Miałam wiele lepsze wspomnienia o Mikołajku. Albo ta książka tak różni się od pozostałych, albo moje wspomnienia były zbyt mocno pozytywne. 🤷🏼‍♀️

Miałam wiele lepsze wspomnienia o Mikołajku. Albo ta książka tak różni się od pozostałych, albo moje wspomnienia były zbyt mocno pozytywne. 🤷🏼‍♀️

Te nieznane przygody Sempé zilustrował kolorowymi rysunkami, dzięki czemu historie o Mikołajku nabierają prawdziwych rumieńców. Najsłynniejszy francuski uczeń ma dwie cechy – nigdy się nie starzeje i zawsze śmieszy!! Pomysłów na przygody nigdy mu nie brakuje. O jakim prezencie marzy pod 🎄? Czy otworzy z kumplami cyrk? Dlaczego swetry nie cieszą jako podarki? Czytajcie!!

Tylko 10 opowiadań, ale śmiech gwarantowany!! Mikołajek rządzi!! 😂😂😂

Te nieznane przygody Sempé zilustrował kolorowymi rysunkami, dzięki czemu historie o Mikołajku nabierają prawdziwych rumieńców. Najsłynniejszy francuski uczeń ma dwie cechy – nigdy się nie starzeje i zawsze śmieszy!! Pomysłów na przygody nigdy mu nie brakuje. O jakim prezencie marzy pod 🎄? Czy otworzy z kumplami cyrk? Dlaczego swetry nie cieszą jako podarki? Czytajcie!!...

Świetnie się bawiłam czytając tę książkę :)

Świetnie się bawiłam czytając tę książkę :)

"Mikołajki" są jednymi z tych książek, o których wieczorne czytanie nasze dzieciaki upominają się najczęściej. I jednymi z tych książek, które czyta mi się im najprzyjemniej, bo ciągle (mimo upływu dobrych 30 lat od czasu, gdy sam je odkrywałem) mam bardzo duży sentyment do przygód Mikołajka. Dlatego chętnie kupuję kolejne zestawy opowiadań o Mikołajku i jego przyjaciołach, jeśli tylko pojawi się tomik, którego nie posiadamy. Kupując te książki warto jednak sprawdzać czy któryś tomik nie jest przypadkiem zawarty w jakimś zbiorze (częściowo lub w całości),żeby niepotrzebnie nie dublować sobie książek na półkach.

W 2009 przygotowano zbiór opowiadań zatytułowany „Nieznane przygody Mikołajka” – powstał on z okazji 50 rocznicy publikacji pierwszej historyjki z Mikołajkiem. Było to „Jajko wielkanocne” , które ukazało się na łamach gazety „Sud-Ouest Dimanche” 29 marca 1959. I właśnie „Jajko wielkanocne” jest historyjką otwierającą ten tomik opowieści – oprócz niego dostajemy również 9 niepublikowanych wcześniej opowiadań, odnalezionych w domowym archiwum przez córkę autora, Anne Goscinny. Wyjątkowość tej publikacji podkreślają też ilustracje – przygotowane specjalnie przez Jean-Jaquesa Sempé kolorowe akwarele (wcześniejsze opowieści o Mikołajki miały czarno-białe ilustracje). Wyjątek stanowią tylko ilustracje do „Jajka wielkanocnego”, które zachowano w oryginalnej, czarno-białej wersji.

Biorąc pod uwagę, że Mikołajek skończył w tym roku 64 lata (!),to jego historie zestarzały się naprawdę dobrze. Wiadomo – dokonał się ogromny skok technologiczny i w tej kwestii jest to oczywiście widoczne (telewizory są w nielicznych domach itd.),dodatkowo pozmieniało się też pewnie wiele w kwestiach edukacyjnych i społecznych. Mikołajek ewidentnie chodzi do szkoły dla chłopców, można chyba przyjąć, że szkoły koedukacyjne nie były wtedy standardem. Można też wywnioskować, że w tamtych latach czwartek był dniem wolnym od nauki – czyżby chodzili w takim razie do szkoły także w soboty? A może raczej był dniem wolnym, ponieważ dzieci chodziły do szkoły innym trybem? W wielu opowiadaniach można wyłapać kwestię, że po obiedzie uczniowie wracali do szkoły na resztę zajęć (podobnie jest z tatą Mikołaja – pojawiał się w domu na obiad, po czym wracał do pracy). Generalnie fajnie jest ponownie przenieść się z Mikołajkiem w czasie i towarzyszyć mu w przeróżnych przygodach w ówczesnej Francji. Uwielbiam to opisywanie świata z punktu widzenia małego chłopca, a konstrukcje niektórych zdań są tak niesamowite, że może zabraknąć tchu, żeby je odczytać ;) Czyta się szybko, łatwo i przyjemnie – dzieciaki uwielbiają słuchać, a dorosłego nie męczy czytanie dziecięcej książki. Czasem tylko wprowadzam lekką cenzurę, kiedy chłopcy się przezywają, bo akurat takie teksty najlepiej dzieciaki zapamiętują ;) Z „Nieznanych przygód Mikołajka” dowiemy się m.in. jak wyglądało oglądanie telewizji (które wtedy było nie lada gratką!) i zakupy w nowym supermarkecie (domu towarowym?),co jest najważniejsze w cyrku, przeczytamy co nieco o judo i teatrze, a także o tym ile problemów może przysporzyć sweter w kaczuszki.

Polecamy :) To porcja świetnych opowieści Mikołajka, a akwarelowe ilustracje są wyśmienite! Jedyny minus jest taki, że książka szybko się kończy – ma 192 kartki włącznie z wstępem napisanym przez Anne Goscinny oraz informacjami o autorach.

Wydawnictwo Znak, wydanie III (2018 r.),twarda oprawa - naprawdę świetnie wydana książka, cieszy oko na półce i w trakcie czytania.

"Mikołajki" są jednymi z tych książek, o których wieczorne czytanie nasze dzieciaki upominają się najczęściej. I jednymi z tych książek, które czyta mi się im najprzyjemniej, bo ciągle (mimo upływu dobrych 30 lat od czasu, gdy sam je odkrywałem) mam bardzo duży sentyment do przygód Mikołajka. Dlatego chętnie kupuję kolejne zestawy opowiadań o Mikołajku i jego przyjaciołach,...

Disclaimer: Ta wersja książki obecnie nir jest praktycznie możliwa do dostania, dlatego kupiłem ją dużo po pozostałych. Mam o wiele gorsze jej wydanie, z prostszą okładką, bez zakładki oraz z bardo dziwnymi paskowanymi w środku okładkami, co na początku uznaliśmy za błąd w druku. Przynajmniej strony nie żółkną.
Opowiadania o Mikołajku i jego przyjaciołach są wciąż niezwykle zabawne i skłaniające do myślenia, lecz jest to książka której jedyną funkcją jest kompilacja resztek opowiadań cyklu, których tu jest 10. Sięgać do niej polecam tylko tym, którzy przerobili już 80 i 45 opowiadaniowe Nowe Przygody Mikołajka oraz 5 pierwszych, 17 opowiadaniowych. Nowe malunki przez świętej pamięci już Sempego również są miłym dodatkiem.

Disclaimer: Ta wersja książki obecnie nir jest praktycznie możliwa do dostania, dlatego kupiłem ją dużo po pozostałych. Mam o wiele gorsze jej wydanie, z prostszą okładką, bez zakładki oraz z bardo dziwnymi paskowanymi w środku okładkami, co na początku uznaliśmy za błąd w druku. Przynajmniej strony nie żółkną.
Opowiadania o Mikołajku i jego przyjaciołach są wciąż niezwykle...

Zabawna dla dorosłych i dla dzieci, pełna przygód małych urwisów i zwykłego życia widzianego oczami dzieci. Cudne rysunki uzupełniają całość.

Zabawna dla dorosłych i dla dzieci, pełna przygód małych urwisów i zwykłego życia widzianego oczami dzieci. Cudne rysunki uzupełniają całość.

Dobrze jest czasem wrócić do lektur z dzieciństwa, no bo co w końcu, kurczę blade, czy ja nie mogę sobie Mikołajka poczytać.
Nie pamiętam czy akurat tę książkę już czytałem czy nie, ale jestem pod wrażeniem prostoty i kunsztu historyjek z życia tego francuskiego chłopca. Śmiałem się wiele razy, uśmiechałem jeszcze częściej, niezapomniane wrażenie. Myślę, że wrócę do kolejnych części Mikołajka, bo jest to lektura przednia. Prawie tak fajna jak teatr albo Wielki Cyrk Kolegów (Kleofasa).

Dobrze jest czasem wrócić do lektur z dzieciństwa, no bo co w końcu, kurczę blade, czy ja nie mogę sobie Mikołajka poczytać.
Nie pamiętam czy akurat tę książkę już czytałem czy nie, ale jestem pod wrażeniem prostoty i kunsztu historyjek z życia tego francuskiego chłopca. Śmiałem się wiele razy, uśmiechałem jeszcze częściej, niezapomniane wrażenie. Myślę, że wrócę do...

Kolejne z przygód Mikołajka z archiwum Rene Gościnnego, zilustrowane przez Jeana-Jacquesa Sempe, prawie 30 lat po przedwczesnej śmierci autora.
Opowiadania są nierówne, jedne lepsze, a co do innych - nic dziwnego, że autor wstrzymał się z ich publikacją. Nie były złe, ale nie dorównywały najlepszym.
Nawet jednak te przeciętne noszą ślad ręki mistrza. Gościnny jak nikt potrafił oddać zachowania, reakcje, sposób myślenia i w ogóle świat młodych chłopców, zdecydowanie przed okresem dojrzewania. I co najciekawsze - czynił to w sposób atrakcyjny nie tylko dla dzieci, ale i dorosłych. Może nawet bardziej dla tych drugich.
Delikatny humor, ironią, złośliwość wobec ludzkich przywar, ale pokazana w sposób budzący sympatię dla ich nosicieli. Np. w opowiadaniu o tym, jak to Mikołaj z tatą udali się do Kleofasa oglądać telewizję i kto się naprawdę nią fascynował.
Jednym słowem czyta się szybko, lekko, przyjemnie do tego z uśmieszkiem na ustach. I jeszcze jedno - nostalgia za czasami, kiedy dzieci bawił się na podwórkach, spotykały nawet biły i godziły, ale nie siedziały przed kompami i komórkami Za światem, gdy przyjaźnie, animozje i inne emocje rozgrywały się w świecie rzeczywistym, a nie w "mediach społecznościowych". Wisienką na torcie jest zdjęcia Goscinnego rozdającego autografy dzieciom w wieku Mikołajka. To chyba najlepsza nagroda dla autora.
Przeczytane w ramach wyzwania czerwcowego - książka dla dzieci.

Kolejne z przygód Mikołajka z archiwum Rene Gościnnego, zilustrowane przez Jeana-Jacquesa Sempe, prawie 30 lat po przedwczesnej śmierci autora.
Opowiadania są nierówne, jedne lepsze, a co do innych - nic dziwnego, że autor wstrzymał się z ich publikacją. Nie były złe, ale nie dorównywały najlepszym.
Nawet jednak te przeciętne noszą ślad ręki mistrza. Gościnny jak nikt...

Lekka, humorystyczna, określiłabym ją mianem familijnej - można zaczytać się w niej całą rodziną! Do tego piękne ilustracje Sempego, które aktywują wyobraźnię.

Lekka, humorystyczna, określiłabym ją mianem familijnej - można zaczytać się w niej całą rodziną! Do tego piękne ilustracje Sempego, które aktywują wyobraźnię.

Bardzo urocze i śmieszne historyjki o małym chłopcu, Mikołajku. Jego przygody są przepięknym wspomnieniem z dzieciństwa, kiedy to świat stoi dopiero przed nami otworem i sami decydujemy czego chcemy się dowiedzieć. Najzabawniejsze są momenty kiedy możemy obserwować świat dorosłego z perspektywy dziecka. Zaczynamy dostrzegać jak dziwne i zarazem banalne stają się problemy dorosłego w jego oczach. I to chyba jest najlepsze po lekturze tej książki. Fabuła wciąga nie tylko najmłodszych ale także dorosłych, którzy sami przez chwilę mogą powrócić do słodko-gorzkiego świata dzieciństwa.

Bardzo urocze i śmieszne historyjki o małym chłopcu, Mikołajku. Jego przygody są przepięknym wspomnieniem z dzieciństwa, kiedy to świat stoi dopiero przed nami otworem i sami decydujemy czego chcemy się dowiedzieć. Najzabawniejsze są momenty kiedy możemy obserwować świat dorosłego z perspektywy dziecka. Zaczynamy dostrzegać jak dziwne i zarazem banalne stają się problemy...