Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznam, że dawno nie czytałam tak ciekawej pozycji z bardzo nowatorskim podejściem do tematu połączenia homoseksualizmu i religii. Na książkę trafiłam zupełnym przypadkiem przeglądając bezmyślnie różne pozycje na Bonito i zaintrygował mnie mocno opis.
Jest tu poruszonych wiele wątków - „wiejska” mentalność, homoseksualizm, wiara, bieda, zbrodnia, cierpienie, ukojenie wynikające z bliskości, alkoholizm.
Wydaje mi się, że największym minusem książki są jednak dialogi bohaterów - nienaturalne najbardziej pod tym względem, że ludzie rzadko bywają aż tak dziecięco otwarci do siebie nawzajem i analityczni w swoich wypowiedziach. Wydaje mi się, też że postać Juliana traci wraz z rozwojem fabuły i zmienia się w dziecko, zamiast skrzywdzonego młodego mężczyznę. Jest to teoretycznie wyjaśniane z punkt widzenia psychologii, ale nie przekonały mnie te argumenty. Ogólnie jestem ogromną fanką wszystkiego, co działo się na wsi - akcja tam umiejscowiona była najlepszym elementem książki i środowiskiem, gdzie postać Juliana była w jakimś sensie dojrzała, aktywna i o wiele bardziej mnie przekonywała.
Ja sama jestem osobą wierzącą, która naprawdę chętnie czyta o Bogu, ale wydaje mi się, że ten temat został tu przeszarżowany i niepotrzebnie aż tak rozciągnięty poza wątek kryminalny - wiele rzeczy nawet wśród osób religijnych nigdy nie opuszcza odmętów duszy ludzkiej, a wypowiedziane tracą dużo ze swojej głębi. Nie zaprzeczę jednak, że to ważny głos dla homoseksualistów, którzy utożsamiają się z chrześcijaństwem i chcą być razem w związku jednocześnie pozostając w kościele.
Książka posiada kilka naprawdę ładnych scen, które mocno zapadły mi w pamięci - Julian stojący w nocy na zewnątrz chaty uświadamiający sobie w bólu i radości swoją miłość, momenty na wiejskiej drodze w ciągu nocy, gdy Marcin zatrzymał samochód, żeby jeszcze raz pożegnać Juliana, to jak razem pomagali przy krowach, wyznanie tajemnicy sprzed lat Marcinowi nad Mogiłką, rozmowa Adama z Julianem. Adam ogólnie jest chyba najzdrowiej wykreowaną postacią, którą obdarzyłam ogromną sympatią, choć często stawał w mocnej kontrze do bohaterów i ich decyzji.
Może się wydawać, że głównie wymieniałam minusy, ale zapewniam, że książkę przeczytałam z wielkim zaangażowaniem i „na raz”, co jest u mnie naprawdę rzadkie. Myślę, że to ważny głos w literaturze i chciałabym, żeby dotarła do większej liczby osób, bo mamy wielu ciekawych autorów w Polsce i nie trzeba szukać tylko wśród książek zagranicznych czegoś ambitnego i „innego” w przekazie od reszty:)

P.S. Jakie to super, że bohaterowie wychodzą „na pole” mieszkając w Krakowie! Sama z tego miasta pochodzę i aż z ciekawości któregoś dnia pojadę zobaczyć jak na żywo wygląda Mogiłka i wieś opisana w powieści znajdująca się nieopodal.

Przyznam, że dawno nie czytałam tak ciekawej pozycji z bardzo nowatorskim podejściem do tematu połączenia homoseksualizmu i religii. Na książkę trafiłam zupełnym przypadkiem przeglądając bezmyślnie różne pozycje na Bonito i zaintrygował mnie mocno opis.
Jest tu poruszonych wiele wątków - „wiejska” mentalność, homoseksualizm, wiara, bieda, zbrodnia, cierpienie, ukojenie...