Mock

Marek Krajewski to pisarz, do którego lubię wracać. Jego niezwykle klimatyczne powieści wciągają, a mroczny półświatek z minionej epoki zawsze robi na mnie wrażenie. Pierwszą serię przygód Eberharda Mocka "w Breslau" skończyłam czytać kilka miesięcy temu. Nie były to równe powieści, jednak ich tło zawsze stało na wysokim poziomie. "Mock" to pierwszy tytuł z nowej serii, która liczy sobie już trzy części. Najnowsza- "Pojedynek" miała swą premierę w tym miesiącu. Nowa seria wyróżnia się już na pierwszy rzut oka komiksową, czarno-białą grafiką. W czytelniczym światku styl ten cieszy się bardzo skrajnymi opiniami. Mi osobiście bardzo się podoba, zatem wielkie brawa dla grafika. Przejdźmy jednak do treści, przecież to rzecz najważniejsza. Marek Krajewski postanowił zafundować nam wycieczkę do czasów pierwszych lat pracy Mocka w policyjnych murach. Muszę Wam powiedzieć, że jest to bardzo udany powrót. Całym sercem jestem fanką Popieskiego, jednak tym razem młody Eberhard także się do mojego serca dobija. Kreacja bohatera jest bardzo miłą odmianą od jego starszego, trochę wypalonego zawodowo wcielenia.
Tradycyjnie już u Krajewskiego, powieść ma konstrukcję klamrową. W tym przypadku doświadczony życiem Eberhard opowiada historię śledztwa z początków swojej kariery. A zdarzyło się ono w roku 1913, kiedy to Europa nie znała jeszcze grozy wielkich konfliktów zbrojnych. We wrocławskiej Hali Stulecia dokonano, jakżeby inaczej, tajemniczego mordu, który zdaje się mieć znaczenie symboliczne. Nasz młody bohater pali się do udziału w rozwiązywaniu kryminalnej zagadki, niestety nie będzie to proste, ponieważ poza śledztwem, Mock musi stawić czoła tajemniczemu wrogowi, któremu zależy na uciszeniu młodego policjanta. Autor stworzył tym sposobem dwa równorzędne wątki, które płynnie splatają się ze sobą. Intryga jest zawikłana po mistrzowsku, przez Krajewskiego przemawiają bowiem lata doświadczenia. Sam Eberhard jest o niebo sympatyczniejszy od swojej starszej wersji, brak w nim zgorzknienia i poczucia wyższości. Na szczęście autor nie zapomniał o jego charakterystycznych cechach, jak umiłowanie elegancji czy też niezwykłej pedanterii. Tradycyjnie już w powieści odnajdziemy nawiązania do klasycznych myślicieli, a także pobudzające wyobraźnię sekretne stowarzyszenia. Nie zabrakło również "starych znajomych", czyli dobrze nam znanych z pierwszej serii bohaterów, co bardzo mnie ucieszyło. Piękne kobiety, upadłe dziewczęta, naturalistyczne, szczegółowe opisy, niezwykły retroklimat i wciągająca zagadka do rozwikłania to gwarancja satysfakcjonującej lektury. Nie zawiodłam się na "nowym Mocku" i z przyjemnością sięgnę po kolejne dwa tomy jego przygód. Jeśli jeszcze nie znacie Marka Krajewskiego serdecznie zachęcam Was do lektury. Bez problemu możecie zacząć od nowych przygód, gdyż brak znajomości wcześniejszych nie ma żadnego wpływu na odbiór tekstu.

Marek Krajewski to pisarz, do którego lubię wracać. Jego niezwykle klimatyczne powieści wciągają, a mroczny półświatek z minionej epoki zawsze robi na mnie wrażenie. Pierwszą serię przygód Eberharda Mocka "w Breslau" skończyłam czytać kilka miesięcy temu. Nie były to równe powieści, jednak ich tło zawsze stało na wysokim poziomie. "Mock" to pierwszy tytuł z nowej serii,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak zawsze w tej serii bardzo dobry klimat miasta i epoki w której dzieje się akcja oraz niezrównany tytułowy bohater. Mamy również kolejne stowarzyszenia, tym razem polityczne no i fabuła koncentrująca się na politycznym spisku.

Jak zawsze w tej serii bardzo dobry klimat miasta i epoki w której dzieje się akcja oraz niezrównany tytułowy bohater. Mamy również kolejne stowarzyszenia, tym razem polityczne no i fabuła koncentrująca się na politycznym spisku.

Pokaż mimo to

To kolejny (już szósty) kryminał autora który przeczytałam, opowiadający o funkcjonariuszu policji pracującym we Wrocławiu - Eberhardzie Mocku. Cykl o Mocku czytam z polecenia znajomej wrocławianki, zakochanej w twórczości rodzimego pisarza. Ja niestety do jego fanów nigdy nie należałam i nadal jego twórczość mnie nie przekonuje.

Książka NIE JEST ani pasjonująca, ani wciągająca. Można przerwać jej czytanie w dowolnym momencie, bez żadnego żalu. Proza Krajewskiego jest dla mnie bardzo nużąca, ze zbędnymi nic nie wnoszącymi do tekstu dygresjami i tak w wolno rozgrywającej się akcji. Fabuła bardzo przewidywalna, a sam Mock to bardzo przeciętny bohater. Jedyny plus w powieści, to ciekawy opis Hali Stulecia we Wrocławiu, miejsca wybranego na zbrodnię kryminalną. Autor zdradza nam historię jej powstania, jej architektów czy tajemnice architektoniczne, w taki sposób, że ma się ochotę natychmiast tam pojechać i ją zobaczyć.
Powieść należy do przeciętnych rozrywkowych czytadeł typu PZ. Mogę ją polecić fanom kryminałów RETRO i entuzjastom pisarza, ale nie spodziewajcie się „fajerwerków”.

To kolejny (już szósty) kryminał autora który przeczytałam, opowiadający o funkcjonariuszu policji pracującym we Wrocławiu - Eberhardzie Mocku. Cykl o Mocku czytam z polecenia znajomej wrocławianki, zakochanej w twórczości rodzimego pisarza. Ja niestety do jego fanów nigdy nie należałam i nadal jego twórczość mnie nie przekonuje.

Książka NIE JEST ani pasjonująca, ani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytając "Mock. Pojedynek", myślałam często, że pewną przewrotną cechą pisarstwa Krajewskiego (mocno widoczną w serii o Mocku) jest to, że z biegiem lat twórca ten pisze coraz lepiej, sprawniej buduje swoje fabuły, jest po prostu coraz bieglejszym rzemieślnikiem, efekt jest taki, że jego powieści są z biegiem czasu coraz lepsze i że gdyby ktoś chciał czytać przygody detektywa z Breslau, kierując się chorologią życia postaci, a nie tworzenia przez Krajewskiego kolejnych części serii, to pierwsze powieści o młodym Mocku są lepsze niż te mówiące o jego latach dojrzałych czy wręcz starości, choć z drugiej strony wszystkie są przecież naprawdę dobre. "Mock. Początek" jest zaś kryminałem naprawdę świetnym.

Przede wszystkim pochłonęła mnie bez reszty genialna, tajemnicza zbrodnia... w przeciwieństwie do pierwszych książek o Mocku mocno osadzona w Tu i Teraz, w powojennej rzeczywistości Breslau i pozbawiona abstrakcyjnych niekiedy w pierwszych powieściach Krajewskiego odniesień do przeszłości uwikłanych w nią osób. W nowo wybudowanej Hali Stulecia tuż przed jej spektakularnym otwarciem znalezione zostają ułożone w nieprzypadkową konfigurację zwłoki czterech chłopców, nad którymi wisi nagi mężczyzna z przyczepionymi skrzydłami. Szybko okazuje się, że chłopcy uczyli się w jednej szkole i byli bliskimi przyjaciółmi, co więcej sprawa ma polityczna wymowę, bo może położyć się cieniem na wizycie cesarza, która miała uświetnić otwarcie Hali. Co więcej miejsca porwań chłopców układają się na mapie Breslau w romb, mord wydaje się mieć więc skryte przesłanie i symbolikę. Mock tymczasem jest wachmistrzem wydziału obyczajowego, to początek jego kariery w policji, ma lat 30 i duże ambicje, a jego szefem jest Paul Vyhladil, zwany Hipopotamem, z którym detektyw nieszczególnie się dogaduje i który inicjuje aferę obyczajową, za którą grozi jego pracownikom zwolnienie z szeregów policji. Mock musi się wykazać, by ratować posadę, a sukces w śledztwie dotyczącym zbrodni w Hali Stulecia z pewnością by mu w tym pomógł.... tak zaczyna się akcja, która z czasem zyskuje klimat szpiegowskiej afery z lożą wolnomularską w tle z jednej i nacjonalistycznym Związkiem Wszechniemieckim z drugiej strony. Zaskoczyły mnie liczne volty w akcji, ale też wielość i rozmaitość uwikłanych w nią postaci, z których żadna nie jest płaska lub tekturowa, to pełnokrwiści ludzie, za którymi stoją ich nieoczywiste historie. Ciekawie jest też śledzić losy Mocka, który jeszcze nie jest w szponach alkoholu, jest ambitny, błyskotliwy, uparty, nieoczywisty, jego skupienie zburzyć mogą tylko piękne kobiety, za którymi wodzi wzorkiem. Pojawiają się również Lasarius i Muhlhaus, czyli postaci z innych części serii, które poznajemy w nowej odsłonie, bo dopiero na początku budowania ich relacji z Mockiem. Szczególnie cenna jest jednak uważność, z jaką podchodzi Krajewski do postaci epizodycznych, dzięki czemu nie sposób nie zaangażować w ich losy, a powieść zyskuje psychologiczne bogactwo. Zanim dochodzi do zbrodni w Hali Stulecia czytelnik ma okazję w krótkich odsłonach poznać chłopów, którzy padli ich ofiarą, później zaś poznaje ich rodziny, to sprawia, że ich śmierć i jej okoliczności wywierają mocniejsze wrażenie na czytelniku, nie jest to zbrodnia na anonimowych ofiarach, to tragedia konkretnych ludzi. Pojawia się też w fabule świetna postać kobieca - piękna, bogata i wykształcona (lekarz) Charlotta Bloch von Bekessy, której urokowi Mock nie może nie ulec i której rolę w całej intrydze bardzo długo trudno jest ostatecznie dookreślić. Jest to postać bardzo bogata, nieprzewidywalna, prawdziwa famme fatale często wymykająca się jednakże temu oczywistemu szablonowi. Zresztą wyrazistych bohaterów w tej powieści nie brak. Dyrektor szkoły Heckmann, na którym Mock skutecznie trenuje imadło, bezwzględni bracia Matyskowie, pomagający detektywowi, piękna prostytutka Nora czy wreszcie historyczne postaci, jak architekt Hans Poelzig czy pułkownik wywiadu Walter Nicolai, którzy pod piórem Krajewskiego stają się nagle żywymi ludźmi i pełnowymiarowymi osobowościami. Podziwiać też można rzetelność w odmalowaniu szczegółów architektury i historycznych uwikłań Hali Stulecia. Jest to zresztą rzetelność, z której Krajewski jest znany od początku swojej pisarskiej kariery i która sprawia, że jego Breslau jest takie "żywe", prawdziwe, dotykalne. Doczepić się mogę tylko obecności Muhlhausa w Breslau w 1913 roku, bo w tym czasie powinien być gdzieś indziej, bo jak wynika z innych części serii ten bohater pojawił się w mieście dopiero po wojnie, ale i to wybaczam.... "Mock. Początek" to jest naprawdę przemyślany, gęsty, świetnie napisany retro kryminał w stylistyce noir.

Czytając "Mock. Pojedynek", myślałam często, że pewną przewrotną cechą pisarstwa Krajewskiego (mocno widoczną w serii o Mocku) jest to, że z biegiem lat twórca ten pisze coraz lepiej, sprawniej buduje swoje fabuły, jest po prostu coraz bieglejszym rzemieślnikiem, efekt jest taki, że jego powieści są z biegiem czasu coraz lepsze i że gdyby ktoś chciał czytać przygody...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Najlepsza seria Marka Krajewskiego.

Najlepsza seria Marka Krajewskiego.

Pokaż mimo to

Kolejna ciekawa historia z Eberhardem Mockiem urozmaicona polityczną intrygą pomiędzy pewnymi frakcjami. Przedwojenny, miejski klimat retro wiernie odtworzony. Poza tym masoneria, cała ich ukryta symbolika i hierarchia bardzo mnie interesuje. Oczywiście w tym tytule było to ledwie muśnięte, ale nadało to interesującego tła tej powieści p. Krajewskiego. Zdecydowanie polecam. Pozdrawiam. D.

Kolejna ciekawa historia z Eberhardem Mockiem urozmaicona polityczną intrygą pomiędzy pewnymi frakcjami. Przedwojenny, miejski klimat retro wiernie odtworzony. Poza tym masoneria, cała ich ukryta symbolika i hierarchia bardzo mnie interesuje. Oczywiście w tym tytule było to ledwie muśnięte, ale nadało to interesującego tła tej powieści p. Krajewskiego. Zdecydowanie polecam....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

mam z desykacją autora.

mam z desykacją autora.

Pokaż mimo to

To moja pierwsza książka Krajewskiego, mimo że mieszkam we Wrocławiu już prawie pół życia. Jak na kryminał, dość długo się rozkręca. Niby mamy już na początku zbrodnię pełną zagadek, ale wszystko wydaje się tak losowe i niespójne, że pierwsza połowa książki to obserwowanie bohatera szukającego absolutnie na oślep, co jest w ogóle nieciekawe. Im bliżej końca, tym akcja się zagęszcza, ale... w nieprzekonujący sposób. Przypomina to trochę taką bulwarową literaturę, skierowaną do, delikatnie mówiąc, niewymagającego odbiorcy. No ale może tak miało być, może takie są kryminały. Na pewno ja podziękuję.
Na plus na pewno można zaliczyć barwny język, sprawną narrację i dobrze zrealizowanego audiobooka.

To moja pierwsza książka Krajewskiego, mimo że mieszkam we Wrocławiu już prawie pół życia. Jak na kryminał, dość długo się rozkręca. Niby mamy już na początku zbrodnię pełną zagadek, ale wszystko wydaje się tak losowe i niespójne, że pierwsza połowa książki to obserwowanie bohatera szukającego absolutnie na oślep, co jest w ogóle nieciekawe. Im bliżej końca, tym akcja się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Intryga przed pierwszą wojną światową z udziałem działających we Wrocławiu organizacji rasistowskich i masońskich. W świeżo wybudowanej Hali Stulecia ginie w rytualnym mordzie czterech chłopców i mężczyzna odziany z skórzany strój ze skrzydłami. Sprawa w policji dostaje najwyższy priorytet, bo wkrótce na wystawie w Hali ma się pojawić sam niemiecki cesarz. To szansa dla młodego członka wrocławskiej obyczajówki Eberharda Mocka, który wprawdzie ma w zająć ostatnie miejsce w szeregu śledczych, ale sam ma najwięcej chęci do rozwikłania tej historii... Krajewski nie odpuszcza poziomu napięcia i kolejne etapy rozwiązywania zagadki przynoszą następne niewiadome. Światek wrocławskich domów uciech, tanich knajp i podejrzanego towarzystwa jak zwykle świetnie opisany. Dodatkowo kiedy Ebi zagryza kiełbasę z musztardą, masz ochotę przypomnieć sobie jej smak i idziesz do lodówki...

Intryga przed pierwszą wojną światową z udziałem działających we Wrocławiu organizacji rasistowskich i masońskich. W świeżo wybudowanej Hali Stulecia ginie w rytualnym mordzie czterech chłopców i mężczyzna odziany z skórzany strój ze skrzydłami. Sprawa w policji dostaje najwyższy priorytet, bo wkrótce na wystawie w Hali ma się pojawić sam niemiecki cesarz. To szansa dla...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po dłuższym czasie powróciłam do Mocka, z dużym dystansem, ponieważ wcześniej bardzo mnie do siebie zraził swoim chamstwem i prostactwem. Musiałam odtaić. I na razie wyszło mi to na dobre, bo Mock mnie nie rozczarował i mogę sięgnąć po kolejną cześć. Zwyczajowo- dawny Wrocław mnie zafascynował. Wyobraźnia jakby mocniej pracuje gdy znasz miejsca i bywasz w nich obecnie, a ukazane są z zamierzchłej perspektywy. Akcja dzieje się szybko, nie ma możliwości się znudzić.

Po dłuższym czasie powróciłam do Mocka, z dużym dystansem, ponieważ wcześniej bardzo mnie do siebie zraził swoim chamstwem i prostactwem. Musiałam odtaić. I na razie wyszło mi to na dobre, bo Mock mnie nie rozczarował i mogę sięgnąć po kolejną cześć. Zwyczajowo- dawny Wrocław mnie zafascynował. Wyobraźnia jakby mocniej pracuje gdy znasz miejsca i bywasz w nich obecnie, a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to