Mistrz i Małgorzata

Przeczytana po raz wtóry po latach. Ciężko jest mi oddzielić lekturę od kultu, jakim otoczona jest powieść i ścierać się z nią, nie jako "perłą literatury", ale z dziełem, które po prostu chcę przeczytać.
Oceniając jedynie poziom własnej przyjemności czerpanej z czytania, powiem, że zdecydowanie warto - po nią sięgnąć choć dla mnie mogłaby się skończyć na części pierwszej (opowieści moskiewskiej).

Przeczytana po raz wtóry po latach. Ciężko jest mi oddzielić lekturę od kultu, jakim otoczona jest powieść i ścierać się z nią, nie jako "perłą literatury", ale z dziełem, które po prostu chcę przeczytać.
Oceniając jedynie poziom własnej przyjemności czerpanej z czytania, powiem, że zdecydowanie warto - po nią sięgnąć choć dla mnie mogłaby się skończyć na części pierwszej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Majstersztyk, wielka literatura w ludzkim wydaniu, zabawna, inteligentna, wzruszająca, podnosząca na duchu, dająca do myślenia, ironiczna, wielowarstwowa. Najlepsza historia w moim życiu niezależnie od momentu, w którym po nią sięgam i niezależnie od tego, w jakiej formie mi się ją przedstawia – książki, słuchowiska, filmu czy spektaklu teatralnego.
Chyba nie powiem nic nowego ponad to, co już zostało powiedziane o tej powieści w tym miejscu. Po ocenie widać, jaką renomę ma Mistrz i Małgorzata wśród książkoholików. Może powiem tylko tyle, że dla mnie ważna w tym jest Małgorzata.
Kobieta, która oszukała przeznaczenie. Kobieta, która za miłością swojego życia zeszła do piekła. Kobieta, która dała nadzieję Mistrzowi i pozwoliła mu na rozpostarcie skrzydeł. Kobieta, która poświęciła wszystko, co znała i co było wygodne, żeby iść w nieznane za miłością. Świta Wolanda mówiła na nią Królowa Margot i ona rzeczywiście była królową – sposób jej myślenia o świecie; to, jak ważne dla niej były uczucia; jak bardzo kierowała nią empatia; w jaki sposób interesowała się ludźmi był absolutnie ponad powszechne zachowania ludzkie. Powalająco skromna, mimo majątku, pozycji społecznej i pochodzenia.
Jak potraktowała Friedę na przyjęciu – zrobiła coś, czego nikt dla niej zrobić nie chciał. Gest, który nic nikogo nie kosztował, ale dopiero ją było stać, żeby ten gest wykonać, chociaż mogła zrobić coś dla siebie. To, w jaki sposób Małgorzata rozmawiała ze swoją służącą Nataszką – one miały bardzo siostrzane relacje, co zapewne nie jest standardem w takich sytuacjach. Gdyby nie ona Mistrz prawdopodobnie umarłby ze zgryzoty w szpitalu i nigdy nie byłby szczęśliwy. Na pewno nigdy świat nie ujrzałby jego dzieła. Dla mnie postać numer jeden w tej powieści.
Postacią numer dwa jest Woland, czyli ludzkie wcielenie Szatana, który zdaje się wypoczywać w Moskwie dlatego, że się nudzi i chce narobić zamieszania. W gruncie rzeczy udaje mu się to bezbłędnie, ale jego pobyt nie uczy niczego ludzi, z którymi się styka. Oczywiście Woland srogo ich za to karze, ale oni nadal nie rozumieją, że ich pycha, chciwość, buta, małostkowość, zuchwałość jest powodem, dla którego dzieją się złe rzeczy. Rzecz jasna my widzimy przyczyny i skutki, ale Bułhakow nie zostawia nam nadziei nawet wtedy, kiedy inny pisarz dałby bohaterom drogę do znalezienia odpowiedzi i wyjaśnień. Woland jest ciągle nieszczęśliwy, skrzywdzony, obolały, bawi się głównie jego świta, on raczej cierpi. Jest zrezygnowany, wątpiący w gatunek ludzki, Małgorzata na chwilę przywraca i jemu wiarę w cokolwiek. Na chwilę zdejmuje z niego ciężar dźwigania świata.
Powieść podzielona na dwie linie czasowe, gdzie w pierwszej widzimy współczesną pisarzowi Rosję a w drugiej antyczną historię, w której bohaterem jest Piłat skazujący na ukrzyżowanie Jeszuę Ha-Nocri.
Jednak i postaci drugo i trzecioplanowe są w tej powieści genialne skonstruowane – Iwan Bezdomny, Korowiow, Frieda, Behemot, Berlioz, Jeszua Ha-Nocri, Nataszka. Każda jedna ma swoją historię, swój charakter, jest na swój sposób ważna i na swój sposób ma wpływ na całą resztę.
Kocham tą książkę ze wszystkim, co się z nią wiąże – sama historia, wszystkie warstwy, linie czasowe, przekaz, sposób pisania, żart, intryga, splot losów bohaterów, zderzenie światów, charakterystyka postaci, zwroty akcji, pomysł na zbudowanie obrazu społeczeństwa w tak szerokim kontekście, spojrzenie na miłość w sposób tak absolutny – tam wszystko jest niesamowite. W moim egzemplarzu wkleiłam ponad 300 znaczników, bo ta powieść to skarbnica cytatów i anegdot. A do tego wracanie do konkretnych scen jest niewiarygodnym powrotem do bezpiecznej przystani, gdzie wszystko jest znajome i do czego się tęskni.

Majstersztyk, wielka literatura w ludzkim wydaniu, zabawna, inteligentna, wzruszająca, podnosząca na duchu, dająca do myślenia, ironiczna, wielowarstwowa. Najlepsza historia w moim życiu niezależnie od momentu, w którym po nią sięgam i niezależnie od tego, w jakiej formie mi się ją przedstawia – książki, słuchowiska, filmu czy spektaklu teatralnego.
Chyba nie powiem nic...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka przeczytana po raz nty, i za każdym razem utwierdza w przekonaniu że 10 to jedyna możliwa ocena. W tej książce wszystko jest na swoimi miejscu, i pasuje do siebie tylko i wyłącznie w tej kombinacji. Życzyłbym sobie żeby móc przeczytać tą książkę jeszcze raz po raz pierwszy.

Aha, no i Behemot. I spirytus. I benzyna. I Behemot.

Książka przeczytana po raz nty, i za każdym razem utwierdza w przekonaniu że 10 to jedyna możliwa ocena. W tej książce wszystko jest na swoimi miejscu, i pasuje do siebie tylko i wyłącznie w tej kombinacji. Życzyłbym sobie żeby móc przeczytać tą książkę jeszcze raz po raz pierwszy.

Aha, no i Behemot. I spirytus. I benzyna. I Behemot.

Pokaż mimo to

Ulubiony klasyk ❤️ mistrz i małgorzata to barwna, wielowymiarową powieść która warto przeczytać a czyta się cudownie ❤️

Ulubiony klasyk ❤️ mistrz i małgorzata to barwna, wielowymiarową powieść która warto przeczytać a czyta się cudownie ❤️

Pokaż mimo to

Zachwycająca!

Zachwycająca!

Pokaż mimo to

Nie da się ocenić tej książki niżej. Bułhakow przenosi nas do Moskwy gdzie opisuje wizytę w tym mieście samego Szatana ze swoją ekipą, jest zabawnie, mądrzę i wielowątkowo.

Nie da się ocenić tej książki niżej. Bułhakow przenosi nas do Moskwy gdzie opisuje wizytę w tym mieście samego Szatana ze swoją ekipą, jest zabawnie, mądrzę i wielowątkowo.

Pokaż mimo to

"Szatan jest bliżej nas niż nam się wydaje" - taki wniosek przyszedł mi do głowy po przeczytaniu tej barwnej opowieści choć mam pewne odczucia, że jak kilka lat później znów sięgnę (a zrobię to z rozkoszą) do niej to będę miał inne wnioski (zobaczymy). Szatan jest bliżej nas, by wprowadzać chaos, by wytykać nam nasze przywary, by bawić się nami, bo mu się nudzi, bo może, bo chce, bo... by... powodów jest wiele. Czytając czułem swoisty bunt Bułhakowa na to w jakich czasach przyszło mu żyć oraz jak te czasy potrafiły niszczyć wolne umysły. Prawdę mówiąc bardzo się cieszę, że nie czytałem Mistrza i Małgorzaty w szkole bo nic bym nie zrozumiał i najpewniej zraził się do tej książki a tak oto uważam ją za jedną z najlepszych jakie przyszło mi czytać :D Mnogość wątków, groteska, lekkie pióro - tym się człowiek (a przynajmniej ja) delektuje! Nawet historia Jeszui i Piłata, choć ciężka niczym palące słońce tamtego miejsca, także miała swój urok. Woland bezdyskusyjnie jest moją ulubioną postacią, gdyż czasem chciałbym być taki jak on - utrzeć z premedytacją co poniektórym nosa za swoje impertynencje, głupkowatość czy inne przywary ale niestety nie jestem nim... może by tak chociaż chwycić za kartkę i stworzyć własnego Wolanda przelewając na papier swój bunt? Polecam, sam będę wracał do Mistrza i Małgorzaty co parę lat.

"Szatan jest bliżej nas niż nam się wydaje" - taki wniosek przyszedł mi do głowy po przeczytaniu tej barwnej opowieści choć mam pewne odczucia, że jak kilka lat później znów sięgnę (a zrobię to z rozkoszą) do niej to będę miał inne wnioski (zobaczymy). Szatan jest bliżej nas, by wprowadzać chaos, by wytykać nam nasze przywary, by bawić się nami, bo mu się nudzi, bo może, bo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Mistrz i Małgorzata" to książka wybitna, wielowarstwowa, mieni się kolorami i znaczeniami. Ilustruje codzienne życie w Rosji radzieckiej, ale też śmieszy, choć to gorzki śmiech. Michaił Bułhakow przygląda się głupocie, cwaniactwu, wazeliniarstwu, ale też marzeniom o miłości czy wolności, każe zadawać sobie pytania o dobro i zło, prowadząc niełatwy dyskurs filozoficzny. Interpretacja aktorska dodaje ważkości wieloznacznościom powieści, tło muzyczne podkreśla emocje bohaterów. Pisarz stworzył dzieło ponadczasowe, do którego można nieustannie wracać i odczytywać je na nowo. Każdy chyba słyszał o Annuszce, która już rozlała olej. Ja tym razem skupiłam się na postaci Małgorzaty, bezkompromisowej i silnej, mądrej i wrażliwej kobiecie, która dość miała poukładanego i dostatniego życia, fałszu i obłudy. Wszystkie wątki powieści splatają się, wszystko jest tam możliwe, czas może stanąć albo rozciągać się w nieskończoność. Wyobraźnia pozwala na bezkarny szał złości czy rezygnację z wygodnego życia, na rozmowę z Piłatem albo z diabłem, pozwala pozbyć się durniów i zachwyca niemożliwą miłością. Vive l'art! Vive la littérature!

"Mistrz i Małgorzata" to książka wybitna, wielowarstwowa, mieni się kolorami i znaczeniami. Ilustruje codzienne życie w Rosji radzieckiej, ale też śmieszy, choć to gorzki śmiech. Michaił Bułhakow przygląda się głupocie, cwaniactwu, wazeliniarstwu, ale też marzeniom o miłości czy wolności, każe zadawać sobie pytania o dobro i zło, prowadząc niełatwy dyskurs filozoficzny....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobrze, ze Anuszka nie wie co narobił jej olej

Dobrze, ze Anuszka nie wie co narobił jej olej

Pokaż mimo to

wybitne dzieło :) nie ma co więcej wyjaśniać, Małgorzata obsypująca się pyłkiem i wylatująca przez okno , aż sama poczułam to uczucie wolności oraz wyzwolenia. Przedstawienia Wolanda i Kota, robienie ludzi w tzw. balona obnażając ich słabości - nie ma nic lepszego.
Jedynie męczące fragmenty z Piłatem.
Polecam również przedstawienie w teatrze Capitol we Wrocławiu, jest jeden element zaskocenia, który dodał całej magii spektaklu :) i można się było poczuć jak w książce, duży plus za rekwizyty i kostiumy

wybitne dzieło :) nie ma co więcej wyjaśniać, Małgorzata obsypująca się pyłkiem i wylatująca przez okno , aż sama poczułam to uczucie wolności oraz wyzwolenia. Przedstawienia Wolanda i Kota, robienie ludzi w tzw. balona obnażając ich słabości - nie ma nic lepszego.
Jedynie męczące fragmenty z Piłatem.
Polecam również przedstawienie w teatrze Capitol we Wrocławiu, jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to