Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To miała być przeciętna książka! I była. Choć niestety, bo była to pozycja z potencjałem
Mój ulubiony temat, świetny pomysł, szybka akcja. Ale wszystko tak potwornie niedopracowane! Narracja jest porażająco kiepskim poziomie. I to jest tutaj najgorsze. Autorka powinna przedstawić swój pomysł komuś, kto dobrze pisze i wtedy mogłoby to być naprawdę rewelacyjne czytadło.
Jak dla mnie książka napisana dla dwunastolatki przez dwunastolatkę.
Mamy tutaj Harrego Pottera w wersji damskiej, do tego zdolnego a nie mające niebywałe szczęście.
Nasza główna bohaterka Rose dowiaduje się nagle, że jest magiem i ma niebywałe zdolności. Źli rodzice jej nie powiedzieli. Dziewczyna się a to gniewa a to nie. Spotyka się nasza bohaterka z dwoma chłopakami, jest niestabilna emocjonalnie i co chwila ląduje u Uzdrowicieli. Między scenami brakuje wątków i rozwinięcia akcji. Dużo rzeczy zabrakło, trochę rzeczy wciśnięto na siłę i niepotrzebnie (śmierć Davida czy złych głównych Magów).
Autorka pomysł miała, ale go nie dopracowała. Książkę czyta się z przymrużeniem oka i bez większej chęci na część kolejną.

To miała być przeciętna książka! I była. Choć niestety, bo była to pozycja z potencjałem
Mój ulubiony temat, świetny pomysł, szybka akcja. Ale wszystko tak potwornie niedopracowane! Narracja jest porażająco kiepskim poziomie. I to jest tutaj najgorsze. Autorka powinna przedstawić swój pomysł komuś, kto dobrze pisze i wtedy mogłoby to być naprawdę rewelacyjne czytadło.
Jak...

„Złodziej Kury” to jedna z tych pozycji, którą po wypożyczeniu z biblioteki chciałoby się mieć na własność!
Ale czy to na pewno książka? Hmm, wygląda jak ona, tylko nie ma w niej żadnego słowa. Książka treści nie posiada, ma natomiast nauczyć dziecko snucia własnych opowieści. A dzieci mogą się naprawdę popisać.
Zamiast zwyczajowego „poczytaj mi mamo” dziś nastąpiło „poczytaj mi mała”. Mała z cudzysłowu książkę wzięła i opowieść rozpoczęła. Opowieść porwała nas obie i doprowadziła do łez, ze śmiechu oczywiście.
Rysunki są przezabawne. A uczucia głównych bohaterów idealnie wypisane na „twarzach”, przy czym miny koguta wprost niezapomniane!
Historyjka zaczyna się sielanką. W domku żyją sobie wesoło Niedźwiedź, Królik, Kogut, 3 Kury i kilka Kurcząt. Pewnego dnia w tą idyllę wkrada się Lis. Ten niecny stwór porywa jedną z Kur. W tej sytuacji Niedźwiedź, Królik oraz Kogut ruszają jej na ratunek. Dzielna drużyna brnie przez lasy, góry i morza; w trudzie i znoju.
Jak się kończy nasza opowieść? Najlepiej, żeby opowiedziały ją wam wasze dzieci.
Serdecznie polecam tą pozycję.

„Złodziej Kury” to jedna z tych pozycji, którą po wypożyczeniu z biblioteki chciałoby się mieć na własność!
Ale czy to na pewno książka? Hmm, wygląda jak ona, tylko nie ma w niej żadnego słowa. Książka treści nie posiada, ma natomiast nauczyć dziecko snucia własnych opowieści. A dzieci mogą się naprawdę popisać.
Zamiast zwyczajowego „poczytaj mi mamo” dziś nastąpiło...

Książki „Czytam sobie” są ulubioną serią mojej 8 letniej córeczki. Są naprawdę bardzo dobrze i ciekawie napisane. Podział na poziomy umożliwia „wczytywanie się” krok po kroku, do tego opis trudniejszych słów, są wprost idealne do nauki czytania i przede wszystkim polubienia czytania. Przeczytałyśmy większość z nich i żadna pozycja nie była zła. Ostatnio w nasze ręce wpadł „ŚwiĄty Mikołaj” i on zasłużył na kilka słów opisu, ponieważ jako drugi, po „Kto zamawiał koszmarną przygodę” pretenduje do dołączenia do dziecięcej biblioteczki. Książka jest majstersztykiem. Jest wesoła, podnosi na duchu, trochę straszy i zaskakuje. Na dokładkę ma ciekawe ilustracje. Opowiada o Toni, która będzie miała niemagiczne Święta. Śnieg nie pada, siostra pochlipuje, Gryzli będzie się nie opiekować w krzakach a rodzice w szpitalu będą czekali aż urodzi jej się brat! A Pani w szkole kazała przecież opisać swoje magiczne Święta. Przecież w takich warunkach się nie da. A może jednak? Czasami można się zaskoczyć i dowiedzieć czegoś interesującego, wiecie np. jakie dźwięki wydaje renifer? Okazuje się, że dzwoni dzwoneczkami!
Razem z córą serdecznie polecamy tą lekturę.

Książki „Czytam sobie” są ulubioną serią mojej 8 letniej córeczki. Są naprawdę bardzo dobrze i ciekawie napisane. Podział na poziomy umożliwia „wczytywanie się” krok po kroku, do tego opis trudniejszych słów, są wprost idealne do nauki czytania i przede wszystkim polubienia czytania. Przeczytałyśmy większość z nich i żadna pozycja nie była zła. Ostatnio w nasze ręce wpadł...