Niezwykła, trudna, klimatyczna powieść. Twardoch udowadnia, że można wejść w skórę drugiego człowieka, przejąć jego mysli, jego nastroje , frustracje i lęki. Świetnie oddany klimat i postacie. Całkowicie weszłam w ten świat okupowanej Warszawy, w jego realia, zagrożenia i smuta rzeczywistość. Cudowny styl autora, momentami ciężki, trudny do przebrnięcia, ale bardzo spójny z treścią. Wielowątkowosc która nie przytłacza, liczne retrospekcje , zazębiające się wątki i dbałość o szczegóły to największe wartości tego utworu.

Niezwykła, trudna, klimatyczna powieść. Twardoch udowadnia, że można wejść w skórę drugiego człowieka, przejąć jego mysli, jego nastroje , frustracje i lęki. Świetnie oddany klimat i postacie. Całkowicie weszłam w ten świat okupowanej Warszawy, w jego realia, zagrożenia i smuta rzeczywistość. Cudowny styl autora, momentami ciężki, trudny do przebrnięcia, ale bardzo...

To była prawdziwa katorga i myślałam, że nie dam rady przeczytać do końca.
Sama historia wydawała mi się ciekawa - warszawski bon vivant, wielbiciel kobiet, samochodów i morfiny zostaje wciągnięty do konspiracji i w niemieckim mundurze swego ojca podejmuje brawurowe akcje niczym Hans Kloss. To co dostałam to jakiś koszmar, wulgaryzmy, majaki i galop myśli. Zastanawiałam się nawet czy autor nie eksperymentował przy pisaniu z morfiną lub nie zawładnął nim duch Witkacego.
Szkoda😱 Król tego autora zostaje niezmiennie moja ulubioną książką.

To była prawdziwa katorga i myślałam, że nie dam rady przeczytać do końca.
Sama historia wydawała mi się ciekawa - warszawski bon vivant, wielbiciel kobiet, samochodów i morfiny zostaje wciągnięty do konspiracji i w niemieckim mundurze swego ojca podejmuje brawurowe akcje niczym Hans Kloss. To co dostałam to jakiś koszmar, wulgaryzmy, majaki i galop myśli. Zastanawiałam się...

Trudna książka. Takiego Twardocha lubię. Dosadna, obrzydliwa, brudna. Nie ma tu w ogóle różowych kolorów. Pokręcony styl, momentami niedorzeczny, doskonale odzwierciedlał stan psychiczny, duchowy, mentalny głównego bohatera. W oparach morfiny, alkoholu, kompletnie zdezorientowany, rozbity antybohater. Dzięki temu stylowi, wciąż pod górkę, brnąłem wraz z Konstantym przez tę powieść, z obawą, oburzeniem, politowaniem. Książka ta to wyzwanie, trud, ale zdecydowanie było warto. W mojej opinii bardzo dobra.

Trudna książka. Takiego Twardocha lubię. Dosadna, obrzydliwa, brudna. Nie ma tu w ogóle różowych kolorów. Pokręcony styl, momentami niedorzeczny, doskonale odzwierciedlał stan psychiczny, duchowy, mentalny głównego bohatera. W oparach morfiny, alkoholu, kompletnie zdezorientowany, rozbity antybohater. Dzięki temu stylowi, wciąż pod górkę, brnąłem wraz z Konstantym przez tę...

Przeczytanie tej książki zajęło mi prawie pół roku, z ogromnymi przerwami, nie wiem właściwie, czemu aż tyle. Bardzo ciężko mi się ją czytało. Były momenty płynniejsze, ciekawsze, ale przeważał klimat ciężki, brudny.. taki, w którym nie za bardzo jest się czego chwycić. W wielu miejscach miałam wrażenie, że autor wprost onanizuje się swoim researchem, co redaktor powinien ukrócić, bo w przeładowanych, szczegółowych opisach mocno siada rytm książki. Końcówka zdecydowanie in plus.

Przeczytanie tej książki zajęło mi prawie pół roku, z ogromnymi przerwami, nie wiem właściwie, czemu aż tyle. Bardzo ciężko mi się ją czytało. Były momenty płynniejsze, ciekawsze, ale przeważał klimat ciężki, brudny.. taki, w którym nie za bardzo jest się czego chwycić. W wielu miejscach miałam wrażenie, że autor wprost onanizuje się swoim researchem, co redaktor powinien...

Niestety, nie przebrnęłam przez całość. Machnęłam ręką na głównego bohatera, którego lubić się nie da - taka kreacja postaci, rozumiem. To, co najbardziej mi przeszkadzało, to styl pisania. Nie mówię, że nie jest on nieuzasadniony, widzę, co autor chciał przekazać, ale bardzo utrudniało mi to przejście przez fabułę. Na pewno zrobię drugie podejście do innych książek autora, ale Morfina nie była dobrym pomysłem na start.

Niestety, nie przebrnęłam przez całość. Machnęłam ręką na głównego bohatera, którego lubić się nie da - taka kreacja postaci, rozumiem. To, co najbardziej mi przeszkadzało, to styl pisania. Nie mówię, że nie jest on nieuzasadniony, widzę, co autor chciał przekazać, ale bardzo utrudniało mi to przejście przez fabułę. Na pewno zrobię drugie podejście do innych książek autora,...

400 stron ociężale, nie wiele wnosząc. 170 stron całkiem nieźle się czyta, ale nadal niewiele wnosi.

400 stron ociężale, nie wiele wnosząc. 170 stron całkiem nieźle się czyta, ale nadal niewiele wnosi.

Czy można się zatracić w rzeczywistości i działać wbrew sobie? Bardzo dobra pozycja Szczepana Twardocha, godna przeczytania.

Czy można się zatracić w rzeczywistości i działać wbrew sobie? Bardzo dobra pozycja Szczepana Twardocha, godna przeczytania.

"Morfina" to powieść bez wątpienia przełomowa w karierze Szczepana Twardocha. Na pewno wyróżniająca się klimatem i konsekwentnym budowaniem punktu widzenia bohatera. Można się oburzać, że jest on nieco mizoginistyczny, ale przecież nie można go w prosty sposób utożsamiać z punktem widzenia samego autora. Jako stylizacja jest to jakoś tam uzasadnione. Dzięki "Morfinie" Twardoch dał się poznać jako sprawny powieściopisarz, choć to rzecz, która miejscami wymagałaby jednak "podredagowania", w paru miejscach się po prostu rozłazi. Wyrazy uznania za research.

"Morfina" to powieść bez wątpienia przełomowa w karierze Szczepana Twardocha. Na pewno wyróżniająca się klimatem i konsekwentnym budowaniem punktu widzenia bohatera. Można się oburzać, że jest on nieco mizoginistyczny, ale przecież nie można go w prosty sposób utożsamiać z punktem widzenia samego autora. Jako stylizacja jest to jakoś tam uzasadnione. Dzięki...

"Morfina" to powieść historyczno-kryminalna opowiadająca o warszawskim żigolaku i morfiniście - Konstantym Willemannie, któremu nie w głowie patriotyzm i wojna, jednak mimo to bierze on udział w kampanii wrześniowej. Następnie główny bohater wstępuje do tajnej organizacji, która ma za zadanie odbudować Polskę po klęsce wrześniowej. Organizacja daje mu wolność, ale też wiele misji do wypełnienia.
Twardoch stworzył antybohatera, który na pierwszy rzut oka mógłby się wydawać czarną owcą, jednak da się tę postać polubić i to Willemann jako jednostka jest największą zaletą tej pozycji. Książka jest momentami naprawdę ciekawa, aczkolwiek są momenty nudne - szczególnie niektóre retrospekcje.
6/10

"Morfina" to powieść historyczno-kryminalna opowiadająca o warszawskim żigolaku i morfiniście - Konstantym Willemannie, któremu nie w głowie patriotyzm i wojna, jednak mimo to bierze on udział w kampanii wrześniowej. Następnie główny bohater wstępuje do tajnej organizacji, która ma za zadanie odbudować Polskę po klęsce wrześniowej. Organizacja daje mu wolność, ale też wiele...

Podzielę swoją opinie na dwie oceny.

Za styl - 10. Niesamowicie dobrze mi się czytało tę książkę. Od samego początku płynęłam przez nią i nie mogłam/chciałam się zatrzymać tylko czytać dalej. Bardzo podobało mi się przenikanie narracji "bytu" i wgląd w przyszłość bohaterów.

Za treść - 5. Gdyby nie styl, zapewne odłożyłabym tę książkę po początkowych rozdziałach. Całkowicie nie zgodzę się z opisem, że głównego bohateta "nie da się nie lubić", bo ja go uważam za kretyna. To, jak się wywyższa ponad wszystkich, cała postać jego matki... naprawdę, gdyby nie styl pisania, to bym odłożyła tę książkę i oceniła ją na 1 gwiazdkę.

Podzielę swoją opinie na dwie oceny.

Za styl - 10. Niesamowicie dobrze mi się czytało tę książkę. Od samego początku płynęłam przez nią i nie mogłam/chciałam się zatrzymać tylko czytać dalej. Bardzo podobało mi się przenikanie narracji "bytu" i wgląd w przyszłość bohaterów.

Za treść - 5. Gdyby nie styl, zapewne odłożyłabym tę książkę po początkowych rozdziałach....