🎨 "Dzisiaj ptifurki smakowały jednak gorzej niż kiedyś. Wszystko się zmieniło i to, co przed laty sprawiało tak beztroską radość podniebieniu, dzisiaj było źródłem goryczy, jaką niekiedy nadaje wspomnieniom miniony ból, cierpienie i upływający czas". Sylwia Zientek w drugim tomie sagi maluje burzliwe dzieje rodu Żmijewskich, właścicieli hotelu Varsovie. Kameralna, choć intensywna w wydarzenia i przeżycia historia rodziny rozgrywa się pod warszawskimi chmurami płynącymi leniwie pod błękitem lub szarością nieba. Tłem losów rodu, obfitujących często w dramatyczny brzebieg, są prawdziwe historyczne wydarzenia kształtujące obraz ówczesnej stolicy - fascynacja Napoleonem i naiwna wiara w jego geniusz mający uratować państwo polskie, ciężkie czasy zaborowe, powstanie listopodawe, zachłyśnięcie się przepychem epoki końca wieku, robotnicze protesty będące sprzeciwem wobec dominanty klasy burżuazyjnej. I tak, na kartach powieści, obok fikcyjnych bohaterów, przechadzają się Napoleon, Fryderyk Chopin, Henryk Sienkiewicz, Juliusz Słowacki, Władysław Podkowiński i wielu innych. 🎨 Serce powieści tworzą jednak dzieje Ludwika i Telimeny, a także losy Walerii, której twórczość była nierozumiana i niedoceniana. Kobiece sylwetki są tu odmalowane z wyjątkową szczegółowością, a ich indywidualne rysy prezentują szerzej kwestię emancypacji i problemów, z jakimi borykały się ówczesne kobiety. Autorka z dbałością odtworza charakter Warszawy - jej topografię, mieszkańców, stroje, jedzenie, sposób, w jaki Warszawiacy spędzali czas, ale przede wszystkim uwypukla kontrast między biedą a bogactwem. Ta opowieść wciąga i zachwyca. Już nie mogę się doczekać, kiedy znowu zastukam kołatką do hotelu Varsovie i sprawdzę, co słychać u jego właścicieli.

🎨 "Dzisiaj ptifurki smakowały jednak gorzej niż kiedyś. Wszystko się zmieniło i to, co przed laty sprawiało tak beztroską radość podniebieniu, dzisiaj było źródłem goryczy, jaką niekiedy nadaje wspomnieniom miniony ból, cierpienie i upływający czas". Sylwia Zientek w drugim tomie sagi maluje burzliwe dzieje rodu Żmijewskich, właścicieli hotelu Varsovie. Kameralna, choć...

Hotel Varsovie to lektura ciekawa, ale wymagająca ze względu na ilość postaci i planów czasowych (musiałam zrobić sobie notatki).
Wielkie ukłony dla autorki za wspaniały research pozwalający wiernie pokazać Warszawę w różnych epokach pod kątem wydarzeń historycznych, prawdziwych postaci, ubiorów, potraw, słownictwa, zwyczajów. To jest sztosik. Aż żal, że nie jestem Warszawianką. Zientek przemyca też do fabuły to czym się pasjonuje, czyli malarstwo i muzykę (znów zostałam zainspirowana do słuchania Chopina, którego spotkamy również na kartach powieści). Sama opowieść też jest wciągająca, jest to jakby podwójna saga rodzinna, bardzo ciekawie przeplatają się losy bohaterów, są oni doskonale wykreowani. Wadą jest słaba korekta, sporo literówek, ale mimo, że nie jest to mój ulubiony gatunek literacki z chęcią przeczytam trzeci tom.

Hotel Varsovie to lektura ciekawa, ale wymagająca ze względu na ilość postaci i planów czasowych (musiałam zrobić sobie notatki).
Wielkie ukłony dla autorki za wspaniały research pozwalający wiernie pokazać Warszawę w różnych epokach pod kątem wydarzeń historycznych, prawdziwych postaci, ubiorów, potraw, słownictwa, zwyczajów. To jest sztosik. Aż żal, że nie jestem...

Poprzedni tom słuchałam w wersji audio i sądziłam, że to był powód opornego zapoznawania się z bohaterami. A jednak nie. W wersji papierowej też nie jest łatwo. Czytelnik ma wrażenie, że tańczy kontredansa, którego kroków nie zna, a i muzykę nie zawsze dobrze słychać. Zatem potyka się, myli nogi i generalnie boryka się z lekturą. Dlaczego tak się dzieje? Otóż autorka lubi zmieniać epoki, a co za tym idzie postaci, które opisuje. Gdy już przyzwyczaimy się do rodziny Żmijewskich żyjących na początku XIX wieku, poznamy jej członków i ich problemy, to nagle trafiamy w wiek XXI. Nawet gdy akcja dzieje się w obrębie jednej epoki też nie jest łatwo, ponieważ pisarka nie waha się użyć retrospekcji lub porzucić opisywanego przed chwilą wątku. Dlaczego zatem sięgnęłam po drugi tom, spytacie. Przede wszystkim ze względu na opisy. Zarówno architektury, jak i strojów, a także zwyczajów oraz milowych wydarzeń z danej epoki. Te wszystkie smaczki dotyczące ubiorów pań, te historie miłosne księcia Józefa Poniatowskiego. To dla nich się czyta tę powieść. O dziwo postacie historyczne niejednokrotnie są przedstawione bardziej wyraziście niż członkowie rodziny Żmijewskich czy Szpakowskich. Tytułowa chimera zaś to kobieta, która nie chce wychodzić za mąż, ośmiela się mieć własne zdanie, a nawet pasje, czyli jest takim nie wiadomo czym – ani kobietą, ani mężczyzną. A tego typu paniom na początku XIX wieku nie było łatwo. Powieść polecam wszystkim tym, którzy twierdzą, że historia jest nudna – może zmienią zdanie.

Poprzedni tom słuchałam w wersji audio i sądziłam, że to był powód opornego zapoznawania się z bohaterami. A jednak nie. W wersji papierowej też nie jest łatwo. Czytelnik ma wrażenie, że tańczy kontredansa, którego kroków nie zna, a i muzykę nie zawsze dobrze słychać. Zatem potyka się, myli nogi i generalnie boryka się z lekturą. Dlaczego tak się dzieje? Otóż autorka lubi...

Ogrom pracy włożony w to by realistycznie opisać dziewiętnastowieczną Warszawę. Ilość detali powoduje, że natychmiast oczyma wyobraźni jesteśmy w opisywanych miejscach. Przepiękna literatura, dobry język. pierwszy tom mnie porwał, drugi pozwolił smakować. Z niecierpliwością czekam na przeczytanie trzeciego. Polecam.

Ogrom pracy włożony w to by realistycznie opisać dziewiętnastowieczną Warszawę. Ilość detali powoduje, że natychmiast oczyma wyobraźni jesteśmy w opisywanych miejscach. Przepiękna literatura, dobry język. pierwszy tom mnie porwał, drugi pozwolił smakować. Z niecierpliwością czekam na przeczytanie trzeciego. Polecam.

Ledwo przebrnęłam.

Ledwo przebrnęłam.

IG @angelkubrick

"Hotel Varsovie. Bunt chimery" po raz kolejny pozwala nam zanurzyć się w czasach zamierzchłych, gdzie wszystko rządziło się swoimi prawami. Burzliwa historia łączy się z osobistymi uniesieniami bohaterów. Rodzina Żmijewskich i Szpakowskich przechodzi społeczne przemiany, które doskonale oddają ducha czasu. Moje serce znów drży ze złości, bo po raz kolejny role kobiet sprowadzają się do popychadła wykorzystywanego na wszelkie możliwe sposoby. Jeśli nie straszny Wam ogrom wątków,"Bunt chimery" może okazać się niezłą rozrywką na weekend.

Na wszystkich trzech okładkach tej warszawskiej serii znajdują się obrazy Edwarda Dwurnika. To cykl "Podróże autostopem", w którym artysta portretował miasta i miasteczka z perspektywy "ptasiego lotu". W polu zainteresowania malarza, poza architekturą, znalazło się życie i obyczaje mieszkańców. To wspaniałe uzupełnienie przebogatej treści książek Sylwii Zientek.

IG @angelkubrick

"Hotel Varsovie. Bunt chimery" po raz kolejny pozwala nam zanurzyć się w czasach zamierzchłych, gdzie wszystko rządziło się swoimi prawami. Burzliwa historia łączy się z osobistymi uniesieniami bohaterów. Rodzina Żmijewskich i Szpakowskich przechodzi społeczne przemiany, które doskonale oddają ducha czasu. Moje serce znów drży ze złości, bo po raz kolejny...

Druga część sagi o Hotelu Varsovie przenosi nas do końca XIX wieku. Warszawa, stolica prostytutek i hazardu. Hotelem zarządza zimna i bezwzględna Regina Żmijewska. Niestety Varsovie, to nie jedyne zmartwienie wdowy po Jeremim. Niezwykle krnąbrna córka Waleria, wbrew rodzinie postanawia zostać światowej sławy wyzwoloną malarką.

Dzięki autorce przenosimy się do czasów napoleońskich. Tu na początku XIX wieku poznajemy eleganckiego, nie wysokiego mężczyznę Ludwika Żmijewskiego, oraz tajemniczą madame de Gris. To czas romansów, szpiegów i niepohamowanej namiętności. Natomiast współcześnie sprawy intrygantki Dany Spakowski, która chce odzyskać nieruchomości, wymykają się spod kontroli. Dana przeżywa koszmar.

W tej powieści tyle się dzieje, że nie sposób odejść od lektury. Nadmiar wątków przyprawia o zawrót głowy. Ale spokojnie, Zientek zadbała żeby czytelnik nie pogubił się kto jest kim, dlatego na początku książki zostają opisani wszyscy bohaterowie. Ilość wątków może przestraszyć. Ale również tu autorka spisała się celująco i (prawie) wszystko powoli i systematycznie ukazuje czytelnikowi. Cała historia hotelu Varsovie jest zawiła i poplątana tak jak część pierwsza rozmieszczona na różnych płaszczyznach czasowych. Nie wiem jak dokonała tego Ziętek ale w tej powieści nie ma nudy. Opisane z wielką pasją i dbałością o szczegóły, czytelnika ciekawi wszystko od strojów po jedzenie. Czytając siedzimy tuż obok popijającej herbatę Eleonory albo czujemy zapach mieszanych farb Walerii.

Osobiście uważam, że jest to jedna z najlepszych polskich powieści. Język i styl pasujący do ówczesnych czasów. Sam pomysł i jego realizacja coś nie samowitego. Dbałość o szczegóły i detale w opisach zmieniającej się topografii Warszawy XIX wieku nadaje szczególny klimat powieści. Szczerze polecam sagę o rodzinie Żmijewskich i Szpakowskich. Hotel Varsovie to doskonały wybór! http://ksiazkinaszapasja.blogspot.com/2020/01/hotel-varsovie-bunt-chimery-sylwia.html

Druga część sagi o Hotelu Varsovie przenosi nas do końca XIX wieku. Warszawa, stolica prostytutek i hazardu. Hotelem zarządza zimna i bezwzględna Regina Żmijewska. Niestety Varsovie, to nie jedyne zmartwienie wdowy po Jeremim. Niezwykle krnąbrna córka Waleria, wbrew rodzinie postanawia zostać światowej sławy wyzwoloną malarką.

Dzięki autorce przenosimy się do czasów...

Zawiła historia, związki dziwaczne, perwersyjne. Momentami książka pornograficzna. Błędy rzeczowe i edytorskie. ,,Hotel..." z pewnością wielką literaturą nie jest.

Zawiła historia, związki dziwaczne, perwersyjne. Momentami książka pornograficzna. Błędy rzeczowe i edytorskie. ,,Hotel..." z pewnością wielką literaturą nie jest.

Królewska Warszawa.
Co za wspaniała książka! Jestem pod ogromnym wrażeniem wiedzy i talentu autorki. Co za zdolna pisarka! Naprawdę nigdy chyba nie czytałam książki z tak wielką dawką wiedzy podanej w przystępny sposób. Dzięki książce miałam okazję spacerować po moim królewskim mieście w czasach panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego, towarzyszyć szaleńczym zabawom księcia Józefa Poniatowskiego. (Matko, co oni wyprawiali! Inaczej teraz będę patrzeć na pomnik księcia przed Pałacem Prezydenckim! ). Autorka świetnie opisała Warszawę na przełomie wieków XIX i XX -demonstracje patriotyczne, akcje socjalistów, przyjazd Piłsudskiego.
Lektura obowiązkowa dla warszawian.

Królewska Warszawa.
Co za wspaniała książka! Jestem pod ogromnym wrażeniem wiedzy i talentu autorki. Co za zdolna pisarka! Naprawdę nigdy chyba nie czytałam książki z tak wielką dawką wiedzy podanej w przystępny sposób. Dzięki książce miałam okazję spacerować po moim królewskim mieście w czasach panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego, towarzyszyć szaleńczym zabawom...

7

7