Zaczyna się jak amerykański kryminał: fabularny wstęp, morderstwo, rozpoczęcie śledztwa itd. itp. Dużo gdybania, rozważań, zbierania poszlak. Główny bohater Scott Winton i śledcza Evelyn Thomsen ramię w ramię poszukują tropów by dotrzeć do zabójcy Heather Willeford, dziewczyny Scotta...
Akcja trochę namotana, w międzyczasie pojawia się motyw religijny, wylot do Singapuru i cała reszta, która się tam odegrała (że co??).
Niestety nie dowiadujemy się, kto wymieniał przez internet wiadomości z Burhanem Avaidanem (sprawcą morderstw),ani dlaczego zamordowano Jamesa Thoringtona (zupełnie bezsensowna śmierć). A pod koniec, przedstawione w zawrotnym tempie wnioski wyciągnięte przez głównego bohatera, ni jak mnie nie przekonują (takie naciągane).
No kurcze, takie słabe :-/, zupełnie nie-mrozowskie.

Zaczyna się jak amerykański kryminał: fabularny wstęp, morderstwo, rozpoczęcie śledztwa itd. itp. Dużo gdybania, rozważań, zbierania poszlak. Główny bohater Scott Winton i śledcza Evelyn Thomsen ramię w ramię poszukują tropów by dotrzeć do zabójcy Heather Willeford, dziewczyny Scotta...
Akcja trochę namotana, w międzyczasie pojawia się motyw religijny, wylot do Singapuru i...

Jestem amatorem kryminałów, mam ich za sobą kilka. To druga pozycja Mroza, którą przeczytałam.

Dwa powyższe zdania są o tyle istotne w mojej opinii, ponieważ:
1. Nie jest to książka dla lubujących się w kryminałach
2.Nie jest to książka dla ludzi, którzy są zaznajomieni z twórczością tego pisarza. Jeśli takie osoby oczekują po debicie pisarskim Autora, wysokiego poziomu- mogą się na tej pozycji mocno przejechać.

Historia jest rzeczywiście mocno naciągana, występują dość nieprawdopodobne zwroty akcji.

Ja jednak nie żałuję, że przeczytałam "Wieże milczenia", wydaje mi się, że jest fajnym początkiem do dalszej eksploracji świata kryminałów i innej twórczości Mroza ;-)

Jestem amatorem kryminałów, mam ich za sobą kilka. To druga pozycja Mroza, którą przeczytałam.

Dwa powyższe zdania są o tyle istotne w mojej opinii, ponieważ:
1. Nie jest to książka dla lubujących się w kryminałach
2.Nie jest to książka dla ludzi, którzy są zaznajomieni z twórczością tego pisarza. Jeśli takie osoby oczekują po debicie pisarskim Autora, wysokiego poziomu-...

Można przeczytać, ale napewno nie polecę jej dalej, ani nie przeczytam drugi raz, średniaczek

Można przeczytać, ale napewno nie polecę jej dalej, ani nie przeczytam drugi raz, średniaczek

Typowy kryminał, ale trochę zbyt prosty. Coś mi tu nie zagrało - nie było tego efektu wow z późniejszych książek. Końcówka niby na plus, ale bez fajerwerków i nawet ujawnienie wszystkiego nie sprawiło, że chciałbym czytać kolejne części.

Typowy kryminał, ale trochę zbyt prosty. Coś mi tu nie zagrało - nie było tego efektu wow z późniejszych książek. Końcówka niby na plus, ale bez fajerwerków i nawet ujawnienie wszystkiego nie sprawiło, że chciałbym czytać kolejne części.

„Wieża milczenia” to debiut pisarski Remigiusza Mroza. W moim przypadku jest to drugie spotkanie z twórczością owego autora.
Fabuła rozpoczyna się w Stanach Zjednoczonych w mieście Lansing w stanie Michigan. Scott Winton, (główny bohater) obiera sobie jeden cel - wymierzenie sprawiedliwości zabójcy swej ukochanej Heater. W poszukiwaniu mordercy, nieodłącznie towarzyszy mu detektyw Evelyn Thomsen. Razem tworzą bardzo ciekawy duet, który w mojej subiektywnej opinii jest pierwowzorem duetu (Chyłka - Zordon). Książkę czyta się przyjemnie, akcja z każdą kolejną stroną nabiera coraz większego tempa: pogoń za nieuchwytnym mordercą, kolejne zagadkowe zbrodnie, wątek polityczny, aspekt religijny. W momencie, gdy akcja przenosi się do Singapuru, wszystkie puzzle zagadki zaczynają tworzyć spójną całość. Rozwiązanie całej sprawy, mimo że ciekawie obmyślane i nie takie oczywiste to w moim odczuciu trochę zbyt naciągane i poplątane.
Jak na debiut, wyszło całkiem przyzwoicie. Warto przeczytać, chociażby po to, aby dowiedzieć się skąd taki tytuł - „Wieża milczenia”.

„Wieża milczenia” to debiut pisarski Remigiusza Mroza. W moim przypadku jest to drugie spotkanie z twórczością owego autora.
Fabuła rozpoczyna się w Stanach Zjednoczonych w mieście Lansing w stanie Michigan. Scott Winton, (główny bohater) obiera sobie jeden cel - wymierzenie sprawiedliwości zabójcy swej ukochanej Heater. W poszukiwaniu mordercy, nieodłącznie towarzyszy mu...

Taki typowy kryminał czyli na początku jest morderstwo i zaczyna się dochodzenie kto i dlaczego tego dokonał .Akcja ciekawie się rozwija, ale im bliżej końca to już takie to za bardzo przekombinowane .

Taki typowy kryminał czyli na początku jest morderstwo i zaczyna się dochodzenie kto i dlaczego tego dokonał .Akcja ciekawie się rozwija, ale im bliżej końca to już takie to za bardzo przekombinowane .

Pamiętam , że to było bardzo słabe p. Mroza . Nie wiem o czym była ta książka . Czarna dziura . Niektóre jego pozycję są bardzo dobre . Ale ta książka to porażka jak dla mnie .

Pamiętam , że to było bardzo słabe p. Mroza . Nie wiem o czym była ta książka . Czarna dziura . Niektóre jego pozycję są bardzo dobre . Ale ta książka to porażka jak dla mnie .

Prawdę mówiąc jestem pod wrażeniem, że w ogóle skończyłam ten utwór czytać. Skąd ta ocena 6,4? Skąd tyle ocen 10 (dzieło wybitne)? Książka raczej słaba, sięgająca wręcz do fantastyki, szereg zbiegów okoliczności wykluczający poza realne.

Prawdę mówiąc jestem pod wrażeniem, że w ogóle skończyłam ten utwór czytać. Skąd ta ocena 6,4? Skąd tyle ocen 10 (dzieło wybitne)? Książka raczej słaba, sięgająca wręcz do fantastyki, szereg zbiegów okoliczności wykluczający poza realne.

W przypadku prozy Mroza ilość niestety nie przkedłada się na jakość. Thriller jest przerostem formy nad treścią, autor napąpował tą powieść do granic absurdu przez co wiele razy miałam ochotę odłożyć lekturę i już do nie nie wracać. Jednak udało mi się dortwać do końca i niemal od razu o tej historii zapomniałam.
Z braku lepszych literackich propozycji,czy też po prostu do odpoczynku po pracy, ujdzie. Kiedy wyłączy się myślenie "Wieża Miczenia" nabiera większego sensu.

W przypadku prozy Mroza ilość niestety nie przkedłada się na jakość. Thriller jest przerostem formy nad treścią, autor napąpował tą powieść do granic absurdu przez co wiele razy miałam ochotę odłożyć lekturę i już do nie nie wracać. Jednak udało mi się dortwać do końca i niemal od razu o tej historii zapomniałam.
Z braku lepszych literackich propozycji,czy też po prostu...

Brawurowa i nietuzinkowa. Akcja pędzi na łeb na szyję, a trup ściele się gęsto. Mróz zdecydowanie wie, jak zatrzymać uwagę czytelnika i nie pozwolić mu odłożyć lektury.

Główny bohater zyskał moją wielką sympatię. Mimo, że na pierwszy rzut oka wydaje się nieprzyjemnym gburem zapatrzonym w siebie, to tylko fasada. Uwielbiam jego poczucie humoru, ostry jak brzytwa umysł, niezawodną pamięć i brak poszanowania konwenansów.

Jedynie zakończenie odrobinę mnie rozczarowało. Zbyt wydumane jak na mój gust, nie takich zawiłości się spodziewałam.

Polecam.

Brawurowa i nietuzinkowa. Akcja pędzi na łeb na szyję, a trup ściele się gęsto. Mróz zdecydowanie wie, jak zatrzymać uwagę czytelnika i nie pozwolić mu odłożyć lektury.

Główny bohater zyskał moją wielką sympatię. Mimo, że na pierwszy rzut oka wydaje się nieprzyjemnym gburem zapatrzonym w siebie, to tylko fasada. Uwielbiam jego poczucie humoru, ostry jak brzytwa umysł,...