Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przemoc wobec dziecka opisywana w literaturzez zawsze mnie przeraża. Tutaj jest o tyle straszniejsza, że cała rodzina tworzy z dziewczynki kozła ofiarnego dla swoich frustracj. Psychotyczna matka, ojciec ze skłonnościami pedofilskimi, starsza siostra, która sama pragnie być idealna w oczach rodziców. I to biedne dziecko, które nigdy nie jest dość dobre, które jako jedyne jest karane za nie swoje przewiny. Przeraża to, że ta powieść jest tak aktualna. Przeraża tez, ze instytucje zawodzą, że dziecko widzi jedyne wyjście w popełnieniu uamobojstwa by w końcu się uwolnić Choc nie ma tego w powieści, myślę że śmierć dziecka na t egotycznym i mizoginnym środowisku nie zrobi wrażenia, wszak pozbędą się problemy a Kasieńka jest taka grzeczna.

Przemoc wobec dziecka opisywana w literaturzez zawsze mnie przeraża. Tutaj jest o tyle straszniejsza, że cała rodzina tworzy z dziewczynki kozła ofiarnego dla swoich frustracj. Psychotyczna matka, ojciec ze skłonnościami pedofilskimi, starsza siostra, która sama pragnie być idealna w oczach rodziców. I to biedne dziecko, które nigdy nie jest dość dobre, które jako jedyne...

Zdarza się, że książka wzrusza do głębi i sprawia, że wszystko po niej nie jest "smaczne". Opowiesc o dwóch siostrach, wojnie, bólu, nadziei i chęci przetrwania. Napisana pięknym językiem. Przemyślany każdy detal opowieści. Wciąż pozostaję pod olbrzymim wrażeniem. Zajmuje drugie miejsce po Saszeńce w moim osobistym top 10 książek z wojną w tle.

Zdarza się, że książka wzrusza do głębi i sprawia, że wszystko po niej nie jest "smaczne". Opowiesc o dwóch siostrach, wojnie, bólu, nadziei i chęci przetrwania. Napisana pięknym językiem. Przemyślany każdy detal opowieści. Wciąż pozostaję pod olbrzymim wrażeniem. Zajmuje drugie miejsce po Saszeńce w moim osobistym top 10 książek z wojną w tle.

Książka jest nierówna, początkowo cudownie opisuje relacje. Pokazuje jakie zniszczenie czyni w dziecku przemoc. Jednakże ostatnie 200 stron dla mnie było utrapieniem. Nie chciałam porzucic tego tomiszcza, dlatego skończyłam niemal w intelektualnych bólach podobnych do kamicy nerkowej.

Książka jest nierówna, początkowo cudownie opisuje relacje. Pokazuje jakie zniszczenie czyni w dziecku przemoc. Jednakże ostatnie 200 stron dla mnie było utrapieniem. Nie chciałam porzucic tego tomiszcza, dlatego skończyłam niemal w intelektualnych bólach podobnych do kamicy nerkowej.

Umęczyłam się

Umęczyłam się

Rodzinę Borgiów czytałam z wypiekami na twarzy i nieustannym sprawdzaniem faktów na wikipedii. Jestem bardzo mile zaskoczona przenikliwością analiz pana Puzo. Renesansowy Rzym jest niemal namacalny, a intrygi knute na papieskim dworze jakże realne. Moją ukochaną postacią jest Lukrecja, która niczym marionetka jest przenoszona z miejsca na miejsce, jej chwile cudowne małżeństwa są zniszczone ambicjami ojca i brata...
doskonała powieść naprawdę polecam

Rodzinę Borgiów czytałam z wypiekami na twarzy i nieustannym sprawdzaniem faktów na wikipedii. Jestem bardzo mile zaskoczona przenikliwością analiz pana Puzo. Renesansowy Rzym jest niemal namacalny, a intrygi knute na papieskim dworze jakże realne. Moją ukochaną postacią jest Lukrecja, która niczym marionetka jest przenoszona z miejsca na miejsce, jej chwile cudowne...