Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka wprowadza czytelnika w ponury i okrutny świat uzależnień współczesnej młodzieży (a może w świat uzależnień okrutnej młodzieży) poczynając od narkotyków, alkoholu, przez media społecznościowe a na potrzebie bliskości drugiej osoby kończąc. Paradoksalnie w stosunku do tematyki, opowieść czyta się przyjemnie i z zapartym tchem. Zdecydowaną zasługą tego jest prosty i lekki (choć często przepełniony nowomową młodzieżową pokazującą jak bardzo już jestem w tyle), a przy tym inteligentny język Narratora, do którego od razu można poczuć dozę sympatii. Bo jak tu nie lubić wrażliwego, opiekuńczego i oczytanego gościa z zasadami, który potrafi zarówno przywalić ciętą ripostą jak i... w gębę. Niesamowicie dobrze czyta się przede wszystkim jego opisy rozmów z osobami, na których mu zależy. Widać w nich sporo uczuć i trafnych obserwacji. Masa odniesień do kina i literatury również dodaje im sporo uroku oraz humoru.
Kuba Koisz i jego #yolo_alter_ego są trochę jak Bukowski i Chinaski. Wulgarnie, lekko a przy tym przenikliwie i w punkt. O samotności, przyjaźni, zagubieniu i Kotach.
"Teatr zajebistości ściągnął afisze." Liczę na bis.
#YOLO

Książka wprowadza czytelnika w ponury i okrutny świat uzależnień współczesnej młodzieży (a może w świat uzależnień okrutnej młodzieży) poczynając od narkotyków, alkoholu, przez media społecznościowe a na potrzebie bliskości drugiej osoby kończąc. Paradoksalnie w stosunku do tematyki, opowieść czyta się przyjemnie i z zapartym tchem. Zdecydowaną zasługą tego jest prosty i...