• Czerwone Słońce to drugi tom cyklu Żniwiarza Pauliny Hendel i choć w mojej opinii nie jest tak dobry jak pierwszy to bawiłem się naprawdę świetnie. Zwłaszcza po zakończeniu, które zostawiło mnie z rozdziawioną buzią i z wymalowanym na niej niedowierzaniem. Akcja w książki mnie wciągnęła bez reszty. Dodam jeszcze, że przytłaczała mnie nieco ilość...schabowych. Tak, dobrze czytacie. Mam wrażenie, że pojawiały się równie często jak nowe demony do pokonania.
• Fabuła kręci się wokół poszukiwań Pierwszego i przeplatana jest walką z demonami. Pojawia się też zarys głównego wątku wokół którego będzie (mam nadzieję) budowana akcja następnych tomów. Bardzo przyjemnie czytało mi się sprzeczki między bohaterami, które głównie dotyczyły pustki w lodówce. Bardzo fajny był również wątek bohaterki, która straciła członka rodziny, którego ciało zostało przejęte przez Żniwiarza.
• Bohaterowie- główna bohaterka była irytująca i choć wiem jaki był zamysł takiego poprowadzenia tej postaci to nie zmienia to faktu, że jej postać czytało mi się strasznie źle. Jasnym punktem była pani Janina i jej dwaj wnukowie. Wprowadzili sporo świeżości i muszę przyznać, że mi się to bardzo podobało, choć nie chciałbym mieć takiej cioci/babci/sąsiadki/znajomej 🤭.
• Powieść, jak i cały cykl polecam każdemu fanowi twórczości autorki. Zazwyczaj brak większej głębi, nico skąpe opisy (z wyjątkiem opisu demonów) czy dosyć pobieżnie potraktowane uczucia bohaterów są przeze mnie krytykowane, ale w tym przypadku jest odwrotnie. Czytając książki Pauliny czuję się sielsko, jakbym był na wsi w piekny, letni dzień. To zdecydowanie moje comfort booki. Myślę, że to wszystko zasługa stylu w jakim pisze autorka, a który ja bardzo polubiłem przy cyklu Zapomnianej Księgi.

• Czerwone Słońce to drugi tom cyklu Żniwiarza Pauliny Hendel i choć w mojej opinii nie jest tak dobry jak pierwszy to bawiłem się naprawdę świetnie. Zwłaszcza po zakończeniu, które zostawiło mnie z rozdziawioną buzią i z wymalowanym na niej niedowierzaniem. Akcja w książki mnie wciągnęła bez reszty. Dodam jeszcze, że przytłaczała mnie nieco ilość...schabowych. Tak, dobrze...

Cytując Feliksa, jedyną wartościową postać w tej serii: "Tak, bo gówno wiesz, a chcesz zgrywać wielkiego żniwiarza." - str. 76. I tym to zdaniem opisałabym całą serię. Magda nie nadaje się do niczego, szczerze mówiąc jest z nią coraz gorzej. Nigdy nie przygotowana, a niby dużo wie. Ciągle obrywa i marudzi. A i trzeba robić jej wiecznie jedzenie, księżniczka i wielka żniwiarka nie może tracić czasu na coś takiego, a z którąś z kolei zmorą nie daje rady, znowu. Feliks obrywa od niej wyzwiskami, a Mateusz nic, a nic. W końcu chłopak, który jest niezmiernie irytujący. No i musi być dziwna zazdrość, dziwna bo podobno go nienawidzi. Niestałe uczucia, nuda. Plus w tym tomie, cały szereg mało potrzebnych osób. Ich śmierć była by bardziej ciekawsza do przeczytania. Fabuła jest nudna i nie, nie nabiera żadnego tempa. Rozumiem, że zmiana ciała i nabycie nowych wspomnień i charakteru może być problematyczne, ale na litość, weź się trochę w garść dziewczyno, "dorosła kobieta, oczywiście". Rekomendacje i pozytywne opinie innych autorów na okładce książki mogą być pomocne, ale kiedy widzę ich z ok. 11, na okładce, na tyle książki i na obu skrzydełkach, to mam wrażenie, że książka i jej fabuła nie ma szans obronić się sama i zachęcić do dalszego czytania. Drugi tom był jeszcze większą startą czasu niż pierwszy. Szkoda czasu nawet na wypożyczanie, co dopiero wydawanie pieniędzy. Skupienie się na Feliksie było by o wiele lepsze, chociaż jest już z 5 tomów, z czego wnioskuję, że seria ta jest już zamknięta. Wcale nie mam ochoty na dokańczanie tej serii.

Cytując Feliksa, jedyną wartościową postać w tej serii: "Tak, bo gówno wiesz, a chcesz zgrywać wielkiego żniwiarza." - str. 76. I tym to zdaniem opisałabym całą serię. Magda nie nadaje się do niczego, szczerze mówiąc jest z nią coraz gorzej. Nigdy nie przygotowana, a niby dużo wie. Ciągle obrywa i marudzi. A i trzeba robić jej wiecznie jedzenie, księżniczka i wielka...

Główna historia bardzo powoli posuwa się do przodu, problemem tej książki są jednak całkowicie nudne poboczne historie. Każde polownie jest praktycznie tak samo opisane, nie ma żadnego wpływu na fabułę, nudy. W Zapomnianej księdze było dokładnie na odwrót, tam były świetne podoczne historie, a brak był głównego wątku.

Główna historia bardzo powoli posuwa się do przodu, problemem tej książki są jednak całkowicie nudne poboczne historie. Każde polownie jest praktycznie tak samo opisane, nie ma żadnego wpływu na fabułę, nudy. W Zapomnianej księdze było dokładnie na odwrót, tam były świetne podoczne historie, a brak był głównego wątku.

Gdyby tak były pisane wszystkie książki młodzieżowe, to nie uważałabym ich za podgatunek literacki.

Gdyby tak były pisane wszystkie książki młodzieżowe, to nie uważałabym ich za podgatunek literacki.

W kolejnym tomie, z lekkim przeskokiem czasowym, otrzymujemy kontynuację wydarzeń z części pierwszej. Nie mogę zbyt wiele powiedzieć o tym co się stało, bo za dużo by to zdradziło, a nie chcę psuć nikomu przyjemności z poznawania fabuły krok po kroku.
Mogę za to powiedzieć, że poziom jest równie wysoki jak w poprzednim tomie. Książka jest pełna akcji, pochłania się ją zapartym tchem.
W niektórych bohaterach następują pewne, dosyć znaczne zmiany, jednak bynajmniej nie znaczy to, że są oni gorsi i przestajemy ich lubić. Mogę nawet powiedzieć, że z pewnych przyczyn zaczęłam czuć sympatię do bohatera, którego nie dało się lubić wcześniej.
Czytając świetnie się bawiłam. Szczegółowe opisy wszystkich istot z innego świata przyprawiają o gęsią skórkę, sarkastyczne teksty bohaterów potrafią rozbawić, sama akacja nie pozostawia żadnego niedosytu.
Z przyjemnością sięgam po kolejny tom.

W kolejnym tomie, z lekkim przeskokiem czasowym, otrzymujemy kontynuację wydarzeń z części pierwszej. Nie mogę zbyt wiele powiedzieć o tym co się stało, bo za dużo by to zdradziło, a nie chcę psuć nikomu przyjemności z poznawania fabuły krok po kroku.
Mogę za to powiedzieć, że poziom jest równie wysoki jak w poprzednim tomie. Książka jest pełna akcji, pochłania się ją...

Poziom tak samo trzymany jak w pierwszej książce. Wprowadzono kilka nowych postaci ale jednak chaosu to nie wprowadziło. Robi się bardziej ciekawie. Jak narazie najbardziej uwielbiam Pierwszego. Jest genialnie napisany. Książka może nie dynamiczna ale fajnie się czyta. Końcówka naprawdę fajna i nawet niespodziewana. Aż sięgnęłam od razu po kolejny tom.

Poziom tak samo trzymany jak w pierwszej książce. Wprowadzono kilka nowych postaci ale jednak chaosu to nie wprowadziło. Robi się bardziej ciekawie. Jak narazie najbardziej uwielbiam Pierwszego. Jest genialnie napisany. Książka może nie dynamiczna ale fajnie się czyta. Końcówka naprawdę fajna i nawet niespodziewana. Aż sięgnęłam od razu po kolejny tom.

Fajny dalszy ciąg historii, który czyta się dobrze. Jest lepszy od pierwszego, gdzie fabuła jest ciekawsza i bardziej wciągająca. Nowe wcielenie głównej bohaterki jest zdecydowanie bardziej wyraziste i trochę kontrowersyjne - czasem mnie mega irytuje, czasem bawi, czasem ją lubię. Jest zdecydowanie bardziej zadziorna, bezczelna i pewna siebie co, moim zdaniem, jest na plus dla fabuły. Dodatkowo więcej jest wyzwań z demonami, które stają się trudniejsze do pokonania a wątek z Mateuszem też został dobrze poprowadzony. Ponadto pojawiają się nowe postaci, które zapewne zagoszczą na dobre w historii, co również jest na plus.
Podsumowując, bawię się przednie czytając ten cykl, zatem polecam.

Fajny dalszy ciąg historii, który czyta się dobrze. Jest lepszy od pierwszego, gdzie fabuła jest ciekawsza i bardziej wciągająca. Nowe wcielenie głównej bohaterki jest zdecydowanie bardziej wyraziste i trochę kontrowersyjne - czasem mnie mega irytuje, czasem bawi, czasem ją lubię. Jest zdecydowanie bardziej zadziorna, bezczelna i pewna siebie co, moim zdaniem, jest na plus...

Liczyłam, że wydarzenia kończące poprzednią część były precyzyjnie obliczonym podstępem, zmiana Magdy mnie nie zaskoczyła, sądziłam że to część planu, który skłoni żniwiarzy do wywabienia Gerarda do kolejnej pułapki. Ale to co okazało się w drugiej części, pokazało że Pierwszy nie był aż tak przebiegły. I chyba w opinii autorki czytelnicy też nie są, skoro wiele faktów jest powtarzanych aż do znudzenia.

Liczyłam, że wydarzenia kończące poprzednią część były precyzyjnie obliczonym podstępem, zmiana Magdy mnie nie zaskoczyła, sądziłam że to część planu, który skłoni żniwiarzy do wywabienia Gerarda do kolejnej pułapki. Ale to co okazało się w drugiej części, pokazało że Pierwszy nie był aż tak przebiegły. I chyba w opinii autorki czytelnicy też nie są, skoro wiele faktów jest...

Rodzice Magdy nie mogą pogodzić się ze śmiercią córki. Jej wujek Feliks, który jest żniwiarzem nie może przeboleć, że nie uratował swojej siostrzenicy. Jednak pewnego dnia, do jego domu póki nieznajoma.. Okazuje się, że to Magda w innym ciele.. Oboje postanawiają za wszelką cenę odnaleźć i unicestwić Pierwszego, ich największego wroga. Czy uda im się go pokonać? Sami nie wiedzą jak się za to zabrać, ale mają nadzieję, że się uda. Tymczasem prawie codziennie muszą zmagać się z różnymi demonami o stworami. Czas nieubłaganie upływa, a Pierwszy zbliża się wielkimi krokami..

Rodzice Magdy nie mogą pogodzić się ze śmiercią córki. Jej wujek Feliks, który jest żniwiarzem nie może przeboleć, że nie uratował swojej siostrzenicy. Jednak pewnego dnia, do jego domu póki nieznajoma.. Okazuje się, że to Magda w innym ciele.. Oboje postanawiają za wszelką cenę odnaleźć i unicestwić Pierwszego, ich największego wroga. Czy uda im się go pokonać? Sami nie...

Świetna kontynuacja po pierwszym tomie "Żniwiarzu". Naprawdę rewelacja i zachęcam do przeczytania, jeśli pierwszy tom Was zaciekawil

Świetna kontynuacja po pierwszym tomie "Żniwiarzu". Naprawdę rewelacja i zachęcam do przeczytania, jeśli pierwszy tom Was zaciekawil