczniów nie może dowiedzieć się o jej chorobię. W dodatku Alex zaczyna interesować pewien chłopak......

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawy i dobry debiut autorki, po pierwsze uwielbiam relacje Alex i Milesa, choć wolałabym ich jako przyjaciół. Można powiedzieć, że troszkę ze sobą rywalizują i są wobec siebie złośliwi, ale to jest moim zdaniem bardzo zabawne i urocze na swój sposób. Wszyscy bohaterowie są ludzcy i ich zachowania takie są.
Problem mam z zakończeniem. Jak dla mnie, strasznie nudne i pośpieszne.
Książka jest dobra ze względu na świetnych bohaterów, a nie ze względu na oryginalną fabułę.
Mimo to polecam przeczytać 😍

Ciekawy i dobry debiut autorki, po pierwsze uwielbiam relacje Alex i Milesa, choć wolałabym ich jako przyjaciół. Można powiedzieć, że troszkę ze sobą rywalizują i są wobec siebie złośliwi, ale to jest moim zdaniem bardzo zabawne i urocze na swój sposób. Wszyscy bohaterowie są ludzcy i ich zachowania takie są.
Problem mam z zakończeniem. Jak dla mnie, strasznie nudne i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę bardzo przyjemnie i szybko się czyta. Jest napisana dobrym językiem jednak nie polecam jej młodszym czytelnikom. Wbrew pozorom nie jednokrotnie mnie zdziwiła, a tytuł którego wyjaśnienie zakładałam na dwa sposoby zupełnie mnie zaskoczył. Mimo to do końca uważałam za niepewne istnienie niektórych osób i sytuacji dzięki czemu mogę stwierdzić że trzyma w napięciu. Bardzo polubiłam głównych bohaterów i nie tylko. Trzeba jednak pamiętać o skupieniu podczas czytania tej lektury gdyż często szczegóły mają znaczenie. Możliwe że to moja wina i nie zapamiętałam pewnych kwestii przez co dalej są rzeczy uznawane przeze mnie za nie jasne, a może to celowy zabieg autorki. Nie zważając na wszystko ta książka poprostu jest warta polecenia ale tak jak już wspominałam wcześniej nie dawała bym jej osobą poniżej tak 14roku życia.

Książkę bardzo przyjemnie i szybko się czyta. Jest napisana dobrym językiem jednak nie polecam jej młodszym czytelnikom. Wbrew pozorom nie jednokrotnie mnie zdziwiła, a tytuł którego wyjaśnienie zakładałam na dwa sposoby zupełnie mnie zaskoczył. Mimo to do końca uważałam za niepewne istnienie niektórych osób i sytuacji dzięki czemu mogę stwierdzić że trzyma w napięciu....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Szybko i przyjemnie się czyta. Ogromny plus za zgrabnie wpleciony motyw choroby psychicznej, jednak uważam, że jego potencjał nie został do końca wykorzystany. Fabuła wciąga, chociaż, niestety, szkolne intrygi i dramaty są bardzo infantylne i naciągane. Chociaż? Może tak właśnie wygląda amerykański High School?

Szybko i przyjemnie się czyta. Ogromny plus za zgrabnie wpleciony motyw choroby psychicznej, jednak uważam, że jego potencjał nie został do końca wykorzystany. Fabuła wciąga, chociaż, niestety, szkolne intrygi i dramaty są bardzo infantylne i naciągane. Chociaż? Może tak właśnie wygląda amerykański High School?

Pokaż mimo to

Schizofrenia to bardzo trudna do pokonania choroba. Najczęściej walczy się z nią całe życie, całe życie trzeba brać odpowiednio dobrane leki i spotykać się z terapeutami. Przypadłość ta nadal jest tematem, o którym raczej się nie mówi. Tu schizofrenia jest głównym wątkiem.
Mała, czerwonowłosa Alex nudzi się na zakupach z mamą. Wpatruje się w akwarium z homarami. Podchodzi do niej chłopak i zaczynają rozmawiać. Zaczyna ich łączyć więź, Alex postanawia uratować homary, wypuścić na wolność. Nagle to wszystko okazuje się... nierealne. Tego nie było. To się nie wydarzyło. Nikt nie widział błękitnookiego chłopca, o którym nie sposób zapomnieć...
Alex ma schizofrenię. Bierze leki, do choroby podchodzi świadomie, nie daje się ulec złudzeniom, potrafi oddzielić rzeczywistość od halucynacji. Chce wieść normalne życie. Chodzi do liceum, chce iść na studia, mieć przyjaciół. Kiedy zostaje wyrzucona z jednej szkoły i przenosi się do innej, szybko pochłania ją wir szkolnych wydarzeń. Poznaje ciekawych ludzi i... błękitnookiego. Chłopak rozsiewa wokół siebie woń strachu i respektu, jest arogancki i niczego ani nikogo się nie boi. Szybko losy bohaterów splatają się ze sobą.
Jestem mega zadowolona z lektury. Takie debiuty mogę ciągle czytać! Tematyka super, wykonanie bardzo dobre. Fajny, zabawny humor, pomimo powagi sytuacji, choroby, Alex była dowcipna. Fabuła wciąga od początku, nie dłuży się, styl pisania prosty i przyjemny.
Polecam.

Faux Pas

Schizofrenia to bardzo trudna do pokonania choroba. Najczęściej walczy się z nią całe życie, całe życie trzeba brać odpowiednio dobrane leki i spotykać się z terapeutami. Przypadłość ta nadal jest tematem, o którym raczej się nie mówi. Tu schizofrenia jest głównym wątkiem.
Mała, czerwonowłosa Alex nudzi się na zakupach z mamą. Wpatruje się w akwarium z homarami. Podchodzi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Szczerz uważam że dawno to było kiedy czytałam ksiązke która tak bardzo mnie rozwaliła. Po lekturze myślałam o iej jeszcze dłuuugo, a gdy nastąpiła wielka zmiana w zyciu bohaterki - czułam ją całą sobą

Szczerz uważam że dawno to było kiedy czytałam ksiązke która tak bardzo mnie rozwaliła. Po lekturze myślałam o iej jeszcze dłuuugo, a gdy nastąpiła wielka zmiana w zyciu bohaterki - czułam ją całą sobą

Pokaż mimo to

Nie ma w tej książce nic co by mnie od niej odepchnęło KOCHAM JĄ CAŁYM SERCEM KSIĄŻKOCHOLIKA
To nie jest romansidło tylko coś normalnego i wspaniałego, ponieważ nienawidzę romansideł , a ta książka nawet odrobinę nie jest z tym związana, ta książka jest piękna

Nie ma w tej książce nic co by mnie od niej odepchnęło KOCHAM JĄ CAŁYM SERCEM KSIĄŻKOCHOLIKA
To nie jest romansidło tylko coś normalnego i wspaniałego, ponieważ nienawidzę romansideł , a ta książka nawet odrobinę nie jest z tym związana, ta książka jest piękna

Pokaż mimo to