Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna książka McCarthy'ego za mną. Zdecydowanie zakochuję się w jego twórczości coraz bardziej.
Pozornie prosta historia, a można ją interpretować na mnóstwo sposobów. To opowieść, która ma wiele den. I ma ten charakterystyczny, mroczny, pesymistyczny klimat. Dokładnie ten sam, co w "Drodze".
McCarthy się wyróżnia, tworzy inne książki, wyjątkowe.

Kolejna książka McCarthy'ego za mną. Zdecydowanie zakochuję się w jego twórczości coraz bardziej.
Pozornie prosta historia, a można ją interpretować na mnóstwo sposobów. To opowieść, która ma wiele den. I ma ten charakterystyczny, mroczny, pesymistyczny klimat. Dokładnie ten sam, co w "Drodze".
McCarthy się wyróżnia, tworzy inne książki, wyjątkowe.

Mówi się, że to właśnie tworząc krótką formę autor najlepiej pokazuje na ile go stać. Krótka forma jest bardziej wymagająca. Na kilkunastu stronach trzeba zmieścić to, co inni rozciągają na stron kilkaset. Poe jest bezbłędny. Prekursor motywu zagadki zamkniętego pokoju szokuje, zadziwia, wciąga w wykreowany przez siebie świat.
Warsztat językowy autora to majstersztyk.
Fabuła opowiadania utrzymana w klimatach charakterystycznych dla Poe. Mrok, tajemnica, nieoczywiste zakończenie.
Jedyne do czego mogłabym się przyczepić to tempo. Detektyw wyjaśnia zagadkę ot tak, jakby wszystko było banalne i oczywiste. Trochę za szybko dostajemy rozwiązanie, ale rozumiem, że tego wymaga krótka forma, jaką jest opowiadanie (więc czepiam się ale tylko troszkę).

Warto.

Mówi się, że to właśnie tworząc krótką formę autor najlepiej pokazuje na ile go stać. Krótka forma jest bardziej wymagająca. Na kilkunastu stronach trzeba zmieścić to, co inni rozciągają na stron kilkaset. Poe jest bezbłędny. Prekursor motywu zagadki zamkniętego pokoju szokuje, zadziwia, wciąga w wykreowany przez siebie świat.
Warsztat językowy autora to majstersztyk....

Moje pierwsze spotkanie z Filipem Marlowe'm oraz Raymondem Chandlerem.
Całkiem przyjemne, choć nie wystrzałowe spotkanie.
Mnogość wątków czasem przytłacza podczas czytania, chociaż zapewne ma to na celu pobudzenie akcji i utrzymywanie intensywnego tempa zdarzeń w powieści. Częściowo to wychodzi, a częściowo właśnie przytłacza. Ogólnie... Pozytywnie odebrałam tą książkę.
Główny bohater da się lubić. Zadziorny, przekorny detektyw, niemal pijaczyna.
Historia pogmatwana ale z zakończeniem sklejającym całość do jednej kupy.
Wątek kryminalny udany.
Zagadki ciekawe.
Ogólnie w porządku.
Tylko bez fajerwerków.

Moje pierwsze spotkanie z Filipem Marlowe'm oraz Raymondem Chandlerem.
Całkiem przyjemne, choć nie wystrzałowe spotkanie.
Mnogość wątków czasem przytłacza podczas czytania, chociaż zapewne ma to na celu pobudzenie akcji i utrzymywanie intensywnego tempa zdarzeń w powieści. Częściowo to wychodzi, a częściowo właśnie przytłacza. Ogólnie... Pozytywnie odebrałam tą książkę....

Zagadka zamkniętego pokoju to bardzo dobra zagadka!
Bardzo przyjemny kryminał, świetnie mi się go czytało.
Sprawa morderstwa przedstawiona została w bardzo ciekawy sposób, intrygujący. Pojawiło się sporo zwrotów akcji, które zaskakiwały. Dużo różnych poplątanych wątków, intryg, tajemnic z przeszłości. Zakończenia nie przewidziałam, a to duży plus. W końcu o to chodzi. Powieść trzyma w napięciu, wciąga czytelnika. Nie jest może wybitna językowo ale nie musi być, fabuła i kreacje bohaterów wystarczają do pozytywnego odbioru i oceny.
Polecam przeczytać.
Powieść na jeden wieczór :)

Zagadka zamkniętego pokoju to bardzo dobra zagadka!
Bardzo przyjemny kryminał, świetnie mi się go czytało.
Sprawa morderstwa przedstawiona została w bardzo ciekawy sposób, intrygujący. Pojawiło się sporo zwrotów akcji, które zaskakiwały. Dużo różnych poplątanych wątków, intryg, tajemnic z przeszłości. Zakończenia nie przewidziałam, a to duży plus. W końcu o to chodzi....

Słowa pani Borowiecky, czy po prostu Borowieckiej (swoją drogą pseudonim nie do odszyfrowania, szczególnie kiedy spojrzy na się na facebookowy profil owej pani) napisane we wprowadzeniu już same w sobie uprzedzają o jakości książki. Skoro żadne wydawnictwo nie chciało tegoż "dzieła" wydać i autorka była zmuszona w tym celu założyć własne wydawnictwo... no to cóż. To mówi samo za siebie.

Powieść jest... nieprawdopodobnie wręcz zagmatwana. I nie. Nie jest to historia nad którą wystarczy pomyśleć, by wszystko ułożyło się w całość. Tu nic się nie układa w całość, tu nie ma całości! Absurd za absurdem, głupota za głupotą, taka kryminalna seria niefortunnych zdarzeń. Cała ta opowiastka jest tak nieprawdopodobnie idiotyczna, że po prostu nie da się tego przyswoić. Dialogi drętwe, bohaterowie płascy, nie rozwijający się w żaden sposób, brak ciągu przyczynowo skutkowego - coś się dzieje, zaraz dzieje się coś zupełnie innego, jedno nie wynika z drugiego, a jak próbuje wynikać to i tak nie ma sensu ;) W dodatku pióro pani Borowiecky przypomina trochę styl wypracowań gimnazjalnych. Cała książka śmierdoli na kilometr uprzedzeniami w stosunku do Kościoła i jakimś maniakalnym wierzeniem w nieprawdopodobne teorie. Ten Hitler i Jezus... Och jejku.

Trochę żal czasu i pieniędzy.
Nie wiem czy odkryję w sobie masochistyczne potrzeby i sięgnę po drugą część tej "fascynującej" historii (którą niestety zakupiłam w komplecie z pierwszą). W każdym razie nikomu tej grafomanii nie polecam i APELUJĘ - nie wszyscy musimy pisać książki :) Wiele osób o tym marzy ale jeśli komuś to nie wychodzi to lepiej odpuścić i nie marnować papieru.

1/10 bo nie da się wystawić zera.

Słowa pani Borowiecky, czy po prostu Borowieckiej (swoją drogą pseudonim nie do odszyfrowania, szczególnie kiedy spojrzy na się na facebookowy profil owej pani) napisane we wprowadzeniu już same w sobie uprzedzają o jakości książki. Skoro żadne wydawnictwo nie chciało tegoż "dzieła" wydać i autorka była zmuszona w tym celu założyć własne wydawnictwo... no to cóż. To mówi...

Wcale nie jestem zaskoczona, że Läckberg uraczyła mnie kolejną dobrą powieścią. Czekałam tylko na moment, kiedy będę miała wystarczająco dużo czasu by usiąść na spokojnie z tą książką i pozwolić się "wciągnąć" w świat w niej opisany.
Akcja dzieje się tam gdzie zawsze, bohaterowie są Ci sami co zawsze, życie toczy się tam jak zawsze. A jednak... Zostaje zamordowana czteroletnia dziewczynka w podobny sposób jak jej rówieśniczka trzydzieści lat temu. Zgadza się wiek dziewczynek, przyczyna śmierci oraz miejsce odnalezienia zwłok.
Jednocześnie poznajemy historię kobiety żyjącej w siedemnastym wieku, kobiety posądzonej i skazanej za czary, których nigdy nie uprawiała.
Czy te zupełnie od siebie różne i odległe historie mają wspólny mianownik?
Kto stoi za morderstwem dziewczynek?
Skazane za zbrodnię sprzed trzydziestu lat przyjaciółki?
A może ktoś zupełnie inny?
Jakie tajemnice kryją w sobie bohaterowie?

Camilla jak zwykle fantastycznie buduje napięcie. Rzuca czytelnikowi ochłapy, skrawki układanki, dopiero na ostatnich kartach książki przyspiesza, nadaje akcji tempa, podnosi czytelnikowi ciśnienie... Po to by samym zakończeniem zaskoczyć, zszokować, zmiażdżyć.

Jak zwykle była to wspaniała przygoda.
Szczerze polecam.

Wcale nie jestem zaskoczona, że Läckberg uraczyła mnie kolejną dobrą powieścią. Czekałam tylko na moment, kiedy będę miała wystarczająco dużo czasu by usiąść na spokojnie z tą książką i pozwolić się "wciągnąć" w świat w niej opisany.
Akcja dzieje się tam gdzie zawsze, bohaterowie są Ci sami co zawsze, życie toczy się tam jak zawsze. A jednak... Zostaje zamordowana...

Ta książka to okropny gniot. Obiecujący tytuł, obiecujący opis, nawet okładka obiecująca! Natomiast treść... ojej. Ani to straszne, ani przerażające, ani ciekawe. Nie ma w tej książce nic co mogłoby się człowiekowi spodobać. Pomyłką było kupienie tego.

Ta książka to okropny gniot. Obiecujący tytuł, obiecujący opis, nawet okładka obiecująca! Natomiast treść... ojej. Ani to straszne, ani przerażające, ani ciekawe. Nie ma w tej książce nic co mogłoby się człowiekowi spodobać. Pomyłką było kupienie tego.

W tym tomie najbardziej podobały mi się fragmenty historii o Emelie, Karlu i Julianie. Świetnym pomysłem było dodanie wątku paranormalnego.

Całość bardzo dobra, autorka zachwyciła mnie jak zawsze choć nie ukrywam, że ten tom był najbardziej przewidywalny ze wszystkich. Mimo to ogromny plus za pomysł i styl.

W tym tomie najbardziej podobały mi się fragmenty historii o Emelie, Karlu i Julianie. Świetnym pomysłem było dodanie wątku paranormalnego.

Całość bardzo dobra, autorka zachwyciła mnie jak zawsze choć nie ukrywam, że ten tom był najbardziej przewidywalny ze wszystkich. Mimo to ogromny plus za pomysł i styl.

"Bestia" to bardzo ciężka książka. Autorzy poruszyli piekielnie trudny temat, budzący w czytelniku ogrom emocji, głównie negatywnych. Złość i niezgoda na to, że takie rzeczy dzieją się w naszym świecie.
Z pewnością nie jest to powieść dla ludzi o słabych nerwach.

Jedyne do czego mogę się przyczepić to zakończenie. Przewidywalne do bólu. Wiedziałam, że tak się stanie. Oceniając jednak całą powieść, można przymknąć na to oko.

"Bestia" to bardzo ciężka książka. Autorzy poruszyli piekielnie trudny temat, budzący w czytelniku ogrom emocji, głównie negatywnych. Złość i niezgoda na to, że takie rzeczy dzieją się w naszym świecie.
Z pewnością nie jest to powieść dla ludzi o słabych nerwach.

Jedyne do czego mogę się przyczepić to zakończenie. Przewidywalne do bólu. Wiedziałam, że tak się stanie....

Nieuchwytny zabójca, fanatyzm religijny, zawiłe ścieżki prowadzące do rozwiązania zagadki. Hm. Zapowiadało się bardzo obiecująco, a jednak mam mieszane uczucie względem tej powieści. Nie była tak fantastyczna jak słyszałam, nie zachwyciła mnie. Odważyłabym się nawet stwierdzić, że to bardzo przeciętny kryminał... bez szału. Można zerknąć i przeczytać ale obowiązkową pozycją bym tego nie nazwała.

Nieuchwytny zabójca, fanatyzm religijny, zawiłe ścieżki prowadzące do rozwiązania zagadki. Hm. Zapowiadało się bardzo obiecująco, a jednak mam mieszane uczucie względem tej powieści. Nie była tak fantastyczna jak słyszałam, nie zachwyciła mnie. Odważyłabym się nawet stwierdzić, że to bardzo przeciętny kryminał... bez szału. Można zerknąć i przeczytać ale obowiązkową pozycją...

Jak dla mnie jest to zdecydowanie najlepsza książka autorki. Z racji tego, że historia II Wojny Światowej jest dla mnie bardzo ważna ta powieść wywołała u mnie ogrom emocji... Szczególnie od momentu przeczytania "brakujących" pamiętników. Przy tej powieści płakałam nad losem Elsy, Hansa oraz ludzi którym nienawiść odebrała rozum. Książka wstrząsająca, wyśmienita.

Jak dla mnie jest to zdecydowanie najlepsza książka autorki. Z racji tego, że historia II Wojny Światowej jest dla mnie bardzo ważna ta powieść wywołała u mnie ogrom emocji... Szczególnie od momentu przeczytania "brakujących" pamiętników. Przy tej powieści płakałam nad losem Elsy, Hansa oraz ludzi którym nienawiść odebrała rozum. Książka wstrząsająca, wyśmienita.

Książki pani Läckberg mają w sobie coś takiego, że nie sposób się od nich oderwać. Wszystkie czyta się jednym tchem. Ta konkretnie nie była aż tak zaskakująca jak poprzednia, nie wywołała aż tylu emocji. Niemniej jednak zakończenie jest bardzo niepokojące i człowiek natychmiast chce sięgnąć po kolejny tom by dowiedzieć się co się stanie.

Pani Läckberg utrzymuje poziom :)

Książki pani Läckberg mają w sobie coś takiego, że nie sposób się od nich oderwać. Wszystkie czyta się jednym tchem. Ta konkretnie nie była aż tak zaskakująca jak poprzednia, nie wywołała aż tylu emocji. Niemniej jednak zakończenie jest bardzo niepokojące i człowiek natychmiast chce sięgnąć po kolejny tom by dowiedzieć się co się stanie.

Pani Läckberg utrzymuje poziom :)