Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Colleen Hoover ma nade mną niesamowitą władzę. Jak nikt potrafi uderzyć mnie w sam splot słoneczny i pozbawić tchu. Po Hopeless myślałam że żadna inna pozycja tej autorki mnie tak nie poruszy. Myliłam się. Jej książki zapadają w pamięć. To nie są lekkie czytadełka, o których zapominam już w momencie odłożenia egzemplarza na półkę. Tu tak naprawdę dopiero po przeczytaniu ostatniego zdania, gdy wpatruję się w przestrzeń, zaczynam na nowo „przeżywać” książkę. Nie potrafię zapomnieć o bohaterach, odczuwam ich ból, złość czy szczęście. Bo właśnie bohaterów wykreowanych przez Colleen Hoover nie da się ot tak zapomnieć.

Zastanawiam się co takiego w sobie ma autorka że jej słowa aż tak na mnie oddziałują. Bo przecież w zamierzeniu to powieść o nastolatkach, dla nastolatków. Sama mam kilka lat więcej, nie powinnam się przejmować. A przejmuję się. Wstrzymuję oddech gdy Layken i Will mają swoje wspólne chwile, zaciskam pięści gdy czytam o kolejnych tragediach dopadających tak młodych ludzi. To nie jest sprawiedliwe, ale niestety tak się dzieje w prawdziwym życiu. Autorka jak nikt pokazuje „wszystkie odcienie życia”. Mamy strach o bliskich, poczucie odrzucenia, złość i wściekłość, ale z drugiej strony mamy ogromne pokłady miłości. O to chyba jest najpiękniejsze w tej książce. Nie mówię tu tylko o tej miłości chłopak-dziewczyna, bo to nie o to tu chodzi, a przynajmniej nie tylko. Przez wszystkie strony oglądamy wiele odcieni miłości. Tej do własnego rodzeństwa, która potrafi być silniejsza niż wszystko inne, gdy przychodzi na to potrzeba. Tej rodzicielskiej, czy mówiącej że więzy krwi to nie wszystko. Tej między przyjaciółmi, którzy nie ważne jak będzie zawsze nas wspierają. I w końcu o tej miłości między kobietą a mężczyzną, nie zawsze słodkiej, ale i nie tylko gorzkiej. O tej miłości, o którą trzeba walczyć, ale i czasem poświęcić dla większego dobra. Bo przecież nikt nigdy nie mówił że będzie łatwo.

I właśnie o tym jest ta książka. O tym co ważne w życiu, nie ważne jak przeżywamy nasze życie, wokół jest miłość w każdym z odcieni i my musimy nauczyć się brać o niej lekcje każdego dnia.
Ja o „Pułapce uczuć” szybko nie zapomnę. Mam nadzieję że i Ty drogi czytelniku po przeczytaniu tej książki szybko o niej nie zapomnisz.

Colleen Hoover ma nade mną niesamowitą władzę. Jak nikt potrafi uderzyć mnie w sam splot słoneczny i pozbawić tchu. Po Hopeless myślałam że żadna inna pozycja tej autorki mnie tak nie poruszy. Myliłam się. Jej książki zapadają w pamięć. To nie są lekkie czytadełka, o których zapominam już w momencie odłożenia egzemplarza na półkę. Tu tak naprawdę dopiero po przeczytaniu...