Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ogólna ocena całości na 8, ale "Kolorowa sukienka"... Jej się należy milion gwiazdek.

Ogólna ocena całości na 8, ale "Kolorowa sukienka"... Jej się należy milion gwiazdek.

Ogólnie dałabym 7, ale że jest to JEDYNA książka "świąteczna", którą przeczytałam i nie okazała się beznadziennym gniotem, to należy się dodatkowa gwiazdka :) Albo nawet dwie :) :) :)

Ogólnie dałabym 7, ale że jest to JEDYNA książka "świąteczna", którą przeczytałam i nie okazała się beznadziennym gniotem, to należy się dodatkowa gwiazdka :) Albo nawet dwie :) :) :)

Genialna, wspaniała, rewelacyjna. Choć miejscami cierpienie bohaterów (niby tak niepatetyczne, dość surowe, opisane jak zwykła relacja, ciąg zdarzeń) sprawiało mi fizyczny ból.

Genialna, wspaniała, rewelacyjna. Choć miejscami cierpienie bohaterów (niby tak niepatetyczne, dość surowe, opisane jak zwykła relacja, ciąg zdarzeń) sprawiało mi fizyczny ból.

Początek książki - super. Potem niestety z każdym kolejnym roidziałem czytałam coraz bardziej na siłę "żeby już skończyć". Dwa oststnie miesiące odpuściłam.

Początek książki - super. Potem niestety z każdym kolejnym roidziałem czytałam coraz bardziej na siłę "żeby już skończyć". Dwa oststnie miesiące odpuściłam.

Niby dobra, ale nie wciągnęła mnie do końca na żadnym etapie.

Niby dobra, ale nie wciągnęła mnie do końca na żadnym etapie.

Wymęczyłam.
Nuda nuda, monotonia i nuda.

Wymęczyłam.
Nuda nuda, monotonia i nuda.

Cudowna. I choć może to słowo nie za bardzo pasuje do tego typu literatury, to innego nie znajdę. Cudowna. Tyle.

Cudowna. I choć może to słowo nie za bardzo pasuje do tego typu literatury, to innego nie znajdę. Cudowna. Tyle.

No nie przebrnęłam. Przeczytałam 2/3 książki i stwierdziłam, że szkoda mi życia na dalsze rozdziały. Ni to ciekawe, ni zabawne, ni szokujące. Powieść miałka, bez charakteru, bez emocji.

No nie przebrnęłam. Przeczytałam 2/3 książki i stwierdziłam, że szkoda mi życia na dalsze rozdziały. Ni to ciekawe, ni zabawne, ni szokujące. Powieść miałka, bez charakteru, bez emocji.

Okropna książka.

Okropna książka.

No gniot świąteczny. Nic więcej nie ma sensu pisać.

No gniot świąteczny. Nic więcej nie ma sensu pisać.

Pokaleczyła mnie. Tylko tyle napiszę i niech to bedzie najlepszą recenzją.

Pokaleczyła mnie. Tylko tyle napiszę i niech to bedzie najlepszą recenzją.

Ledwo przebrnęłam.

Ledwo przebrnęłam.

Minus za fragmenty zdań "nie po polsku".

Minus za fragmenty zdań "nie po polsku".

8.5

8.5

Ocena tylko dwóch pierwszych opowiadań, bo dla nich faktycznie WARTO sięgnąć po tę lekturę.

Ocena tylko dwóch pierwszych opowiadań, bo dla nich faktycznie WARTO sięgnąć po tę lekturę.

Książka do przeczytania w 2 godziny (akurat w trakcie drzemki malucha:)). Bardzo życiowa, pełna zabawnych cytatów.
Nie jest to typowy poradnik dotyczący rodzicielstwa, a coś na pocieszenie i podniesienie rodzicielskiego morale. A że dodatkowo przemyca ważne i wartościowe treści, to tylko działa na plus.

Książka do przeczytania w 2 godziny (akurat w trakcie drzemki malucha:)). Bardzo życiowa, pełna zabawnych cytatów.
Nie jest to typowy poradnik dotyczący rodzicielstwa, a coś na pocieszenie i podniesienie rodzicielskiego morale. A że dodatkowo przemyca ważne i wartościowe treści, to tylko działa na plus.

Dałabym 6, ale trzy ze zbioru opowiadań ("Ochmistrzyni", "Lucy i Gaston" i "Julia dwudziestego pierwszego wieku") zasługują na duuużo więcej gwiazdek, więc niech będzie 7. Dla tych historii warto sięgnąć po LATO ZIMĄ.

Dałabym 6, ale trzy ze zbioru opowiadań ("Ochmistrzyni", "Lucy i Gaston" i "Julia dwudziestego pierwszego wieku") zasługują na duuużo więcej gwiazdek, więc niech będzie 7. Dla tych historii warto sięgnąć po LATO ZIMĄ.

Nie dokończyłam. Książka zupełnie nie w moim guście. Kiedy kupuję pozycję o himalaizmie lub napisaną przez himalaistę, spodziewam się raczej treści związanej ze wspinaczką, opisy wypraw itp. W książce Messnera prawie w ogóle tego nie ma. Za to jest mnóstwo filozofii i narzekań na dzisiejszy sposób życia, dzisiejszy świat.

Nie dokończyłam. Książka zupełnie nie w moim guście. Kiedy kupuję pozycję o himalaizmie lub napisaną przez himalaistę, spodziewam się raczej treści związanej ze wspinaczką, opisy wypraw itp. W książce Messnera prawie w ogóle tego nie ma. Za to jest mnóstwo filozofii i narzekań na dzisiejszy sposób życia, dzisiejszy świat.

8.5

8.5

Pierwsze 140 stron nudziło mnie tak okropnie, że już miałam odłożyć książkę niedokończoną.
Później nagle, nie wiem skąd, jak i gdzie nastąpił przełom i pozycję przeczytalam w ciągu 2 dni.
Zakończenie faktycznie wyciska spore ilości łez i jest piękne, więc dla samych tych emocji przy ostatnich stronach powieści - warto.

Pierwsze 140 stron nudziło mnie tak okropnie, że już miałam odłożyć książkę niedokończoną.
Później nagle, nie wiem skąd, jak i gdzie nastąpił przełom i pozycję przeczytalam w ciągu 2 dni.
Zakończenie faktycznie wyciska spore ilości łez i jest piękne, więc dla samych tych emocji przy ostatnich stronach powieści - warto.