Chyba jakiś wstępniak do Konrada Wallenroda.

Chyba jakiś wstępniak do Konrada Wallenroda.

„Córa na Lidzie możnego dziedzica,
Z cór nadniemeńskich pierwsza krasawica”

Grażyna, podobnie jak Marianna (rzecz jasna NIE Schreiber!),należy do elitarnego grona niestereotypowych żeńskich bohaterek historycznych i literackich. Przywdziewa mężowską zbroję i jako Kobieta-Rycerz prowadzi swoich rodaków do boju, oddając życie w imię wyższej sprawy. Tym samym staje się symbolem ofiarności i poświęcenia - „niewiasty z wdzięków, a bohatera z ducha”.

Zaczęło się zaś od tego, iż mąż Grażyny, nieustraszony książę Litawor - pan na Nowogródku (rodzinne miasto Mickiewicza),mężczyzna nerwowy i zapalczywy - postanowił wyruszyć zbrojnie przeciwko wielkiemu księciu litewskiemu, Witoldowi.

(to ten Witold, który razem z Jagiełłą dał Niemcom łupnia pod Grunwaldem. Znany każdemu Polakowi pobierającemu nauki zanim resort edukacji objęła Barbara Nowacka).

Wielki książę wisi Litaworowi kasę i nic nie wskazuje na to, że ma zamiar się rozliczyć. Litawor, powodowany gniewem i chęcią zemsty, zamierza wyegzekwować dług, korzystając z pomocy windykatorów. W tej roli złowrodzy, znienawidzeni na Litwie Krzyżacy. Nic i nikt nie jest w stanie przemówić mu do rozumu i odwieść od bratobójczego rozlewu krwi. W tej sytuacji, doprowadzona do ostateczności, zdeterminowana Grażyna, podszywa się pod męża i walczy z Krzyżakami. „Pryskają bronie, lecą hełmy, głowy, co miecz oszczędza, druzgocą podkowy”. Kiedy zbudzony z głębokiego snu Litawor przybywa na pole bitwy, jego żona jest śmiertelnie ranna i wkrótce umiera. Z czasem jednak staje się bohaterką poematu Mickiewicza, czym wybija się na nieśmiertelność.

Historię Grażyny opowiedział Mickiewiczowi giermek - naoczny świadek wszystkich wydarzeń. Jako człowiek prosty, „mniej w języku skromny”, mógł dać się ponieść fantazji i tu i ówdzie dorzucić coś od siebie. Każdy prawnik i każdy policjant wie, że nie należy ślepo ufać naocznym świadkom.

„Grażyna” jest poematem epickim, napisaną jedenastozgłoskowcem sprawną opowieścią oraz portretem zróżnicowanych jednostek, z których każda przemyca szczyptę prawdy o ludziach, ich wyborach i postawach. Należy do wczesnej twórczości Adama Mickiewicza. Anachroniczny, stylizowany na staropolszczyznę język poematu, dla dzisiejszego czytelnika może stanowić niejakie wyzwanie.

Ale czy pianiści, grając na fortepianie, korzystają tylko z białych klawiszy, bo są większe i łatwiej w nie trafić?

„Córa na Lidzie możnego dziedzica,
Z cór nadniemeńskich pierwsza krasawica”

Grażyna, podobnie jak Marianna (rzecz jasna NIE Schreiber!),należy do elitarnego grona niestereotypowych żeńskich bohaterek historycznych i literackich. Przywdziewa mężowską zbroję i jako Kobieta-Rycerz prowadzi swoich rodaków do boju, oddając życie w imię wyższej sprawy. Tym samym staje się...

Wyzwanie LC 2024 na marzec.# Przeczytam książkę literackiego patrona z lat 2020–2024.
...
Ostatnio coraz częściej dochodzę do wniosku, że odbiór książki, jej treści, przekazu (czy chociażby stylu) jest bardzo zależny od otaczających nas realiów. Niby mało odkrywcze a jednak zadziwia mnie, jak niektóre nudnawe (niegdyś) lektury zyskują na wartości - w sytuacji gdy za naszą wschodnią granicą dzieją się Bucze czy Mariupole.

Wyzwanie LC 2024 na marzec.# Przeczytam książkę literackiego patrona z lat 2020–2024.
...
Ostatnio coraz częściej dochodzę do wniosku, że odbiór książki, jej treści, przekazu (czy chociażby stylu) jest bardzo zależny od otaczających nas realiów. Niby mało odkrywcze a jednak zadziwia mnie, jak niektóre nudnawe (niegdyś) lektury zyskują na wartości - w sytuacji gdy za naszą...

Tak jak bardzo lubię twórczość Mickiewicza tak niestety nie mogę powiedzieć, aby Grażyna mu się udała. Poetyka tajemnicy jest znacznie lepsza w Konradzie Wallenrodzie, podobnie, jak zarysowanie psychologiczne bohaterów i wymiar ideowy. Grażyna jest zwyczajnie nijaka. Nie zapada w pamięć, nie trzyma w napięciu, nie wzbudza emocji. Przykro mi to mówić, ale jestem rozczarowana.

Tak jak bardzo lubię twórczość Mickiewicza tak niestety nie mogę powiedzieć, aby Grażyna mu się udała. Poetyka tajemnicy jest znacznie lepsza w Konradzie Wallenrodzie, podobnie, jak zarysowanie psychologiczne bohaterów i wymiar ideowy. Grażyna jest zwyczajnie nijaka. Nie zapada w pamięć, nie trzyma w napięciu, nie wzbudza emocji. Przykro mi to mówić, ale jestem rozczarowana.

Bardzo dobra opowieść o silnej kobiecie w niesprzyjających dla niej czasach. Jest sprytna, zaradna, odważna i nie cofnie się przezd niczym.

Bardzo dobra opowieść o silnej kobiecie w niesprzyjających dla niej czasach. Jest sprytna, zaradna, odważna i nie cofnie się przezd niczym.

Niestety zbyt mało popularna. Jedno z przyjemniejszych dzieł Mickiewicza.

Niestety zbyt mało popularna. Jedno z przyjemniejszych dzieł Mickiewicza.

Pisane wierszem jak "Pan Tadeusz" to raz. Dwa: myślałam, że książka będzie o pięknej damie (po litewsku grażas=piękny) lasu, a tu niespodzianka! Trzy: ten krzyż z okładki jednak podpowiadał czego się mogę spodziewać.
Cztery: "Grażynę" umieszczam wśród powieści, gdzie kobiety wiodą prym.
Czy polecam? Jak ktoś lubi twórczość mickiewiczowską to tak, w innym przypadku - niekoniecznie.

Pisane wierszem jak "Pan Tadeusz" to raz. Dwa: myślałam, że książka będzie o pięknej damie (po litewsku grażas=piękny) lasu, a tu niespodzianka! Trzy: ten krzyż z okładki jednak podpowiadał czego się mogę spodziewać.
Cztery: "Grażynę" umieszczam wśród powieści, gdzie kobiety wiodą prym.
Czy polecam? Jak ktoś lubi twórczość mickiewiczowską to tak, w innym przypadku -...

Czytałam ją w podstawówce, teraz przyszło mi znowu ją przeczytać jako lekturę. "Grażyna" to dla mnie taka litewska Joanna d' Arc.

Czytałam ją w podstawówce, teraz przyszło mi znowu ją przeczytać jako lekturę. "Grażyna" to dla mnie taka litewska Joanna d' Arc.

Audiobook w aktorskiej interpretacji działa na plus. Ze szkoły lekturę wspominam średnio, a odsłuchane z przyjemnością. Wyzwanie LC sierpień 2023.

Audiobook w aktorskiej interpretacji działa na plus. Ze szkoły lekturę wspominam średnio, a odsłuchane z przyjemnością. Wyzwanie LC sierpień 2023.

Podobał mi się rym i język (jak to w starych książkach bywa) oraz sama historia. Mickiewicz opisuje tu jak odważna niewiasta wychodzi naprzeciw wrogim wojskom. Na ogół nic w tym niewiadomo jak nadzwyczajnego, ale przeczytać jedno z dzieł Mickiewicza można.

Podobał mi się rym i język (jak to w starych książkach bywa) oraz sama historia. Mickiewicz opisuje tu jak odważna niewiasta wychodzi naprzeciw wrogim wojskom. Na ogół nic w tym niewiadomo jak nadzwyczajnego, ale przeczytać jedno z dzieł Mickiewicza można.