Kirke

Przeniosłam się w świat pełen bogów, tytanów nimf i innych cudownych stworzeń. Na łamach książki poznajemy historię życia Kirke, obserwujemy jak dojrzewa, poznaje siebie i drzemiące w niej moce. Nie jest to książka pełna akcji ale zdecydowanie wciąga i urzeka pięknymi opisami. Polecam wszystkim miłośnikom mitologii i wrażliwym duszom 😊

Przeniosłam się w świat pełen bogów, tytanów nimf i innych cudownych stworzeń. Na łamach książki poznajemy historię życia Kirke, obserwujemy jak dojrzewa, poznaje siebie i drzemiące w niej moce. Nie jest to książka pełna akcji ale zdecydowanie wciąga i urzeka pięknymi opisami. Polecam wszystkim miłośnikom mitologii i wrażliwym duszom 😊

Pokaż mimo to

Inne spojrzenie na mitologię, a jakże ciekawe. Popchnięta chwilową fascynacją starożytną Grecją, sięgnęłam po "Kirke", bo była jedyną książką na mojej półce, która zachaczała o temat.
No i proszę, teraz jestem już po, właśnie czytam "Iliadę" i już szukam kolejnych perełek.
"Kirke" nie składa się z wartkiej akcji i galopujących dialogów. Jest raczej opowieścią, obejmującą wiele, wiele lat, raczej spokojną i klimatyczną. Bardzo mi się to spodobało.
Bohaterka, choć bogini, jest niesamowicie ludzka, popełnia błędy, z których stara się wyciągnąć naukę i brnie przez życie, wcale niełatwe, mimo jej pochodzenia.
Łatwo się z nią utożsamić i śledzić jej historię z zainteresowaniem.
Polecam, naprawdę warto.

Inne spojrzenie na mitologię, a jakże ciekawe. Popchnięta chwilową fascynacją starożytną Grecją, sięgnęłam po "Kirke", bo była jedyną książką na mojej półce, która zachaczała o temat.
No i proszę, teraz jestem już po, właśnie czytam "Iliadę" i już szukam kolejnych perełek.
"Kirke" nie składa się z wartkiej akcji i galopujących dialogów. Jest raczej opowieścią, obejmującą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka opowiada o życiorysie Kirke. Zamiast typowej historii jej życia można znaleźć tam również opisy uczuć, przeżyć i emocji głównej bohaterki. Bardzo podoba mi się historia Kirke i to jaką była barwną postacią, jednak nie znalazłam odzwierciedlenia tego w książce, gdzie mam wrażenie główna bohaterka nie ma konkretnej wykreowanej osobowości. Oprócz tego momentami miałam wrażenie, że historia toczy się bardzo powoli tzn. niektóre wydarzenia mogłyby zostać spokojnie pominięte, ponieważ nie są aż tak ważne w całości historii. Myślę, że jeśli ktoś interesuje się mitologią, mógłby sięgnąć po tą książkę i dać jej szanse.

Książka opowiada o życiorysie Kirke. Zamiast typowej historii jej życia można znaleźć tam również opisy uczuć, przeżyć i emocji głównej bohaterki. Bardzo podoba mi się historia Kirke i to jaką była barwną postacią, jednak nie znalazłam odzwierciedlenia tego w książce, gdzie mam wrażenie główna bohaterka nie ma konkretnej wykreowanej osobowości. Oprócz tego momentami miałam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uwielbiam mitologię grecką, a „Kirke” to jedna z lepszych książek jakie przeczytałam. Zupełnie w inny sposób opisuje to, co już wiemy na temat tej bogini.

Uwielbiam mitologię grecką, a „Kirke” to jedna z lepszych książek jakie przeczytałam. Zupełnie w inny sposób opisuje to, co już wiemy na temat tej bogini.

Pokaż mimo to

"Kirke" jest rewelacyjna powieścią przez pierwszą połowę. Czytamy o początkach wielkiej czarownicy w rodzinnym pałacu, gdzie bogowie ucztują, knują i spółkują ze sobą, ze śmiertelnikami, ogólnie z kim popadnie. Fajnie pani Miller rzuca światło na boską grupę, która jest rozdarta, rozkapryszona i domaga się oddania. Egocentryzm i wielkość bogów świadczy o ich płytkości.
Los tytułowej bohaterki przed przeczytaniem powieści był mi nieznany, dlatego każdy "twist" działał jak powinien. Kirke błąka się bez celu po pałacu Okeanosa. Glaukos, który wpierw jawi się nam jako wybawca okazuje się zwykłym bucem. Podobnie jej młodszy brat. Starsze rodzeństwo gardzi nimfą i naśmiewa się z niej. W oczach ojca, wielkiego Heliosa jest słaba i przynosi mu wstyd, więc postanawia jej się pozbyć.
Kirke ląduje na Ajaji, wyspie-oazie, która jest jej więzieniem i domem.
Tutaj akcja trochę spowalnia. Obserwujemy jak jej zdolności czarodziejskie rosną w siłę. Pojawia się monotonia.
Przed nią jeszcze jednak kilka wyzwań - minotaur, Dedal, Atena, niesforny Telegonos i poszukiwanie siebie.
Klimat powieści jest niesamowity, aż chce się być na jednej z wysp w Grecji i w cieple słońca czytać utkane zdania "Kirke".
Dużo tutaj rozterek, walki o godność i rozmyślań nad sensem wieczności.
Czy to powieść dla każdego?
A kto nie lubi mitologi? Mało takich osób między nami.
Wyciąłbym wątek minotaura, bo jest on nie znaczący. Dodał jakiś szokujący finał: Telemach w porywie zemsty morduje Kirke. Gdzieś coś bym skrócił, gdzieś coś dodał.
Dostajemy za to na koniec całkiem dobry przegląd przez jej przyszłość. Jednak czy to jej wyobrażenia, czy prawda?
Ciężko jesienią o grecki żar i bujną przyrodę, ta książka choć na trochę rozjaśni nam boskimi promieniami czytelniczy kąt.

"Kirke" jest rewelacyjna powieścią przez pierwszą połowę. Czytamy o początkach wielkiej czarownicy w rodzinnym pałacu, gdzie bogowie ucztują, knują i spółkują ze sobą, ze śmiertelnikami, ogólnie z kim popadnie. Fajnie pani Miller rzuca światło na boską grupę, która jest rozdarta, rozkapryszona i domaga się oddania. Egocentryzm i wielkość bogów świadczy o ich płytkości....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Słyszałam dużo złych opini na temat tej książki,ale kompletnie się z nimi nie zgadzam. Ta powieść jest kawałkiem świetnej literatury.

Słyszałam dużo złych opini na temat tej książki,ale kompletnie się z nimi nie zgadzam. Ta powieść jest kawałkiem świetnej literatury.

Pokaż mimo to

Kirke-nimfa córka Perseidy I Okeanosa. Jedna z ich licznych dzieci niczym szczególnym się nie wyróżniająca, ba, głos skrzekliwy, włos w nieładzie, rysy twarzy, jak na nimfę, nie skupiające na sobie spojrzenia. Jednym słowem czarna owca rodziny. I tak przez nią traktowana-odrzucana, wyśmiewana, niechciana. To czasu, gdy odkrywa w sobie moce, które mogą zagrozić nawet bogom. Jej życie diametralnie się zmienia. Tylko czy na lepsze?
Bardzo przyjemna wakacyjna lektura przenosząca mnie w świat mitologii greckiej dzięki historii nimfy Kirke. Spotkamy tu oczywiście wszystkich znamienitych bogów Olimpu –okrutnych, hedonistycznych, zawistnych, pełnych żądzy władzy oraz bohaterów mitologicznych Dedala czy Odyseusza, którzy przedstawieni są tak bardzo „po ludzku”. Cudowna podróż w głąb mitologii greckiej dodatkowa okraszona pytaniem „co jest w życiu najważniejsze”?, na które musi sobie odpowiedzieć Kirke, zapraszająca również nas, śmiertelników, do poszukania w sobie na nie odpowiedzi.
„Szczęśliwy jest zbyt zajęty swoim życiem, żeby biegać przed ołtarze(…) Ale zrób z niego kupkę nieszczęścia, zabij żonę, okalecz dzieci, a na pewni się odezwie”.

Kirke-nimfa córka Perseidy I Okeanosa. Jedna z ich licznych dzieci niczym szczególnym się nie wyróżniająca, ba, głos skrzekliwy, włos w nieładzie, rysy twarzy, jak na nimfę, nie skupiające na sobie spojrzenia. Jednym słowem czarna owca rodziny. I tak przez nią traktowana-odrzucana, wyśmiewana, niechciana. To czasu, gdy odkrywa w sobie moce, które mogą zagrozić nawet bogom....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka o przygłupiej bogince żyjącej kilkaset lat w samotności. Od losu dostaje może kilka lat ciekawszego życia z kimś innym. Jedyny fajny motyw to cały przekrój mitologii greckiej.

Książka o przygłupiej bogince żyjącej kilkaset lat w samotności. Od losu dostaje może kilka lat ciekawszego życia z kimś innym. Jedyny fajny motyw to cały przekrój mitologii greckiej.

Pokaż mimo to

Zastanawiam się na czym polegał fenomen tej książki? Stawiam na okładkę 😉 Czyta się dobrze,ale jak dla mnie zdecydowanie mało się dzieje, a w zasadzie to nic się nie dzieje. Historyjka jakich wiele.

Zastanawiam się na czym polegał fenomen tej książki? Stawiam na okładkę 😉 Czyta się dobrze,ale jak dla mnie zdecydowanie mało się dzieje, a w zasadzie to nic się nie dzieje. Historyjka jakich wiele.

Pokaż mimo to

Kirke zawsze była inna. Dziwna. Córka boga słońca Heliosa i jednej z nimf - a więc nieśmiertelna, jednak o głosie i oczach śmiertelniczki. Nie odziedziczyła mocy swego ojca, nie wdała się też w swój lud pod względem bezwzględności i zamiłowania do intryg. Od zawsze jednak fascynowali ją ludzie, a w jednym z nich się zakochała. Gdy desperacko próbuje dowieść słuszności swego wyboru, odkrywa w sobie potężną moc - moc zamiany. Jednak nimfa, która potrafi przemienić śmiertelnika w jednego z tytanów, stanowi zagrożenie. Bogowie Olimpu skazują więc ją na wygnanie i uwięzienie na niewielkiej wysepce. Kirke jednak nie zamierza się poddać - nie teraz, gdy odkryła w sobie moc, przed którą drży Olimp. Zaczyna rozwijać swoje umiejętności...

Ach, "Kirke". Któż nie słyszał o książce, której okładka została okrzyknięta najpiękniejszą okładką 2018 roku? Pokazywali ją wszyscy - na blogach, instagramach, youtubach. Istotnie, okładka jest piękna, ale czy zawartość zachwyca w równym stopniu? Tu zdania są skrajnie odmienne - od "najnudniejsza powieść w historii" do "absolutne arcydzieło". Oczywiście odbiór książki zależy od gustów czytelnika, tutaj jednak rozrzut opinii jest wyjątkowo duży. I powiem Wam tak: rozumiem tych, których "Kirke" zanudziła na śmierć, ale ja jednak stanę bliżej tych zachwyconych.

"- Jesteś mądra - rzekł w końcu.
- Jeśli to prawda, to tylko dlatego, że setki razy zachowałam się jak głupiec."

Jeśli sięgacie po tę książkę z wizją "Odysei" i epickich przygód, jakie przeżywał w niej Odyseusz, to nawet nie zaczynajcie. Kirke przez 80% czasu siedzi na swojej wyspie, którą można obejść w jeden dzień, nie ma więc tu pola dla szaleńczego tempa i niezwykłych zwrotów akcji. Fabuła toczy się spokojnie, statecznie wręcz, sprawiając wrażenie elementu drugorzędnej wartości. Nie mogę powiedzieć, że wieje nudą - Kirke jest na swojej wyspie odwiedzana przez znane nam wszystkich postacie z mitologii: Odyseusza, Jazona i Medeę, Hermesa, Dedala, a każda z nich przywozi ze sobą nową przygodę. Nie ma jednak wielkich wypraw ani epickich bitew. To zupełnie inny rodzaj opowieści.

Pani Miller zamiast na akcji, skupiła się na samej Kirke. Już od pierwszych stron przyglądamy jej się bardzo dokładnie, będąc narratorką ze szczegółami opowiada nam o swoich uczuciach: pragnieniu ojcowskiej uwagi, ciekawości świata, niechęci do złośliwych krewnych wyśmiewających jej ludzki głos. Śledząc to wszystko, co dzieje się nie tylko wokół Kirke, ale również w jej głowie i sercu, możemy jasno wskazać z czego wynika każda z cech charakteru, które nabywa wraz z rozwojem historii. Śmiem twierdzić, że to najlepiej opisana ewolucja bohatera, z jaką się spotkałam.

Sama Kirke jest fascynująca. Z początku zahukana, cicha, potulna, samotna, naiwna. Jej przemiana w mądrą, silną kobietę obdarzoną niezwykłym sprytem i odwagą, jest po prostu arcydziełem. Śmiało można stwierdzić, że obok wspaniałego stylu, jakim napisana jest ta powieść, jest to najlepszy jej element. A i o stylu trzeba powiedzieć nieco więcej, bo doskonale pasuje do tej opowieści. Jest nieco baśniowy, pełen niezwykle barwnych opisów, dzięki którym czytelnikowi obrazy stają przed oczami niemal nieproszone. Czytałam tę powieść już dwa miesiące temu, a wciąż obrazy pałacu Heliosa i wyspy Kirke są żywe w moim umyśle. Nie znalazłam tu żadnych niezręcznych sformułowań, żadnych powtórzeń, ani jednego błędu. Pani Miller ma warsztat na najwyższym poziomie.

"- Twoja żona chyba jest mądrą kobietą.
- Owszem. Pominąwszy fakt, że za mnie wyszła, ale jako że tylko na tym zyskałem, nie wytykam jej tego błędu."

Jak już powiedziałam, rozumiem dlaczego część czytelników wystawia niskie oceny. Jeśli lubicie szybką akcję, ta książka nie jest dla Was. Ale jeżeli nie przeszkadzają Wam powieści, które wchodzą w głowę bohatera i skupiają się na jego rozterkach, przemyśleniach i uczuciach, to "Kirke" jest pozycją obowiązkową. Pięknie napisana, z fascynującą historią i wspaniałą bohaterką - ta książka to małe arcydzieło. Ja czytałam ją w stanie permanentnego zachwytu, więc gorąco polecam.

Kirke zawsze była inna. Dziwna. Córka boga słońca Heliosa i jednej z nimf - a więc nieśmiertelna, jednak o głosie i oczach śmiertelniczki. Nie odziedziczyła mocy swego ojca, nie wdała się też w swój lud pod względem bezwzględności i zamiłowania do intryg. Od zawsze jednak fascynowali ją ludzie, a w jednym z nich się zakochała. Gdy desperacko próbuje dowieść słuszności swego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to